Plik tarantula Jest to pajęczak należący do rodziny Theraphosidae. Jest to największe zwierzę w swojej grupie, podkreślające swoje nogi, które w przypadku tarantuli Goliath może osiągnąć nawet 30 centymetrów. Jego ciało składa się z dwóch części, głowotułów i brzucha, w których znajdują się liczne włoski pokrzywkowe..
Żyje na obszarach subtropikalnych, tropikalnych i pustynnych na prawie wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Antarktydy. W tych regionach występuje na sawannach, łąkach i obszarach górskich. Zwykle żyje na ziemi, szczególnie w norach wyłożonych jedwabnymi nitkami.
Tarantula często wychodzi w nocy, aby polować na swoją zdobycz. W tym czasie mógł wejść do miasta i nawiązać kontakt z ludźmi. W swojej diecie opiera się na owadach i innych stawonogach, np. Krocionogach. Te większe ptaszniki polują między innymi na jaszczurki, węże i myszy.
Indeks artykułów
Podobnie jak wszystkie stawonogi, tarantula ma egzoszkielet, który wspiera jej układ mięśniowy. Ciało składa się z dwóch części, głowotułów lub prosomy i brzucha lub opisthosoma.
Obie części ciała są połączone przedrodzonym somitem lub szypułką. Daje to szeroki zakres ruchów brzucha w porównaniu do głowotułów..
Rozmiar może się znacznie różnić w zależności od gatunku, jednak długość ciała może wynosić od 2,5 do 10 centymetrów. W stosunku do nóg mierzą od 8 do 30 centymetrów.
Większe ptaszniki mogą ważyć ponad 85 gramów. Jednak tarantula Goliath (Theraphosa blondi), który żyje w Brazylii i Wenezueli, ma przybliżoną wagę 170 gramów, a jego kończyny mogą mieć do 30 centymetrów.
Większość ptaszników północnoamerykańskich ma kolor brązowy, jednak w innych regionach występują one w innych odcieniach. Na przykład on Cyriopagopus lividus jest kobaltowo-niebieski, Aphonopelma explanni jest czarny z białymi paskami i Eupalaestrus campestratus ma żółte znaczenia na nogawkach.
Inne gatunki charakteryzują się żywymi i kontrastującymi kolorami, np Chromatopelma cyaneopubescens, którego nogi są metalicznie niebieskie, brzuch jest pomarańczowy, a prosoma jest zielona.
Niektóre ptaszniki wykazują wyraźny dymorfizm płciowy. Samce są zwykle mniejsze od samic, zwłaszcza w okolicy brzucha. Ponadto mogą one mieć bardziej nieprzejrzysty kolor, jak ma to miejsce w przypadku Haplopelma lividum.
Z drugiej strony, niektóre samce mają haczyki piszczelowe na przednich łapach, których używają do podtrzymywania kłów samicy podczas kopulacji. Inną różnicą są nogi, kobiety mają je krótsze niż mężczyźni.
Tarantula ma kilka przydatków, takich jak nogi, dwie pedipalpy i dwie chelicerae z kłami. Wszystko to jest związane z prosomą.
Szczękawki znajdują się pod oczami, przed ustami. Wewnątrz zawierają trujące gruczoły, które uwalniają truciznę przez kły.
Te zęby, które są wydrążonym przedłużeniem chelicerae, są przegubowe w taki sposób, że mogą wystawać na zewnątrz i w dół, do wykorzystania w przypadku konieczności ugryzienia innego zwierzęcia.
W stosunku do pedipalpów tworzą je 6 segmentów przymocowanych do klatki piersiowej, w okolicy ust. U zdecydowanej większości gatunków pedipalpy zawierają ostre, ząbkowane talerze, które służą do mielenia i krojenia pokarmu..
Podobnie jak inne samce pająków, końcowe końce pedipalp działają jako część układu rozrodczego..
Tarantula ma 4 pary nóg. Każda kończyna ma 7 segmentów, którymi od głowotułowia na zewnątrz są: koks, krętarz, kość udowa, rzepka, piszczel, stęp - przedstop oraz pazur. Wokół niego znajduje się grupa włosów, zwana łopatką. Pomagają pajęczakom wspinać się po gładkich powierzchniach, takich jak szkło.
Aby chodzić, pierwsza i trzecia kończyna po jednej stronie poruszają się zgodnie z drugą i czwartą nogą po drugiej stronie ciała..
Rzędy są elastycznymi strukturami, które mają kształt tuby, w której wypływa jedwab. Tarantula ma dwa do czterech rzędów, znajdujących się na końcu opistosomu.
Koniec pokryty jest aż 100 rurkami, przez które wydzielany jest jedwab. Podczas ekstrakcji siły tnące powodują krystalizację tworzących ją białek, przekształcając ją z cienkiej nici w stałą..
Płynem przepływającym w układzie krążenia tarantuli jest hemolimfa. W tym hemocyjanina, która przenosi dwutlenek węgla i tlen, zawiera miedź. Pierwiastek ten sprawia, że płyn krążeniowy ma niebieskawy kolor.
Jeśli chodzi o serce, jest to długa, cienka rurka, umieszczona w górnej części brzucha. Jest narządem neurogennym, więc jego ruchami kierują komórki nerwowe.
W układzie krążenia brakuje naczyń krwionośnych. W ich miejsce serce pompuje hemolimfę w całym ciele przez otwarte rurki.
W ptaszniku główny narząd układu nerwowego, mózg, znajduje się w dolnej części głowotułów. Aby postrzegać otoczenie, robi to poprzez narządy zmysłów, znane jako grzyby.
Struktury te są bardzo wrażliwe i wychwytują wibracje, chemikalia, takie jak feromony, kierunek wiatru i wibracje..
Oczy znajdują się w górnej części chelicerae, w kierunku przedniej części głowotułów. Są małe i zwykle są ułożone w dwóch rzędach po cztery. Zdecydowana większość ptaszników potrafi rozróżnić tylko światło, ruch i ciemność.
Chociaż ten pajęczak ma osiem oczu, najbardziej rozwinięty jest zmysł dotyku. Aby zlokalizować ofiarę, wykorzystuje wibracje, które wytwarzają, gdy się poruszają.
Ptaszniki mają dwa zestawy płuc. Pierwsza para znajduje się w jamie znajdującej się w dolnej części czołowej opisthosoma. Jeśli chodzi o drugą parę płuc, znajduje się ona dalej za brzuchem.
Każde płuco składa się z tkanki złożonej w 5 lub więcej cienkich arkuszy ułożonych jak strony książki. Powietrze dostaje się do organizmu przez szczelinę znajdującą się w jamie brzusznej, zwaną otworem płucnym, która rozszerza się lub kurczy zgodnie z wymaganiami..
Tlen jest włączany do hemolimfy, gdzie jest wiązany przez białko zwane hemocyjaniną. Wymiana gazowa zachodzi podczas przemieszczania się hemolimfy po całym organizmie.
Podobnie jak inne pająki, ptaszniki okresowo zrzucają swój egzoszkielet, aby urosnąć - proces znany jako linienie. Zaczyna się, gdy egzoszkielet przybiera ciemniejszy kolor. Ponadto zwierzę przestaje karmić i staje się ospałe..
Młodzi ludzie mogą przejść ten proces kilkakrotnie, podczas gdy w wieku dorosłym zdarza się to corocznie. Samce rzadko linieją po osiągnięciu dojrzałości płciowej, podczas gdy samice po osiągnięciu dorosłości kontynuują linienie.
Oprócz futra pokrywającego jego ciało, tarantula wykształciła również wyspecjalizowane włosy pokrzywkowe, których używa do obrony przed drapieżnikami. Znajdują się one w opistosomie, skąd pajęczak je zabiera, by rzucić je na napastnika..
Mógł też po prostu ocierać się swoim ciałem o ciało wroga, a tym samym odpychać go z powodu reakcji, które te drażniące włosy wywołują w jego ciele. U niektórych gatunków może powodować śmiertelne obrażenia, zwłaszcza u małych, takich jak gryzonie.
Kontakt włosów pokrzywkowych z ludzkim ciałem może powodować podrażnienie nosa, oczu i skóry. Wdychane niebezpiecznie wpływają na drogi oddechowe, głównie na płuca.
To futro, gdy tarantula usunie je z ciała, nie odradza się. Są one ponownie zastępowane w momencie przeprowadzki.
Te włosy są typowe dla ptaszników Nowego Świata, które zamieszkują Amerykę Północną, Środkową i Południową. Podczas gdy ludzie ze Starego Świata, którym brakuje tego typu włosia, zazwyczaj atakują gryząc kłami, gdy czują się zagrożeni..
Naukowcy proponują istnienie czterech rodzajów włosów pokrzywkowych, co wskazuje, że tarantula może mieć kilka klas tych wyspecjalizowanych włosków.
- Włosy typu I.. Wnikają one w skórę z niewielką głębokością, powodując w ten sposób łagodne reakcje. Generalnie występują u gatunków zamieszkujących Stany Zjednoczone.
- Włosy typu II. Główną cechą charakterystyczną tego typu loch jest to, że jest to część jedwabnej wyściółki pokrywającej schronienie, jedwabnej maty używanej przez samca podczas reprodukcji oraz woreczków jajowych..
- Włosy typu III. Mogą wniknąć w skórę na głębokość 2 milimetrów, powodując nieustanne pokrzywki i stany zapalne w okolicy, które mogą trwać od dwóch do trzech tygodni. Zwykle występują u gatunków karaibskich, meksykańskich, południowoamerykańskich i środkowoamerykańskich.
- Włosy typu IV. Wdychane powodują stany zapalne dróg oddechowych małych ssaków, chociaż specjaliści nie wiedzą, czy mają taki sam efekt u ludzi..
Skutki ukąszeń tarantuli mogą się różnić w zależności od gatunku. Niektóre z nich mogą powodować tylko lekki dyskomfort, podczas gdy inne mogą powodować silny ból i silne skurcze, które utrzymują się przez kilka dni..
Mogą również wywoływać halucynacje, jak ma to miejsce w przypadku jadu afrykańskiej tarantuli. Pelinobius muticus. Ponadto kły tego pajęczaka zwykle powodują bardzo bolesne rany kłute, podatne na infekcje bakteryjne..
Tarantula przed ugryzieniem przyjmuje groźną postawę, unosząc głowotułów i przednie łapy, jednocześnie wysuwając kły i sycząc strydliwie..
Może też uderzyć napastnika kończynami przednimi. Jeśli to nie powstrzyma intruza, może nagle zmienić prosomę i ugryźć zwierzę..
Na całym świecie występuje około 1000 gatunków ptaszników. Występują one na większości kontynentów, z wyjątkiem Antarktydy.
Inne gatunki można znaleźć w Afryce, Australii i na większości kontynentu azjatyckiego, w tym na wyspach Ryukyu, na południe od Japonii. W Europie występują na Cyprze, w Hiszpanii, Turcji i południowych Włoszech.
W stosunku do Stanów Zjednoczonych mieszkają w Utah, Kalifornii, Arizonie, Teksasie, Nowym Meksyku i Oklahomie. Granica wschodnia znajduje się w Luizjanie, Arkansas i Missouri. Podobnie, niektóre ptaszniki zostały przypadkowo wprowadzone na Florydę..
Siedlisko jest bardzo zróżnicowane, składa się z sawann, pustyń, lasów deszczowych, łąk, zarośli, regionów górskich i lasów. Czasami można go było znaleźć w budynkach i osadach, motywowane inwazją na jego naturalną przestrzeń i brakiem pożywienia.
Mieszka w zacienionych obszarach leśnych i suchych lasach liściastych, gdzie może występować roślinność kolczasta, z baldachimem drzew liściastych i palm.
Jeśli chodzi o norę, to generalnie ten pajęczak zwykle modyfikuje tę, którą uważa za pustą na zboczach pastwisk, chociaż mógłby ją również wykopać. Często wykorzystuje również małe naturalne wgłębienia, takie jak te, które istnieją w korzeniach drzew i dużych skałach..
Jest to ptasznik, który mierzy około 8 centymetrów. Opisthoma i nogi są ciemnobrązowe, z niektórymi włosami zabarwionymi na różowo. Jednak mogą być również czerwonawe, szare lub miedziane. W górnej części brzucha ma srebrny obszar z piekącym włosiem.
Mieszka w Chile, Paragwaju, Brazylii, Urugwaju, Argentynie i Meksyku. W tych rejonach żyje w lasach liściastych i na murawach, gdzie zwykle nory. Aby obronić się przed napastnikiem, wystrzeliwuje na to swoją kłującą szczecinę.
Gatunek ten zamieszkuje Wietnam, Kambodżę i Azję. Pod względem wielkości samica może mierzyć w wieku dorosłym 14 centymetrów, a samiec około 12 centymetrów. Jeśli chodzi o pożywienie, jedz tenebrios, karaluchy, świerszcze i małe gady.
Jego zabarwienie zmienia się w zależności od padania światła, co sprawia, że w tych warunkach czarny kolor jego ciała wydaje się jasnoniebieski. Jest to pajęczak o agresywnym zachowaniu, z bardzo szybkimi ruchami, których używa do ataku na ofiarę i zaszczepienia jej silnym jadem..
Ta mała tarantula żyje w Ameryce Południowej i na południowych Karaibach. Po urodzeniu mają różowe ciało i ciemne nogi, ale wraz z wiekiem ich ubarwienie zmienia się. Dorosłe ciało staje się ciemne, a kończyny zaróżowione.
Gigantyczna tarantula, jak jest również znany ten gatunek, żyje w dżunglach Ameryki Południowej, a konkretnie w Wenezueli, Brazylii, Gujanie, Kolumbii i Argentynie. Jego dieta oparta jest na bezkręgowcach, takich jak dżdżownice, choć zjada również małe gryzonie, węże czy jaszczurki.
Jego nogi mierzą około 30 centymetrów i może ważyć 170 gramów. Ma brązowe ciało i pokryte jest pokrzywką, która służy do obrony przed agresorami..
Wiele gatunków z rodziny Theraphosidae jest zagrożonych wyginięciem. Dlatego IUCN, biorąc pod uwagę badania nad spadkiem populacji każdego gatunku, umieścił kilka ptaszników na swojej liście zwierząt zagrożonych wyginięciem..
W grupie gatunków najmniej niepokojących są Brachypelma fossorium lset i Brachypelma epicureanum lset. Inne ptaszniki, takie jak Poecilotheria striata Y Grammostola vachoni, są podatne na wyginięcie.
Z drugiej strony populacje Poecilotheria metallica Y Poecilotheria hanumavilasumica spadły dramatycznie, więc jako gatunek są one poważnie zagrożone wyginięciem.
Degradacja i utrata siedlisk to główne czynniki wpływające na tego pajęczaka. Na jego rozwój wpływ ma więc wypas, działalność rolnicza i górnicza..
Wykorzystywanie środowiska do osadnictwa ludzkiego powoduje, że ptaszniki żyją lub przemieszczają się w budynkach i na farmach, będąc w stanie wykorzystać niektóre ciemne i ustronne przestrzenie jako nory. Z powodu tego nalotu miejscowi chwytają ją i zabijają, aby uniknąć ugryzienia..
Wśród zmian, które człowiek dokonuje w środowisku, jest budowa dróg. W tym sensie samiec wędruje po okolicy w poszukiwaniu partnera. Podczas prób przemieszczania się po regionie mógł przekroczyć tory i zostać przejechany, powodując śmierć..
W tych regionach turystycznych, takich jak te, które istnieją w Jukatanie w Meksyku, wylesianie obszarów przybrzeżnych i działalność rekreacyjna wywarły negatywny wpływ na liczne subpopulacje B. epicureanum.
Dodatkowym zagrożeniem dla tarantuli jest złapanie jej w celu sprzedaży jako zwierzę domowe, zarówno w kraju, jak i za granicą..
Ponadto w ostatnim czasie niektóre subpopulacje zostały dotknięte zjawiskami naturalnymi występującymi na tym obszarze, takimi jak powodzie i pożary spowodowane przez człowieka, w ramach zabiegów na gruntach uprawnych..
Rytuał godowy bardzo różni się od reszty pajęczaków. Przed rozmnażaniem samiec wiruje specjalną sieć i wypuszcza ją na ziemię, aby następnie spryskać ją spermą. Następnie pociera pedipalpy o tkankę jedwabną, ładując je nasiennym płynem..
Następnie rozpoczyna poszukiwania samicy, używając emitowanych przez nią feromonów jako przewodnika. Samica, jeśli jest chłonna, opuszcza norę iw tym momencie samiec zacznie robić kilka wystaw, aby do niej zabiegać..
Te zachowania obejmują podnoszenie brzucha, opuszczanie głowotułów, poruszanie się z boku na bok i potrząsanie pedipalpsami..
Następnie kopuluje z samicą, trzymając kły nogami. Samiec wkłada swoje nasienie łodygowe do otworu znajdującego się w dolnej części brzucha samicy, zwanego opistosomem..
Samice składają od 50 do 2000 jaj, w zależności od cech każdego gatunku. Robią to w jedwabnym worku, który chronią przez sześć do ośmiu tygodni. W tym czasie matki pozostają bardzo blisko jaj, stając się nieco agresywne w stosunku do każdego, kto próbuje się do nich zbliżyć..
Zachowaniem, jakie wykonuje samica na tym etapie, jest regularne obracanie worka z jajami, zapobiegając w ten sposób ich deformacji poprzez utrzymywanie tej samej pozycji przez długi czas. Po urodzeniu młode pozostają przez pewien czas w gnieździe, gdzie żywią się resztkami worków po żółtku..
Usta tarantuli znajdują się poniżej chelicerae, z przodu i na dole prosomy. Ten organ jest krótkim otworem, który ma tylko zdolność ssania, więc jego pokarm musi być w postaci płynnej.
W przypadku, gdy ofiara ma duże ilości stałych części, jak u gryzoni, tarantula je miażdży.
Jeśli chodzi o żołądek, jest to rurka, która przebiega przez całe ciało. W okolicy brzucha rozszerza się i tworzy żołądek ssący. Kiedy mięśnie tego narządu kurczą się, następuje zwiększenie przekroju, powodując silne działanie ssące.
Dzięki tej sile tarantula może wyssać wcześniej upłynnioną ofiarę przez pysk i skierować pokarm w stronę jelit. W ten sposób duże cząsteczki odżywcze są rozkładane na mniejsze, aby mogły przedostać się przez ściany tego narządu i stać się częścią hemolimfy..
Ptaszniki żywią się głównie owadami i innymi stawonogami, takimi jak pająki, krocionogi i stonogi. Większe mogą polować i zjadać małe kręgowce, w tym myszy, ptaki, jaszczurki, nietoperze i małe węże..
W przeciwieństwie do innych gatunków pająków ptaszniki nie wykorzystują sieci do chwytania zdobyczy. Aby ją wytropić, czekają, aż podejdzie do niej, aby zaskoczyć zasadzkę. Następnie chwytają ją łapami, zaszczepiają trucizną, a gdy jest sparaliżowana, zabijają ją kłami..
Gdy zwierzę umiera, wstrzykuje różne enzymy trawienne, które pomagają upłynnić ciało, aby móc ssać je ustami, które mają kształt rurki. Niektóre rodzaje polują na drzewach, podczas gdy inne polują na ziemi lub w pobliżu..
Ogólnie tarantula jest zwierzęciem niezbyt agresywnym. Jednak gdy jest zagrożony, używa tylnych nóg, aby pocierać je o kłujące włosy na brzuchu, a następnie wyrzucać je w powietrze w kierunku napastnika. W ten sposób zachowanie to działa jako bardzo skuteczny środek odstraszający przed drapieżnikami..
W cieplejszych miesiącach dojrzałe płciowo samce rozpoczynają poszukiwania partnera do reprodukcji. W ten sposób opuszczają bezpieczeństwo, które mają w norze, aby wędrować po okolicy, w której mieszkają przez cały dzień..
Jeśli po drodze napotkają samicę spychacza, uderzają nogami o ziemię, zapowiadając swoją obecność na miejscu. Gdy para kopuluje, samiec szybko ucieka od samicy, ponieważ mógłby być agresywny i zaatakować go, a nawet go zjeść.
Dla samicy samiec może stanowić dobre źródło składników odżywczych, których będzie potrzebować do pomyślnego zakończenia procesu reprodukcyjnego..
Jeszcze bez komentarzy