Zostawiam Ci listę wierszy z zasobami literackimi: aliteracja, onomatopeja, paranomoza, anafora, anadiploza, epanadiploza, polysyndeton, antyteza, apostrof, synestezja i obraz.
„The liść Wejdź thes pościel wiem skarga wiemr inny,
z miećzobaczyć coś miećtak w ciele,
przeciwnie do reszty, przeciwnie w nocy
Y obcy dzień io godz piołun zimowego powietrza ”.
Ten zabieg literacki polega na powtarzaniu dźwięków na początku pewnych słów w wersetach w całym wierszu. W tym przypadku „la”, „liść”, „se” pojawia się w pierwszym wersecie; w drugim jest „dziesięć” i tak dalej. Ten zasób nadaje zwrotce przyjemny dźwięk.
„To był cień z cieniem,
z ciemnym wyrostkiem, który dotykał zasłon
i podpalić je na krótką, precyzyjną noc;
był „Rrr rrr rrr”, szum, który obudził wszystko ze snu,
zegar na podłodze pokazujący cztery zgony,
i to "Miauczeć" że do nikogo nie dzwonił,
ale miał moje imię ”.
Ten zasób naśladuje odgłosy rzeczy lub zwierząt, w tym przypadku mamy mruczenie kota, oznaczone „rrr rrr rrr” i miauczenie, napisane „miau”. Dzięki wykorzystaniu onomatopei wiersz jest bardziej żywy, a interakcja recytującego zostaje rozszerzona..
"Ja nie bandaże plus twój bandaże,
ani on ajito to ja potrząsnąć,
nic dużego ani małego,
zero klejnotów, zero ubrań ”.
Paranomasia to użycie słów o podobnej wymowie, nawet w pisowni, ale bez znaczenia. Ten zasób jest często używany podczas robienia łamańców językowych.
W tym przypadku „bandaże” są prezentowane na bandażach i „bandaże” do sprzedaży, oprócz „ajito”, co oznacza „mały czosnek” i „agito” do wstrząsania.
„Szukałem cię przez bluszcz, który wspinał się w gęstą noc,
i było zimno,
Y jeden róg wyglądał samotnie, jak ciemna była przestrzeń bez celu,
Y Nie chciałem wkraczać w ten dzień,
Więc że spałem długo,
Więc że przeszedłem od szaleństwa do szaleństwa,
Więc że skończyłem jako coś ciemnego w nocy ”.
Ten środek literacki polega na obecności tego samego słowa na początku zwrotki, wiersza lub kolejnych fraz. Poeta czyni to dla podkreślenia poetyckiego przekazu, choć anafora zapewnia też pewien przyjemny dla ucha dźwięk, ułatwiający zapamiętanie wiersza..
"Ja, który miał cię wśród kajen w nocy,
w nocy zmęczony dla nas, dla naszych Kroki,
Kroki nie rezygnować ze wspólnych spacerów mecze,
mecze ze względu na życie chwilą i nierozdzielanie się nigdy,
nigdy poza dokładnym spojrzeniem, łóżko, a dłoń,
dłoń Wziąłem cię za igłę krosna pogoda,
pogoda że jesteśmy załamani, śpimy, sami ”.
Anadiplosis polega na powtórzeniu jednego słowa na końcu wiersza, a następnie na początku następnego wiersza. Ta postać literacka jest również znana jako „przewodzenie”. Jest szeroko stosowany do podkreślenia przekazu związanego z określonym motywem i upewnienia się, że czytelnik nie zgubi wątku głównego pomysłu.
W tym przypadku można to wyraźnie odzwierciedlić w słowach takich jak: noce, kroki, zapałki, nigdy, ręce i czas..
"Obecność, że przełamujesz świt szarością i snami, ty, obecność,
zagnieździliśmy samotnie w gruzach innych światów zagnieździliśmy,
jechaliśmy wiedzieć, o co w tym wszystkim chodzi, dlaczego życie i marzenie, jechaliśmy,
nic wiedział o nas więcej, że byliśmy dwoma ciałami na ziemi, nic,
wycie starych wilków pożartych ścieżkami egzystencji, proste wycie,
brakujący uciec od wszystkiego, ale zawsze zamknięci w sobie, zawsze tak było brakujący,
następnie mówienie było horrorem na nocnym stoliku, ty i ja, następnie".
Ta figura literacka polega na tym, że słowo powtarza się na początku i na końcu wiersza, można również zastosować grupę słów. Jest to zasób, który ma wielki wpływ na brzmienie zwrotek, więc je uwydatnia i pozwala im na większą wyrazistość.
W tym przypadku jest obecna w słowach: obecność, szliśmy, szliśmy, nic, wycie, chcąc, a potem.
„Chciała tego, Y kochał go i przytulał Y pojawiło się całe imię Y nie myślał o pozostawieniu go.
Szedł, czego nie znał Y to płakało, Y który się śmiał Y który śpiewał Y Szukałem, dokąd się udać.
Prawda jest taka, że istnienie w ten sposób pochłania Y gaśnie Y prowadzi do niepewności Y do życia Y do śmierci.
Y nikt nie wiedział, Y nie żył, Y nie istniały i nie istniały, a zatem ciemność się wydarzyła ”.
To literackie urządzenie polega na tym, że w wersetach spójniki są powtarzane w sposób ciągły, bez kontroli. Na pierwszy rzut oka może się to wydawać pomyłką, ale używa się go z całą intencją poety. Tutaj w tym wierszu można to zobaczyć za pomocą spójnika „i”.
"Obie spacerować Szukałem bezruch,
ponieważ dożywotni Tonęłam w jego próbach śmierć,
i poszedłem zimno i poszedłem gorąco w centrum istnienia,
daleko mnie, ale Blisko na ból oddechu.
Więc ręka jest ślizgać się na stole i zatrzymuje się o sobie,
w ten sposób życie odradza się i odradza w a bądź cicho To w krzyczy wszystko,
To w przerwy i my dozbrajać dopóki nie dowiesz się, o co w tym wszystkim chodzi,
dopóki początek gdzie, jak sądzono, miał się zacząć i był to po prostu plik koniec tego, co można zobaczyć ”.
To literackie urządzenie polega na umieszczeniu w tym samym wersecie słów lub idei, których znaczenia są przeciwne. Jest to bardzo powszechne w poezji, w rzeczywistości jest to jedna z postaci, którą pisarz wykorzystuje najczęściej, aby nadać swojemu przesłaniu intensywność..
W tym przykładzie można to zobaczyć za pomocą następujących słów: spacer i bezruch; życie i śmierć; Zimno i ciepło; zdalnie i blisko; przesuń i zatrzymaj; cisza i krzyk; złamać i uzbroić; i początek i koniec.
„Co zrobisz z moim życiem, jeśli odejdziesz??, morze.
Powiedz mi imię, które naprawdę woła cię pod tymi wodami, które cię kształtują, morze.
I to jest to, morze mojego miasta, Nie wiem, w który zakątek twego życia mam się zwrócić, aby rozwinąć moje życie;
A co mi powiesz Kochanie?, Gdzie mnie zabierasz?, mewy.
nic o tobie nie wiem, krab księżycowy,
ani twojego piasku w nocy, słońce ciemności.
Ktokolwiek znajdzie mnie dziś rano, powiedz jej, morze, że wkrótce wrócę ”.
To literackie urządzenie polega na włączeniu fraz, które przywołują i są skierowane do czegoś, co zostało ożywione lub do osoby. Liczba ta jest również szeroko stosowana w poetyce wielu autorów.
W tym wierszu widać to we frazach odnoszących się do morza, nieba, mew, kraba i słońca.
"Widziałem cię,
i mogłem dostrzec chłód obrazu twojego ciała pokłon rano nad jeziorem,
słońce nie zawahało się, żebyś spróbował miód jego promieni,
a kraby kawałek po kawałku resztki twojego oddechu.
WHO nie słyszał twojego spojrzenia nigdy nie wiesz, co mam na myśli teraz, kiedy mówię,
i to jest normalne, ponieważ to życie łamie sens wszystkiego,
a skóra nie widziała już mojego głosu jak wcześniej.
Jestem inny,
Pójdę inaczej ”.
Z tym literackim chwytem wiąże się właściwość niektórych istot polegająca na postrzeganiu zapachów kolorów lub smaków dźwięku lub dźwięków kolorów i odwrotnie. To jest jak wymiana wspólnej funkcji zmysłów. Ta figura jest również wielokrotnie używana w poetyce.
W tym wierszu można to zobaczyć w następujących zdaniach:
- „... dostrzeż chłód obrazu swojego ciała”.
- „Kto nigdy nie słyszał Twojego spojrzenia”.
Co się z tym stało okrągły dom, tak się nazywałeś?,
Gdzie zabrałeś plik niebieski od szrapnela, który wczoraj ubrał okolicę na czerwono?
Wiem, że wiesz,
ulice twojego głosu prowadzą bezpośrednio do tego, co chcesz odkryć,
Y chmurnego ptaka, jak twoja wyciągnięta ręka, daje cień tam, gdzie był już.
Gdzie idziemy Wszystko się pali, wszystko wydaje się zachodem słońca, który nie ustaje, czerwoną górą wiecznego ognia.
Jednym z najczęściej używanych zasobów poetyckich jest obraz. Ta figura pozwala recytującemu wiersz lub słuchaczowi pokazać formy związane z nastrojami, dźwiękami, zapachami czy kolorami, co ożywia akt poetycki..
W tym przykładzie pamiętamy o tym w następujących zdaniach:
- - Co się stało z tym okrągłym domem, który tak się nazywał?.
- „… skąd wziąłeś błękit z szrapnela, który wczoraj ubrał okolicę na czerwono?”.
- „... ulice Twojego głosu prowadzą bezpośrednio do tego, co chcesz odkryć”.
Jeszcze bez komentarzy