Mycoplasma hominis jest to bardzo mała bakteria, którą można znaleźć w drogach moczowo-płciowych mężczyzn i kobiet. Współczynnik kolonizacji wynosi od 0 do 31% i jest bezpośrednio związany z aktywnością seksualną z wieloma partnerami..
Dlatego ten mikroorganizm jest uważany za mikroorganizm przenoszony drogą płciową. Chociaż może kolonizować bezobjawowo, jego stwierdzenie jest ważne u pacjentów z niepłodnością, ponieważ jest związane z tą afektacją.
Jest również związany z chorobami zapalnymi miednicy mniejszej u kobiet i niegonokokowym zapaleniem cewki moczowej u mężczyzn. Kolejny ważny aspekt M. hominis jest to, że nie ma sztywnej ściany komórkowej, dlatego nie są podatne na penicyliny i inne antybiotyki, które działają na tę strukturę.
Jednak są one wrażliwe na wiele innych antybiotyków o szerokim spektrum działania. Ale w tym sensie musisz być ostrożny, ponieważ M. hominis nabrał oporu wobec wielu z nich.
Indeks artykułów
Mycoplasma hominis Nie używa glukozy, ale używa argininy i tworzy z niej podstawowe produkty końcowe. Ta cecha odróżnia go od M. pneumoniae i M. genitalium.
Rośnie przy optymalnym pH od 5,5 do 8 w atmosferze COdwa w temperaturze 35 ° C, chociaż rośnie również beztlenowo. Z drugiej strony, wszystkie gatunki z rodzaju Mycoplasma są wymagające z żywieniowego punktu widzenia, potrzebując do ich wzrostu in vitro dodanie steroli, puryn i pirymidyn.
jednak, M. hominis jest najmniej wymagająca ze wszystkich. Z tego powodu czasami można go izolować w rutynowych pożywkach hodowlanych, takich jak agar Columbia i agar czekoladowy, o ile nie zawiera SPS, jak niektóre butelki do posiewów krwi..
Mycoplasma hominis Ma na swojej powierzchni polipeptydy o nazwach P50, P100, P140, P110, MG218 i MG317, które pomagają mu przylegać do komórek eukariotycznych, czyli działają jak adhezyny.
Również, M. hominis ma szczególne powinowactwo do siarczanowanych glikolipidów obecnych w nasieniu oraz w drogach moczowo-płciowych mężczyzn i kobiet.
Wyjaśnia to tropizm, jaki ten mikroorganizm musi mieć w tkance moczowo-płciowej i szybką adhezję do plemników, co w badaniach in vitro wystąpiło w ciągu zaledwie 10 minut ekspozycji.
Domena: Bakterie
Gromada: Firmicutes
Klasa Mollicutes
Zamówienie: Mycoplasmatales
Rodzina: Mycoplasmataceae
Rodzaj: Mycoplasma
Gatunek: hominis
Bakterie Mycoplasma hominis ma średnicę około 0,2-1 μm. Brak ściany komórkowej i zawiera błonę plazmatyczną z trzema warstwami (trójwarstwową).
Brak ściany komórkowej nadaje bakteriom nadmierną plastyczność i elastyczność, umożliwiając przyjmowanie różnych form (pleomorfizm).
Ponadto brak ściany komórkowej uniemożliwia tej bakterii barwienie metodą Grama. Uważa się, że niezdolność do tworzenia ściany komórkowej wynika z tego, że DNA składa się z 500 000 par zasad. Oznacza to, że jest niezwykle mały.
Typowa morfologia kolonii M. hominis Jest w jajku sadzonym, ma średnicę od 50 do 300 µm i rośnie od 5 do 7 dni.
Kolonie można barwić barwnikiem Dianes jako pomoc w wizualizacji. W kulturach płynnych, takich jak bulion M, oprócz zmiany koloru powoduje niewielkie zmętnienie.
Artykuł z M. hominis jako drobnoustrój chorobotwórczy budzi kontrowersje, gdyż stwierdzono go u osób bezobjawowych, dlatego uważa się, że może działać jako oportunista.
W tym sensie, Mycoplasma hominis Zostało to powiązane z przypadkami bakteryjnego zapalenia pochwy. Jeśli towarzyszą mu bakterie beztlenowe i Gardnerella vaginalis jako współpatogeny wywołują stany zapalne miednicy mniejszej i bezpłodność.
Ten mikroorganizm sam lub związany z innymi bakteriami stanowi czynnik ryzyka dla płodności człowieka i dlatego powinien być badany za każdym razem, gdy powodem konsultacji jest niemożność rozmnażania się..
Może powodować bezpłodność, jeśli utrzymują się przez długi czas bez leczenia. Mikoplazmy przenikają przez błonę śluzową i osadzają się w nabłonku żeńskiego lub męskiego układu rozrodczego.
Wywołują zmiany pH pochwy, zmieniają charakterystykę szyjki macicy i śluzu szyjkowego, co rozrzedza nabłonek szyjki macicy i zwiększa kruchość naczyń włosowatych, co ułatwia krwawienie..
Wszystko to przeszkadza w zapłodnieniu (interakcja śluzówkowo-szyjkowa-nasienie).
Poprzez stosunek płciowy zakażone plemniki docierają do macicy kobiety, powodując zmiany, takie jak endometrioza i zaburzenia ciąży, które mogą powodować utratę zarodków..
Został również odizolowany M. hominis krwi 10% kobiet z gorączką poporodową lub poaborcyjną.
Został odizolowany M. hominis u wielu pacjentów z tą chorobą, u których uzyskano wynik negatywny N. gonorrhoeae Y C. trachomatis.
Wiele badań in vitro ujawniły to Mycoplasma hominis jest zdolny do przylegania do dowolnej części plemnika, uszkadzając błonę i akrosom, modyfikując jego morfologię.
Zmiany morfologiczne obserwowane w nasieniu obejmują zwoje ogonów i pęcherzyków na szyi. Wszystko to zmniejsza jego żywotność.
Na ruchliwość wpływa uszkodzenie wewnętrznej błony plemnika. Wynika to z tworzenia się nadtlenku wodoru i reaktywnych form tlenu (RFT), które indukują peroksydację lipidów plemników..
Spadek ruchliwości i żywotności wpływa na zdolność wnikania do oocytów, będąc przyczyną niepłodności. Ponadto bakteria zwiększa również szybkość fragmentacji DNA plemników..
Każdy spermogram z wysokim odsetkiem nieprawidłowości morfologicznych i wzrostem liczby leukocytów na pole jest kandydatem do badań Mycoplasma hominis.
Chociaż nie jest to jedyna bakteria, którą należy zbadać, ponieważ inne podobne bakterie, takie jak Mycoplasma genitalium Y Ureaplasma urealyticus, są ważne u pacjentów, którzy skarżą się na niepłodność.
Bakterie te nie są widoczne w mikroskopie jasnego pola, co utrudnia ich rozpoznanie gołym okiem, dlatego konieczne jest posiadanie metodologii, które pozwolą na ich wykrycie i identyfikację..
Wśród nich są metody hodowli i testy biologii molekularnej umożliwiające szybką i skuteczną identyfikację. Obecnie istnieje między innymi Mycoplasma System Plus KIT.
System ten składa się z 24 dołków zawierających wysuszone antybiotyki i substraty biochemiczne. Służy do półilościowej identyfikacji i wykonania antybiogramu mykoplazmy układu moczowo-płciowego wyizolowanej z wymazów z pochwy..
Ten test wykrywa wrażliwość na środki przeciwdrobnoustrojowe na tetracyklinę, pefloksacynę, ofloksacynę, doksycyklinę, erytromycynę, klarytromycynę, minocyklinę, klindamycynę i azytromycynę.
Należy podkreślić, że jego wykrycie nawet u bezobjawowych pacjentek może zapobiec pojawianiu się chorób na poziomie ginekologicznym..
Terapia antybiotykowa u pacjentów z Mycoplasma hominis jest polecany, ponieważ poprawia jakość nasienia i zwiększa prawdopodobieństwo zajścia w ciążę.
Wśród antybiotyków, które można zastosować, są: fluorochinolony, tetracykliny i chloramfenikol. Z drugiej strony skuteczne są również azytromycyna i ofloksacyna.
Jednak niektóre badania ujawniły szczepy Mycoplasma hominis oporne na makrolidy (klarytromycynę, azytromycynę i erytromycynę), ponadto zgłaszano przypadki oporności na tetracykliny.
W uporczywych zakażeniach zaleca się skojarzenie doksycykliny i azytromycyny. Również, M. hominis wykazał dużą wrażliwość na minocyklinę i klindamycynę.
Z oczywistych powodów Mycoplasma hominis Nie można go leczyć antybiotykami, których miejscem wiązania jest ściana komórkowa, ani antybiotykami, które wpływają na syntezę kwasu foliowego, takimi jak odpowiednio beta-laktamy i ryfampicyna..
Jeszcze bez komentarzy