Plik pajęczaki są klasą z rodzaju Artropoda, która również należy do podtypu cheliceratów. Jako takie stanowią pierwszą parę przydatków, które u niektórych gatunków są wysoko rozwinięte. To dość szeroka klasa, w ramach której występują m.in. różne gatunki pająków i skorpionów, a także roztocza..
Wśród jego charakterystycznych elementów można wymienić, że nie mają czułek i mają osiem nóg (cztery pary), oprócz dwóch kolejnych par przydatków, zwanych chelicerae i pedipalps..
Indeks artykułów
Pajęczaki to grupa zwierząt, które charakteryzują się organizmami eukariotycznymi, ponieważ ich DNA jest ograniczone w strukturze znanej jako jądro komórkowe..
Podobnie pajęczaki są triblastyczne; Oznacza to, że podczas rozwoju embrionalnego obecne są trzy listki zarodkowe: endoderma, ektoderma i mezoderma. Komórki, które je tworzą, różnicują się i specjalizują w różnych narządach, z których składa się osoba dorosła.
Podobnie jak wszystkie stawonogi, pajęczaki są koelomatami i protostomianami. Dzieje się tak, ponieważ mają wewnętrzną wnękę zwaną coelom. Podobnie, podczas rozwoju embrionalnego, zarówno usta, jak i odbyt powstają ze struktury embrionalnej zwanej blastoporem..
Pajęczaki to zwierzęta wykazujące dwustronną symetrię, co oznacza, że składają się z dwóch dokładnie równych połówek.
Wszystkie gatunki pajęczaków są dwupienne i rozmnażają się metodami płciowymi..
Klasyfikacja taksonomiczna pajęczaków jest następująca:
Pajęczaki charakteryzują się przedstawieniem ciała podzielonego na dwie części lub strefy: przednią, zwaną głowotułów (prosoma) i tylną, zwaną odwłokiem (opistosoma)..
Przedstawiają także egzoszkielet, charakterystyczny element wszystkich stawonogów. W zależności od gatunku ten egzoszkielet będzie mniej lub bardziej sztywny i odporny. U dużych skorpionów egzoszkielet jest dość potężny.
Podobnie pajęczaki mają wyrostki, które odrywają się od ich ciała i spełniają różne funkcje, takie jak lokomocja i ruch, żerowanie i ochrona przed potencjalnymi drapieżnikami..
Jednym z aspektów, który pomaga odróżnić pajęczaki od innych klas stawonogów, jest brak czułek. Brak tego typu wyrostka robaczkowego jest charakterystycznym elementem tej grupy..
Należy zauważyć, że prosom jest pokryty pewnego rodzaju twardą skorupą, która nie jest podzielona na segmenty. Oprócz tego, jeśli zwierzę obserwuje się z jego brzusznej części, można zauważyć, że koksi nóg zajmują prawie całą powierzchnię opistosoma.
Na powierzchni prosomy pojawiają się narządy zmysłów zwane ocelli. Są one również znane jako proste oczy i są fotoreceptorami, których funkcją jest wychwytywanie bodźców świetlnych. Są bardzo prymitywnymi odbiornikami. Oczywiście u niektórych gatunków są bardziej rozwinięte niż u innych.
Z głowotułów wyłaniają się cztery wyrostki, czyli dwie pary. Są one różne, ponieważ pierwsza para odpowiada chelicerae, podczas gdy druga para odpowiada pedipalps. Oba rodzaje przydatków znajdują się bardzo blisko pyska zwierzęcia.
Stanowią charakterystyczny element cheliceratów. Znajdują się bardzo blisko ust. Składają się one z różnej liczby kostek, w zależności od gatunku mogą to być 2 lub 3.
W przypadku pająków chelicerae pełnią funkcję kłów, a także mają kanały, przez które wstrzykują jad w ofiarę..
Jest to druga para przydatków, które mają pajęczaki. Są typu postoral i składają się łącznie z 6 stawów. Funkcja pedipaps jest zróżnicowana w zależności od gatunku. Na przykład u skorpionów pedipalpy są duże, wybrzuszone, mają kształt szczypiec i służą do chwytania zdobyczy..
Podobnie, u ogromnej większości pająków, pedipalpy są fenotypowo podobne do nóg zwierzęcia. Są jednak znacznie mniejsze i odgrywają znaczącą rolę w procesie zalotów oraz jako narząd kopulacyjny (u samców)..
Od prosomu odłącza się również cztery pary przydatków, których funkcją jest lokomocja zwierzęcia. Są ogólnie znane jako nogi do chodzenia i składają się z około 7 gałek. Stawem, za pomocą którego nogi łączą się z prosomą, jest koksa.
Jest to tylny odcinek pajęczaków. U niektórych gatunków podział na głowotułów nie jest tak oczywisty jak u innych. Składa się z około 12 segmentów, oprócz ostatniego segmentu znanego jako telson.
Ta segmentacja nie jest tak oczywista u wszystkich gatunków, ponieważ u pająków odwłok ma gładki wygląd, podczas gdy u skorpionów i skorpionów rozróżnia się segmenty..
W tym drugim przypadku brzuch jest podzielony na dwa obszary: przedni mezosom i metasoma. Podobnie opistosoma ma różne ujścia, takie jak: odbyt, ujście narządów płciowych i nieokreśloną liczbę znamion w układzie oddechowym.
Wewnętrznie pajęczaki składają się z szeregu struktur i narządów, które tworzą różne układy, które spełniają życiowe funkcje..
Układ krążenia u pajęczaków jest typu tętniczego. Ponieważ jednak jest to dość duża i zróżnicowana grupa, system ten może się różnić w zależności od gatunku. To, co ich łączy, to obecność serca, a krążącym płynem jest krew..
W tym sensie na przykład skorpiony mają serce podzielone na segmenty, a także ostiole. Podobnie, najbardziej prymitywne pajęczaki, których układ oddechowy tchawicy jest słabo rozwinięty, mają dość prosty układ krążenia.
Podobnie jak w przypadku pozostałych stawonogów, u pajęczaków układ pokarmowy jest podzielony na kilka obszarów lub stref: stomodeus, mezodeus i proktodean..
Stomodeum pochodzi z ektodermy i składa się z jamy ustnej zwierzęcia, a także gardła, przełyku i żołądka. Ponadto bardzo blisko wejścia znajdują się chelicerae, przydatki, które służą do wstrzykiwania jadu ofierze.
Mesodeum pochodzenia endodermalnego to rurka, która ma cztery pary jelita ślepego na poziomie prosomu. W opisthosoma są również niewidomi.
Proctodeum, również pochodzenia ektodermalnego, zawiera końcowe fragmenty przewodu pokarmowego, takie jak odbyt i odbyt..
Te typy zwierząt nie mają deutobrain. Przedstawiają one rodzaj mózgu utworzonego przez połączenie wielu zwojów klatki piersiowej i brzucha ze zwojem podprzełykowym. Te z kolei tworzą pierścień wokół przełyku..
W ten sam sposób pajęczaki prezentują szereg struktur, które pełnią funkcję receptorów czuciowych. Obejmują one:
Układ wydalniczy pajęczaków składa się z różnych struktur, wśród których można wymienić: rurki Malpighi, nefrocyty i gruczoły współosiowe..
Rurki Malpighi można znaleźć pojedynczo (pojedynczo) lub w parach. Mają swój początek w mezodeo i prowadzą do proctodeo. Dzięki nim uwalniane są produkty wydalane z przewodu pokarmowego.
Podobnie gruczoły coxal otrzymują tę nazwę, ponieważ otwierają się na poziomie coxae przydatków zwierzęcia. Ich liczba jest różna w każdej grupie pajęczaków, chociaż na ogół nie przekraczają one czterech par. Ich zadaniem jest wydalanie produktów przemiany materii pobranych z krwi.
Z drugiej strony nefrocyty to komórki specjalizujące się w gromadzeniu substancji odpadowych.
Układ oddechowy pajęczaków zależy od gatunku. Istnieją dwa rodzaje układu oddechowego; tchawica i płuca w książce.
W tchawicy układ oddechowy składa się z sieci kanalików zwanych tchawicami, które rozgałęziają się po całym ciele zwierzęcia i docierają do każdej z jego komórek. Z kolei kanały te otwierają się na zewnątrz przez otwory zwane przetchlinami..
Z drugiej strony system płuc książkowy składa się z serii wgłębień powłoki, które są ułożone parami w pozycji brzusznej w jamie brzusznej. Podobnie komunikują się z otoczeniem bezpośrednio przez przetchlinki.
U pajęczaków płcie są rozdzielone, to znaczy występują osobniki męskie i żeńskie.
W zależności od gatunku, układ rozrodczy może składać się z jednej lub dwóch gonad. Prowadzą one do przewodów, które otwierają się do jednego otworu, który znajduje się na poziomie tzw. Bruzdy w nadbrzuszu, która znajduje się w drugim odcinku jamy brzusznej..
Pajęczaki są szeroko rozpowszechnione na całej planecie, z wyjątkiem biegunów, ponieważ środowisko jest na nich całkowicie wrogie dla tego typu zwierząt.
W przypadku pajęczaków można je spotkać zarówno w ekosystemach lądowych, jak i wodnych. Dopóki mają dostęp do źródeł pożywienia, pajęczaki mogą rozwijać się w każdym ekosystemie.
W przypadku tych, które mają pasożytnicze życie, takich jak niektóre roztocza, potrzebują żywiciela, aby móc przetrwać. Na przykład kleszcze muszą być przyczepione do skóry zwierzęcia wysysającego krew.
Podobnie w ich naturalnych siedliskach niektóre pajęczaki często preferują wilgotne i ciemne miejsca, takie jak pod kamieniami i ściółką. Pająki również preferują miejsca o takich cechach, aby móc się rozwijać.
Klasa Arachnida jest podzielona na 11 rzędów, wśród których jest ponad 100 000 gatunków. Zamówienia są następujące:
-Acari: roztocza, takie jak kleszcze i pchły, należą do tego rzędu.
-Amblypygi: składa się z przerażająco wyglądających pajęczaków, ale jest całkowicie nieszkodliwy, ponieważ nie produkuje trucizny.
-Araneae: obejmuje szeroką gamę pająków.
-Opiliones: są zwierzętami bardzo podobnymi do pająków, z tą różnicą, że ich przydatki lokomotywowe są niezwykle długie. Nie wytwarzają też trucizny.
-Palpigradi: bardzo małe pajęczaki, których główną cechą jest to, że ich ciało kończy się bardzo długą przegubową wici.
-Pseudoscorpionida: zwierzęta bardzo podobne do skorpionów, ale z tą różnicą, że brakuje im żądła i trujących gruczołów.
-Ricinulei: grupa małych pajęczaków trochę nieznana.
-Schizomida: bardzo małe zwierzęta, podobne do niektórych skorupiaków, szczególnie licznie występujące w strefie tropikalnej.
-Scorpions: składa się z prawdziwych skorpionów. Charakteryzują się długim ogonem zakończonym żądłem, którym wstrzykują truciznę w ofiarę..
-Solifugae: pajęczaki bardzo podobne do pająków. Jego charakterystyczne cechy to para chelicery w kształcie cęgów, które służą do chwytania zdobyczy..
-Uropygi: są również znane jako skorpiony z biczem. Mają wysoko rozwinięte pedipalpy, cztery pary nóg i dużą przegubową wić na końcowym końcu ciała..
Typ rozmnażania występujący u pajęczaków to rozmnażanie płciowe, polegające na fuzji gamet żeńskich i męskich. Jeśli chodzi o zapłodnienie, ma ono charakter wewnętrzny, to znaczy zachodzi w ciele kobiety.
Proces reprodukcji może wahać się od bardzo prostego do bardzo skomplikowanego. Istnieją nawet pajęczaki, które mają złożone rytuały godowe.
Teraz zapłodnienie może odbywać się w dwóch procesach, zawsze w zależności od gatunku. Po pierwsze, możliwe jest bezpośrednie zapłodnienie poprzez proces kopulacji. W tym przypadku samiec wprowadza nasienie bezpośrednio przez wyrostek kopulacyjny..
Z drugiej strony nawożenie może być pośrednie. W tym typie zapłodnienia samiec uwalnia strukturę zwaną spermatoforem, w której zawarte są plemniki. Następnie, za pomocą pedipalp, samiec wprowadza spermatofor do samicy.
Po zapłodnieniu formują się jaja. Mogą one rozwijać się zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz ciała kobiety. Dzieje się tak, ponieważ pajęczaki mogą być jajorodne (rozmnażanie przez jaja) lub jajożerne (jaja, które pozostają wewnątrz samicy do czasu rozwoju zarodka)..
Podobnie rozwój zarodków u pajęczaków jest bezpośredni. Oznacza to, że po wykluciu się jaja pisklę, które z niego wychodzi, ma cechy osobników gatunku. Oznacza to, że nie przechodzą przez stadia larwalne.
Większość gatunków pajęczaków jest mięsożernych; Żywią się innymi zwierzętami, takimi jak inne stawonogi, a nawet niektóre gady.
Wiele pajęczaków używa jadu, który wytwarzają w swoich trujących gruczołach i wstrzykuje go swojej ofierze przez chelicery.
Przewód pokarmowy pajęczaków nie jest przygotowany na połknięcie dużej zdobyczy, więc aby strawić ich pokarm, konieczne jest uciekanie się do pośredniego procesu trawienia.
W tego typu trawieniu zwierzę wydziela określone enzymy trawienne, które uwalniają na już martwej ofierze. Te enzymy działają na tkanki zwierzęcia, degradując je. Ofiara jest przekształcana w rodzaj masy lub papki, która jest ostatecznie połykana przez zwierzę.
Na poziomie mezodean składniki odżywcze są wchłaniane, a odpady są uwalniane przez odbyt..
Pajęczaki to bardzo zróżnicowana grupa zwierząt, która obejmuje około 102 000 gatunków rozmieszczonych w 11 rzędach, które ją tworzą..
Niektóre z najbardziej reprezentatywnych gatunków pajęczaków to:
To pospolity kleszcz. Żywi się krwią swojego żywiciela, którą otrzymuje po przekłuciu skóry za pomocą aparatu gębowego. Zwierzęta te mogą przenosić niektóre choroby, takie jak borelioza.
Jest to pająk typu tarantula. Jego ciało jest owłosione, koloru czarnego, z pewnymi złotymi plamami. Występuje głównie w zachodniej części Meksyku. Ma zróżnicowaną dietę, która może obejmować muszki owocówki i inne owady.
Jest to jeden z najbardziej znanych gatunków skorpionów na świecie. Słynie z zabójczej toksyny, którą wydziela i zaszczepia poprzez żądło. Charakteryzuje się solidnością ogona zakończonego bardzo mocnym żądłem. Zamieszkuje głównie Afrykę Północną i Azję Południowo-Zachodnią.
Jeszcze bez komentarzy