Ostronos Jest to potoczna nazwa nadana każdemu z gatunków wchodzących w skład rodzajów Nasuella i Nasua, należących do rodziny Procyonidae. Tak więc przedstawicielami tych kladów są ostronosy andyjskie (Nasuella olivacea), ostrołuczka ogoniasta (Nasua nasua) i białonosy (Nasua narica).
Cechą wyróżniającą tego ssaka z Nowego Świata jest jego długi ogon. Nie jest chwytny i ma gęstą szatę, zaznaczoną pierścieniami w kolorze ciemnym lub jaśniejszym, w zależności od gatunku..
To zwierzę wykazuje zachowania dzienne. Dzięki temu są aktywne w dzień i odpoczywają w nocy. Do spania woli wysokie miejsca, takie jak korony drzew, gdzie buduje gniazdo.
Coati wspina się po pniach z dużą łatwością dzięki mocnym kończynom, potężnym pazurom i ogonowi, który równoważy ruchy. Kiedy schodzi, może to zrobić do góry nogami. Dzieje się tak, ponieważ Twoje kostki mogą obracać się do 180 °..
Jeśli chodzi o dystrybucję, rozciąga się od południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych do północnej części Argentyny i Urugwaju. W tych regionach zasiedla różne ekosystemy, takie jak wilgotne lasy, suche zarośla, pasmo górskie Andów i lasy tropikalne..
Indeks artykułów
Jedną z cech wyróżniających wszystkie ostronosy jest ich ogon. To jest długie, grube i nie chwytne. Jeśli chodzi o kolor, ma brązowy odcień, który wyróżnia się poziomymi pasami, które ma. Mogą być one dobrze zdefiniowane, jak ma to miejsce w przypadku szopów ich krewnych, lub mogą to być słabe znaki..
Coati często trzyma ogon pionowo. W ten sposób służy jako sygnał, prowadząc i kierując stado do pozostania razem. Ponadto ogon pomaga zachować równowagę podczas chodzenia i schodzenia z drzew.
Ostronos chodzi z podeszwami nóg, co czyni go zwierzęciem roślinożernym. Ma ostre pazury, ale te nie są chowane. Jeśli chodzi o jego kończyny, są mocne i używa ich do kopania i wspinaczki..
Gatunki obu rodzajów, Nasuella i Nasua, mają podwójne kostki, dzięki czemu mogą obracać się o więcej niż 180 °. Dzięki tej osobliwości morfologicznej ssaki te mogą schodzić z drzew z opuszczonymi głowami..
To zwierzę ma długi, spiczasty pysk. Jego nos jest lekko zakrzywiony. Ponadto jest elastyczny, dzięki czemu można go obracać w dowolnym kierunku do 60 °. Ten organ węchowy służy do rozcierania części ciała i popychania przedmiotów.
W stosunku do głowy jest cienka, a uszy małe. Coati ma od 38 do 40 zębów, z cienkimi, długimi i ostrymi kłami.
W tej grupie procionidów samice są mniejsze niż samce. Ogólnie długość ciała waha się od 33 do 120 centymetrów, łącznie z ogonem. Pod względem wagi waha się od 3,17 do 9 kg.
Istnieją jednak różnice między gatunkami. Tak więc osoba dorosła Nasua nasua mierzy od 41 do 67 centymetrów, nie licząc ogona. Samiec osiąga wagę od 4,5 do 6 kilogramów, a samica od 3,5 do 4,5 kilograma.
W związku z Nasua narica, jest największym z trzech gatunków ostronoszy. Jego długość waha się od 60 do 70 centymetrów, z ogonem od 50 do 65 centymetrów. Zwykle waga wynosi od 5 do 9 kilogramów,
Plik Nausella olivacea jest najmniejszy. Średnia waga tego zwierzęcia wynosi 3 kilogramy i mierzy od 36 do 39 centymetrów, z ogonem o długości od 20 do 24 centymetrów..
Kolor sierści wykazuje różnice między poszczególnymi gatunkami. Tak więc, południowoamerykańska ostronosatka (Nasua nasua) ma ciemnobrązowy lub czerwonawy kolor, z jaśniejszym brzuchem. Pierścienie ogonowe są zwykle białe. Posiada znaczenia na pysku, umiejscowione na uszach, wokół oczu i na pysku. Jeśli chodzi o nogi, są czarne.
Ostronos białonosy (Nasua narica), jest zwykle czerwonawy, ciemnobrązowy lub żółtawy. Jego oczy są zamaskowane, a gardło, podbródek i kufa są jasnoszare..
Na pysku ma szare i czarne plamy, z białym znaczeniem na każdym policzku, nad i pod każdym okiem oraz na krawędzi kufy. Jeśli chodzi o ogon, to ma czarne pierścienie.
W odniesieniu do ostroży andyjskiej (Nasuella olivacea) ma szatę od czerwonawej do oliwkowej. Jego ogon jest szaro-żółty z szarymi pierścieniami.
Na poniższym filmie można zobaczyć rodzinę ostronosów w ich naturalnym środowisku:
Coati wyraża swój stan umysłu poprzez wokalizacje lub pozycje ciała. W ten sposób może wydawać różne dźwięki, aby przekazać grupie swój strach lub złość w obliczu zagrożenia ze strony drapieżnika. Podczas sprzątania tworzy różne rodzaje piosenek, które zarażają resztę radości, jaką odczuwa w tym momencie.
Jeśli chodzi o rozmowy kontaktowe, są to zestawy dźwięków o wysokich i niskiej intensywności. Są zwykle używane, gdy członkowie grupy są rozproszeni.
Innym sposobem komunikacji jest używanie ćwierkania. To seria krótkich dźwięków, szybko emitowanych. Są używane przez osoby dorosłe jako oznaka agresji, po której zwykle następuje wrogi pościg za intruzem..
Ponadto mają tendencję do wokalizowania podczas walki, w sposób zastraszający. Kiedy ssak potrzebuje potwierdzenia swojej dominacji nad terytorium, głośno parskaj, trzymając wyprostowany ogon.
Coatis przyjmuje specjalne postawy, gdy potrzebuje wyrazić wiadomość. Tak więc oznaką poddania się jest chowanie nosa między przednimi nogami. Wręcz przeciwnie, aby być agresywnym, pochyla głowę, odsłania zęby i wykonuje ostry skok w stronę wroga.
Podobnie podczas walki ssak może podnieść nos, wyciągnąć szyję, podnieść ogon i pokazać zęby. Ta pozycja jest znana jako nos do góry i może jej towarzyszyć gryzienie, na wypadek gdyby przeciwnik się nie wycofał.
Z drugiej strony samice na początku okresu godowego grożą i gonią samce. Również matki zastraszają inne kobiety, jeśli zbytnio zbliżą się do swoich młodych..
Znaczący spadek liczebności trzech gatunków ostroniów. Wynika to z różnych czynników, wśród których są masowe polowania i degradacja środowiska..
Ta sytuacja spowodowała, że IUCN sklasyfikowała domenę Nasua nasua i do Nasua narica w grupie zwierząt o niskim ryzyku wyginięcia. Dotyczące Nasuella olivacea, jest zagrożone zniknięciem ze swojego naturalnego środowiska.
Jednym z problemów, które dotykają tego ssaka, jest jego chwytanie i sprzedaż jako zwierzę domowe. Sytuacja pogarsza się, ponieważ wysoki odsetek z nich to młode osoby, które negatywnie wpływają na proces rozrodczy. W ten sposób przetrwanie zwierzęcia jest zagrożone..
Ponadto te procionidy są gotowane w koszulce na mięso i skórę. Są też przypadkowo łapane w pułapki przeznaczone na inne gatunki. Podobnie mogą zostać zabite w wyniku zderzenia z pojazdami, gdy te zwierzęta próbują przejść przez ulicę.
Z drugiej strony istnieją kampanie mające na celu kontrolowanie niektórych drapieżników, takich jak kojot. Jedną z technik zabicia go jest użycie trucizny, substancji, którą konsumuje ostronos, powodując jego śmierć..
Populacje w Stanach Zjednoczonych tracą różnorodność genetyczną. Jest to związane z fragmentacją siedliska, która powoduje utratę kontaktu ze zbiorowiskami zamieszkującymi południe tego kraju..
Ostronos stoi w obliczu zniszczenia swojego naturalnego środowiska, spowodowanego między innymi wylesianiem i zmianami w użytkowaniu gruntów. W ten sposób w różnych regionach Andów las chmur przekształca się w obszary rolnicze. Jeśli chodzi o obszar páramo, mężczyzna wykorzystuje ziemię pod uprawę sosny.
Ze względu na to, że niektóre obszary jego występowania pokrywają się z obszarami gęsto zaludnionymi, na tego ssaka mogą polować psy. Oprócz tego te zwierzęta domowe mogą przenosić choroby, takie jak wścieklizna i nosówka, choroby, na które są bardzo podatne ostronosy..
Działania będą zależeć od regionu, w którym żyje ostronos. Na przykład w Nowym Meksyku białonosy uważane jest za gatunek zagrożony. Natomiast w Arizonie, ze względu na obfitość, można na niego legalnie polować przez cały rok. Podobnie w Hondurasie jest ujęty w Załączniku III CITES.
Jeśli chodzi o ostronos, występuje w niektórych chronionych regionach Kolumbii i Ekwadoru. Jednak eksperci uważają za konieczne zidentyfikowanie potencjalnych zagrożeń, które istnieją w ich środowisku..
Ostro andyjskie nie posiada potwierdzonych zapisów dotyczących obszarów, na których jest chronione. W tym sensie priorytetem jest określenie problemów, przed którymi stoi gatunek. W ten sposób zagwarantowane jest planowanie i wykonanie skutecznych środków ochronnych..
Cusumbos, jak są również znane, to ssaki neotropikalne, które są rozmieszczone od południowo-zachodniego obszaru Stanów Zjednoczonych (Teksas, Nowy Meksyk i południowa Arizona) do północnego Urugwaju i Argentyny..
Ogólnie rzecz biorąc, występują w bardzo różnorodnych siedliskach. Obejmują one obszary od suchych i ciepłych po wilgotne lasy Amazonii. Zamieszkują także zbocza Andyjskiej Kordyliery, lasy łęgowe, łąki, lasy tropikalne i zarośla..
Gatunek ten występuje w Ameryce Południowej, od Kolumbii i Wenezueli po północne regiony Argentyny i Urugwaju. W Wenezueli nie występuje na łąkach w regionach Llanos. Ostronos południowoamerykański został wprowadzony do Chile na wyspie Robinson Crusoe, która jest częścią archipelagu Juan Fernández..
Ze względu na siedlisko preferuje te typu leśnego, które występują na wysokości do 2500 metrów. Żyje więc w wiecznie zielonych lasach, liściastych lasach deszczowych, lasach nadrzecznych, suchych zaroślach i kseryckich lasach chaco..
Orzech włoski rozciąga się od południowego Nowego Meksyku i Arizony, przez Meksyk do Panamy. Z tego zakresu wykluczony jest region Sierra Madre Central i Baja California. Można go również znaleźć w zachodniej części Andów południowoamerykańskich, zwłaszcza w Kolumbii..
Gatunek ten łatwo przystosowuje się do różnych środowisk. Jednak zwykle występuje w lasach otwartych i tropikalnych. W Nowym Meksyku i Arizonie Nasua narica Występuje w lasach dębowych i sosnowych.
Jeśli chodzi o południowo-zachodnie Stany Zjednoczone, to zwierzę żyje w kanionach nadrzecznych, na wysokości od 1400 do 2300 metrów nad poziomem morza. Rzadko spotyka się go na pustyniach lub otwartych murawach.
Ten ssak występuje endemicznie w andyjskiej strefie Ekwadoru i Kolumbii, chociaż ostatecznie można go znaleźć w Peru. W tych regionach żyje w paramo Andów oraz w lasach chmur, na wysokościach od 1300 do 4260 metrów nad poziomem morza. Ostrze andyjskie zamieszkuje również rozczłonkowane lasy graniczące z Medellín i Bogotá w Kolumbii.
-Królestwo zwierząt.
-Podrzędność: Bilateria
-Gromada: Chordat.
-Subfilum: kręgowiec.
-Infrafilum: Gnathostomata
-Nadklasa: Tetrapoda.
-Klasa: Ssak.
-Podklasa: Theria.
-Infraclass: Eutheria.
-Zamówienie: Carnivora.
-Podrząd: Caniformia.
-Rodzina: Procyonidae.
Podgatunki Nasua narica molaris, Nasua narica narica, Nasua narica yucatanica i Nasua narica nelsoni,
Podgatunki: Nasua nasua aricana, Nasua nasua vittata, Nasua nasua boliviensis, Nasua nasua spadicea, Nasua nasua candace, Nasua nasua solitaria, Nasua nasua cinerascens, Nasua nasua quichua, Nasua nasua dorsalis, Nasua nasua nasua, Nasua nasua nasua, i , Nasua nasua manium i Nasua nasua montana Nasua nasua molaris,
Podgatunki: Nasuella olivacea meridensis, Nasuella olivacea quitensis i Nasuella olivacea olivácea,
Ostronos jest zwierzęciem wszystkożernym. Ten procionid spędza większość dnia na poszukiwaniu pożywienia. Zwykle robi to na ziemi, chociaż mógł też eksplorować drzewa.
Ich dieta oparta jest na owadach i ich larwach, pająkach i innych bezkręgowcach. Czasami zjada małe kręgowce, takie jak gryzonie, jaszczurki, małe ptaki i ich jaja. Jedz także węże, krokodyle jaja, wiewiórki, a nawet skunksy.
Tę dietę zwykle uzupełniają żołędzie, jagody, dzikie winogrona, figi, owoce kaktusa, korzenie, owoce sezonowe, nasiona i łodygi agawy..
To zwierzę może żyć na obszarach miejskich lub w pobliżu tych obszarów. W rezultacie stał się ekspertem w odkrywaniu żywności składowanej w pojemnikach na śmieci. Ponadto często mężczyzna oferuje uprzemysłowioną żywność, taką jak m.in. ciastka, pieczywo, soki owocowe i ciastka.
W ten sposób zastępowanie naturalnej diety nieodpowiednią przetworzoną żywnością skutkuje deficytem żywieniowym. Ponadto spożywanie zafałszowanej, uszkodzonej lub źle zakonserwowanej żywności, zawartej w odpadach, może wpływać na prawidłowe funkcjonowanie przewodu pokarmowego.
Ponadto może dojść do znacznego uszkodzenia układu odpornościowego, powodując poważne problemy w stanie zdrowia zwierzęcia. Sytuację pogarsza spożycie niestrawnych materiałów, takich jak folia aluminiowa i folia..
Grupy ostronosów żerują w uporządkowany sposób, biorąc pod uwagę ich wiek i etapy rozwoju.
W ten sposób osoby dorosłe i osoby dorosłe są rozmieszczone na peryferiach, podczas gdy nieletni gromadzą się w ośrodku. W ten sposób wspólnie obserwują teren. Takie zachowanie przyczynia się również do towarzyskości członków grupy..
Z drugiej strony, gdy samicy udaje się wejść do stada, skraca się czas, który poświęca na monitorowanie środowiska, aby dużą część swojego czasu spędzać na aktywnym eksplorowaniu terenu i znajdowaniu w ten sposób pożywienia..
W celu zlokalizowania pożywienia ostronos wykorzystuje wyostrzony zmysł węchu. Jego szczególny nos, który może poruszać się jak świnia, używa go do usuwania liści, brudu i małych kamieni. W ten sposób możesz złapać małe owady, szukając nasion lub korzeni..
Z drugiej strony, ten ssak używa mocnych i zakrzywionych pazurów przednich nóg do cięcia kłód lub kopania w ziemi..
W coati samica osiąga dojrzałość płciową w wieku 2 lat. Jeśli chodzi o samca, może kojarzyć się w wieku 3 lat. W tym czasie staje się samotny i tworzy tylko parę do kopulacji.
Okres lęgowy wiąże się z początkiem pory deszczowej. Dzieje się tak, ponieważ w tym sezonie występuje maksymalna dostępność pożywienia, zwłaszcza owoców..
Na początku okresu godowego dorosły samiec trafia do stada samic i młodych, gdzie zostaje przyjęty. Bardzo szczególnym zachowaniem reprodukcyjnym wśród ostronoszy jest to, że samica wykazuje wrogość wobec samca, który na ogół przyjmuje wobec tego zachowania podrzędne..
W związku z zalotami samiec zazwyczaj goni samicę. Jednak często to kobieta inicjuje podejście. W ten sposób zbliża się do mężczyzny, nawiązując z nim delikatne kontakty. Ponadto zwykle przedstawia obszar odbytowo-płciowy, dzięki czemu wychwytuje chemiczne sygnały rui..
Żar samicy występuje między późną zimą a wczesną wiosną. Niektóre z objawów rui to obrzęk genitaliów, zwiększone interakcje związane z higieną ciała i zwiększone znaczenia zapachowe na ziemi..
Po rozpoznaniu para jest gotowa do kopulacji, aktu, który ma miejsce na ziemi. W ostronianach występuje system poligyniczny, w którym samce mogą kojarzyć się z kilkoma samicami.
Podczas kopulacji, która trwa około siedmiu minut, samiec wielokrotnie gryzie samicę, zwłaszcza gdy próbuje ona uciec..
Ciężarna kobieta oddziela się od grupy i oddaje się odpoczynkowi. Najpierw jednak zbuduj gniazdo w chronionym miejscu z łatwym dostępem do paszy. W ten sposób możesz wybrać skalistą niszę lub gałęzie drzewa.
W stosunku do ciąży trwa około 11 tygodni. Po upływie tego czasu rodzi się od 2 do 7 młodych. W wieku od 5 do 6 tygodni młode dołączają do stada wraz z matką. Generalnie są dobrze przyjmowane przez członków grupy, chociaż samice bez potomstwa mogą wykazywać niewielką akceptację..
Z tego powodu matka często okazuje chwilową wrogość wobec tych kobiet. Odwrotne zachowanie występuje u dorosłych samic z potomstwem, które wykazują oznaki zachowań kooperacyjnych z nowym potomstwem..
Jednak to matka prawie całkowicie przejmuje odpowiedzialność za wychowanie młodych..
Na tym filmie możesz zobaczyć rodzinę nowonarodzonych ostronosów w gnieździe w Ameryce Południowej:
Ostronos ma głównie nawyki dzienne, w przeciwieństwie do zdecydowanej większości gatunków z rodziny Procyonidae, które są aktywne w nocy..
Kiedy zwierzę czuje się zagrożone lub w celu odparcia ataku drapieżnika, staje się zaciekłym wojownikiem. W walce ostronos broni się za pomocą ostrych kłów i silnej szczęki. Może też prowadzić do mocnych kopnięć, które powalą lub zdestabilizują wroga.
Typowym zachowaniem tych ssaków jest pocieranie futra ich i innych członków ich grupy żywicą drzew, zwłaszcza Trattinnickia aspera. Przyczyna może być związana z działaniem grzybobójczym, właściwościami odstraszającymi owady lub formą śladu zapachowego.
Przez większość swojego życia ssak ten jest stadny, jednak samce i samice mają okresy, w których wykazują samotne zachowania.
Grupy społeczne składają się z dorosłych kobiet w wieku dwóch lub więcej lat, subdorosłych w wieku od 1 do 2 lat oraz młodych ludzi obojga płci w wieku poniżej jednego roku. Kiedy samiec osiąga dojrzałość płciową, ma około dwóch lub trzech lat życia, zostaje wykluczony z grupy, prowadząc samotny tryb życia.
Pomiędzy członkami grupy tworzone są różne powiązania. Jeden z nich wynika z wzajemnego uwodzenia się, co jest również korzystne dla obu ostronów. Eksperci zwracają uwagę, że obciążenie pasożytami zewnętrznymi, takimi jak kleszcze, jest znacznie mniejsze wśród członków grupy niż u samotnych samców.
Jeszcze bez komentarzy