Plik myriapody Są superklasą z rodzaju Arthropoda, która składa się z stonóg i krocionogów, wśród innych mniej znanych członków. Główną cechą myriapods jest to, że mają one wyraźnie segmentowane ciało, z którego wyłaniają się różne wyrostki, które mogą pełnić funkcje lokomocyjne lub inne funkcje, takie jak żucie lub chwytanie ofiary..
Podobnie, niektóre gatunki myriapodów syntetyzują toksyny lub trucizny, których używają do zaszczepienia ofiary, dzięki czemu mogą je bez problemu połknąć. Jednak czasami ludzie mieli kontakt z trującym gatunkiem i padali ofiarą jego ugryzienia. U ludzi jad może powodować intensywne reakcje alergiczne i miejscowe stany zapalne..
Indeks artykułów
Klasyfikacja taksonomiczna myriapodów jest następująca:
- Domena internetowa: Eukarya.
- Królestwo Animalia.
- Gromada: Arthropoda.
- Podtyp: Mandibulata.
- Infraphylum: Tracheata.
- Nadklasa: Myriapoda.
Myriapods to organizmy eukariotyczne, a także wielokomórkowe. Jego komórki, w których DNA jest wydzielone w jądrze komórkowym, wyspecjalizowały się w różnych funkcjach, między innymi w trawieniu, wydalaniu lub reprodukcji..
Podobnie, badając proces rozwoju embrionalnego, można zauważyć, że w trakcie tego procesu pojawiają się trzy listki zarodkowe (endoderma, mezoderma i ektoderma). Z tego powodu nazywane są zwierzętami trójblastycznymi.
Rysując wyimaginowaną linię wzdłuż płaszczyzny podłużnej zwierzęcia, uzyskuje się dwie dokładnie równe połówki, co pozwala stwierdzić, że wykazują one dwustronną symetrię.
Podobnie myriapody są organizmami dwupiennymi. Oznacza to, że płcie są rozdzielone. Są kobiety i mężczyźni. W ten sam sposób są jajorodne, ponieważ rozmnażają się przez jaja złożone przez samicę po zapłodnieniu..
Główną cechą myriapodów jest to, że podobnie jak wszystkie stawonogi mają ciało podzielone na segmenty zwane tagmami. W szczególności ciało myriapodów jest podzielone na trzy z nich: głowę, klatkę piersiową i brzuch. Jednak tego podziału nie da się rozróżnić gołym okiem, zwłaszcza między klatką piersiową a brzuchem..
Tworzy go przede wszystkim akron. To nic innego jak region, który nie jest podzielony na segmenty. Oprócz akronu głowa składa się również z kilku segmentów, których może być 5 lub 6.
Elementem najbardziej wyróżniającym się z tej części zwierzęcia jest para anten, które przedstawia. U ich podstawy znajdują się pory, które komunikują się ze strukturami zwanymi organami Tömösvary.
Są to narządy zmysłów, które znajdują się w parach i choć nie wykazano ich funkcji, uważa się, że ma to związek między innymi z wykrywaniem substancji chemicznych (smak, zapach) i słuchu..
Podobnie, dwa wyrostki są odłączane od głowy, które przedstawiają bardzo pogrubiony i twardy obszar podstawny, który można anatomicznie zmodyfikować za pomocą elementów, które można przecinać lub żuć. U niektórych gatunków te wyrostki żuchwowe są modyfikowane, aby spełniały funkcje wykopaliskowe.
Za żuchwami może również znajdować się jedna lub dwie pary szczęki. Oczywiście zależy to od gatunku myriapoda..
Bardzo ważnym elementem anatomii głowy myriapoda jest obecność zmodyfikowanych wyrostków zwanych suwmiarkami. Są zwykle grube u podstawy i mają kształt szczypiec..
Na końcu są spiczaste i mają tendencję do czarniawego zabarwienia. Są one związane z gruczołami syntetyzującymi jad. Zaciski służą do zaszczepiania jadu możliwej zdobyczy.
Stanowią resztę ciała zwierzęcia. Należy zauważyć, że między klatką piersiową a brzuchem nie ma żadnego elementu anatomicznego, za pomocą którego można ustalić granicę między jednym regionem a drugim. W taki sposób, że wielu specjalistów decyduje się na nazwanie tego obszaru po prostu bagażnikiem.
Pień jest podzielony na segmenty, które są znane jako metamery. Z każdego z nich jest określona liczba przydatków, w zależności od gatunku. Na przykład, małżonogi mają tylko jedną parę wyrostków, podczas gdy dwunogi mają dwie pary wyrostków..
Należy zauważyć, że te wyrostki, które wyłaniają się z każdego segmentu, pełnią funkcje związane z lokomocją zwierzęcia. Podobnie liczba metamerów jest zmienna w zależności od gatunku. W ten sposób istnieją myriapody, których ciało składa się z około 10 segmentów, podczas gdy są inne, które mogą mieć więcej niż 150.
Wewnętrzna anatomia myriapodów jest nieco złożona. Przedstawiają struktury, które w trakcie swojego rozwoju wyspecjalizowały się do pełnienia określonych funkcji, takich jak między innymi trawienie, oddychanie i wydalanie..
System przeznaczony do trawienia jest jednym z najprostszych, jakie można zaobserwować wśród osobników z gromady stawonogów. Podobnie jak w większości z nich, układ pokarmowy jest podzielony na trzy wyspecjalizowane obszary: stomodeum, mezodeo i proctodeo..
Składa się z jamy zwanej ustami, która biegnie dalej do gardła, a później do przełyku. Niektóre gatunki mają rośliny uprawne i żołądek żołądkowy. Ma również jelito środkowe i ostatni segment lub proktodean.
Warto wspomnieć, że na poziomie jamy ustnej można znaleźć gruczoły ślinowe, których funkcją jest synteza i wydzielanie śliny. W nim rozpuszczają się różne substancje chemiczne, takie jak enzymy trawienne, które pomagają w przetwarzaniu spożywanej żywności..
Podobnie komórki tworzące jelito środkowe wydzielają szereg enzymów trawiennych, które działają na składniki bolusa, jeszcze bardziej go degradując..
Ostatni odcinek, proctodeum, kończy się w otworze odbytu, do którego wpływają również rurki Malpighi, które są częścią układu wydalniczego..
Układ nerwowy myriapodów można uznać za wysoce wyspecjalizowany w porównaniu z układem innych mniej rozwiniętych stawonogów. Wynika z tego samego wzorca składającego się z tworzenia nerwów typu mózgowego, brzusznych sznurów nerwowych, które rozciągają się na całą długość zwierzęcia, oraz zwojów nerwowych w każdym metamerze.
Tworzenie mózgu jest wynikiem połączenia trzech skupisk neuronalnych: protomózgowia, deutomózgowia i trytomózgowia.
Proto-mózg jest odpowiedzialny za wszystko, co jest związane z wydzielaniem substancji typu endokrynologicznego oraz z informacjami zbieranymi przez narządy wzroku (u tych gatunków, które je posiadają).
Deutomózg przetwarza wszystkie informacje przechwycone przez receptory obecne w antenach i uważa się, że w mniejszym stopniu informacje dotyczące zmysłów węchu i smaku.
Tritomózg zbiera informacje z różnych przydatków zwierzęcia, nóg lub przydatków w pysku..
Jeśli chodzi o narządy zmysłów, w głowie można znaleźć, oprócz narządów Tömösvary, rodzaj szczątkowych oczu. Charakteryzują się brakiem ommatidii (receptorów czuciowych, które mogą rozróżniać kolory). Podobnie, niektóre gatunki mają fałszywe złożone oko.
Jak u wszystkich stawonogów, układ krążenia jest otwarty, z rodzajem laguny (hemocele), do którego dociera hemolimfa będąca krążącym płynem. W płynie tym jedyną wyspecjalizowaną komórką są amebocyty, które są odpowiedzialne m.in. za krzepnięcie..
Myriapody mają serce, które ma kształt cylindryczny i rozciąga się na całej długości zwierzęcia. W każdym segmencie serce ma parę ostiol i tętnic.
Ważnym elementem występującym u tego typu zwierząt jest tętnica aortalna, która ma kierunek głowowy..
System wydalniczy myriapodów jest prosty. Składa się z tak zwanych rurek Malpighi. Te, z których jest jedna lub dwie pary, są ślepe i płyną na poziomie proctodeum, gdzie uwalniają substancje odpadowe..
Azot w postaci kwasu moczowego należy do substancji odrzucanych przez myriapody..
Podobnie na poziomie głowy, a konkretnie w kolanach skokowych, znajdują się gruczoły szczękowe, które również mają charakter wydalniczy..
Myriapody mają układ oddechowy typu tchawicy. Mają sieć rurek zwanych tchawicami, które są rozmieszczone w całej anatomii. Te tchawice komunikują się z otoczeniem przez otwory zwane przetchlinkami..
Wewnątrz zwierzęcia tchawice rozgałęziają się w rurki, których średnica jest coraz mniejsza i docierają do każdej komórki w celu wymiany gazowej.
Grupa myriapods jest szeroko rozpowszechniona na całej planecie. Udało im się skolonizować bardzo różnorodne ekosystemy, z wyjątkiem biegunów.
Podobnie są to zwierzęta czysto lądowe, więc nie można ich znaleźć w środowisku wodnym. Mimo to ustalono, że myriapody muszą żyć w pobliżu środowisk z dużą dostępnością wody, takich jak miejsca wokół jezior lub rzek..
Podobnie, specjaliści odnotowali, że gatunki myriapod są szczególnie obfite i zróżnicowane w obszarach tropikalnych, podczas gdy na obszarach bardziej oddalonych i blisko biegunów nie są tak liczne..
Myriapody są zwierzętami nocnymi, więc w ciągu dnia często spotyka się je w ciemnych miejscach, takich jak pod skałami. Duże drapieżniki tej superklasy zazwyczaj polują w nocy..
W grupie myriapods preferencje żywieniowe są bardzo zróżnicowane. Istnieją gatunki drapieżne, takie jak Scolopendra cingulata, który żywi się małymi bezkręgowcami.
Podobnie istnieją gatunki roślinożerne, takie jak należące do klasy Symphyla. Jak również istnieją gatunki wszystkożerne, które żywią się małymi bezkręgowcami i roślinami.
W tym samym duchu gatunki z klasy Pauropoda są saprofagami, to znaczy żywią się rozkładającą się materią organiczną..
Jeśli chodzi o rodzaj trawienia, u myriapodów obserwuje się zarówno trawienie wewnętrzne, jak i zewnętrzne.
Trawienie wewnętrzne polega na tym, że zwierzę pochłania roślinę lub ofiarę, po zaszczepieniu jej trucizną, a cały proces trawienia zachodzi w ciele myriapoda..
W tym sensie pokarm poddawany jest działaniu enzymów trawiennych w jamie ustnej i gardle, aby przekształcić się w substancje łatwo przyswajalne przez organizm zwierzęcia..
Z drugiej strony, w trawieniu zewnętrznym zwierzę wydziela szereg enzymów trawiennych, które działają bezpośrednio na spożywany pokarm, przetwarzając go i zamieniając w rodzaj owsianki, którą zwierzę ostatecznie spożywa..
Niezależnie od rodzaju trawienia, to właśnie na poziomie jelita środkowego wchłaniane są składniki odżywcze wytwarzane podczas przetwarzania żywności. Wreszcie przez proktodean, a konkretnie przez odbyt, uwalniane są substancje, które nie zostały przyswojone podczas procesu trawienia..
Myriapods rozmnażają się płciowo, łącząc gamety męskie i żeńskie. Podobnie rodzaj nawożenia jest pośredni; to znaczy, że pomimo zachodzenia wewnątrz ciała kobiety, kopulacja między osobnikami nie jest wymagana. Jednak istnieje kilka gatunków, w których dochodzi do kopulacji..
Proces rozmnażania jest następujący: samiec uwalnia strukturę zwaną spermatoforem, w której znajduje się jego nasienie. Kobieta następnie podnosi go i wprowadza, co prowadzi do samozapłodnienia..
Kiedy to nastąpi, samica składa jaja, zwykle w bezpiecznym miejscu, takim jak jakiś otwór, który przygotowała w ziemi. Charakterystyczną cechą myriapodów jest to, że po złożeniu jaj samica strzeże ich, chroniąc je przed możliwymi drapieżnikami aż do wyklucia się..
Grupa myriapods charakteryzuje się bezpośrednim rozwojem. Oznacza to, że kiedy jaja się wykluwają, wyłaniający się z nich osobnik ma cechy bardzo podobne do cech osobników dorosłych. Oznacza to, że nie doświadczają stadiów larwalnych.
Oczywiście młody osobnik nie osiągnął jeszcze rozmiarów osiągniętych przez osobniki dorosłe, w taki sposób, że w ciągu swojego życia doświadczy kilku procesów linienia, w których musi wygenerować nowy egzoszkielet, który za każdym razem dostosowuje się do nowych wymiarów. Będzie to miało miejsce do osiągnięcia standardowego rozmiaru osobników dorosłych każdego gatunku..
Typ oddychania myriapodów jest tchawiczy, to znaczy odbywa się przez zestaw rozgałęzionych przewodów, które docierają bezpośrednio do każdej komórki.
Powietrze wpada przez otwory zwane przetchlinami i przechodzi przez całą sieć kanałów, aż dotrze do komórek. Na poziomie tchawic, które są najmniejszymi przewodami, zachodzi wymiana gazowa.
W tym przypadku tlen z powietrza przedostaje się do komórki, a dwutlenek węgla, odpad metaboliczny komórki, opuszcza komórkę i zostaje wydalony przez przetchlinki..
Należy podkreślić, że wymiana gazowa zachodzi poprzez pasywny proces transportu zwany dyfuzją, który zachodzi na korzyść gradientu stężeń. Oznacza to, że każdy gaz będzie dyfundował z miejsca, w którym jest bardziej skoncentrowany, do miejsca, w którym jego stężenie jest mniejsze..
Myriapods dzieli się na cztery klasy: Chilopoda, Pauropoda, Diplopoda i Symphila.
- Chilopoda: to klasa obejmująca wszystkie gatunki tak zwanych stonóg, a także słynne skolopendry. Członkowie tej grupy mają w swoim ciele około 21 segmentów i prowadzą nocny tryb życia. Są znani ze swoich potężnych trujących zacisków.
- Pauropoda: są to najmniejsze istniejące myriapody, ponieważ ich rozmiar wynosi zaledwie kilka milimetrów. Są saprofagami i zamieszkują głównie miejsca wilgotne, gdzie mają dużą dostępność pokarmową. Posiadają miękki egzoszkielet.
- Diplopoda: to klasa, którą tworzą krocionogi. Charakterystyczną cechą tej grupy osobników jest to, że ma dwie pary przydatków na każdy segment ciała. Segmenty ciała są połączone po dwa.
- Symphila: to grupa myriapodów o niewielkich rozmiarach (do 8 mm długości). Kolor jego ciała jest białawy, a nawet może być przezroczysty. Mogą mieć do 12 par nóg. Występują głównie w ciemnych i wilgotnych miejscach, takich jak ściółka lub pod kamieniami.
Myriapods to jedna z najbardziej zróżnicowanych grup stawonogów. Obejmuje ponad 16 000 gatunków. Wśród nich najbardziej reprezentatywne lub wybitne są:
- Diplopoda: Nipponesmus shirinensis, Oxidus gracilis Y Epibolus pulchripes, wśród wielu innych.
- Chilopoda: Scolopendra cingulata, Lithobius castaneus, Scutigera coleoptrata i wiele więcej.
Jeszcze bez komentarzy