Plik kiwi Jest to ptak nielotny, który należy do rodzaju Apteryx. Jego ciało ma kształt gruszki i pokryte jest długimi i cienkimi piórami, podobnymi do ludzkiego włosa. Jeśli chodzi o kończyny, są krótkie i mocne. Jego nogi mają cztery palce, każdy z mocnymi i potężnymi pazurami..
Jedną z najbardziej wyróżniających się cech gatunków z rodzaju Apteryx jest wielkość ich jaja. W ten sposób może ważyć około 20% masy ciała samicy. Tym samym jest jednym z największych jaj ptaków na świecie, proporcjonalnie do wielkości ciała..
Kiwi występuje endemicznie w Nowej Zelandii, gdzie zamieszkuje między innymi lasy iglaste i liściaste, zarośla, pola uprawne i łąki. Takie znaczenie ma w kraju oceanicznym, że jest emblematem Królewskich Sił Powietrznych Nowej Zelandii lub pojawia się w logo światowej sławy narodowej drużyny rugby..
Indeks artykułów
Wysokość tego ptaka waha się od 35 do 55 centymetrów, a waga od 1,2 do 3,9 kilograma. Największym gatunkiem jest kiwi brunatny North Island (Apteryx mantelli), który może urosnąć od 50 do 65 centymetrów i ważyć od 1,4 do 5 kilogramów.
W stosunku do mniejszego Apteryxa jest to kiwi plamisty (Apteryx owenii). Może rosnąć od 35 do 45 centymetrów, a jego waga wynosi około 0,8 do 1,9 kilograma.
Kiwi to ptak o brązowych i czarnych piórach. Są to długie i miękkie, przypominające włosy. Dodatkowo posiada zmodyfikowane pióra na pysku i wokół nasady dzioba..
Ten nielotny ptak ma różne adaptacje, które pozwalają mu rozwijać się w życiu lądowym. Wśród nich są szczątkowe skrzydła, które mają tylko trzy centymetry długości i są ukryte pod piórami. Każdy z nich ma pazur, jak niektóre nietoperze, ale nie działa..
W przeciwieństwie do większości ptaków, mostek nie ma stępki, struktury, w której przyczepione są mięśnie związane z lotem..
Owoce kiwi nie mają ogona, a ich skórka jest gruba i wytrzymała. Dziób jest elastyczny, lekko zakrzywiony i długi. W skrajnych przypadkach znajdują się nozdrza, które mają dużą liczbę receptorów dotyku, co czyni je szczególnie wrażliwymi na zapachy..
Innym aspektem, który odróżnia przedstawicieli rodzaju Apteryx od innych ptaków, jest temperatura ich ciała. To 38 ° C, wartość bardzo podobna do tej u ssaków.
W stosunku do kości mają szpik kostny, przez co są cięższe. Ta cecha jest niezwykła u zdecydowanej większości dorosłych ptaków, których kości są puste, co pozwala im latać..
Jeśli chodzi o kończyny, są muskularne i mocne, reprezentują około jednej trzeciej masy ciała ptaka. Oprócz tego, że jest używany do poruszania się, kiwi używa ich do walki. Każda noga ma cztery palce, każdy z pazurem.
W przeciwieństwie do innych paleognatów, które zwykle mają mały mózg, kiwi ma duży współczynnik encefalizacji, proporcjonalny do jego ciała.
Nawet części odpowiadające półkulom są podobne do tych u papugi i ptaków śpiewających. Jednak do tej pory nie ma dowodów na to, że kiwi zachowuje się tak złożone, jak te ptaki..
W mózgu ośrodki węchowe i dotykowe są stosunkowo duże, w odniesieniu do niektórych ptaków. Jest to związane z wielkim rozwojem, jaki ten ptak posiada w zakresie węchu i zmysłów.
Kształt oka kiwi jest podobny do kształtu ptaków o zwyczajach dziennych, ale długość osiowa i średnica są małe, biorąc pod uwagę masę ciała. Ponadto pole widzenia jest ograniczone, a obszary widzenia w mózgu są znacznie zmniejszone..
Chociaż ta struktura ma pewne przystosowania do widzenia w nocy, kiwi zależy głównie od innych zmysłów, takich jak węch, słuch i somatosensoryczne..
Eksperci zaobserwowali, że te zwierzęta, które z jakiegoś powodu tracą wzrok, nadal normalnie pełnią wszystkie swoje funkcje życiowe, takie jak polowanie na zdobycz..
Aby potwierdzić to twierdzenie, w pracy eksperymentalnej przeprowadzonej w Nowej Zelandii naukowcy zaobserwowali, że w niektórych populacjach A. rowi, były ptaki, które cierpiały na uszkodzenia oczu w jednym lub obu oczach.
Jednak ograniczenia wizualne nie przeszkadzały w ich rozwoju, ponieważ zwierzęta te były w dobrym zdrowiu..
Przez długi czas stawiano hipotezę, że kiwi jest blisko spokrewniony z moami. Jednak ostatnie badania, oparte na rodzaju Proapteryx, dostarczają nowych danych, które podają w wątpliwość tę teorię..
Szczątki tego ptaka znaleziono w Otago w Nowej Zelandii. Analiza tych zapisów kopalnych wykazała, że Proapteryx był latającym australijskim ptakiem paleognatycznym, który żył w dolnym miocenie..
Ten ptak był mniejszy niż współczesne kiwi, a jego dziób był krótszy. Nogi były cienkie, więc przypuszcza się, że potrafił latać.
Fakt, że Proapteryx nie posiada organicznych adaptacji, które pozwoliłyby mu żyć przez długi czas na lądzie, potwierdza teorię, że przodkowie Apteryxa przylecieli z Australii do Nowej Zelandii..
Nastąpiło to jakiś czas po pojawieniu się moa, które były już ptakami nielotnymi, kiedy pojawiły się w Nowej Zelandii. Tak więc oba klady przybyły do tego kraju niezależnie i nie są ze sobą spokrewnione. Moa utworzyły klad z grupą tinamúes i kiwi z australijskimi ptakami bezgrzebieniowymi, ropą i kazuarem.
Kiwi występuje w Nowej Zelandii i na niektórych pobliskich wyspach, takich jak wyspa Stewart. Może zamieszkiwać różne regiony, ale preferuje lasy umiarkowane i subtropikalne, w tym lasy liściaste i iglaste, krzewy, łąki i pola uprawne.
Dwie odmiany żyją na wyższym gruncie, kiwi większe (Apteryx haastii) i podgatunki Apteryix australis lawryi, znany jako brązowe kiwi z wyspy Stewart. Ze względu na różne czynniki zwierzę to zostało zmuszone do przystosowania się do innych siedlisk, takich jak zarośla subalpejskie, góry i łąki..
Nie mogąc wlecieć na drzewa, by odpocząć, zagnieździć się lub uciec przed drapieżnikami, kiwi budują nory w ziemi. W tym celu kopie kilka gniazd na terytorium, które zamieszkuje, do czego używa palców i mocnych pazurów..
Wejście do schroniska jest zwykle szerokie, aby móc umieścić w nim świetny kamuflaż, gdy samica musi złożyć jaja.
Chociaż naturalnym siedliskiem kiwi jest Nowa Zelandia, każdy gatunek ma swój własny region, w którym istnieją idealne warunki środowiskowe do jego rozwoju..
Kiwi pospolity występuje wyłącznie na Wyspach Stewart i Fiordland, z kilkoma izolowanymi populacjami w pobliżu Haast w Nowej Zelandii. Niektóre zostały wprowadzone na wyspę Ulva, a inne są obecne na wyspach Bravo, Pearl i Owen.
Siedlisko tego gatunku jest bardzo zróżnicowane i obejmuje zarówno nadmorskie wydmy, jak i lasy, łąki i zarośla subalpejskie..
W niektórych przypadkach ten ptak stracił część swojego naturalnego terytorium. Taka sytuacja miała miejsce w przypadku kiwi plamistego, który żył na zalesionych obszarach całej Nowej Zelandii..
Jednak po europejskim osadnictwie w regionie jest obecnie ograniczony do ośmiu wysp, na których został wprowadzony, oraz do dwóch obszarów kontynentalnych, gdzie został ponownie wprowadzony. Jego siedliska to odnawiające się lasy, dojrzałe lasy liściaste i łąki.
Jeśli chodzi o kiwi pstrokate, jego występowanie ogranicza się do Wyspy Południowej Nowej Zelandii. Jednak obszary te zostały podzielone i skurczone od czasu przybycia Europejczyków, co spowodowało ich zniknięcie w kilku populacjach..
Gatunek ten występuje w trzech głównych populacjach. Tak więc znajduje się na północny zachód od Nelson do rzeki Buller, w paśmie górskim Paparoa i na rzece Hurunui..
W jego siedlisku znajdują się zalesione góry (sięgające od poziomu morza do 1600 m), lasy bukowe, łąki maty, lasy liściaste, pastwiska i krzewy.
Kiwi brunatny z Wyspy Północnej żyje w podzielonych i odizolowanych populacjach na Wyspie Północnej i innych sąsiednich wyspach Nowej Zelandii..
Powszechnie spotykany w Northland, rzadko występuje od Gisborne po północne Ruahine Range i na półwyspie Coromandel. Ptak ten preferuje gęste lasy strefy umiarkowanej i subtropikalnej, ale zamieszkuje też egzotyczne plantacje sosny, zarośla i lasy odnowieniowe..
Rowi, znany również jako kiwi brunatny Okarito, występuje w lasach nizinnych, ograniczonym regionie przybrzeżnego lasu Okarito, położonego na wschodnim wybrzeżu Wyspy Południowej w Nowej Zelandii. Ostatnio gatunek ten został wprowadzony na wyspy Motuara, Mana i Blumine..
Zróżnicowane populacje kiwi zmalały z powodu wielu czynników, wśród których jest fragmentacja ich siedlisk. To spowodowało, że obecnie cztery gatunki są zagrożone wyginięciem.
IUCN sklasyfikował Apteryx haastii, Apteryx rowi, Apteryx mantelli i do Apteryx australis jako gatunki narażone na wyginięcie. Z drugiej strony wspólnoty Apteryx owenii pozostały stabilne, więc chociaż nadal grozi im zniknięcie, czynniki, które na nie wpływają, są kontrolowane.
Głównym zagrożeniem dla kiwi jest wpływ wprowadzonych drapieżników na różne siedliska. Wśród tych zwierząt są gronostaje, dzikie koty, fretki (Mustela furo Y Mustela erminea), psy, oposy i świnie.
Młode są atakowane przez gronostaje i dzikie koty, podczas gdy psy polują na dorosłe kiwi. Taka sytuacja może spowodować duże i nagłe spadki populacji. W bardzo szczególny sposób psy uważają aromat, który wyróżnia tego ptaka, za nieodparty, pozwalając im bardzo szybko je śledzić i chwytać..
W stosunku do młodych znaczna część umiera przed osiągnięciem wieku rozrodczego. Według przeprowadzonych badań około połowa ginie w wyniku ataku drapieżników.
Fragmentacja siedlisk jest kolejnym poważnym zagrożeniem dla przedstawicieli rodzaju Apteryx. Człowiek wycina lasy, aby budować osady i drogi. Te, oprócz tworzenia sztucznych podziałów w ekosystemie, w którym żyje kiwi, stanowią zagrożenie dla zwierzęcia, gdy próbuje je przekroczyć..
Z drugiej strony ograniczona dystrybucja, izolacja i niewielki rozmiar niektórych populacji zwiększa ich podatność na chów wsobny..
W niektórych regionach Nowej Zelandii, takich jak Haast, instytucje prowadzą różne działania mające na celu zwalczanie drapieżników. Podobnie organizmy te stale oceniają powodzenie translokacji przeprowadzanych w różnych siedliskach..
Innym branym pod uwagę aspektem jest promocja zmian na poziomie prawnym w zakresie ochrony populacji tego ptaka. Ponadto plany działania obejmują politykę edukacyjną i informacyjną, której celem jest skłonienie społeczności do zaangażowania się w ochronę kiwi..
W 2000 roku Departament Ochrony Nowej Zelandii utworzył 5 sanktuariów. Na Wyspie Północnej znajduje się sanktuarium Whangarei Kiwi, Tongariro Kiwi Sanctuary i Moehau Kiwi Sanctuary na półwyspie Coromandel. Jeśli chodzi o wyspę południową, znajduje się Sanktuarium Okarito Kiwi i Sanktuarium Haast Kiwi.
Jest to program wspierany przez instytucje publiczne i prywatne w Nowej Zelandii, których głównym zadaniem jest hodowanie kiwi w niewoli, a następnie, gdy osiągnie dorosłość, wraca do swojego naturalnego środowiska..
W ten sposób jaja są zbierane z natury, a następnie sztucznie inkubowane. Młode są trzymane w niewoli, dopóki nie będą mogły się bronić, co pojawia się, gdy ważą około 1200 gramów. W tym czasie wracają do natury.
Kiwi wyhodowany w operacji Nest Egg ma do 65% szans na osiągnięcie dorosłości, w porównaniu z 5% współczynnikiem przeżycia dla pisklęcia, które rozwija się naturalnie w swoim środowisku.
-Królestwo zwierząt.
-Podrzędność: Bilateria.
-Gromada: Chordat.
-Subfilum: kręgowiec.
-Nadklasa: Tetrapoda.
-Klasa: ptaki.
-Zamówienie: Apterygiformes.
-Rodzina: Apterygidae.
-Rodzaj: Apteryx.
Gatunki:
-Apteryx australis.
-Apteryx rowi.
-Apteryx haastii.
-Apteryx owenii.
-Apteryx mantelli.
Kiedy mężczyzna i kobieta utworzą parę, przez większość życia mieszkają razem. Jednak ostatnie badania wykazały, że ptaki te mogą zmieniać partnerów co dwa lata.
Samice mają dwa funkcjonalne jajniki, podczas gdy u większości ptaków prawy jajnik nigdy nie dojrzewa. Jeśli chodzi o zaloty, samiec nie ma efektownego upierzenia, aby przyciągnąć kobietę.
Aby zwrócić jej uwagę, goni ją, warcząc na nią. Jeśli kobieta nie jest zainteresowana, może odejść lub spróbować odepchnąć go kopiąc go. W przypadku, gdy na terytorium pary wejdzie inny samiec, dochodzi do bójki, uderzając się nawzajem nogami. W tym filmie możesz zobaczyć zew godowy kiwi:
Jaja kiwi mogą ważyć do 15% wagi samicy. Istnieją jednak przypadki, w których stanowi 20% masy ciała zwierzęcia.
Wyprodukowanie dużego jaja oznacza fizjologiczny stres dla samicy. W ciągu 30 dni potrzebnych do pełnego rozwoju samica musi spożyć równowartość trzykrotnej ilości pożywienia, jaką zjada w normalnych warunkach..
Kiedy zbliża się termin złożenia jaja, przestrzeń w ciele samicy jest niewielka, a jej żołądek jest zmniejszony. Dlatego dwa lub trzy dni przed zagnieżdżeniem jest zmuszony pościć. Ogólnie w sezonie składa się tylko jedno jajko.
Jaja są miękkie i zielonkawo-białe lub w kolorze kości słoniowej. Mają właściwości przeciwgrzybicze i antybakteryjne, co pozwala odeprzeć grzyby i bakterie, które powszechnie zamieszkują wilgotne podziemne nory..
U prawie wszystkich gatunków samiec jest odpowiedzialny za inkubację jaja. Wyjątek dotyczy dużego kiwi nakrapianego (A. haastii), gdzie oboje rodzice są zaangażowani w ten proces. Okres inkubacji może trwać od 63 do 92 dni.
Pisklę zmotywowane brakiem zęba jajka musi dziobać i kopać skorupkę jajka, aby się wykluło. W przeciwieństwie do innych ptaków, ciało młodych jest pokryte piórami zaraz po urodzeniu. Aby komunikować się z młodymi, matka i ojciec wokalizują parskanie i warczenie.
Po kilku dniach młode opuszczą norę i wyjdą z ojcem w poszukiwaniu pożywienia. Młodzi ludzie mogą przebywać na tym samym terytorium co ich rodzice przez kilka miesięcy, a nawet przez kilka lat.
Kiwi to zwierzę wszystkożerne. Ich dieta obejmuje dżdżownice, ślimaki, płazy i małe raki..
Zjada również szeroką gamę owadów, w tym chrząszcze, świerszcze, karaluchy, koniki polne, stonogi, modliszki i pająki. To zwierzę może uzupełniać swoją dietę nasionami, owocami i jagodami.
Długi dziób kiwi jest wykonany z keratyny. Struktura ta jest dostosowana do jego diety, ponieważ wykorzystuje ją do grzebania pod zwalonymi pniami i liśćmi w poszukiwaniu chrząszczy i dżdżownic..
Ponadto ten ptak ma szczególną cechę, która odróżnia go od innych tego rodzaju. Nozdrza znajdują się na końcowym końcu dzioba, a u nasady znajdują się zmodyfikowane pióra, które mogą pełnić funkcję sensoryczną..
Przełyk to elastyczna rurka wykonana z tkanki mięśniowej, która łączy jamę ustną z przodkiem..
W tym narządzie, zwanym również żołądkiem gruczołowym, rozpoczyna się trawienie. Wewnątrz znajdują się enzymy trawienne, takie jak pepsyna, i razem z kwasem solnym są mieszane z pokarmem, który spożyło zwierzę.
W ten sposób rozpoczyna się proces degradacji i rozkładu cząsteczek tworzących żywność..
Żołądek nazywany jest mechanicznym żołądkiem, ponieważ składa się z silnych mięśni, które są pokryte ochronną membraną..
Spożyty pokarm wraz z wydzielinami gruczołów ślinowych i enzymami z przodka jest mieszany i mielony w komorze..
Kiedy kiwi zbiera dziobem kawałki jedzenia, połyka również małe kamienie. Te, które znajdują się w żołądku, pomagają w mieleniu pokarmów włóknistych.
W jelicie cienkim zachodzi wchłanianie węglowodanów, tłuszczów i białek. Podobnie wchłonięte kwasy tłuszczowe są bardzo ważnym źródłem energii, którą ptak może wykorzystać w sytuacjach niedoboru pokarmu..
Główną funkcją tego narządu jest czasowe przechowywanie pozostałości trawiennych, jednocześnie wchłaniając wodę w nich zawartą. Końcowy koniec tej rurki, znany jako odbytnica, opróżnia się do kloaki.
Kloaka znajduje się w tylnej części jelita cienkiego i stanowi miejsce wyjścia z układu moczowego, pokarmowego i rozrodczego tego ptaka..
-Wątroba: działa jako rezerwuar tłuszczu, witamin i cukrów. Ponadto odpowiada za wydzielanie żółci, która działa przy trawieniu tłuszczów.
-Trzustka: gruczoł ten wydziela enzymy trawienne w jelicie cienkim, takie jak amylaza i trypsynogen. Wytwarza również insulinę, która bierze udział w regulacji poziomu glukozy we krwi..
Dieta Apteryx opiera się na zwierzętach, które często żyją pod skałami lub pod ziemią, takich jak chrząszcze, dżdżownice i świerszcze. Aby je złapać, kiwi wykorzystuje między innymi swój długi i zakrzywiony dziób.
Na końcu tego znajdują się kanały nosowe, które mają dużą liczbę receptorów węchowych. Są one odpowiedzialne za wychwytywanie bodźców węchowych, które zostaną przekazane do mózgu. W tym narządzie układu nerwowego analizowane są odbierane sygnały.
W ten sposób kiwi używa dzioba do szturchania liści i ziemi, będąc w stanie wyczuć zapachy każdego zwierzęcia. Kiedy wykryje swoje położenie, wykopuje go łapami i pazurami.
Wcześniej przyjęto hipotezę, że kiwi lokalizuje ofiarę tylko zapachem. W tym sensie przeprowadzono różne eksperymenty w celu określenia wykorzystania zmysłu węchu przez Apteryx. Przyniosły one różne rezultaty.
W jednej z prac śledczych, kiedy A. australis musiał znaleźć zakopane sztuczne jedzenie, kierował się jego zapachem. Jeśli jednak ofiara była naturalna, gatunek ten miał mniejszą skuteczność w lokalizowaniu ich za pomocą węchu..
W innych eksperymentach naukowcy nie byli w stanie wykazać, że Apteryx działał dokładnie, próbując zlokalizować za pomocą zapachu zwierzęta, które były ukryte pod ziemią. Eksperci podkreślają, że ptak ten często badał obszary, na których nie było zdobyczy.
Na podstawie tych i innych wyników niektórzy autorzy sugerują, że nie tylko zmysł węchu jest zaangażowany w wykrywanie ofiary.
Wokół tego istnieje podejście, że dziób kiwi jest narządem zmysłów i że ptak wykrywa i spożywa pokarm, który ma bezpośredni kontakt z dziobem. Inni specjaliści sugerują, że Apteryx wykorzystuje sygnały wibracyjne i / lub słuchowe do wykrywania ofiary..
Wśród mechanizmów uzupełniających lokalizację zwierząt wchodzących w skład diety kiwi niektórzy eksperci wymieniają systemy dotykowe. W związku z tym badacze opisują obecność struktury kolców w Apteryx.
Tworzy go grupa małych otworów unerwionych przez gałąź grzbietową nerwu oczodołowo-nosowego. Ten organ dzioba jest podobny do organu Scolopacidae i można go uznać za dowód zbieżnej ewolucji między Apterygidae paleognatos i Scolopacidae neognatos.
Gatunki z rodzaju Apteryx to zazwyczaj ptaki o zwyczajach głównie nocnych. W dzień śpią w norach, w nocy większość czasu spędzają na poszukiwaniu pożywienia..
Kiedy nie polują na zdobycz, patrolują swoje terytorium, pozostawiając fragmenty swoich odchodów w różnych miejscach. W ten sposób wyznaczają przestrzeń, w której mieszkają.
Jeśli inny kiwi wejdzie w ich obszar i zacznie w nim wędrować, mogą wystąpić zaciekłe walki między samcami, w których używają one głównie kopnięć jako broni ataku. Zagrożony ptak może szybko biegać, walczyć lub używać pazurów do obrony.
Aby się komunikować, kiwi ma różne wokalizacje. W związku z tym zwykle emitują krzyki, syczenie, prychanie i chrząknięcie o średniej i dużej intensywności, które są na ogół używane przez samców podczas krycia..
Jeszcze bez komentarzy