Plik wieloszczety To klasa zwierząt należących do gromady annelida. Charakteryzują się tym, że są podzielone na segmenty i mają wypustki zwane parapodami, które są zorganizowane parami w każdym segmencie.
Ta klasa została po raz pierwszy opisana w 1850 roku i składa się z wielu różnych organizmów, z których wiele ma zdolność swobodnego poruszania się. Z drugiej strony, inne są siedzące.
Zwierzęta te występują w siedliskach morskich. Zdaniem specjalistów są one odporne na szeroki zakres zasolenia, niektóre z nich są bentosowe. Polychaetes to bardzo interesująca grupa istot żywych, która nadal jest przedmiotem najróżniejszych badań.
Indeks artykułów
Klasyfikacja taksonomiczna wieloszczetów jest następująca:
- Domena internetowa: Eukarya.
- Królestwo Animalia.
- Gromada: Annelida.
- Klasa: Polychaeta.
Polychaetes to wielokomórkowe organizmy eukariotyczne. Oznacza to, że ich materiał genetyczny jest zamknięty w jądrze komórkowym. Podobnie składa się z różnych komórek, które wyspecjalizowały się w różnych funkcjach..
Podobnie wykazują dwustronną symetrię, to znaczy, jeśli linia zostanie narysowana wzdłuż płaszczyzny podłużnej, zostaną uzyskane dwie dokładnie równe połówki..
Zwierzęta te są organizmami heterotroficznymi, ponieważ nie są w stanie syntetyzować własnych składników odżywczych. Często są mięsożerne, aw niektórych przypadkach żywią się osadami.
Jest to dość duża grupa, która obejmuje organizmy o niezwykłej mobilności, a także inne, które siedzą i pozostają unieruchomione na dnie morskim..
Chociaż są to dość proste zwierzęta, systemy organiczne, które je tworzą, mają pewien poziom złożoności w porównaniu z innymi przedstawicielami typu annelida..
Wieloszczetów, podobnie jak wszystkie organizmy należące do gromady annelida, mają wyraźnie segmentowane ciało. Każdy segment jest nazywany metamerem. Mają zmienną wielkość, od kilku milimetrów do 3 metrów. Jednak przeciętny wspólny rozmiar tych zwierząt to tylko 10 cm..
Ta grupa zwierząt charakteryzuje się tym, że ma wyrostki, które są odłączane od każdego metameru. Te wyrostki są znane pod nazwą parapodów lub podium. Z ewolucyjnego punktu widzenia parapody są uważane za pierwsze sparowane przydatki lokomotywy. Jego funkcja jest związana z ruchem zwierzęcia.
Każdy parapod jest z kolei podzielony na dwie części, górną zwaną notopod i dolną zwaną neuropodium. Należy zauważyć, że w przypadku prezentacji dwóch wspomnianych gałęzi parapod nazywa się birrámeo, a jeśli przedstawia tylko jedną gałąź, jest znany jako unirrámeo.
Podobnie wieloszczety mają przedłużenia na poziomie parapodów, które nazywane są jedwabiami. Są podobne do włosia i składają się z polisacharydu zwanego chityną..
Ciało jest podzielone na trzy strefy lub obszary: głowę, zwaną również prostomią, tułów lub metastomię i pigidium..
Składa się z dwóch części: perystomium, które jest segmentem, w którym otwierają się usta, i prostomu, który jest rodzajem płata przedustnego, który może zawierać niektóre struktury czuciowe, takie jak czułki, pierzaste i oczy, między innymi inne..
Należy wspomnieć, że pomimo faktu, że u niektórych gatunków perystomium i prostom wykazują wyraźne oddzielenie, u większości gatunków nie jest to doceniane..
W większości przypadków usta otoczone są szczękami wykonanymi z chityny, które przyczyniają się do wychwytywania i kierowania pokarmu w kierunku jamy ustnej..
Jest to segmentowane i mogą wystąpić dwa rodzaje segmentacji: homonomiczna lub heteronomiczna. W pierwszym przypadku metamery tworzące bagażnik są takie same, mają taką samą strukturę wewnętrzną.
W przypadku segmentacji heteronomicznej metamery prezentują pewne różnice, co powoduje, że w pniu powstają różne regiony.
Należy zauważyć, że każdy metamer prezentuje podium, każdy z odpowiednim jedwabiem.
To ostatnia część zwierzęcia. Zawiera otwór odpowiadający odbytowi, czyli temu, przez który uwalniane są substancje odpadowe powstałe w wyniku trawienia..
Widząc fragment ściany polichaeta pod mikroskopem świetlnym, widoczna staje się obecność kilku warstw:
- Skórka: jest to najbardziej zewnętrzna warstwa zwierzęcia. Jest bardzo cienki i przezroczysty. Jego celem jest ochrona przed jakimkolwiek drapieżnikiem lub zagrożeniem dla Twojej integralności.
- Nabłonek: zbudowany z komórek nabłonka i gruczołów. Podobnie obecne są również komórki czuciowe.
- Membrana podstawna: cienka warstwa, która oddziela nabłonek od leżących poniżej warstw mięśni.
- Warstwy mięśniowe: najpierw okrągła warstwa mięśniowa, a następnie podłużna warstwa mięśniowa. Ten ostatni tworzy podłużne wiązki, które mogą być jedno lub dwa grzbietowe i dwa brzuszne. Te mięśnie przyczyniają się do ruchu parapodów.
- Somatopleura i splagnopleura: to najbardziej wewnętrzne warstwy ściany zwierzęcia. Obie tworzą przegrody i krezki, które utrzymują przewód pokarmowy na miejscu..
Przewód pokarmowy składa się z obszarów wyspecjalizowanych w określonych funkcjach.
Generalnie układ pokarmowy wieloszczetów składa się z: jamy ustnej, gardła, przełyku, żołądka, jelit i odbytnicy. Teraz, w zależności od gatunku i jego preferencji żywieniowych, struktury te mogą podlegać pewnym modyfikacjom.
Gatunki drapieżne mają gardło, które może się ewakuować, tworząc trąbkę, która znacząco przyczynia się do procesu chwytania zdobyczy. Podobnie, w niektórych okazach przełyk ma gładką powierzchnię, aw innych jest orzęsiony..
W żołądku syntetyzowany jest szereg enzymów trawiennych, które mają za zadanie degradację spożytego pokarmu.
Jelito jest organem specjalizującym się w wchłanianiu składników odżywczych. Przedstawia niektóre gatunki worków, zwanych jelita ślepego, w których następuje wchłanianie składników odżywczych. Dzięki obecności żaluzji powierzchnia chłonna jest znacznie zwiększona.
W przypadku wieloszczetów, którzy prowadzą siedzący tryb życia, przewód pokarmowy jest znacznie prostszy, ponieważ połykają małe cząsteczki pokarmu, znacznie łatwiejsze do strawienia..
Jak to ma miejsce u wszystkich członków gromady annelida, układ wydalniczy wieloszczetów składa się z nefrydium, które są rozmieszczone parami w każdym metamerze zwierzęcia.
Nefrydyki mają dwa otwory, z których jeden otwiera się w kierunku guza i jest znany jako nefrostoma; a inny, który otwiera się na zewnątrz i nazywany jest nefrydioporem.
U wielu gatunków zwierząt, w tym wieloszczetów, nefrydyki spełniają podwójną funkcję: uwalnianie substancji odpadowych (funkcja wydalnicza) oraz uwalnianie gamet do środowiska zewnętrznego. Teraz u wieloszczetów nefrydia może być dwojakiego rodzaju: nephromixus i myxonephros..
Nefromiksy wykazują wyraźne rozróżnienie między wydzielniczą częścią nephridium a koelomoduktem, z którego uwalniane są gamety. W przypadku myxonephros nie ma wyraźnego oddzielenia obszaru wydalniczego od koelomoduktu, ponieważ oba są połączone.
Układ nerwowy wieloszczetów jest podobny do układu nerwowego innych przedstawicieli gromady annelida. Składa się ze zwoju mózgowego, który znajduje się powyżej gardła. Ma również pierścień okołoprzełykowy i dwa brzuszne łańcuchy nerwowe.
W przypadku bardziej rozwiniętych okazów polichaete mózg ma trzy płaty: przedni, środkowy i tylny. Płat przedni unerwia podniebienie i rurkę, płat tylny unerwia narządy karku i powłokę grzbietową głowy, a wreszcie płat środkowy unerwia oczy i czułki..
Podobnie narządy zmysłów są szeroko rozwinięte w wieloszczetach. Przedstawiają:
- Fotoreceptory. Mogą być czterech typów: oczy proste, oczy w jamie ustnej, oczy komorowe i oczy złożone. Odbierają bodźce typu świetlnego.
- Statocysty Mają związek z utrzymaniem równowagi u wieloszczetów.
- Narządy karku. Mają wygląd rzęskowy i znajdują się w okolicy karku zwierzęcia. Pełnią funkcję chemoreceptorów, przyczyniając się w znacznym stopniu do wchłaniania ofiar i ogólnie pożywienia..
Większość gatunków zaliczanych do wieloszczetów to gatunki dwupienne, czyli występują osobniki żeńskie i męskie.
Gonady, w których produkowane są gamety, znajdują się w tak zwanych odcinkach genitaliów (bardziej rozwinięte wieloszczety) lub we wszystkich segmentach (bardziej prymitywne wieloszczety).
Podobnie należy zauważyć, że stopień specjalizacji i zróżnicowania gonad jest niewielki, ponieważ składają się one z skupisk niedojrzałych gamet, które ostatecznie uwalniane są do jądra, gdzie przeprowadzają i kończą proces dojrzewania..
Wieloszczety mają zamknięty układ krążenia. Oznacza to, że nie ma lagun naczyniowych. Krew krąży głównie przez dwa naczynia: grzbietowe i brzuszne. W każdym z nich krew krąży w przeciwnych kierunkach.
Warto wspomnieć, że oba naczynia nie są od siebie odizolowane, ale są połączone poprzecznymi naczyniami krwionośnymi w każdym metamerze.
Podobnie, hemoglobina i niektóre pigmenty, takie jak między innymi erytrokworyna i hemeritria, krążą we krwi. Zapewniają one charakterystyczny kolor krwi każdego zwierzęcia.
Grupa wieloszczetów jest bardzo zróżnicowana, dlatego ich preferencje żywieniowe nie są jednolite. Istnieją organizmy drapieżne, wszystkożerne, roślinożerne, padlinożerne, osadowe lub selektywne, a także filtrujące..
Biorąc to pod uwagę, istnieją wieloszczety, które polują na swoją ofiarę przez szczęki gardła. Inni żywią się glonami, małymi bezkręgowcami, szczątkami i osadami.
Po spożyciu pokarmu przechodzi przez przełyk do żołądka. Tam, dzięki wydzielaniu określonych enzymów trawiennych, jest przetwarzany i przekształcany w prostsze cząsteczki, które są przyswajane i wchłaniane na poziomie jelita, zwłaszcza u niewidomych, które go tworzą..
Ostatecznie odpady trawienne są uwalniane przez odbyt..
W wieloszczetach obserwuje się oba typy rozrodu: bezpłciowe i płciowe, przy czym ten ostatni jest najczęściej obserwowany.
Ten rodzaj rozmnażania nie oznacza fuzji gamet ani udziału innej osoby. Najczęstsze formy rozmnażania bezpłciowego obserwowane w grupie polichaetów to pączkowanie, wycinanie i stolonizacja..
Pączkowanie polega na tworzeniu się klejnotów gdzieś w zwierzęciu, z których zaczynają się rozwijać nowe osobniki.
Podczas wycinania następuje fragmentacja zwierzęcia. Komórki tworzące ten fragment przechodzą proces różnicowania i specjalizacji, aby dać początek nowej jednostce..
Wreszcie, podczas stolonizacji, w końcowej części zwierzęcia tworzy się łańcuch, który oddziela się od matki. Z tego łańcucha rozwija się nowa jednostka.
Rozmnażanie płciowe obejmuje fuzję gamet, kobiety i mężczyzny. Bardzo ciekawe zjawisko występuje w wieloszczetach, które nazywane są epitochami. Polega to na tym, że niektóre wieloszczety przechodzą pewne zmiany morfologiczne w okresie godowym..
Proces przebiega następująco: wraz z nadejściem okresu rozrodczego następuje modyfikacja tylnego końca ciała wieloszczetów, a parapody i kwety spłaszczają się, zamieniając się w płytki pływające. Te zmodyfikowane części nazywane są epitochami..
Te przemieszczają się w kierunku powierzchni i tworzą roje z osobnikami innych okazów. W ten sposób zwiększają się szanse na zapłodnienie krzyżowe. Fragmenty żeńskie wydzielają substancje chemiczne (feromony) wabiące samców.
Zapłodnienie jest zewnętrzne, a rozwój powstałych osobników jest pośredni. Z zapłodnienia powstaje larwa typu trochoforowego, czyli planktonicznego. Ta larwa przechodzi serię zmian i przekształceń, aż utworzy dorosłego osobnika.
Klasa wieloszczetów obejmuje głównie dwie podklasy: Aciculata i Sedentaria.
Ta podklasa obejmuje okazy, które mają dużą mobilność i zdolność poruszania się. Dzieje się tak dzięki temu, że posiadają zmodyfikowane kety (igły) w kształcie igieł, związane z wydajnym układem mięśniowym, który pozwala zwierzęciu na swobodne i szybkie poruszanie się..
Jak sama nazwa wskazuje, organizmy z tej podklasy prowadzą siedzący tryb życia, ponieważ są osadzone w podłożu. Kwety są ewidentnie zmodyfikowane. Ta podklasa obejmuje organizmy tubikulturowe, które żyją w probówkach wykonanych z chityny; i koparki, które żyją zakopane w błocie lub piasku.
Jeszcze bez komentarzy