Charakterystyka pająka bananowego, siedlisko, odżywianie, zachowanie

1761
Simon Doyle
Charakterystyka pająka bananowego, siedlisko, odżywianie, zachowanie

Plik pająk bananowy (Phoneutria nigriventer), znany również jako pająk bananowy lub brazylijski pająk wędrowny, jest dość jadowitym pajęczakiem z rodziny Ctenidae. Wraz z siedmioma innymi gatunkami tworzy rodzaj Phoneutria. Pająki te są główną przyczyną większości wypadków z pająkami w Brazylii i innych krajach Ameryki Południowej..

Nazywa się je pająkiem bananowym ze względu na tendencję tych pajęczaków do schronienia się w kiściach bananów. Ze względu na ten zwyczaj i eksport bananów do innych krajów poza terenem zamieszkanym przez te pająki, odnotowano kilka okazów na obszarach nietypowych..

Pająk bananowy (Phoneutria nigriventer) Autor: Techuser [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]
Te pająki są najlepiej nocne, nie budują stałego schronienia ani nie tworzą skomplikowanych sieci, więc w ciągu dnia korzystają z szerokiej gamy schronień.

Inne popularne nazwy tego pająka to „armadeira” lub pająk zbrojny (Brazylia), ze względu na obronną pozycję, jaką przyjmuje, gdy jest podrażniony, lub czerwony dziób (Argentyna) z powodu czerwonawego zabarwienia jego chelicerae..

Powodują one ponad 800 wypadków rocznie, z tendencją wzrostową, tylko w Brazylii. Jest uważany za jeden z najważniejszych medycznie gatunków pająków na świecie, pomimo faktu, że są to inne gatunki z rodzaju Phoneutria, Co P. fera są potencjalnie bardziej trujące.

Pomimo negatywnych skutków trucizny i wysokiej częstości wypadków odkryto w niej wiele właściwości, z których można opracować nowe leki do leczenia różnych patologii pochodzenia neurologicznego.

Podobnie jak inne pająki w naturalnych ekosystemach, mają niezliczonych wrogów naturalnych, w tym inne pajęczaki, ptaki, ssaki wszystkożerne i owady pasożytnicze, takie jak osy z rodziny Pompilidae..

Indeks artykułów

  • 1 Charakterystyka ogólna
    • 1.1 Charakterystyka trucizny
    • 1.2 Objawy spowodowane trucizną
  • 2 Siedlisko i rozmieszczenie
  • 3 Taksonomia
  • 4 Stan zachowania
  • 5 Odtwarzanie
    • 5.1 Budowa kokonu i opieka rodzicielska
  • 6 Odżywianie
  • 7 Zachowanie
    • 7.1 Młode osobniki
  • 8 Odniesienia

Ogólna charakterystyka

To duże pająki. Głowotułów może mieć do 4,5 cm szerokości i całkowitą długość (łącznie z nogami) do 16 cm. Podobnie jak przedstawiciele rodziny Ctenidae, składa się z trzech rzędów oczu ułożonych w konfiguracji 2-4-2.

W pierwszym rzędzie z dwoma małymi oczkami w środku; środkowy rząd z czterema oczami, z których dwa środkowe są największe; i tylny rząd z dwoma małymi, szeroko rozstawionymi oczami.

Ubarwienie tych pająków jest zwykle jasnobrązowe na grzbiecie, z kilkoma rozsianymi czarnymi liniowymi plamami na linii środkowej i przednich krawędziach głowotułów. Nogi są ciemnobrązowe z czarnymi paskami w dystalnej części kości udowej, piszczelowej i stępu..

Ubarwienie brzuszne waha się od jasnobrązowego do czarnego, a kości udowe mają jasne pasma w dystalnej części. Chelicerae mają charakterystyczne czerwono-brązowe zabarwienie, które wyróżnia się, gdy pająk bananowy przyjmuje pozycje obronne. Nogi mają liczne kolce.

Długowieczność tych pająków na wolności jest zwykle zmienna. Jednak przeciętnie samice mogą żyć około pięciu lat, a mężczyźni około dwóch i pół..

Charakterystyka jadu

Phoneutria nigriventer Jest główną przyczyną większości wypadków z pająkami w południowo-wschodniej Brazylii, dlatego gatunek ten ma duże znaczenie medyczne.

Zawiera truciznę o wysoce toksycznych właściwościach, która wpływa głównie na kanały jonowe, a także indukuje uwalnianie neuroprzekaźników. Te toksyny mają największy wpływ na kanały sodowe, potasowe i wapniowe bramkowane napięciem, które mają wyraźne działanie neurotoksyczne.

Określono ponad 17 peptydów, które mają bezpośrednie działanie na kanały jonowe. Frakcje TX1, TX2 i TX3 mają bezpośredni wpływ na kanały Na + i Ca+.

Ponadto frakcja TX3, która zawiera sześć toksycznych peptydów, które generują uwalnianie neuroprzekaźników, takich jak acetylocholina i glutaminian, działa na kanały Ca +, które kontrolują egzocytozę pęcherzyków synaptycznych..

Objawy spowodowane trucizną

Objawy związane z jadem tego pająka i jego wpływem na człowieka są dość zróżnicowane..

Jad ma właściwości neurotoksyczne, które wpływają głównie na kanały Na + bramkowane napięciem. Te toksyny wywołują niekontrolowane ciągłe wyładowania w komórkach nerwowych i mięśniowych. Jad depolaryzuje błonę tych komórek i zwiększa częstotliwość impulsów nerwowych (PA).

Z drugiej strony jad może powodować morfologiczne zmiany we włóknach nerwowych, które wzmacniają działanie jadu w kanałach Ca +. W rzeczywistości kilka linii badań sugeruje interakcję frakcji składników jadu z kanałami Ca.+.

Na ogół po ukąszeniu pojawia się miejscowy intensywny i promieniujący ból, oprócz różnych objawów toksycznych charakteryzujących się występowaniem skurczów, drżeń, napadów tonicznych, paraliżu spastycznego, priapizmu, nadmiernego ślinienia się, zaburzeń rytmu serca i układu oddechowego, zaburzeń widzenia i zimnych potów.

Działanie trucizny jest szczególnie niebezpieczne u dzieci i osób starszych. U mężczyzn powoduje ciągłe bolesne erekcje lub priapizm, które mogą trwać dłużej niż cztery godziny i powodować uszkodzenie tkanki erekcyjnej. Z tego powodu jad jest badany jako alternatywa w walce z zaburzeniami erekcji.

Pająk bananowy w pozycji obronnej Autor: MichelBioDelgado [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]

Siedlisko i dystrybucja

Phoneutria nigriventer Jest szeroko rozpowszechniony w środkowej i południowo-wschodniej Brazylii, zajmując dużą część Lasu Atlantyckiego. Oprócz południa Ameryki Południowej występuje w Paragwaju, Urugwaju i północnej Argentynie (prowincja Misiones, Chaco, Formosa, Salta i Jujuy).

Okazy zarejestrowane w Montevideo (Urugwaj) i Buenos Aires (Argentyna), oprócz niektórych miast europejskich, zostały prawdopodobnie wprowadzone z bananami importowanymi z Brazylii.

W warunkach naturalnych ten pająk zasadniczo rozwija się na poziomie gruntu. Jest jednak w stanie eksploatować jego podwyższone mikrosiedliska, takie jak roślinność krzewiasta. W ciągu dnia chronią się pod korą drzew, owocami bananowca, roślinami epifitycznymi, takimi jak bromeliady, palmy, pod pniami na ziemi lub w ściółce liściowej..

Z drugiej strony potrafią również bardzo dobrze przystosować się do ekosystemów miejskich i podmiejskich, dlatego zwykle występuje w uprawach bananów i przyjęła potoczną nazwę brazylijskiego pająka bananowego..

Można je zobaczyć we wnętrzach ludzkich mieszkań, gdzie szukają schronienia wilgotnych i ciemnych (m.in.buty, szafy, meble, zasłony).

Ponadto, ze względu na swoją plastyczność i silną truciznę, udało mu się znaleźć poza swoim naturalnym zasięgiem w innych krajach Ameryki Południowej i Środkowej..

Taksonomia

Wiele gatunków z rodzaju Phoneutria można łatwo odróżnić od innych rodzajów rodziny Ctenidae, bardzo podobnych) jak Cupennius i Ctenus) przez obecność gęstej łopatki na piszczelach i stępie pierwszej pary nóg.

Istnieje kilka gatunków Phoneutria opisanych, jednak często występuje niejasność w identyfikacji w kilku z nich.

P. nigriventer był uważany za synonim P. fera. ale po wyczerpującej rewizji taksonomicznej stwierdzono wyraźne różnice w proporcjach długości i szerokości nadbrzusza samicy oraz proporcjach długości i szerokości kości piszczelowej u samców..

Z drugiej strony ustalono również różnice w wzorach kolorystycznych.

Stan zachowania

Te pająki preferują ciepłe, tropikalne i subtropikalne środowiska. Chociaż stan jego ochrony nie został oceniony, zanik jego naturalnych siedlisk w wyniku wylesiania i innej działalności człowieka może zagrozić wielu populacjom tego gatunku.

Z drugiej strony, będąc niebezpiecznymi pająkami ze względu na moc i silne działanie jadu, są one nieustannie eliminowane przez mieszkańców terenów, na których występuje ten pająk..

Na szczęście jest to gatunek łatwo przystosowujący się do ingerencji w siedliska i dobrze przeżywający w środowiskach miejskich i podmiejskich..

Reprodukcja

Pająki bananowe Phoneutria nigriventer mają okres rozrodczy od kwietnia do lipca, który zbiega się ze wzrostem liczby wypadków z udziałem ludzi.

Podczas krycia nie zaobserwowano zachowań zalotowych samców, jak opisano dla innych gatunków i rodzajów z rodziny Ctenidae, takich jak ruchy przednich nóg i bębnienie pedipalpsów, które przenoszą wibracje przez podłoże..

W tym sensie wydaje się, że samica rozpoznaje mężczyznę, kiedy się z nią kontaktuje. Jeśli kobieta jest otwarta, przyjmuje postawę bierną. Jeśli samica się na to zgadza, krycie jest zwykle szybkie; jeśli nie wykazuje zainteresowania rozmnażaniem, samiec prawdopodobnie będzie polował lub szybko uciekł, chociaż wskaźnik kanibalizmu u dorosłych nie jest dobrze poznany.

Samiec wznosi się do prosomu samicy i obraca się na lewą lub prawą stronę opistosomu samicy zgodnie z pedipalpą używaną do kopulacji. Podczas tego procesu zbiera nogi samicy, które są bardzo blisko ciała, z kośćmi udowymi w pozycji pionowej. Samica obraca brzuch, aby mężczyzna mógł wprowadzić plemniki.

Konstrukcja kokonu i opieka rodzicielska

Po kryciu samica może zbudować kolejno od 1 do 3 spłaszczonych białych woreczków z jajami. Mogą one mieć do 3 cm średnicy i zawierać od 900 do 2760 małych jaj, w zależności od warunków reprodukcyjnych samicy..

Samica ma tendencję do aktywnej opieki nad kokonem. Po wykluciu młode budują społeczną sieć, w której rozpraszają się, aż do dwukrotnego linienia. W tym okresie samica jest ogólnie czujna. Gdy małe pająki zaczną opuszczać sieć, po dwóch tygodniach samica również odchodzi.

W pierwszym roku życia linieją około 5 razy, w drugim 3 do 4 razy, aw trzecim lub czwartym roku dojrzewają płciowo..

Odżywianie

Ten pająk jest niezwykle agresywny, jego ofiara jest bardzo zróżnicowana, a jego czynności żywieniowe są ograniczone jedynie wielkością ofiary. Jego sukces jako wielkiego drapieżnika wynika głównie z potężnych toksyn, które zawiera jego jad.

Brazylijskie pająki bananowe polują na różne gatunki bezkręgowców, w tym inne gatunki pająków, a nawet małe kręgowce, takie jak płazy i gryzonie. Jako pająk zamieszkujący ziemię lub kursorowy, może polować i konsumować prawie wszystko na swojej drodze, a także może chwytać..

We wczesnych stadiach rozwoju i gdy niereceptowalne samice chwytają samców z intencjami reprodukcyjnymi, wykazują również kanibalistyczne zachowania..

Gatunki płazów, takie jak Crossodactylus schmidti Y Dendropsophus elegans zostały zgłoszone jako zdobycz P. nigriventer. Prawdopodobnie ze względu na głównie nocne przyzwyczajenia tych pająków, ilość zjadanych przez nie gatunków płazów jest bardzo duża, zwłaszcza tych, które zamieszkują ściółkę..

Zachowanie

Ten pająk jest niezwykle agresywny, nawet jeśli jest onieśmielony zwierzętami kilkakrotnie większymi od człowieka..

Kiedy zostaje zaniepokojony lub napotka potencjalnego drapieżnika lub jakiekolwiek inne zagrożenie, przyjmuje postawę obronną charakterystyczną dla wszystkich uznanych gatunków z rodzaju. Phoneutria.

Zwykle „stoją” lub przyjmują prawie pionową pozycję na swoich dwóch parach tylnych nóg, w oparciu o grzbietowo-tylną część brzucha. Dwie pary przednich nóg są wyprostowane i rozciągnięte w pozycji prostopadłej i razem z każdej strony.

W ten sposób prezentują czerwono-brązowe chelicerae jako środek zastraszenia. Dodatkowo popisują się paznokciami cheliceral („kły”) i wykonują ostrzegawcze rzuty. Kiedy atakują, mogą atakować z odległości od 20 do 40 cm, dlatego w tym miejscu wskazane jest oddalenie się od nich.

Pomimo swojej agresywności i niebezpieczeństwa, pająki te, zanim przyjmą jakąkolwiek postawę obronną lub zaatakują, są na ogół nieśmiałe i szybko uciekają przed niebezpieczeństwem w poszukiwaniu schronienia..

Phoneutria nigriventer By João P. Burini [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]

Młode osobniki

Nieletni po wyjściu z worka jajowego zaczynają się rozprzestrzeniać po piątym lub szóstym tygodniu, prawdopodobnie ze względu na zwiększoną częstotliwość kanibalizmu wśród młodych..

Młode osobniki są zwykle bardziej aktywne niż osoby dorosłe, ze względu na ich dyspersyjne zachowanie na tych etapach. Z tego powodu narażone są na wiele niebezpieczeństw i bardzo niewiele osób przeżywa..

Bibliografia

  1. Almeida, C. E., Ramos, E. F., Gouvea, E., Carmo-Silva, M. D. i Costa, J. (2000). Historia naturalna Ctenus medius Keyserling, 1891 (Araneae, Ctenidae) I: obserwacje siedlisk i rozwój wzorców chromatycznych. Brazilian Journal of Biology, 60(3), 503-509.
  2. Caldart, V. M., Iop, S., Rocha, M. D. i Cechin, S. Z. (2011). Dzienne i nocne drapieżniki gatunku Crossodactylus schmidti Gallardo, 1961 (Anura, Hylodidae) w południowej Brazylii. North-Western Journal of Zoology, 7(2), 342-345.
  3. Capocasale, R. M., & Pereira, A. N. D. R. E. A. (2003). Różnorodność flory i fauny Urugwaju. Opiliones. An. Mus. Nac. Hist. Nat. Antr, 1-8.
  4. Foerster, N. E., Carvalho, B. H. G. i Conte, C. E. (2017). Polowanie na Hypsiboas bischoffi (Anura: Hylidae) wg Phoneutria nigriventer (Araneae: Ctenidae) w południowej Brazylii. Uwagi herpetologiczne, 10, 403-404.
  5. Foelix, R. 2010. Biologia pająków. 3rd ed. Oxford University Press, Nowy Jork.
  6. Folly-Ramos, E., Almeida, C. E., Carmo-Silva, M., & Costa, J. (2002). Historia naturalna Ctenus medius Keyserling, 1891 (Aranae, Ctenidae) II: cykl życiowy i aspekty zachowania reprodukcyjnego w warunkach laboratoryjnych. Brazilian Journal of Biology, 62(4B), 787-793.
  7. Gomez, M. V., Kalapothakis, E., Guatimosim, C., & Prado, M. A. (2002). Phoneutria nigriventer jad: koktajl toksyn, które wpływają na kanały jonowe. Neurobiologia komórkowa i molekularna, 22(5-6), 579-588.
  8. Hazzi, N. A. (2014). Historia naturalna Phoneutria boliviensis (Araneae: Ctenidae): siedliska, zachowania reprodukcyjne, rozwój postembrionalny i owijanie ofiar. The Journal of Arachnology, 42(3), 303-311.
  9. Miranda, D. M., Romano-Silva, M. A., Kalapothakis, E., Diniz, C. R., Cordeiro, M. N., Santos, T. M.,… & Gomez, M. V. (1998). Phoneutria nigriventer toksyny blokują napływ wapnia indukowany tyustoksyną do synaptosomów. Neuroreport, 9(7), 1371-1373.
  10. Peralta, L. (2013). Pająki bananowe (Phoneutria spp.), najbardziej przerażający w Ameryce Środkowej i Południowej. Biome, 1(3), 15-17.
  11. Santana, D. J., Silva, E. D. i Oliveira, E. D. (2009). Drapieżnictwo Dendropsophus elegans (Anura, Hylidae) wg Phoneutria nigriventer (Araneae, Ctenidae) w Viçosa, Minas Gerais, Brazylia. Boletim do Museu de Biologia Mello Leitão, 26, 59-65.
  12. Schiapelli, R. D. & Gerschman de P., B. S. (1966). Studium porównawcze Phoneutria fera Perty, 1833 i Phoneutria nigriventer (Keyserling), 1891 (Aranea: Ctenidae). Wspomnienia Instytutu Butantan 33(3): 675-682.

Jeszcze bez komentarzy