ZA Przedmowa Jest to wstępny zapis, który jest umieszczany przed pełną treścią dzieła. Jest to krótki tekst, który ma wskazać czytelnikowi lub wyeksponować jakiś wyjątkowy fakt książki, który wzbudza większe zainteresowanie odbiorców. Prolog może opracować autor pracy lub inna osoba.
Słowo prolog wywodzi się z greckiego terminu prologi, którego prefiks zawodowiec oznacza „przed” i logo czyli „słowo, traktat lub mowa”. Zgodnie z powyższym prolog staje się tekstem pisanym przed przemówieniem..
Otóż prolog uważany jest za paratekst ze względu na swoje położenie, czyli jest częścią otoczenia lub peryferii dzieła. Fakt umiejscowienia przed główną treścią ułatwia jej zrozumienie i wyjaśnia wkład, jaki może mieć książka.
Z drugiej strony prolog przygotowywany jest po zakończeniu pracy. Tylko w ten sposób jego autor lub prolog może uwydatnić jakiś aspekt lub uwypuklić konkretny punkt. Prolog koncentruje się na argumentowaniu, interpretowaniu, informowaniu lub przekonywaniu czytelnika w związku z traktowaniem głównego tematu.
Prolog jest częścią struktury książki, ale nie w każdym dziele jego obecność jest konieczna. Kiedy praca lub książka ma kilka wydań lub odniosła duży sukces, może mieć więcej niż jeden prolog. Są one uporządkowane jeden po drugim, możesz dołączyć autorów i te wykonane przez prologi we wszystkich przedrukach.
Indeks artykułów
Prolog zawsze znajduje się między pierwszymi stronami książki. Zwykle jest to pierwszy arkusz, który pojawia się po indeksie. W każdym razie musi to nastąpić przed rozpoczęciem samej pracy.
Większość książek ma tylko jedną przedmowę. Można jednak znaleźć bardzo znane książki, które w każdym przedruku lub wznowieniu dodawane są z nowym prologiem, zwykle napisanym przez osobę o znaczeniu w temacie..
W ten sposób książki zostaną znalezione z oryginalnym prologiem, który miało pierwsze wydanie, i jednym, dwoma lub więcej dodatkowymi prologami dodanymi później..
Nie zabraknie również książek uznawanych za klasykę literatury uniwersalnej, które będą miały różne prologi w zależności od wydawnictwa, które je drukuje lub rynku, dla którego to wydanie jest przeznaczone..
Na przykład: historie Lewisa Carrolla z przedmową Jorge Luisa Borgesa dla rynku latynoamerykańskiego.
Jak wspomniano w poprzednich paragrafach, prolog utworu może napisać jego autor lub osoba nazywana prologiem.
Jednak prolog jest zwykle tematem posiadającym wiedzę i zainteresowanie treścią opracowanej książki. W tym przypadku narracja prologu odbywa się w trzeciej osobie. Zazwyczaj prace nowych pisarzy są poprzedzane przez doświadczonego intelektualistę.
Przedmowa napisana przez Mario Vargasa Llosa w swojej pracy Miasto i psy:
„Zacząłem pisać Miasto i psy jesienią 1958 r. w Madrycie, w tawernie w Menéndez y Pelayo zwanej El Jute, która wychodziła na park Retiro, a skończyłem ją zimą 1961 r. na strychu w Paryżu ...
„… Manuskrypt toczył się jak banshee od wydawcy do wydawcy, aż dotarł dzięki mojemu przyjacielowi, francuskiemu latynosowi Claude Couffonowi, z rąk Carlosa Barrala w Barcelonie, który wyreżyserował Seix Barral…”.
Prolog jest krótki, chociaż w niektórych przypadkach może się różnić w zależności od zawartych w nim informacji i argumentów. Treść może być oparta na niektórych informacjach o życiu autora, ciekawostkach dotyczących dzieła lub motywacjach do jego rozwoju..
Przedmowa Jorge Luisa Borgesa dla Pedro Paramo od Juana Rulfo:
„… Poświęcony czytaniu, samotności i pisaniu rękopisów, które poprawił, poprawił i zniszczył, nie opublikował swojej pierwszej książki -Płonąca Równina, 1953 - prawie czterdzieści lat ...
„… Od momentu, gdy narrator, który szuka swojego ojca Pedro Páramo, spotyka nieznajomego, który deklaruje, że są braćmi i że wszyscy mieszczanie nazywają się Páramo, czytelnik już wie, że wpisał fantastyczny tekst. . którego grawitacja już go łapie ... ".
Prolog nie jest tekstem fikcyjnym, dlatego musi mieć logiczny i spójny porządek. Można pozwolić na swobodny język, ale w żadnym wypadku nie powinien on rozprzestrzeniać się, owijać w bawełnę ani zbytnio się rozprzestrzeniać.
Musi być zwięzła, ale jednocześnie w pełni wyjaśniać strukturę książki jako taką, powód jej podziałów i podziałów, powód wyboru określonych aspektów studiowania lub rozwijania przedmiotu.
Wreszcie prolog może zawierać podziękowania dla osób i instytucji, które współpracowały z autorem przy rozwijaniu tematu..
Język prologu musi być jasny i precyzyjny, aby ułatwić czytelnikowi zrozumienie. Może się jednak zdarzyć, że prolog posługuje się złożonym lub technicznym słownictwem, które będzie zależało od treści utworu i dziedziny, do której należy, czy to literackiej, politycznej, naukowej czy technologicznej..
Przedmowa autorstwa Medycyna nowego wieku:
„Lekarze zdają sobie sprawę z prawdziwej rewolucji, jaka dokonuje się w naukowych podstawach naszej praktyki, której towarzyszy dostęp do nowych, niewyobrażalnych jeszcze niedawno, zasobów diagnostycznych i terapeutycznych ...
„… Z oczu pacjentów medycyna została odczłowieczona. Lekarze mało słuchają, aroganccy wiedzą lub spieszyli się z zobowiązaniami, z dala od nostalgicznego modelu lekarza rodzinnego. W niektórych segmentach medycyna jest postrzegana jako wielki biznes. Dla innych jest to nieosiągalny zasób… ”.
Cechą wyróżniającą w prologach jest stosowanie dat w porządku chronologicznym w odniesieniu do informacji o autorze oraz historycznym, społecznym i politycznym czasie powstania dzieła. Uwzględniono również proces redakcyjny i trudności, które pojawiły się w poprzednich edycjach..
Przedmowa Césara Antonio Moliny do meksykańskiego pisarza Alfonso Reyesa:
„... Pisarz z Monterrey przybył do Hiszpanii w 1914 r., Niosąc osobistą tragedię, śmierć swojego ojca, generała Bernardo Reyesa i krótkie, ale intensywne życie dyplomatyczne, które rozwinęło się we Francji przed pierwszą wojną światową ...
„… W początkach Madrytu, na wygnaniu, Alfonso Reyes był w stanie rozwinąć ogromną pracę literacką, dziennikarską i naukową obok postaci José Ortegi y Gasseta, Juana Ramóna Jiméneza, Manuela Azaña ...
„Jakiś czas później, z ambasad Francji, Argentyny i Brazylii, którym przewodniczył, a następnie z Meksyku, nigdy nie zawahał się powrócić z konkretnymi działaniami, jakie solidarność otrzymał podczas trudnych madryckich lat ...”.
Zadaniem prologu jest dostarczenie pracy dodatkowych informacji. Ten rodzaj pisania służy wyjaśnieniu jakiegoś punktu lub aspektu, który jest interesujący dla czytelnika, a tym samym przekonuje go, aby poświęcił mu całą swoją uwagę. Prolog jest dodatkowym wkładem pracy i jego lektura nie jest obowiązkowa.
Z drugiej strony prolog pozwala czytelnikowi dokładnie zrozumieć powody, które skłoniły autora do powstania książki, a także poznać poszczególne etapy, przez które przeszedł przy jej tworzeniu. Ponadto możesz podać dane o pisarzu w odniesieniu do jego krewnych i ich cech.
Wreszcie, prolog może zawierać inne intencje, takie jak porównanie obecnej pracy z poprzednimi i wyjaśnienie ich różnic..
Można więc powiedzieć, że prolog może pełnić funkcję „inspiracyjną” (mówi, co zainspirowało go do napisania pracy) lub „porównawczą” (odnosi się do innych dzieł lub autorów).
Prologi powstają pod kierunkiem autora, co oznacza, że niekoniecznie muszą mieć stałe części czy unikalne konstrukcje. Jednak ze względu na swój eseistyczny charakter często składają się z następujących etapów:
W tej pierwszej części prologu prezentowane są informacje, które otwierają drogę do lektury dalszej części pracy. Jeśli jest napisany przez samego autora książki, można opisać, w jaki sposób doszedł do powstania dzieła, gdzie był lub jakie były powody, które go do tego skłoniły..
Teraz, jeśli pisze go prolog, może wyjaśnić, jak poznał autora, kiedy zetknął się z książką lub dlaczego uważa, że praca jest istotna.
W tej części prologu autor pracy lub przedmowa wyjaśnia argumenty i ocenę książki. To właśnie w trakcie opracowywania czytelnik otrzymuje niezbędne powody do zainteresowania całą zawartością.
Opracowanie prologu może być wsparte cytatem w tekście, który jest powiązany z tym, co jest napisane, lub można również uwzględnić recenzje i komentarze innych osób.
To ostatnia część prologu, tutaj prolog kończy jego wywody. Prezentowane pomysły są zaproszeniem lub zachętą dla czytelnika do pozostania „przyklejonym” do pracy.
Oto kroki, które należy wykonać podczas tworzenia prologu:
Pierwszym krokiem do zrobienia prologu jest pełne przeczytanie sztuki i zrozumienie jej przesłania. Czytając książkę, uzyskuje się wiedzę niezbędną do rozpoczęcia tego typu tekstu, stąd prolog napisany jest po zakończeniu pracy..
Pisarz prologu musi być zanurzony w danych z życia autora i we wszystkich aspektach związanych z opracowaniem książki, która ma być prologiem. Twoje badania pomogą Ci poszerzyć wiedzę i dostarczą wiarygodnych informacji..
Kiedy autor prologu wie o autorze i dziele, musi pomyśleć o tym, co napisze lub powie, co prowadzi go do ustalenia typu stanowiska przed książką, które zamierza przedmówić. Oznacza to, że należy dokonać selekcji najistotniejszych informacji i wybrać dane, które mogą być najbardziej interesujące dla czytelników..
Ten krok jest związany ze źródłami lub wsparciem, z którego prolog korzysta, aby potwierdzić swoje stanowisko przed pracą. W taki sposób, abyś mógł sobie pomóc znając kontekst historyczny, w którym powstała książka, udając się na niektóre spotkania i biorąc pod uwagę opinię specjalistów w odniesieniu do głównego tematu pracy..
Po wykonaniu powyższych czynności rozpoczyna się pisanie prologu. Opracowanie tych tekstów musi opierać się na języku kulturowym, jasnym, precyzyjnym i łatwo zrozumiałym dla czytelnika. Na koniec należy wziąć pod uwagę zbadane dane o autorze i samej pracy..
„Z ręką na sercu odpowiedz sobie: kim był Eduardo Zalamea Borda? Nie martw się: tak samo jak zdecydowana większość Kolumbijczyków. Jednak niezwykła powieść napisana w wieku dwudziestu lat i ponad trzydziestoletnim dziennikarstwem ćwiczonym z praktycznym mistrzostwem i wzorową rygorem etycznym powinna wystarczyć, aby zapamiętać go jako jednego z najbardziej inteligentnych i pomocnych pisarzy kolumbijskich tego wieku. .
„Był wybitnym członkiem lokalnej arystokracji sztuki i literatury, który w wieku szesnastu lat wyrzucił za burtę balast swoich pergaminów i poszedł żyć z rąk do kopalni soli La Guajira. Owocem tego życiowego doświadczenia był Cztery lata na pokładzie, powieść, która złamała akademicki skafander nurkowy w Kolumbii ... ”.
„Do wymyślenia tej historii doprowadziły mnie wspomnienia pomalowanej na zielono chaty burdelu, która zabarwiła piasek Piury w 1946 roku, oraz olśniewająca Amazonka poszukiwaczy przygód, żołnierzy, Aguarunas, Huambisas i Shapras, misjonarzy oraz handlarzy kauczukiem i futrami, Poznałam w 1958 roku podczas kilkutygodniowej wycieczki przez Alto Marañón ...
„Ale prawdopodobnie największym długiem, jaki zaciągnąłem, pisząc ją, był William Faulkner, z którego książek dowiedziałem się o czarach postaci w fikcji… Napisałem tę powieść w Paryżu, w latach 1962-1965, cierpiąc i ciesząc się jak wariat , w małym hotelu w Dzielnicy Łacińskiej w Hotelu Wetter i na strychu przy rue de Tournon ... ”.
„Odkąd w moim odległym okresie dojrzewania stanąłem twarzą w twarz Miłość, kobiety i śmierć, W tym czasie najpopularniejsza książka niemieckiego filozofa Arthura Schopenhauera (1788-1860) znalazłem w sprzeczności z subtelną propozycją, jaką sugerują trzy słowa tego tytułu ...
„… W dzisiejszych czasach ponownie przeczytałem całą książkę z oczami starszymi o prawie sześćdziesiąt lat i pomimo umieszczenia jej, teraz świadomie, w jej sferze doczesnej, ponownie doświadczyłem tego starego poczucia odrzucenia. Miłość jest jednym z emblematycznych elementów życia. Krótkie lub wydłużone, spontaniczne lub skrupulatnie skonstruowane, jest to w jakikolwiek sposób okres rozkwitu w relacjach międzyludzkich ...
„… Od tak wielu przeglądów mojej dwójki Zapasy, Zdałem sobie sprawę, że tam jest i że trzeba go tylko uratować, oddzielając go od wielu innych treści, z pewnością mniej zachęcających i pocieszających niż miłość ”.
Jeszcze bez komentarzy