Plik mikro-historie lub mikrohistorie są bardzo krótkimi historiami, ale są interesujące, ekscytujące lub w jakiś sposób przekazują świetną koncepcję lub znaczenie. Nie mają rozwoju postaci ani szczegółowych narracji opartych na faktach, ale są równie przyjemne.
Narracja ta zrywa z tradycyjną strukturą wprowadzenia-węzła-rozwiązania, idąc prosto do węzła i pozostawia w rękach czytelnika większy stopień wyobraźni i kreacji, ze względu na zawartą w niej treść..
-Wyraźnie marzył, że ten, który go stworzył, umarł. Następnego dnia żadne z nich nie mogło się obudzić. -Rysunek (Ana María Mopty de Kiorcheff).
-W środku nocy prześcieradło obudziło się i zabrało do pracy. -Tradycyjny duch (Eugenio Mandarini).
-Kobieta siedzi sama w domu. Wie, że nie ma nikogo innego na świecie: wszystkie inne istoty umarły. Rozlega się pukanie do drzwi. -Wiadomość (Thomas Bailey Aldrich).
-Kiedy wrota piekieł zostały otwarte, odkryliśmy, że większość demonów była już na zewnątrz. -Demony.
-Przed upadkiem mogłem zobaczyć, jak moje sny szybko uciekają korytarzami metra. -Huída (Ricardo Reques).
-Rzeczywistość znów go uderzyła, zaciekle. Chciał odizolować się od świata. Usuń to. Odbuduj to. I napisał wiersz. -Poem, ja (Alba Omil).
-Nie zakochał się w niej, ale w jej cieniu. Miał ją odwiedzić o świcie, kiedy jego ukochana była najdłuższa. -Jakość i ilość (Alejandro Jodorowsky).
-Ten człowiek był niewidzialny, ale nikt tego nie zauważył. -Gabriel Jiménez Eman.
-Kiedy przybył cyrk, to był śmiech. Potem przyszły morderstwa. -Cyrk.
-Mój partner poprosił mnie o trochę czasu. Opóźniłem licznik czasu bomby o 5 minut. -Pogoda.
-Umierający ślepiec odkrył, że czeka go większa ciemność niż ta, która ogarnęła go życiem. -Na drugą stronę.
-„Szybko”, powiedział, „wrzuć popioły Feniksa do tej rzeki”. -Serce (Antonio Cabrera).
-W wieku dwóch lat wspiął się na najwyższą zjeżdżalnię w parku i skoczył na głowę. Jego matka wciąż czeka, aż zejdzie. -David Hojny.
-Wychodzę na ulicę i jest ulica. Zaczynam myśleć i zawsze jest myśl. To jest irytujące. - Przeciwdziałanie tajemnicy zawodowej (César Vallejo).
-Przeczytaliśmy wszystko, co zostało napisane o miłości. Ale kiedy się kochamy, odkrywamy, że nic nie zostało napisane o naszej miłości. -Ty i ja (Marco Denevi).
-Kiedy leciał w górę i w górę, balon zapłakał, gdy zobaczył, że dziecko uciekło. -Balon (Miguel Saiz Álvarez).
-Gałęzie były zasiedlone przez ptaki. Rozległ się strzał i drzewo ciężko upadło. -Ptaki (César Antonio Alurralde).
-Miejsce zbrodni było pełne aktorów. Wszyscy martwi. -Występ.
-Po poddaniu go tysiącowi i jednemu testowi, obcy wrócili do domu. Nie bez uprzedniego zalecenia obniżenia poziomu cholesterolu. -Egzamin.
-Ja, który byłem tylu mężczyzn, nigdy nie byłem tym, w którego objęciach Matilde Urbach zemdlała. -Gaspar Camerarius.
-Jeśli woda wyparuje, pływak nadal się podtrzymuje, nie ma wątpliwości: jest aniołem. -Test lotu (Eugenio Mandarini).
-Kiedyś śniło mi się, że piszę opowiadanie. Kiedy obudziłem się ze snu, obudziłem się również z historii, którą teraz opowiadam jako spisany sen. -Dream (Luis Enrique Mejía Godoy).
-Kiedy pisał najkrótszą historię swojego życia, śmierć napisała jeszcze krótszą: przyjdź. -Desinence (Juanjo Ibáñez).
-Obudzili się w tym samym łóżku, ale każdy z nich był od dawna gdzie indziej. -David Hojny.
-Kiedy Gregorio Samsa obudził się pewnego ranka z niespokojnego snu, krzyknął, gdy zobaczył potwornego owada na swoim łóżku. -Metamorfoza.
- Kiedy Śmierć przyszedł po swoją duszę, gracz powiedział, że przegrał ją w wyniku zakładu. -Zakład.
-Zamachowiec-samobójca wisi na szyi za pomocą kabla telefonicznego. Miasto jest ciemne. -Ciemność (Antonio Di Benedetto).
-Nie musiał pociągać za spust: wystarczyło zmusić go do ugryzienia się w język. -Język żmii (Jaime Valdivieso).
-Gdybym miał napisać wszystko, co myślę o dźwigu, jakie to byłoby nudne! -Książka poduszkowa (Sei Shonagon).
-„Mamo, czy możemy przestać bawić się w chowanego? Jestem zmęczony". - Jeszcze nie, kochanie. Na zewnątrz tata ciągle krzyczy ”. -Kryjówka.
-Skończyła się nam miłość. Rozdzieliliśmy. Każdy stanął po swojej stronie. -W ścisłym tego słowa znaczeniu (Jaime Muñoz Vargas).
-Już prawie dojechaliśmy do miasta, kiedy autostopowicz powiedział: „Na tym zakręcie zabiłem się”. - Auto Stop.
-Dał jej naszyjnik ze świetlików, aby wracać do niej w nocy. Po dwóch miesiącach owady zdechły i nie mógł ich już znaleźć. -David Hojny.
-Kiedy mali zielone ludziki wyszli, przyszli mężczyźni w czerni, a potem wszystko stało się szare. -Zabarwienie.
-Kiedy się obudził, dinozaur wciąż tam był. -Dinozaur (Augusto Monterroso).
-Kiedy się obudził, westchnął z ulgą: dinozaura już nie było. -Dinozaur (Pablo Urbanyi).
-Zaproponował małżeństwo. Nie przyjęła. I byli bardzo szczęśliwi. -Kochany.
-Kobieta, którą kochałem, stała się duchem. Jestem miejscem objawień. -Horror, Juan José Arreola.
-Miasto entuzjastycznie przyjęło przybycie cyrku. Nareszcie byłaby praca, nawet gdyby to była trenerka. -Chleb i cyrk.
-Ślepiec ze swoją białą laską na środku pustyni płacze, nie mogąc znaleźć drogi, ponieważ nie ma przeszkód. -Problem niewidomych (Alejandro Jodorowsky).
-Przyjechał z niewłaściwym krawatem. Udawała, że czyta dalej. W salonie zjadł różowy słoń. -Alberto Legs.
-Hrabia zaprosił mnie do swojego zamku. Oczywiście przyniosę napój. -Ostatnia Wieczerza (Ángel García Galiano).
-Po przebudzeniu Augusto Monterroso zamienił się w dinozaura. - Wyglądasz na nadąsanego - powiedział Gregorio Samsa, który również był w kuchni. -Sto (José María Merino).
-Wejście na trzecie piętro zajmuje mu pięćdziesiąt osiem sekund. Zdecyduj się zakończyć. Otwórz drzwi. Wrak statku w jego oczach, kolor miodu. -Uszkodzenie (Felipe Garrido).
-Zakrztusił się pysznym cukierkiem o dokładnej średnicy jego gardła. Jego zakończenie było bardzo słodkie. -David Hojny.
-Klatka poszła w poszukiwaniu ptaka. -Refleksje na temat grzechu, bólu, nadziei i prawdziwej ścieżki (Franz Kafka).
-Wyszła za drzwi i opuściła moje życie, zabierając ze sobą moją miłość i swoje długie czarne włosy. -Dolores zeugmáticos (Guillermo Cabrera Infante).
-Terrorysta miał w plecaku bombę zegarową. Spanikował, gdy zobaczył, że jego zegarek się zatrzymał. -Bomba.
-- Pożrę cię - powiedziała pantera. - Gorzej dla ciebie - powiedział miecz. -Zagrożenia (William Ospina).
-- Wyprowadzę cię prosto, bachorze - powiedział mój sąsiad do syna i ugiął się w plecy, uderzając go w plecy. -Prawa (Orlando Enrique Van Bredam).
-Na Sumatrze ktoś chce zrobić doktorat z wróżenia. Badająca wiedźma pyta go, czy mu się nie uda, czy też zda. Kandydat odpowiada, że poniesie porażkę. -Jorge Luis Borges.
-Byłeś na parterze, a ja cię nie widziałem. Musiałem sięgnąć głęboko w siebie, żeby cię znaleźć. -Muzułmański papirus oxyrhinc (Juan José Arreola).
- Zawiodłem. Jestem, jak wszyscy wiedzą, zupełnie obcy. -Autobiografia (Jaime Muñoz Vargas).
-Czytam przed oczami gazetę: „Porzuć wszelką nadzieję. Od teraz twoja dusza należy do nas ”. Mimo to podpisałem, była to moja pierwsza umowa o pracę. -Firma.
-W końcu uciekłem się do odwagi, by z sercem w dłoni zadeklarować swoją miłość. Po prostu krzyczała, widząc tyle krwi. - Deklaracja miłości.
-Pamiętaj: kiedy krzyki się skończą i zapalą się światła, zgodnie z regułami gry, zawsze muszę kłamać. Czy teraz mi wierzysz? -Murder in the dark (Margaret Atwood).
-Gdy tylko kapłan zakończył zdanie „... a staniecie się jednym ciałem”, podekscytowany pan młody rzucił się, by pożreć pannę młodą. -Jedno mięso (Armando José Sequera).
-Pośpiesznie rzucał nożami jeden po drugim w żonę, która otrzymała je razem z szmatką, aby je wysuszyć. -Scena weselna (Luis Felipe Hernández).
-Kochali się po tylu trudnościach, że na łożu weselnym wydawało im się, że kochanie się nie jest wiele warte. -El Cid i Jimena (Marco Denevi).
-Piersi kobiety, bogato przewyższające piersi Jane Mansfield, przywodziły mu na myśl biedę związaną z posiadaniem tylko dwóch rąk. -Bieda (Edmundo Valadés).
- Kocham cię, wiedźmo, podczas twojego nocnego lotu. Powiedział więc, co zawsze chciał usłyszeć. Ale on szedł dalej. To był dzień złych znaków. -Trece (Pía Barros).
-Kiedy zobaczył, że obudził się po złym śnie, powiedział: „Co za ulga! Wyszedłem z celi ”. Ale on nadal spał. -Wciąż spał (Antonio Fernández Molina).
-Dziś po obiedzie zdjęłam obrus, umyłam naczynia i pewnego dnia umrę. - Pulpit lub koniec świata (Eloy Tizón).
-Dzieci weszły do domu i rozwalały klatki. Kobieta znalazła zwłoki i oszalała. Ptaki nie wróciły. -Małe ciała (Triunfo Arciénegas).
-Na szóstym piętrze był zrozpaczony: zostawił włączony gaz. -Samobójstwo (José María Peña Vázquez).
-Dziś ich zabiłem. Miałem dość bycia nazywanym mordercą. -Justicia (Jaime Muñoz Vargas).
-Gdyby nie moje ciało, byłbym czysty. -Od Katarzyny Rosji (Marco Denevi).
-Po kłótni położyłem żonę na stole, wyprasowałem ją i ubrałem. Nie zdziwiło mnie, że okazało się to bardzo nawykiem. -Cotidiana (Miguel Gómes).
-Powiedział, że potrafi latać, ale najbardziej zdziwiło ludzi to, że ptak umie mówić. -Niespodzianka.
-Pani, gdybyś miała pojęcie o mojej samotności, nie wymagałabyś ode mnie kupna pięciu pesos pietruszki: sprzedałabyś mi dziesięć centów. -Market (Gonzalo Celorio).
-A po zrobieniu wszystkiego, co robią, wstają, kąpią się, napinają, perfumują, ubierają, a więc stopniowo wracają do tego, czym nie są. -Amor 77 (Julio Cortázar).
-Wyglądał jak ten szaleniec, który biegał po ulicach ze łzami w oczach, szukając głowy w każdym kącie. -Wszystko (Ladislav Klima).
-Bóg jeszcze nie stworzył świata; tylko sobie to wyobraża, jak w snach. Świat jest więc doskonały, ale zagmatwany. -Juan José Arreola.
-Śniło mi się, że zjadło mnie dziecko. Obudziłem się od razu. Moja mama mnie lizała. Mój ogon wciąż drżał przez chwilę. -Marzenie (Luis Mateo Díez).
-Obudź się, jest późno, dziwny mężczyzna wrzeszczy z drzwi. Obudź się, co za dobra potrzeba, odpowiadam. Ale ten bardzo uparty wciąż o mnie marzy. -69 (Ana Maria Shua).
-Codziennie rano przychodzę do biura, siadam, zapalam lampę, otwieram teczkę i przed rozpoczęciem codziennych zadań piszę wiersz w długim liście, w którym od czternastu lat dokładnie wyjaśniam przyczyny mojego samobójstwa . -List (Luis Mateo Díez).
-Nie zabijał, by zabijać: umierał, by zabić. -Zabójca (David Lagmanovich).
-Trzy razy śnił, że dodali mu skrzydeł; postanowił nie śnić jako dziecko ani jako święty i odszedł we śnie bez skrzydeł. (Ana María Mopty de Kiorcheff).
-A potem był dziewięcioletni chłopiec, który zabił swoich rodziców i poprosił sędziego o litość, ponieważ był sierotą. -Carlos Monsivais.
Wszystko, co wyobrażał sobie Superman, poza tym, że upadnie pokonany na tej gorącej plaży, a jego stopione ciało zostanie później użyte do wykonania trzech tuzinów stalowych śrub o normalnej jakości. -Top i kucie (Jairo Aníbal Niño).
-We wszechświecie są spojrzenia szczęśliwych istot, które cię nie znają ... Dlaczego więc jestem jedynym człowiekiem, dla którego jesteś całym szczęściem na świecie? - Przechodzień (Rogelio Echavarría).
-Dwie osoby czekają na ulicy na wydarzenie i pojawienie się głównych aktorów. Wydarzenie już się dzieje, a oni są aktorami. -Notebooki (Nathaniel Hawthorne).
-Marzyłeś o różach zawiniętych w bibułkę na rocznicę ślubu, ale nigdy ci ich nie dał. Teraz co niedzielę zabiera ich do panteonu. -Róże (Alejandra Basualto).
-Siedział cały dzień, a jego praca tego wymagała. Wystarczyło unieść jego ręce na wózku inwalidzkim. -Fotel (César Antonio Alurralde).
-Jesteś w domu i jest noc, i wyłączasz ostatnie światło. Jakie to dziwne: nagle wszystko znika. - Książki, papierosy, twój syn i jego zabawki, twarz twojej żony (Pedro Ugarte).
-Niezależnie od wyników, które pacjentka oświadczyła trzy dni po operacji, obecne leczenie wydaje mi się znacznie gorsze od leczenia czarowników, którzy leczyli zaklęciami i tańcami. -Pooperacyjne (Adolfo Bioy Casares).
-Napisał tak wiele wersetów, opowiadań, piosenek, a nawet powieści, że pewnej nocy, z zapałem poszukując jej ciepłego ciała, znalazł tylko kartkę papieru między prześcieradłami. -Motyw literacki (Mónica Lavín).
-Był to człowiek, który przybył z pustyni i udał się na pustynię. Przeszedł przez tę samą powolną, zmęczoną, oczyszczoną, być może spragnioną deszczu i ujrzał oazę delikatnej i cierpliwej wody. Spodziewał się, że i tak umrze, raczej wcześniej niż później. Przechodził więc niezrażony i nie pił. -José Calderón González.
-Wiadomo o podróżniku handlowym, którego lewy nadgarstek zaczął boleć, tuż pod zegarkiem. Gdy zegarek został zerwany, trysnęła krew: na ranie widać było bardzo drobne ślady zębów. -Cronopie i historie o sławie (Julio Cortázar).
-Jedyny raz, kiedy Sancho Pansa nie wątpił w zdrowie psychiczne Don Kichota, miał miejsce, gdy został mianowany (on, Sancho) gubernatorem wyspy Barataria. -Don Kichot rozsądny (Marco Denevi).
- Słońce końca marca zachęciło mamę do opuszczenia walizek z letnimi ubraniami ze strychów. Wyjął koszulki, czapki, szorty, sandały, ściskając wiadro i łopatę, wyjął też mojego młodszego brata Jaime'a, który o nas zapomniał. […] -Duch (Patricia Esteban Erlés).
-Pewnego dnia miasto zniknęło. Stojąc twarzą do pustyni i stopami zanurzonymi w piasku, wszyscy zdali sobie sprawę, że przez trzydzieści lat żyli w mirażu. -Piaskowa opowieść (Jairo Aníbal Niño).
-Byłem kiedyś dzieckiem, które urodziło się na niespodziewanej pustyni. Dorastał wśród ostrzy, zatwardziałych skał i mroźnych nocy, pod biedną jaskinią jako jedyna ochrona. I wolał to w obliczu nieposłuszeństwa ludzi, o których słyszał tylko wzmiankę o jego dziełach. -José Calderón González.
-Odbierz telefon. Po drugiej stronie słyszy głos swojej matki, która zmarła dziesięć lat wcześniej. Poprzez publiczne wystąpienie ogłaszają, że dzisiaj posiłki będą serwowane w pokojach. -David Hojny.
-Widzieć się i kochać się do szaleństwa to jedno. Miała długie, ostre kły. Jego skóra była miękka i gładka: byli stworzeni dla siebie. -Na pierwszy rzut oka (Poli Délano).
-Słońce pod koniec marca zachęciło mamę do opuszczenia walizek z letnimi ubraniami ze strychów. Wyjął koszulki, czapki, spodenki, sandały, a trzymając się wiadra i łopaty, wyjął też mojego młodszego brata Jaime'a […]. Deszcz padał przez cały kwiecień i maj. -Wiadro i łopata (Carmela Greciet).
-Kiedyś była błyskawica, która uderzyła dwa razy w to samo miejsce; ale stwierdził, że pierwszy z nich wyrządził tyle szkód, że nie było to już konieczne, i stał się bardzo przygnębiony. -Piorun, który uderzył dwukrotnie w to samo miejsce (Augusto Monterroso).
- Jest już wczesny poranek. Na strychu sąsiadka daje się kołysać, zakotwiczona w fotelu, obrazami z telewizora. Głośność wiadomości przedostaje się między żaluzje na podłogach. Pies wyje w ciemności. Był pierwszym, który pokonał śmierć. -Zapach zwierząt (Álex Oviedo).
-Kiedy podróżny obejrzał się i zobaczył, że droga jest nienaruszona, zdał sobie sprawę, że jego ślady nie podążają za nim, ale go poprzedzają. -Tajemnice czasu (Alejandro Jodorowski).
-[…] Ta kobieta, która zamykając drzwi do swojej sypialni w nieznanym domu, usłyszała cichy głos spomiędzy zasłon łóżka, mówiący jej: „Teraz jesteśmy zamknięci na całą noc”. -A School Story (M. R. James).
-Nie wiemy, czy to z powodu jego złotego serca, jego zdrowia z żelaza, jego temperamentu stali, czy jego włosów ze srebra. Faktem jest, że rząd ostatecznie wywłaszczył go i wykorzystuje. Jak my wszyscy. -Ten facet jest kopalnią (Luisa Valenzuela).
-Chuang Tzu śnił, że to motyl. Kiedy się obudził, nie wiedział, czy to Tzu śnił, że jest motylem, czy też to był motyl i śnił, że jest Tzu. -Marzenie motyla (Chuang Tzu).
-Pomyślałem, że pewnego dnia zabierzesz mnie do miejsca zamieszkanego przez pająka wielkości człowieka i że spędzimy całe życie, patrząc na niego przerażeni. -Opętany (Fiodor Dostojewski).
-Są powieści, które nawet jeśli nie są długie, nie mogą się tak naprawdę zacząć do strony 50 lub 60. To samo dzieje się z niektórymi wcieleniami. Dlatego wcześniej się nie zabiłem, Wysoki Sądzie. -List od kochanka (Juan José Millás).
-Są powieści, które nawet jeśli nie są długie, nie mogą się tak naprawdę zacząć do strony 50 lub 60. To samo dzieje się z niektórymi wcieleniami. Dlatego wcześniej się nie zabiłem, Wysoki Sądzie. -List od kochanka (Juan José Millás).
-Wielbłąd przeszedł już połowę ciała przez ucho igielne, kiedy powiedział kłamstwo, jego dwa garby urosły nieco bardziej i został tam uwięziony na zawsze. -Wielbłąd (Eduardo Berti).
-„Chcesz mi trafić w to oko?” Powiedziała. „Coś w niego wstąpiło, co mnie niepokoi”. Dmuchnąłem mu w oko i zobaczyłem, jak jego źrenica zapłonęła jak żar czający się w popiele. -Ardiente (José de la Colina).
-Ścigany przez trzy gigantyczne ważki, Cyklop dotarł do środka labiryntu, gdzie znajdowała się klepsydra. Był tak spragniony, że zanurzył […] głowę w wodzie […]. Pił bez miary i przyjemności. Wysysając ostatnią kroplę, czas zatrzymał się na zawsze. -Klepsydra (Javier Puche).
- Ostatni żyjący człowiek rzucił ostatnią łopatę ziemi na ostatniego martwego. W tym momencie wiedział, że jest nieśmiertelny, bo śmierć istnieje tylko w spojrzeniu drugiego. -Po wojnie (Alejandro Jodorowski).
Jeszcze bez komentarzy