Charakterystyka Tigrillo, siedlisko, rozmnażanie, żerowanie

2276
Simon Doyle
Charakterystyka Tigrillo, siedlisko, rozmnażanie, żerowanie

Plik tigrillo (Leopardus tigrinus) jest ssakiem łożyskowym należącym do rodziny kotowatych. Futro tego gatunku jest koloru ochry lub żółtobrązowego, z wzorem czarnych plam, rozet i pasków. Ta cecha pozwala zwierzęciu pozostać niezauważonym w zacienionym środowisku, w którym żyje..

To jeden z najmniejszych dzikich kotów w Ameryce Południowej. Zwykle mierzy od 40 do 65 centymetrów i waży maksymalnie 3,5 kilograma. Plik Leopardus tigrinus jest głównie lądowy, jednakże jest doskonałym wspinaczem; z drzew tropi zdobycz, zanim ją zaatakuje. Mógłby to również zrobić na ziemi, na odległość. Potem rzuca się na zwierzę.

Tigrillo. Źródło: Groumfy69 [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]

Jego dieta oparta jest między innymi na ssakach, bezkręgowcach, ptakach, jajach i jaszczurkach. Gatunek ten jest również znany jako kociak, tygrys, tygrys, oncilla, tigrina lub cervantes. Ich zwyczaje są nocne, ale może je zmienić „efekt ocelota”, jednego z ich drapieżników..

W obecności tego zwierzęcia na tym samym terytorium tigrillo może zmarginalizować swoje rozmieszczenie, zmienić swoje siedlisko lub zmodyfikować swoje zachowanie. Dzieje się tak, ponieważ stara się unikać konfliktów międzygatunkowych ze swoim naturalnym drapieżnikiem..

Indeks artykułów

  • 1 Ewolucja
  • 2 Funkcje
    • 2.1 Rozmiar
    • 2.2 Futro
    • 2.3 Kolorowanie
    • 2.4 Twarz
    • 2.5 Czaszka
  • 3 Siedlisko i rozmieszczenie
    • 3.1 Ameryka Południowa
    • 3.2 Siedlisko
    • 3.3 Ameryka Południowa
    • 3.4 Gęstość zaludnienia
  • 4 Stan zachowania
    • 4.1 Zagrożenia
    • 4.2 Działania
  • 5 Taksonomia i podgatunki
  • 6 Odtwarzanie
    • 6.1 Pisklęta
  • 7 Jedzenie
    • 7.1 Polowanie
  • 8 Behavior
  • 9 Odniesienia

Ewolucja

Współczesne koty pojawiły się w Azji wraz z oddzieleniem linii Panthera w późnym miocenie, około 10,8 miliona lat temu. Następnie, 9,4 miliona lat temu, nastąpiła dywergencja kladu Catopuma, obecnie reprezentowanego przez azjatyckiego kota złotego, kota z Borneo i kota marmurkowego..

Pierwsza migracja miała miejsce między 8,5 a 5,6 miliona lat, w czasie, gdy przodek rodu Karakali przybył do Afryki. W odniesieniu do drugiego exodusu nastąpiło to dzięki utworzeniu mostu Beringia.

To połączyło kontynent azjatycki z amerykańskim, dzięki obniżeniu poziomu wody w morzu. Przez ten most reszta z pięciu linii rodowych dotarła do Ameryki Północnej 8,5-8,0 mln lat temu. Przemieszczenie to zbiega się z etapem, w którym drapieżniki przybyły do ​​Nowego Świata z Eurazji.

Od tego bezpośredniego przodka wyodrębniono rodowody pumy, ocelota i rysia, co miało miejsce około 8,0 do 6,7 milionów lat temu. Następnie nastąpiła migracja do Ameryki Południowej przez Przesmyk Panamski.

Charakterystyka

Abujoy [CC BY 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0)]

Rozmiar

Tigrillo to jeden z najmniejszych dzikich kotów w Ameryce Południowej. Samiec jest zwykle większy niż samica. Tak więc, podczas gdy samica waży od 1,5 do 2 kilogramów, samiec może ważyć do 3,5 kilograma.

W stosunku do długości ciała waha się od 40 do 65 centymetrów, nie licząc ogona. Jest stosunkowo długi, mierzy od 25 do 33 centymetrów.

Futro

Plik Leopardus tigrinus ma gęstą i gładką sierść z wzorem plam, które identyfikują każde zwierzę. Włosy są lekko szorstkie i krótkie. Jednak na głowie i okolicy pachwinowej są dłuższe niż na pozostałej części ciała..

Ubarwienie

Kolor ciała może wahać się od żółtawo brązowego do ciemnobrązowego. Pomimo żółtawobrązowego zabarwienia, które go charakteryzuje, istnieją melanistyczne koty

Głowa

Twarz, gardło, usta, podbródek i policzki są jasnoszare, białe lub jasnokremowe. Na kościach policzkowych znajdują się dwa ciemnobrązowe lub czarne paski, które krzyżują się w kierunku wzdłużnym.

W górnej części głowy ma kilka małych plamek o kształcie eliptycznym lub zaokrąglonym. 4 lub 5 podłużnych pasków rozciąga się na całej długości karku, dochodząc do przedniej części pleców.

Uszy są okrągłe, z czarną powierzchnią grzbietową, z wyjątkiem podstawy, która zachowuje ten sam kolor co reszta głowy.

Ciało

Z tyłu plamy można łączyć lub rozdzielać, tworząc podłużne rzędy. Wręcz przeciwnie, w obszarze międzyłopatkowym układ tych punktów jest nieregularny.

Po bokach ciała brązowa tonacja bazy rozjaśnia się, kończąc na białym brzuszku. Podobnie rozety i stałe plamy, które znajdują się po bokach, jednoczą się, tworząc średnie lub małe ukośne pasma, ułożone w szkaplerznym kierunku pachwinowym..

W stosunku do rozetek mają krawędzie w odcieniu ciemnobrązowym lub czarnym. Wewnętrzna część jest ciemniejsza niż przestrzeń między rozetami i pasami.

Kończyny

Jeśli chodzi o kończyny, mają średnie plamki i rozety, które stają się mniejsze w kierunku dalszego końca. Ogon ma od 7 do 13 ciemnych, czarnych lub brązowych pierścieni, które na grzbiecie występują naprzemiennie z innymi w tym samym tonie. Kończy się to ciemną końcówką.

Specyficzne ubarwienie pomaga oncyli, tak jak znany jest ten gatunek, mieszać się z grami światła i cienia zarośli, w których żyje..

Kosztowny

Na twarzy wyróżniają się duże oczy w porównaniu do wielkości głowy. Mają złote lub jasnobrązowe tęczówki, a źrenice zwężają się pionowo.

Szczęka krótka i dobrze rozwinięta. Jeśli chodzi o zęby, to górne kły są długie i wąskie, a ich długość może wahać się od 22,73 do 27,85 milimetra. Carnassials są dobrze rozwinięte, przystosowane do diety mięsożernej.

Czaszka

Oczodoły są zaokrąglone, duże i skierowane do przodu. Przód jest mocno rozwinięty i oglądany z boku, ma wypukły profil. Daje to obszarowi lekką krzywiznę. Jeśli chodzi o podstawę mózgu, jest owalna i duża.

Grzebień strzałkowy może być nieobecny lub może wyglądać jak krótka linia, ograniczona do obszaru międzyciemieniowego. Okolica potyliczna ma zaokrągloną krawędź, dzięki czemu ma kształt zbliżony do półkola. Bula słuchowa jest owalna i stosunkowo duża.

Siedlisko i dystrybucja

Plik Leopardus tigrinus jest rozprowadzany w Ameryce Środkowej i Południowej. W tych regionach wydaje się nieciągły i nieregularny, bez widocznego związku między tymi obszarami..

W Ameryce Środkowej występuje w Panamie i na północy Kostaryki. Lasy chmurowe tego kraju charakteryzują się liczebnością populacji tigrillo. Z drugiej strony w Panamie jest zarejestrowany w Parkach Narodowych Wulkanu Barú.

Ameryka Południowa

W stosunku do kontynentu południowoamerykańskiego zamieszkuje od Kolumbii po północny region Argentyny, na wysokości wahającej się od poziomu morza do 3626 metrów. Jego zasięg geograficzny jest również rozszerzony w całej Brazylii, Gujanie i Surinamie..

W Wenezueli, Leopardus tigrinus Występuje osobno, identyfikując w ten sposób trzy subpopulacje. Jeden znajduje się w układzie delta i na południe od Orinoko, składa się z L. tigrinus tigrinus.

Pozostałe dwie grupy, odpowiadające L. tigrinus pardinoides, Znajdują się w Cordillera de la Costa, w regionie Andów i Sierra de Perijá.

W Kolumbii żyje w Andach, w departamencie Antioquia, w zachodniej Kordyliery, na wysokości od 1900 do 4800 metrów. Ponadto znajduje się w Narodowym Parku Przyrody Los Nevados, położonym w środkowych Andach kolumbijskich..

Obecnie nie ma doniesień o obserwacjach tego gatunku w Urugwaju czy Chile. Podobnie jest nieobecny na równinach Wenezueli i Kolumbii oraz w Paragwaju Chaco. Jednak zapisy zostały zgłoszone na sawannach Rupununi w Gujanie

Siedlisko

Ten kot żyje w różnorodnych siedliskach, wśród których są lasy deszczowe i chmurowe, lasy półpustynne i liściaste, lasy subtropikalne i tropikalne. Może również żyć w zaroślach cierniowych, lasach górskich, wilgotnych sawannach i bagnach..

Zdecydowana większość tigrillos, które występują w Kostaryce, zamieszkuje lasy chmurowe, lasy górskie, po zboczach wulkanów i innych gór, na wysokości 1000 metrów.

Ameryka Południowa

W północno-wschodnim i środkowym regionie Ameryki Południowej Leopardus tigrinus jest zasadniczo związany z górskim lasem chmurowym. Zostały również zidentyfikowane w zaroślach.

W Kolumbii, chociaż wydaje się być ograniczony do ekosystemów o wysokości 1500 metrów, może żyć na wysokości 4500 metrów. Dzieje się tak również na wyżynach brazylijskich lasów subtropikalnych i na Andach w Ekwadorze..

W Brazylii żyje na ziemiach poniżej 500 metrów, kojarząc się z zaroślami cierniowymi, suchymi lasami liściastymi i sawannami. W tym kraju może żyć w zakłóconych siedliskach, a nawet w miejscach w pobliżu osad ludzkich, o ile istnieje naturalne schronienie i zdobycz, na którą można się odżywiać..

Jednak badania przeprowadzone w Caatinga w Brazylii wykazały, że gatunek ten preferują obszary oddalone od osad wiejskich..

Gęstość zaludnienia

Generalnie gęstość populacji tigrillo jest niska i wynosi od 1 do 5/100 km2. Tylko na nielicznych obszarach, gdzie ocelot jest nieobecny, może osiągnąć gęstość od 15 do 25/100 km2.

W Amazonii, regionie, w którym szukają schronienia tropikalne koty Ameryki Leopardus tigrinus ma bardzo niski wskaźnik, wynoszący zaledwie 0,01 zwierzęcia na 100 km2.

Stan zachowania

Bodlina [CC BY 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)]

Tigrillo jest klasyfikowany przez IUCN jako gatunek podatny na wyginięcie. W latach 70. i 80. populacja tego kota uległa znacznemu zmniejszeniu, głównie z powodu nadmiernego polowania.

Następnie jego populacja zaczęła się odradzać, dlatego uznano ją za zwierzę najmniej niepokojące. Po 11 latach liczba tygrysów ponownie spadła, sytuacja ta się utrzymuje.

Zagrożenia

Polowanie

Przez dziesięciolecia polowano na tigrillo ze względu na jego skórę, co nasiliło się, gdy handel ocelotami spadł. Jego futro było szeroko stosowane w latach 60. i 70. na rynkach mody w Europie i Ameryce Północnej..

Chociaż sytuacja ta ustała, nadal jest nielegalnie łapany i sprzedawany jako zwierzę domowe..

Ze względu na degradację swojego siedliska gatunek ten ma dostęp do ferm, gdzie może atakować drób, aby się nim żerować. To spowodowało, że stał się celem polowań dla rolników, którzy chwytają tego kota, próbując uniknąć drapieżnictwa ich zwierząt hodowlanych..

Utrata siedlisk

Głównym zagrożeniem jest izolacja i fragmentacja siedlisk. Przykład tego występuje w andyjskich lasach chmurowych. W tych miejscach ziemia jest wylesiana w celu wykorzystania w rolnictwie, zwłaszcza pod uprawę kawy..

Powoduje to zmniejszenie siedliska Leopardus tigrinus, jak to się dzieje w Caatinga i Cerrado w Brazylii. Naturalne siedlisko tego gatunku jest również zakłócane przez budowę zapór wodnych i niekontrolowaną zabudowę miejską..

Kolejnym czynnikiem degradującym ekosystem jest budowa dróg. Przyczyniają się one do oddzielenia środowiska naturalnego, w którym rozwija się tigrillo, fragmentacji go.

Ponadto, gdy zwierzę próbuje przejść przez ulicę, może zostać potrącone przez pojazd, powodując poważne obrażenia, a nawet śmierć..

działania

Ten zagrożony gatunek jest objęty CITES w załączniku I. Ponadto podlega ochronie prawnej w niektórych krajach, w których żyje. Tak więc w Kostaryce jest objęty ochroną dekretu nr 26435-MINAE.

Jest również chroniony przez organiczną ustawę o ochronie środowiska nr 7554 i ustawę o ochronie przyrody nr 7317. W tym kraju utworzono ostoje, takie jak parki narodowe Pozo Azul de Pirrís oraz wulkan Irazú i Chirripo.,

W Argentynie argentyńskie Towarzystwo Badań nad Ssakami (SAREM) klasyfikuje ten kot jako wrażliwy. Podobnie od 2012 roku znajduje się w Czerwonej Księdze Zagrożonych Ssaków tego kraju..

Polowanie na tego kota jest zabronione w Brazylii, Argentynie, Kolumbii, Gujanie Francuskiej, Kostaryce, Surinamie, Wenezueli i Paragwaju.

Taksonomia i podgatunki

Królestwo zwierząt.

Subkingdom Bilateria.

Gatunek strunowców.

Kręgowiec Subphilum.

Superklasa tetrapody.

Klasa ssaków.

Podklasa Theria.

Infraclass Eutheria.

Zamów Carnivora.

Podrząd Feliformia.

Rodzina kotowatych.

Rodzaj Leopardus.

Gatunki Leopardus tigrinus.

Podgatunki

-Leopardus tigrinus oncilla.

-Leopardus tigrinus tigrinus.

-Leopardus tigrinus pardinoides.

Reprodukcja

Samica osiąga dojrzałość płciową od dwóch do dwóch i pół roku, podczas gdy samiec może to zrobić nieco wcześniej. Naukowcy zauważają, że biorąc pod uwagę wielkość kota, dojrzałość płciowa następuje dość późno. Może to prowadzić do niskiego potencjału rozrodczego w porównaniu z innymi kotami..

Ruja trwa od 3 do 9 dni. Wraz z wiekiem samicy czas trwania tego cyklu rozrodczego skraca się. Jeśli chodzi o krycie, zwykle występuje przez cały rok, jednak może wykazywać różnice w zależności od regionu, w którym żyje..

Po kryciu samiec oddziela się od samicy i nie bierze udziału w wychowaniu potomstwa. Ciąża trwa od 75 do 78 dni, po czym na świat przychodzi od 1 do 4 szczeniąt.

Dzieci

Młode rodzą się ważące około 92 i 134 gramów. Ich oczy są zamknięte, otwierając je po 8 do 17 dniach. W przeciwieństwie do innych kotów, u których kły rodzą się jako pierwsze, w 334 3434 wszystkie zęby wyrastają w tym samym czasie. Zwykle dzieje się to około 21 dni po urodzeniu..

Odsadzenie następuje po trzech miesiącach, jednak szczenięta w wieku od 38 do 56 dni zaczynają jeść kawałki mięsa. Zdecydowana większość tigrillos to dorosłe osobniki w wieku 11 miesięcy i całkowicie niezależne w wieku 4 miesięcy..

Karmienie

Simon Ruf [CC BY-SA 2.0 de (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0/de/deed.en)]

Tigrillo jest zwierzęciem hipercarnożernym, więc jego dieta składa się w ponad 70% z mięsa. Jest to typowe dla członków rodziny kotowatych, podczas gdy pozostali członkowie rzędu Carnivora spożywają od 50 do 60% mięsa wraz z materiałem roślinnym..

Ich dieta jest zróżnicowana, składa się z małych ssaków, takich jak oposy, wiewiórki, gryzonie, łasice i małpy. Zjada również ptaki i ich jaja oraz, w mniejszym stopniu, płazy i gady. Mógłbym od czasu do czasu zjeść trawę.

Niektóre z ich ulubionych ofiar to szczur krzewy (Heteromys desmarestianus Y Peromyscus mexicanus) ryjówkiCryptotis spp.) i skaczący patigrandePezopetes capitalis), endemiczny ptak Kostaryki i Panamy.

Leopardus tigrinus Jest zwierzęciem nocnym, ale jego wzorzec aktywności może się różnić w zależności od zachowania ofiary. Na przykład w Caatinga ich głównym źródłem pożywienia jest jaszczurka, która jest aktywna w ciągu dnia.

Z tego powodu tigrillo prawdopodobnie musi zmienić swój zwyczaj polowania w ciągu dnia..

Polowanie

Gatunek ten ma pewne przystosowania, które pozwalają mu być bardzo wydajnymi myśliwymi. Wśród nich jest atletyczna sylwetka i pręgowana sierść, która pozwala mu wtopić się w otoczenie. Rozwinęła również narządy zmysłów, które pomagają mu lokalizować zdobycz..

Ma również doskonałe widzenie i wraz z wibrysami ułatwia nocne polowania. Dzięki zdolności słyszenia potrafi wykryć ruch ofiary w ciemności.

Zwykle poluje z drzew, śledząc zwierzę, a następnie chwytając je. Jednak w razie potrzeby schodzi na ziemię, aby polować. Jeśli ofiarą jest ptak, zwykle wyrywa ją przed połknięciem.

W przypadku, gdy jest to małe zwierzę, zabija je gryząc w szyję. Wręcz przeciwnie, jeśli zwierzę jest większe, atakuje je od tyłu.

Zachowanie

Tigrillo to samotne zwierzę, które tworzy parę prawie wyłącznie w okresie rozrodczym. Ma głównie nocne nawyki. Mógłby jednak wykonywać czynności w ciągu dnia, jako potencjalną strategię uniknięcia drapieżnictwa ocelota..

Plik Leopardus tigrinus jest zwierzęciem terytorialnym i obecność innego gatunku, np. ocelota, może zakłócać jego występowanie w siedlisku. W ten sposób mogą zostać zmuszeni do zajęcia innych obszarów, do aktywności w różnych godzinach lub do migracji do marginalnych przestrzeni na terytorium..

W ten sposób unikają bezpośrednich spotkań i drapieżnictwa wewnątrzgildii, które mogą się zdarzyć..

W przypadku zagrożenia ten kot wykazuje agresywne zachowanie. Wygnij plecy i unieś włosy z tyłu. Jednocześnie pokazuje zęby i wydaje świszczące wokalizacje.

Młodzi zwykle komunikują się z matką za pomocą mruczenia, podczas gdy dorośli mają krótsze, bardziej rytmiczne rozmowy..

Bibliografia

  1. Wikipedia (2019). Oncilla. Odzyskany z en.wikipedia.org.
  2. Payan, E., de Oliveira, T. (2016). Leopardus tigrinus. Czerwona lista IUCN zagrożonych gatunków 2016. Odzyskane z iucnredlist.org.
  3. Patel, C. (2011). Leopardustigrinus. Różnorodność zwierząt. Odzyskany z animaldiversity.org.
  4. Grupa specjalistyczna Cat (2019). Tygrys północny Leopardus tigrinus. Odzyskany z catsg.org.
  5. Isasi-Catalá, Emiliana. (2015). Żbik, Leopardus tigrinus. Odzyskany z researchgate.net
  6. Fabio Oliveira Do Nascimento, Anderson Feijó (2017). Rewizja taksonomiczna grupy gatunków tigrina Leopardus tigrinus (Schreber, 1775) (drapieżne, kotowate). Odzyskany z scielo.br.
  7. Luiz Gustavo R. Oliveira-SantosI, Maurício E. GraipelII, Marcos A. TortatoIII, Carlos A. ZuccoI, Nilton C. CáceresIV, Fernando V. B. Goulart (2012). Zmiany liczebności i elastyczność aktywności oncyli Leopardus tigrinus (Carnivora: Felidae) wydają się odzwierciedlać unikanie konfliktów. Odzyskany z scielo.br.
  8. Letícia de Souza Resende, Glauce Lima e Neto, Patrícia Gonçalves Duarte Carvalho, Gabriella Landau-Remy, Valdir de Almeida Ramos-Júnior, Artur Andriolo, Gelson Genaro (2014). Budżet czasu i wzorce aktywności kotów Oncilla (Leopardus tigrinus) w niewoli. Odzyskany z tandfonline.com.

Jeszcze bez komentarzy