Plik siwy (Ursus arctos) jest ssakiem łożyskowym należącym do rodziny Ursidae. Włos na grzbiecie ma kolor ciemnobrązowy, prawie czarny. Jednak może się to różnić w zależności od regionu, w którym mieszkasz. Tak więc w Indiach sierść jest czerwonawa z pewnymi srebrnymi odcieniami.
Pochodzi z północno-wschodniego regionu Ameryki Północnej, oprócz Azji i Europy. Preferowanym siedliskiem są podmokłe łąki, tundry i obszary nadbrzeżne na niskich wysokościach. Cechą, która go identyfikuje, są pazury. Są zakrzywione i duże, zwłaszcza na przednich nogach. Niedźwiedź brunatny, jak jest również znany, używa ich do wykopywania ziemi i docierania do korzeni, aby je zjeść dzięki potężnym szczękom.
Przez większość czasu ssak ten wykopuje własną norę i tworzy łóżko z suchej roślinności. Zwykle znajduje się na zboczu, między korzeniami dużego drzewa lub pod ogromnym kamieniem. To schronisko może być ponownie używane rok po roku.
Plik Ursus arctos Jest wszystkożerny i żywi się łososiem, pstrągiem, kopytnymi, łosiami, owocami, mrówkami, ptakami, jagodami i padliną.
Indeks artykułów
Niedźwiedź brunatny rozpoczyna okres bezczynności od października do grudnia. Dokładny okres, w którym występuje, zależy od klimatu, lokalizacji i stanu organicznego zwierzęcia..
W regionach południowych faza ta może nie wystąpić, a jeśli tak się stanie, jej czas trwania jest bardzo krótki. Na tym etapie niedźwiedź wchodzi w głęboki sen, w którym temperatura ciała zwierzęcia spada o kilka stopni.
Niektórzy specjaliści twierdzą, że nie jest to prawdziwa hibernacja, ale okres nieaktywności, ponieważ niedźwiedzie łatwo budzą się ze snu, w którym są..
Rodzina Ursidae pochodzi z Europy, we wczesnym miocenie, około 20 milionów lat temu. Poprzednikiem jest Ursavus elemensis, wymarły gatunek, który był wielkością zbliżony do psa, chociaż posiadał cechy niedźwiedzia, takie jak zęby. Później przeszły adaptacje, takie jak redukcja rzezaków i rozszerzenie powierzchni gryzącej zębów trzonowych.
Z Ursus elemensis, Najpierw pochodzi panda wielka, a później niedźwiedź okularowy. Następnie wystąpiła poltypowa dywergencja w kilku gatunkach, wśród których jest Ursus arctos.
Według badań wyewoluował niedźwiedź brunatny Ursus savinis, które zamieszkiwały Azję 800 000 lat temu. Plik Ursus arctos przybył do Europy około 250 000 lat temu i wkrótce potem na północ kontynentu afrykańskiego.
Gatunek ten przybył na Alaskę 100 000 lat temu, chociaż migrował na południe dopiero 13 000 lat temu. Specjaliści uważają, że mobilizacja na południe nastąpiła w czasie, gdy niedźwiedź o krótkim nosie (Arctodus simus) wymarły.
Futro niedźwiedzia brunatnego jest grube i długie, z długą grzywą umiejscowioną na karku. Może to mieć różnice w każdym z gatunków.
Zimą jest długi i gruby, osiąga długość od 11 do 12 centymetrów. Dodatkowo jest cienki i bardzo szorstki w dotyku. Latem włosy są rzadkie i znacznie krótsze, a aspekty różnią się w zależności od geografii, w której żyje.
Mimo że są znane jako niedźwiedzie brunatne, zwierzęta te nie są całkowicie brązowe. Odcienie mogą się różnić w zależności od siedliska, w którym się znajduje.
Tak więc w Chinach mają białawy lub żółtawy pasek na szyi i ramionach, podczas gdy w Indiach są czerwonawe z kolczastymi włosami w srebrnym odcieniu..
Nawet w obrębie podgatunku mogą występować różne odcienie brązu. Na przykład te, które żyją w Ameryce Północnej, mogą mieć szeroką gamę kolorów, od sierści tak ciemnobrązowej, że wydaje się czarna, do kremowego lub żółtawo-brązowego odcienia..
Nogi są na ogół duże i ciemne, z jaśniejszym końcem. Tylne mają od 21 do 36 centymetrów długości, a przednie mogą być nawet o 40% mniejsze. Szerokość tej kończyny wynosi około 17,5 do 20 centymetrów.
Pazury Ursus arctos Są zakrzywione i duże, przednie nogi są znacznie dłuższe niż tylne. Długość wynosi od 5 do 6 centymetrów i może osiągnąć nawet 10 centymetrów, jeśli weźmie się pod uwagę długość łuku.
Ze względu na tę szczególną budowę pazurów, dodaną do jego nadmiernej wagi, gdy zwierzę to jest w wieku dorosłym, bardzo trudno jest mu wspinać się po drzewach.
Niedźwiedź brunatny jest zwierzęciem pierwotnie migrującym, które częściej używa spacerów biegowych niż kłusów. Podczas chodzenia ten ssak porusza się z małą lub umiarkowaną prędkością.
Według przeprowadzonych badań, w których oceniano czynniki zaangażowane w te ruchy, siła reakcji na podłoże była wyraźniejsza w kończynach tylnych. Podobnie, prędkość rozwijania siły jest znacznie wyższa w przypadku kończyn tylnych niż kończyn przednich..
Niedźwiedź brunatny, jak nazywamy ten gatunek, jest jedynym z rodzaju Ursus, który ma rodzaj garbu w górnej części łopatki. To jest trening typu mięśniowego.
Ta cecha jest przystosowaniem, które pozwala mu mieć większą siłę podczas kopania, co jest typową czynnością podczas żerowania. Ponadto, dzięki silnym mięśniom, może zmobilizować duże ilości ziemi, którą tworzy, aby zbudować swoje miejsce spoczynku..
Dorosły gatunek ma dużą czaszkę w porównaniu z ciałem. Jego kształt jest wklęsły, a okolica czoła szeroka, gwałtownie uniesiona. Jeśli chodzi o podstawę mózgu, jest wydłużona i mała.
Istnieją geograficzne różnice w wymiarach i cechach tej struktury kości. Na przykład niedźwiedzie brunatne z Ameryki Północnej mają bardziej płaski profil niż przybrzeżne i europejskie..
Ursus arctos Ma bardzo mocne zęby: siekacze są duże, a dolne kły mocno zakrzywione. W stosunku do zębów trzonowych pierwsze trzy szczęki są słabo rozwinięte i mają koronowany korzeń. Zęby te są zwykle tracone w młodym wieku.
W górnej szczęce drugi trzonowiec jest mniejszy niż reszta, a u osoby dorosłej może być nieobecny.
Fizyczne wymiary niedźwiedzia brunatnego pod względem długości jego ciała wynoszą od 1,4 do 2,8 metra. Jeśli chodzi o ogon, jest krótki, o długości od 6 do 22 centymetrów. Średnia waga dorosłych samców wynosi 217 kilogramów, a samic 152 kilogramy.
Kiedy podnosi się na dwóch nogach, w pozycji, którą od czasu do czasu przyjmuje Ursus arctos może mierzyć od 1,83 do 2,75 metra.
Jest to gatunek, który ma największe różnice w wielkości spośród wszystkich współczesnych niedźwiedzi. Może to zależeć od populacji, w której mieszkasz, a także od pór roku. Tak więc wiosną ma tendencję do ważyć mniej z powodu braku pożywienia w okresie bezczynności..
Późną jesienią przybiera na wadze po okresie hiperfagii w ramach przygotowań do hibernacji.
Z drugiej strony żyjące na północy Europy ważą od 115 do 360 kilogramów, podczas gdy żyjące na południu mogą ważyć od 55 do 175 kilogramów. Warunki środowiskowe są prawdopodobnie czynnikami decydującymi o tych wahaniach wagi.
Plik Ursus arctos jest to ursid o najszerszej dystrybucji. Wcześniej występował tylko na kilku terytoriach zachodniej części Ameryki Północnej, w tym w północnym Meksyku. Następnie rozprzestrzenili się w Azji, Europie, Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie..
Obecnie gatunek ten zamieszkuje północno-wschodnią Amerykę Północną, Europę i znaczną część północnej Azji. Większość populacji mieszka w Kanadzie i na Alasce.
W niektórych rejonach Europy, Ameryki Północnej i południowej Azji niedźwiedzie te występują w małych grupach, które mogą być nawet izolowane. Niedźwiedzie grizzly można spotkać z pewną regularnością w Szwajcarii, prawdopodobnie pochodzą one z reintrodukowanej grupy żyjącej w północnych Włoszech..
To samo dotyczy Litwy, gdzie znalezione tam zwierzęta pochodzą prawdopodobnie z Białorusi i Łotwy. Jednak ze względu na nieregularność ich prezentacji kraje te nie są uważane za siedliska tego gatunku..
Kanada ma stabilną populację, obejmującą cały Jukon, Kolumbię Brytyjską, Terytoria Północno-Wschodnie i znaczną część Alberty..
W odniesieniu do Stanów Zjednoczonych około 95% Ursus arctos są na Alasce. W niższych stanach prawie 98% zniknęło ze swojego naturalnego środowiska. Jednak jego populacja stopniowo rośnie na wielkich zachodnich równinach iw Górach Skalistych..
Największa populacja, spośród 48 niższych stanów, znajduje się w Yellowstone i ekosystemie podzielonym na północy kontynentu..
W tych stanach istnieje pięć głównych ekosystemów: Yellowstone (Wyoming), Podział Północno-Kontynentalny (północny wschód od Montany), Cabinet-Yaak (Idaho i Montana) oraz Ekosystem Selkirk (Waszyngton i Idaho).
Niestety żyjące tam populacje są odizolowane. Skutkuje to niską różnorodnością genetyczną i zahamowaniem przepływu genów wśród niedźwiedzi grizzly żyjących w tych ekosystemach..
W Europie populacje są podzielone. Znajduje się od Półwyspu Iberyjskiego po Rosję i Skandynawię. Gatunek ten wymarł na Wyspach Brytyjskich i jest wysoce zagrożony w Hiszpanii, Francji i na niektórych obszarach Europy Środkowej..
W Hiszpanii mieszka w Kantabrii, Asturii, Galicji i León. Mała grupa mieszka w środkowych Włoszech, w Apeninach, Lacjum i Abruzji.
Do krajów o największej liczbie ludności w Europie Wschodniej należą Rumunia, Bułgaria, Słowenia i Grecja. Na północy są rozprowadzane w Szwecji, Finlandii, Estonii, Norwegii i Chorwacji. Mieszkają również w Bośni i Hercegowinie, Macedonii Północnej, Serbii, Grecji, Czarnogórze, Bułgarii i Albanii.
W tym regionie niedźwiedź brunatny występuje od Gruzji, Azerbejdżanu i Armenii przez Turcję. Jest również na północ od Iraku, do Kazachstanu, Uzbekistanu i na północ do Kirgistanu. W tych krajach populacje są fragmentaryczne i bardzo małe, więc istnieje ryzyko ich izolacji na poziomie genetycznym.
W Rosji występuje na prawie całym terytorium. Znajduje się również w Chinach, Korei Północnej, Pakistanie, Indiach i Afganistanie. Po Rosji największą liczbę niedźwiedzi brunatnych zamieszkuje japońska wyspa Hokkaido.
Niedźwiedź brunatny zajmuje różne siedliska, od pól lodowych i lasów górskich po obszary pustynne. W Ameryce Północnej żyje na otwartych przestrzeniach, takich jak alpejskie łąki, tundry i wybrzeża.
Gatunek ten ma bardzo zróżnicowane środowisko, bez widocznych preferencji wysokościowych. Dzięki temu może żyć od poziomu morza do wysokości 5000 metrów, jak w Himalajach..
W większości swojego zakresu Ursus arctos schodzi w stronę półotwartych pól, porośniętych gęstą roślinnością, co pozwala na wypoczynek w ciągu dnia. Występuje również w bardzo różnorodnych lasach strefy umiarkowanej, ujściach rzek, lasach sosnowych i jodłach..
W zachodniej Eurazji niedźwiedź brunatny żyje w górzystych lasach Alp, Kaukazu i Pirenejów. We wschodniej Rosji, a konkretnie na Syberii, gatunek ten żyje w rozległych lasach sosnowych, na drogach wodnych lub na słabo odwodnionych bagnach..
W stosunku do Japonii na wyspie Hokkaido zamieszkuje lasy mieszane, w których przeważają drzewa liściaste, m.in. Fagus sylvatica.
Populacja niedźwiedzi brunatnych spadła, nawet w obliczu lokalnego wymierania. Miało to miejsce m.in. w Danii, Egipcie, Belgii, Meksyku, Izraelu, Monako, Irlandii, Maroku, Libii i Szwajcarii..
Jednak IUCN uważa go za gatunek o niskim prawdopodobieństwie wyginięcia. Z kolei organizm ten podkreśla wagę podejmowania działań zmierzających do ograniczenia zagrożeń, jakie dotykają to zwierzę, aby zapewnić jego przetrwanie..
Poza problemem geograficznym, gdzie izolacja populacji utrudnia wymianę genetyczną i wpływa na sukces reprodukcyjny, istnieją inne zagrożenia dla tego gatunku, takie jak:
Ciąża samicy trwa 12 miesięcy. Następnie może urodzić się od 1 do 3 młodych, które pozostają obok matki przez około półtora roku. Zatem odstęp między porodami może wynosić co dwa lata, co oznacza niski wskaźnik urodzeń..
Z tego powodu populacja nie może szybko rosnąć, co uniemożliwia jej zwiększenie liczby niedźwiedzi potrzebnych do przeciwdziałania spadkowi..
Na siedlisko, w którym rozwija się niedźwiedź brunatny, wpływają m.in. działania człowieka, takie jak wycinka drzew, budowa dróg i urbanistyka oraz rozwój hydroelektrowni..
Lasy, w których żyje, są wylesiane, co czasami powoduje, że zwierzę schodzi z gór na obszary wiejskie w poszukiwaniu pożywienia, którego w naturalnym środowisku brakuje.
W stosunku do lądowych ciągów komunikacyjnych drogi nie tylko dzielą terytorium, ale także stanowią zagrożenie, gdy zwierzę nagle próbuje przejść przez jezdnię.
Niedźwiedź brunatny jest kłusowany z powodu komercjalizacji niektórych części jego ciała, takich jak woreczek żółciowy i nogi. W niektórych regionach Alaski to zwierzę jest zabijane w celu zwiększenia populacji karibu i łosi, z korzyścią dla myśliwych.
Działania mające na celu ochronę Ursus arctos mogą się różnić w każdym kraju, w którym mieszkasz. W miejscach, w których występuje dużo, takich jak Rosja, Kanada i Alaska, poluje się na nie legalnie. Jednak przepisy mają na celu zapewnienie zrównoważonej liczby populacji..
Zdecydowana większość grup niedźwiedzi brunatnych jest chroniona przez ustawodawstwo krajowe i umowy międzynarodowe. Ponadto w niektórych krajach Unii Europejskiej handel produktami z niedźwiedzia jest ograniczony.
Królestwo zwierząt.
Podrzędność: Bilateria.
Gromada: Chordat.
Subfilum: kręgowiec.
Nadklasa: Tetrapoda.
Klasa: Ssak.
Podklasa: Theria.
Infraclass: Eutheria.
Zamówienie: Carnivora.
Podrząd: Caniformia.
Rodzina: Ursidae.
Rodzaj: Ursus.
Gatunki: Ursus arctos.
Podgatunki:
Ursus arctos alascensis.
Ursus arctos californicus.
Ursus arctos arctos Linnaeus.
Ursus arctos beringianus.
Ursus arctos dalli.
Ursus arctos collaris.
Ursus arctos crowtheri.
Ursus arctos isabellinus.
Ursus arctos gyas.
Ursus arctos horribilis.
Ursus arctos pruinosus.
Ursus arctos lasiotus.
Ursus arctos middendorffi.
Ursus arctos syriacus.
Ursus arctos sitkensis.
Ursus arctos stikeenensis.
Samica dojrzewa płciowo w wieku od czterech do ośmiu lat, podczas gdy samiec zwykle od pięciu do dziewięciu lat. Musi być wystarczająco duży i silny, aby konkurować z innymi samcami o prawo do krycia..
Samce mają duże terytoria, co bardzo utrudnia im wykrycie ewentualnych partnerów. Dlatego gdy samica jest gotowa na partnerkę, wydziela zapach, który samiec może wyczuć z daleka..
Samce dołożą wszelkich starań, aby kopulować z jak największą liczbą samic. Plik Ursus arctos może przebywać z tym samym partnerem od kilku dni przed kryciem do dwóch tygodni później.
Poza tym okresem kobiety i mężczyźni nie wykazują między sobą żadnego zainteresowania seksualnego..
Zapłodnione jajo nie jest od razu implantowane, jak to ma miejsce u wielu ssaków. Samice tego gatunku mają opóźnienie w zagnieżdżaniu się, więc zapłodniona komórka jajowa przyczepia się do macicy dopiero na jakiś czas przed okresem bezczynności..
Jeśli samica nie jest dobrze odżywiona podczas hibernacji, może spontanicznie wydalić zapłodnione jajo. Prolaktyna, hormon związany z procesem ciąży, jest kontrolowany przez fotoperiod. Ta substancja chemiczna ma duży wpływ na reaktywację ciałka żółtego..
Kiedy jajo już przylgnęło do ścianek macicy, ciąża trwa od 6 do 8 tygodni. Następnie rodzi się od jednego do trzech młodych.
Niedźwiedź brunatny jest wszystkożerny i zjada szeroką gamę pokarmów. Dieta różni się w zależności od regionu geograficznego, a także zależy od pór roku.
Na przykład wiosną podstawą ich diety są pędy, trawy i turzyce. Jesienią i latem ważne stają się jagody i owoce.
Pod względem zmienności diety w Parku Narodowym Yellowstone w zachodnich Stanach Zjednoczonych spożycie mięsa stanowi prawie 51% żywności. Natomiast w Glacier National Park na północy spożycie zwierząt wynosiło tylko około 11%.
W związku z tą różnorodnością w niektórych regionach wnętrza Ameryki Północnej dieta Ursus arctos zawiera od 80 do 90% składników ziołowych.
Jeśli chodzi o materiał roślinny, który zjada, występuje jarzębina (Sorbus sitchensis), Biały głóg (Crataegus spp.), Borówka amerykańska (Symphoricarpos spp.), wiciokrzew (Lonicera spp.), sosna (Pinaceae) i wierzba (Salix spp.).
Oprócz nich jest też mniszek lekarski (Taraxacum spp.), Borówka amerykańska (Vaccinium spp.), koniczyna (Trifolium spp.), trawaHeracleum spp.), skrzyp polny (Equisetum spp.), Truskawka (Fragaria spp.) i ostuCirsium spp.).
Aby pozyskać chrząszcze, robaki i owady, niedźwiedź brunatny szuka gniazd, choć mógłby też kopać w ziemi. W Eurazji osy i pszczoły miodne są spożywane w dużym stopniu.
Inne owady składające się na ich dietę to mrówki i chrząszcze biedronki. Ci, którzy mieszkają na plażach, szukają małży i krabów.
Niedźwiedzie brunatne żywią się głównie pstrągiem należącym do rodzaju Oncorhynchus, jedzą także łososia różowego (O. gorbuscha) i łosoś sockeye (O. nerka).
Podobnie w Kanadzie polują na szerokie białe ryby Coregonus nasus Y Catostomus catostomus. Na Syberii wolą szczupaka północnego (Esox lucius) i weź to (Thymallus thymallus).
Oprócz drapieżnictwa łososi, zdecydowana większość Ursus arctos nie są aktywnymi drapieżnikami. Jednak potrafią złapać wszystko, od gryzoni po dzikie tygrysy lub duże żubry. Z przeprowadzonych prac wynika, że pochłonięta ofiara pochodzi w dużej mierze z kradzieży padliny.
Wśród ssaków składających się na ich dietę są zające (Lepus ssp.), świstaki (Marmot ssp.), pikas (Ochotona ssp.), myszy, wiewiórki ziemne i szczury. Jedzą również świstaki himalajskie (Świstak himalajski), bobry (Castor spp.) i jeżozwierze północnoamerykańskie (Erethizon dorsatum).
Wśród zwierząt kopytnych są żubry i jelenie, w tym jeleń kanadyjski (Cervus canadensis), karibu (Rangifer tarandus) i łoś (Łoś łosia) Twoje ulubione.
Plik Ursus arctos mogą jeść ptaki i ich jaja. Wśród gatunków są rybitwa aleucka (Onychoprion aleuticus), łabędzie krzykliwe i trębacze (C. cygnus Y Cygnus buccinator), kaczki i orły przednie (Aquila chrysaetos), pośród innych.
Plik Ursus arctos może być aktywny o różnych porach dnia, ale zwykle rano i wieczorem odpoczywa w gęstym baldachimie, aby zdobyć pożywienie po wykonaniu tej czynności.
Często wykonuje sezonowe ruchy, pokonując kilka kilometrów jesienią, aby uzyskać dostęp do obszarów o większej dostępności pożywienia, takich jak strumienie łososi.
Czasami może tworzyć duże grupy, w których występują hierarchiczne pozycje. Są one zwykle ustalane i utrzymywane agresywnie.
Dominacja nad innym samcem jest zademonstrowana poprzez pokazanie kłów, skręcenie pyska i rozciągnięcie szyi. Podczas walki niedźwiedź brunatny uderza łapami przeciwnika w ramię lub szyję i tym samym jest w stanie ugryźć go w głowę.
Najwyższą rangę mają duże dorosłe samce, a najniższą rangę młodzież. Samice rywalizują z samcami i jako jedyne nawiązują więź z młodymi.
Aby się poruszać, robisz to ciężkim i powolnym spacerem, chociaż możesz też poruszać się szybko. Jego zachowanie jest ziemskie, ale potrafi pływać i polować w wodzie.
Jeszcze bez komentarzy