Plik amblipigios (Amblypygi) to zwierzęta należące do rzędu pajęczaków, które charakteryzują się dużymi pedipalpsami oraz niezwykle długą i cienką pierwszą parą nóg z funkcjami sensorycznymi. Zostały one opisane po raz pierwszy w 1883 roku przez szwedzkiego arachnologa Torda Tamerlana Teodora Thorella i obejmują łącznie około 140 gatunków, rozmieszczonych w pięciu rodzinach..
Chociaż amblipigiae mają przerażający wygląd, z ich wysoko rozwiniętymi kończynami, aw niektórych przypadkach kolczastymi, są w rzeczywistości całkowicie nieszkodliwymi zwierzętami. Nie są również trujące, ponieważ nie mają gruczołów jadowych w swoich chelicerach..
Indeks artykułów
Amblipigia to wielokomórkowe organizmy eukariotyczne, które mają szeroką gamę komórek, które specjalizują się w różnych funkcjach, które przyczyniają się do wypełnienia przez zwierzę cyklu życia.
Podobnie, ze względu na charakterystykę ich rozwoju embrionalnego, amblipigie są zwierzętami triblastycznymi, koelomatycznymi i protostomijnymi. Przedstawiają trzy listki zarodkowe znane jako endoderma, ektoderma i mezoderma, oprócz wewnętrznej wnęki zwanej coelom. Podobnie z blastoporu (struktury embrionalnej) rozwijają się jednocześnie usta i odbyt..
Podobnie jak reszta stawonogów, amblipigia ma symetrię promieniową. Weryfikuje się to poprzez narysowanie wyimaginowanej linii wzdłuż osi podłużnej ciała zwierzęcia, uzyskując dwie dokładnie równe połówki..
W innym porządku idei amblipigia to organizmy dwupienne, co oznacza, że płci są rozdzielone, to znaczy istnieją osobniki męskie i żeńskie..
Ich proces krycia jest dość złożony, z rytuałem podobnym do tańca skorpionów. Nawożenie jest wewnętrzne, ale pośrednie. Są to organizmy jajorodne, w których samica zachowuje pewną opiekę rodzicielską.
Podobnie, jak inne stawonogi, amblipigia przechodzi proces linienia, w którym w miarę wzrostu zwierzę podlega okresowym zmianom w egzoszkielecie, uwalniając stary i syntetyzując nowy..
Klasyfikacja taksonomiczna amblipigii jest następująca:
Amblipigia charakteryzuje się spłaszczonym ciałem. Podobnie, jak wszyscy członkowie gromady Arthropoda, ma ciało podzielone na dwa segmenty lub tagmy, które nazywane są prosoma (przednia) i opistosoma (tylna)..
Są małe, z okazami tak małe jak 0,5 cm, a inne do 4,5 cm. Charakterystyczny kolor to brązowy lub jasny kasztan i mogą występować gatunki, które mają wzór pasm jaśniejszych kolorów..
Charakteryzuje się tym, że jest płaski i szeroki. Przedstawia również na swojej powierzchni narządy wzroku rozmieszczone w następujący sposób: dwa w górnej środkowej części i trzy w bokach.
Wypustki są oddzielone od tego segmentu ciała. Pierwsza para przydatków to chelicerae, aparat gębowy znajdujący się na krawędzi otworu pyskowego. Jak wszystkie przydatki, składają się one z kostek, przy czym te ostatnie mają ogólnie kształt paznokcia. Należy zauważyć, że te typy zwierząt nie mają gruczołów wydzielających jad w chelicerae..
Druga para wyrostków to pedipalps. Charakterystycznym elementem amblipigii jest morfologia tych pedipalpsów. Są one całkowicie nieproporcjonalne w stosunku do wymiarów ciała zwierzęcia, a także bardzo długie. Podobnie pokryte są cierniami.
Pedipalpy są bardzo przydatne dla tych zwierząt, ponieważ mogą ich używać zarówno do chwytania zdobyczy, jak i do obrony przed potencjalnymi drapieżnikami..
Pozostałe wyrostki, które wyłaniają się z prosomu, to cztery pary nóg, których funkcją jest ruch i lokomocja zwierzęcia. Składają się z kilku stawów: koksa, krętarza, kości udowej, piszczeli, stępu i przedstopu.
Należy podkreślić, że pierwsza para kończyn amblipigii pełni funkcję czuciową, wyspecjalizowaną w wychwytywaniu bodźców dotykowych. Są one głównie odpowiedzialne za czucie lub eksplorację terenu, po którym porusza się zwierzę. Są niezwykle długie, przekraczają 25 cm długości. Mają mechanoreceptory i chemoreceptory.
Jest węższy niż prosoma. Jest podzielony na kilka segmentów, łącznie 12. To w tej części ciała amblipigii znajdują się narządy tworzące różne układy, z których się składają..
Na poziomie drugiego segmentu znajduje się ujście genitaliów, przez które przepływają narządy rozrodcze. Otwór ten nie jest swobodnie odsłonięty, ale jest chroniony rodzajem osłony zwanej wieczkiem..
Podobnie z drugiego segmentu otwierają się różne otwory, do których wpływają narządy układu oddechowego, znane pod nazwą filotracheas..
Układ pokarmowy amblipigios jest kompletny. Oznacza to, że ma wszystkie narządy niezbędne do pomyślnego przebiegu procesu trawienia..
Zaczyna się od otwarcia pyska, w którym widoczne są pierwsze wyrostki zwierzęcia, szczękawki, które odgrywają bardzo ważną rolę w żywieniu, zwłaszcza w chwytaniu zdobyczy..
Po ustach następuje przewód pokarmowy, na który składa się najpierw przełyk, następnie żołądek, jelito środkowe, a następnie ostatni odcinek, który uchodzi do odbytu..
Przedstawiają również przyczepiony narząd zwany wątrobotrzustką. Pełni podobne funkcje jak trzustka i wątroba w innych grupach istot żywych. Wśród nich najważniejsze jest wydzielanie enzymów trawiennych, które przyczyniają się do degradacji spożytych składników odżywczych.
Układ nerwowy amblipigii jest dość prosty, zasadniczo składa się z grup neuronalnych, które z kolei tworzą zwoje, które są rozmieszczone we wszystkich segmentach zwierząt..
Na poziomie prosomu przedstawiają zgrupowanie zwojowe homologiczne z mózgiem innych typów zwierząt. To działa jak ośrodkowy układ nerwowy.
Wśród narządów, które mają włókna nerwowe bezpośrednio połączone z prymitywnym mózgiem, można wymienić żołądek i oczy. Podobnie w górnej części przełyku znajdują się zgrupowane zwoje nerwowe tworzące rodzaj pierścienia nerwowego, który również łączy się z mózgiem..
Typ układu oddechowego, który ma amblipigia, to płuca typu książkowego. W żadnym wypadku nie przypominają płuc ssaków. Są znacznie bardziej prymitywne i prymitywne.
Składają się z fałdów powłokowych, które są umieszczone parami. Są one pokryte bardzo cienkim naskórkiem. Podstawowa budowa każdego z nich jest następująca: atrium, które w swojej części grzbietowej przedstawia szereg blaszek zwanych filotracheami..
Każde atrium komunikuje się z otoczeniem poprzez otwory zwane stygmatami. Przez te otwory powietrze wchodzi i opuszcza ciało zwierzęcia.
Układ krążenia amblipigii jest otwarty. Głównym narządem tego jest serce typu rurkowatego, które znajduje się w jamie znanej jako osierdzie. W tym w sumie otwiera się siedem ostioli.
Z serca wyłania się tętnica aortalna, która jest odpowiedzialna za dystrybucję hemolimfy po całym ciele. Podobnie serce jest zawieszone na miejscu przez więzadła brzuszne, boczne i grzbietowe..
Składa się ze struktur zwanych rurkami Malpighi, które występują u wszystkich pajęczaków.
Rurki Malpighi otwierają się na poziomie ostatniego odcinka przewodu pokarmowego, uwalniając tam zbierane przez siebie odpady..
Przedstawiają także tzw. Gruczoły współosiowe, które wypływają na poziomie podstaw pierwszego stawu kończyn,.
Głównymi produktami odpadowymi amblipigii są kwas moczowy i kryształy guaniny..
Amblipigios to zwierzęta, które mają awersję do światła, to znaczy są lucifugal. Z tego powodu często szukają ciemnych miejsc, takich jak skały i wnętrze kory drzew..
Podobnie specjaliści zaobserwowali z pewnym wglądem, że amblipigia znajduje się również w miejscach, w których występuje duża dostępność wody, w tym wód gruntowych. Dlatego na poziomie geograficznym znajdują się one w tropikach lub w ich pobliżu..
Bardzo niewiele gatunków występuje w miejscach o wysokiej temperaturze i niskiej wilgotności, takich jak pustynie..
Rząd Amblypygi składa się w sumie z pięciu rodzin, które z kolei składają się z około 140 gatunków.
-Charinidae: odpowiada największej rodzinie amblipigium. Składa się z trzech gatunków: Catageus, Charinus Y Sarax.
-Charontidae: ta rodzina amblipigia charakteryzuje się kilkoma długimi kolcami na pedipalps, a także innymi mniejszymi. Składa się z dwóch gatunków: Charon Y
-Paracharontidae: mają pedipalps o dużej długości, która znacznie przekracza długość ciała zwierzęcia. Jego pierwsza para nóg jest również bardzo długa, zwężająca się w kierunku dalszego końca. Obecnie obejmuje jeden gatunek: Paracharon.
-Phrynichidae: do tej rodziny należą gatunki typu amblipigia Opaska Damon. Obejmuje łącznie siedem gatunków: Damon, Musicodamon, Phrynichodamon, Euphrynichus, Phrynichus, Trichodamon Y
-Phrynidae: charakteryzują się dość terytorialnością. Zwykle bronią swojej przestrzeni przed innymi gatunkami zwierząt, nawet przed innymi pajęczakami. Składa się z czterech gatunków: Acanthophrynus, Heterophrynus, Paraphrynus Y Phrynus.
Typ rozmnażania obserwowany u amblipigios jest płciowy. Charakteryzuje się tym, że obejmuje fuzję męskich i żeńskich gamet płciowych. Podobnie nawożenie jest zewnętrzne.
Proces rozmnażania jest następujący: samiec uwalnia strukturę zwaną spermatoforem, w której znajduje się plemnik. Później rozpoczyna się ciekawy rytuał godowy, w którym samiec bierze samicę pedipalpami i sprawia, że porusza się do przodu i do tyłu, aż znajdzie się na spermatoforze..
Nawożenie następuje później. Około 45 dni po tym następuje złożenie jaj. Samica może złożyć do 50 jaj, które są trzymane w worku, który samica będzie nosić przymocowana do jej ciała, w opisthosoma, szczególnie w okolicy brzusznej..
Gdy zarodki są gotowe, wykluwają się z jaj. Należy zauważyć, że amblipigia ma bezpośredni rozwój. Oznacza to, że osobniki, które wykluwają się z jaj, mają już cechy dorosłych osobników gatunku..
Amblipigios są wyraźnie mięsożerne. Żywią się innymi mniejszymi owadami. Jak wiadomo, amblipigios uciekają w stronę światła, dlatego spędzają dzień w swoich ciemnych legowiskach i wykorzystują ciemność nocy na polowanie..
Kiedy poruszają się po terenie, z pierwszą parą nóg, która ma liczne receptory czuciowe, bada teren, aż dostrzeże ofiarę. Kiedy to robi, natychmiast chwyta go pedipalpsami, aby go unieruchomić..
Później, przy pomocy chelicerae, przebija ofiarę i wysysa płyny ustrojowe. Z pomocą enzymów trawiennych wydzielanych przez przewód pokarmowy jest w stanie degradować składniki odżywcze, aby później wchłonąć je z jelita..
Substancje odpadowe są uwalniane przez otwór odbytu.
Zamówienie Amblypygi obejmuje łącznie 140 gatunków, z których wiele nadal pozostaje nieco nieznanych specjalistom. Najbardziej zbadane i znane gatunki amblipigios opisano poniżej..
Jest to emblematyczny gatunek amblipigio. Charakteryzuje się wysokim stopniem rozwinięcia oraz ząbkowaną krawędzią. Dzięki nim zwierzę ma przerażający wygląd. Ma brązowy kolor z żółtawymi paskami. Występuje między innymi w niektórych krajach afrykańskich, takich jak Etiopia, Kenia i Somalia.
Jak nazwa pozwala nam wnioskować, gatunek ten występuje tylko w niektórych stanach Meksyku, takich jak między innymi Oaxaca i Morelos..
Ma ciemne ubarwienie, bez jaśniejszych pasm. Ich oczy są bardzo dobrze rozwinięte, co pozwala im na wyraźną wizualizację ofiary podczas polowania. Długość jego pierwszej pary nóg jest bardzo efektowna.
Jeszcze bez komentarzy