Charakterystyka tymianku, siedlisko, właściwości, uprawa

5005
Philip Kelley

Plik tymianek (Grasica) to rodzaj wieloletnich krzewów lub ziół należących do rodziny Lamiaceae. Składa się z około 350 gatunków i pochodzi z umiarkowanych regionów Europy, Azji i Afryki Północnej..

Roślina jest rozgałęzionym aromatycznym ziołem z półdrzewną, falistą i owłosioną łodygą, która osiąga wysokość 20-50 cm. Łodyga o przekroju kwadratowym pokryta jest małymi skupiskami liści 4-5 mm o zielono-szarym odcieniu i owłosionym wyglądzie..

Tymianek. Źródło: pixabay.com

Małe, obustronnie różowe lub miękkie kwiaty są ułożone w mocne i gęste końcówki. Kwitnienie występuje w marcu i maju, w zależności od wysokości nad poziomem morza i warunków środowiskowych..

W naturze tymianek znajduje się na glebach suchych, suchych, a nawet interweniowanych, ponieważ do rozwoju wymagają niewielkich ilości wody i składników odżywczych. Znajdują się w sąsiedztwie krzewów w pełnym słońcu, dzięki czemu liście są odporne na bezpośrednie działanie promieni słonecznych..

Różni członkowie rodzaju, jak gatunek Thymus albicans, Thymus vulgaris lub Grasica zygis są uprawiane jako roślina opatrunkowa, lecznicza lub ozdobna. Wcierane wydzielają aromat o dużej intensywności, który różni się w zależności od gatunku, a jego głównymi składnikami są tymol p-cymen, linalol i karwakrol.

Największa produkcja tymianku jest wykorzystywana do celów leczniczych, gastronomicznych i zdobniczych. Oprócz tego, że jest stosowany jako środek leczniczy, jest używany do aromatyzowania wody lub oleju oraz jako alternatywa dla kadzidła w rodowych ceremoniach i rytuałach..

Indeks artykułów

  • 1 Charakterystyka ogólna
    • 1.1 Korzenie
    • 1.2 Łodyga
    • 1.3 Arkusze
    • 1.4 Kwiaty
    • 1.5 Owoce
  • 2 Skład chemiczny
    • 2.1 Wartość odżywcza (na 100 gramów)
  • 3 Taksonomia
    • 3.1 Etymologia
    • 3.2 Synonimia
  • 4 Siedlisko i rozmieszczenie
  • 5 Właściwości
    • 5.1 Aktywność antybakteryjna
    • 5.2 Działanie przeciwskurczowe i wykrztuśne
    • 5.3 Działanie przeciwzapalne
    • 5.4 Aktywność przeciwutleniająca
    • 5.5 Działanie antyseptyczne
    • 5.6 Działalność wojenna
    • 5.7 Aktywność estrogenowa
    • 5.8 Aktywność eupeptyczna
  • 6 Zastosowanie kulinarne
    • 6.1 Przeciwwskazania
  • 7 Uprawa
    • 7.1 Wymagania
    • 7.2 Obsługa
  • 8 Szkodniki i choroby
  • 9 Odniesienia

Ogólna charakterystyka

Osiedle

System korzeniowy składa się z głównego korzenia palowego typu obrotowego, pokrytego licznymi korzeniami wtórnymi. Niektóre gatunki wzrostu pełzającego lub rozłogowego rozwijają korzenie z węzłów, co sprzyja ich przyczepności do podłoża.

Trzon

Różne gatunki tworzące rodzaj Grasica Mają łodygę zielną lub pół-zdrewniałą do 50 cm wysokości. Ta żywa, drzewna, silnie rozgałęziona i wiecznie zielona struktura może mieć wyprostowany lub opadający wzrost..

Pościel

Proste, przeciwległe, siedzące liście, podłużne lub lancetowate, mają 3-5 mm długości i 0,5-1,5 mm szerokości. Mają pełne i obrotowe brzegi, owłosione i aromatyczne listki, matowo szaro-zielone na górnej powierzchni i białawe na spodniej stronie..

Liście grasicy. Źródło: pixabay.com

kwiaty

Małe różowe lub białawe kwiaty pachowe są zgrupowane w kwiatostany, tworząc rodzaj końcowego rozdziału. Kwiaty są dwubarwne, z koroną nieco dłuższą niż kielich, górna warga uniesiona, a dolna trójpłatkowa..

Z korony wystają lekko owłosione zielono-szare wypustki, kielich garbaty i orzęsiony oraz cztery widoczne pręciki. Kwitnie głównie wiosną, będąc gatunkiem o doskonałych właściwościach miododajnych.

Owoc

Owocem jest tetrachenium składający się z czterech niełupek lub suchych, niekłuszących, nagich i ciemnobrązowych grudek. Te owoce nie mają żadnych cech ozdobnych.

Skład chemiczny

Analiza chemiczna gatunków Thymus vulgaris L. i Grasica zygis L. wskazuje na obecność olejków eterycznych i flawonoidów. Jednak o jego zawartości i czystości decyduje wiek rośliny, miejsce siewu i czas zbioru..

Główne olejki eteryczne (1-2,5%) to monoterpenowe fenole borneol, karwakrol, gamma-terpinen, limonen, linalol, p-cymen i tymol. W przypadku flawonoidów odnotowano obecność apigeniny, cyrsilineolu, cirsimarityny, eriodictolu, luteoliny, naringeniny, salwigeniny, timoniny i tymuzyny..

Ponadto często wykrywa się znaczne ilości fenolowych kwasów kawowego i rozmarynowego, witaminy A, B.1 oraz C. Podobnie saponiny, garbniki, alkohole gerinol, linalol i terpinol, triterpeny, kwas ursolowy i oleanolowy oraz gorzka zasada zwana serpiną.

Wartość odżywcza (na 100 gramów)

- Kalorie: 350-420 kcal

- Białka: 9-10 gr

- Tłuszcz: 7,2-7,8 ​​gr

- Błonnik: 18-20 gr

- Węglowodany: 55-58 gr

- Wapń: 1850-1,900 mg

- Fosfor: 210-220 mg

- Żelazo: 120-125 mg

- Magnez: 220-225 mg

- Potas: 810-815 mg

Taksonomia

- Królestwo: Plantae

- Oddział: Magnoliophyta

- Klasa: Magnoliopsida

- Zamówienie: Lamiales

- Rodzina: Lamiaceae

- Podrodzina: Nepetoideae

- Plemię: Mentheae

- Płeć: Grasica L. 1753

Kwiatostany tymianku. Źródło: pixabay.com

Etymologia

- Grasica: nazwa rodzaju pochodzi od greckich słów "tymonek„Y”thymos"oryginalna nazwa tych roślin. Z drugiej strony, jej nazwa pochodzi od słowa"tyein„co oznacza aromat i zapach.

Synonimia

- Mastichina Mill. (1754)

- Serpyllum Mill. (1754)

- Cephalotos Adans. (1763)

Siedlisko i dystrybucja

Naturalne siedlisko tego gatunku znajduje się w środowisku suchym i ciepłym, w połączeniu z dzikim zaroślami lub śródziemnomorskim tymiankiem. Rośnie na różnego rodzaju podłożach, najlepiej na glebach pochodzenia wapiennego, piaszczystych, kamienistych, przepuszczalnych i mało żyznych..

Rzeczywiście, pomimo ich szerokiego przystosowania do różnych rodzajów gleby, ważne jest, aby miały dobry drenaż i nie ulegały zalaniu. Znajdują się na piaszczystych glebach, od poziomu morza do maksymalnej granicy 2000 metrów nad poziomem morza..

Większość gatunków z rodzaju Grasica to rośliny uprawne pochodzące z zachodniego regionu basenu Morza Śródziemnego. Znajduje się również w Afryce Północnej i niektórych regionach Bliskiego Wschodu..

W Europie występuje powszechnie w regionach graniczących z Morzem Śródziemnym, chociaż jest szeroko rozpowszechniony w Europie Środkowej. Jest szeroko uprawiany jako aromatyczny krzew w południowych Włoszech, cynie, Francji, Maroku i niektórych obszarach Stanów Zjednoczonych i Mezoameryki..

To rodzimy krzew pochodzący z ekosystemów śródziemnomorskich, charakteryzujący się ciepłymi porami roku i niewielkimi opadami deszczu. Ogólnie rzecz biorąc, ten rodzaj przystosowuje się do różnych środowisk, szczególnie w lasach dębowych, krzewach, łąkach i na obrzeżach dróg..

Reprezentatywnym gatunkiem rodzaju jest Thymus vulgaris znany jako tymianek pospolity, używany jako przyprawa lub roślina lecznicza. Niektóre gatunki występują endemicznie na śródziemnomorskim wybrzeżu półwyspów Iberyjskiego i włoskiego, a także w Maroku i Tunezji..

Tymianek w swoim naturalnym środowisku. Źródło: pixabay.com

Nieruchomości

Tymianek to aromatyczna roślina o różnorodnych właściwościach kulinarnych, leczniczych i ozdobnych. Jego gałęzie, liście i kwiaty od czasów starożytnych były używane w tradycyjny sposób do łagodzenia różnych objawów i dolegliwości..

Tymianek jest spożywany jako herbata lub napar w celu uspokojenia kolki, biegunki, gazów jelitowych, moczenia nocnego i dolegliwości jelitowych. Łagodzi również ból gardła, krztusiec i problemy z oskrzelami, a także ból spowodowany zapaleniem stawów.

Z drugiej strony służy do odkażania moczu, jako środek moczopędny lub odrobaczający oraz jako środek pobudzający apetyt. Miejscowo stosuje się go bezpośrednio w celu złagodzenia podrażnień skóry, zmniejszenia stanu zapalnego migdałków, zapalenia krtani, zapalenia dziąseł i nieświeżego oddechu.

Z grupy roślin tworzących rodzaj Grasica, tylko gatunek Thymus vulgaris, Thymus mastichina, Thymus serpyllum, Y Grasica zygis mają znaczenie handlowe. Z rośliny stosuje się świeże lub suszone zioła, jako napary lub źródło olejków eterycznych do kremów i substancji odżywczych..

Aktywność antybakteryjna

Tymol (2-izopropylo-5-metylofenol) to substancja obecna w olejkach eterycznych tymianku (Thymus vulgaris), który pomaga zapobiegać próchnicy zębów. Rzeczywiście, olejki eteryczne z tymianku są używane jako środki bakteriobójcze w celu zapobiegania infekcjom jamy ustnej i skóry głowy.

Działanie przeciwskurczowe i wykrztuśne

Tymianek działa przeciwskurczowo w drogach oddechowych i działa rozkurczowo na mięśnie gładkie oskrzeli, działając przeciwkaszlowo. Efektowi temu sprzyjają zawarte w olejkach eterycznych substancje takie jak karwakrol czy grasica, a także spazmolityczne działanie flawonoidów..

W rzeczywistości duża złożoność olejków eterycznych poprawia działanie rzęsek oskrzelowych, sprzyjając ich działaniu wykrztuśnemu. Zwiększa się wytwarzanie wydzieliny oskrzelowo-pęcherzykowej, przez co następuje fluidyzacja wydzieliny oskrzelowej, która sprzyja ich wydaleniu..

Działa przeciwzapalnie

Miejscowe stosowanie maceratów, plastrów lub maści z olejku eterycznego tymianku łagodzi objawy wyprysku skóry. Istotnie, olejek tymiankowy jest używany do sporządzania maści stosowanych w leczeniu dolegliwości mięśniowych i kostno-stawowych..

Aktywność antyoksydacyjna

Tymianek ma działanie przeciwrodnikowe, to znaczy działa jako substancja przeciwutleniająca, zmniejszając produkcję wolnych rodników. W tym działaniu działają karwakrol i tymol obecne w olejkach eterycznych, a także polifenole i flawonoidy..

Olejki i esencje tymiankowe mają właściwości lecznicze. Źródło: pixabay.com

Działanie antyseptyczne

Odwar z gałązek tymianku ma działanie antyseptyczne (bakteriobójcze, grzybobójcze i wirusobójcze) dzięki obecności związków fenolowych, karwakrolu i tymolu. Efekt ten jest wynikiem niekorzystnego działania tych elementów fitochemicznych na błonę komórkową zarazków..

Działalność wojenna

Przyjmowanie naparu z tymianku oczyszcza drogi oddechowe, zapobiega rozwojowi bakterii i działa skutecznie przeciwskurczowo. Rzeczywiście ma działanie przeciwkaszlowe, ponieważ działa bezpośrednio na rdzeń przedłużony, łagodząc odruch kaszlowy.

Aktywność estrogenowa

Ma pewne działanie estrogenowe, ponieważ jego spożycie jest podobne do żeńskiego hormonu płciowego estradiolu, który działa na objawy menopauzy. Ze względu na to działanie sugeruje się jego stosowanie w profilaktyce chorób związanych z nadmiarem ksenoestrogenów, takich jak rak piersi..

Aktywność eupeptyczna

Regularne spożywanie wywarów lub potraw przyprawionych tymiankiem sprzyja procesowi trawienia. Tymianek jest stosowany jako aperitif, wiatropędny i trawienny, ponieważ pobudza apetyt, reguluje wydalanie gazów i wspomaga trawienie.

Zastosowanie kulinarne

Tymianek to aromatyczne zioło tradycyjnie używane w kuchni śródziemnomorskiej jako przyprawa lub do przygotowania pikli. Dzięki swojemu charakterystycznemu zapachowi i smakowi znajduje zastosowanie jako dressing lub dressing do gulaszu, marynat, marynat i grillów..

W Hiszpanii tymianek jest podstawowym składnikiem katalońskiej zupy „farigola” i jest powszechnie stosowany jako marynata w kuchni Estremadury. We Francji jest składnikiem „bouquet garni” i należy do grupy ziół prowansalskich stosowanych w gastronomii..

Tymianek jest używany jako dressing do różnych sosów. Źródło: pixabay.com

We Włoszech jest używany w słynnej „focacci”; na Bliskim Wschodzie jest używane jako aromatyczne zioło przyprawowe zwane "zata'ar". W Stanach Zjednoczonych jest to jeden ze specjalnych składników kurczaka w stylu Kentucky, gdzie tymianek nadaje potrawie szczególny zapach..

Ogólnie rzecz biorąc, jego stosowanie sprzyja konserwacji żywności ze względu na właściwości przeciwutleniające i przeciwbakteryjne zapewniane przez karwakrol, tymol i flawonoidy. Ponadto jego świeże lub suche stosowanie zapewnia szczególne właściwości organoleptyczne i sprzyja procesom trawiennym..

Przeciwwskazania

Nie zaleca się spożywania w okresie ciąży lub laktacji bez nadzoru lekarza. Produkty naturalne są środkami leczniczymi w leczeniu chorób, nie zastępują leczenia objawowego.

Kultura

Różne gatunki handlowe z rodzaju Grasica mogą być rozmnażane przez nasiona. Wysiew prowadzony jest w warunkach szkółkarskich na żyznym podłożu z zachowaniem warunków temperatury i wilgotności, kiełkowanie nasion trwa 8-20 dni.

Podobnie można go rozmnażać wegetatywnie, dzieląc dorosłe rośliny. Zwykle z rośliny matecznej uzyskuje się 20-30 sadzonek, które są zakorzenione w wilgotnym podłożu, a następnie przesadzane na ostateczne miejsce.

Zaleca się przesadzanie, gdy roślina osiągnie 8-10 cm wysokości i rozwinie prawdziwe liście. W przypadku podziału roślin przeszczepianie przeprowadza się, gdy roślina wykształci silny i energiczny system korzeniowy.

Zarządzanie sadzonkami wymaga dużej staranności, aby uniknąć fizycznego uszkodzenia korzeni. Odpowiednie narzędzie służy do usuwania sadzonek z rozsadnika i umieszczania ich w pojemniku, torbie lub doniczce z żyznym i wilgotnym podłożem..

Wymagania

Tymianek przystosowuje się do różnych warunków klimatycznych, mimo że jest odporny na mróz, jego idealnym klimatem jest śródziemnomorski. Najlepsze plony uzyskuje się przy pełnej ekspozycji na słońce w ciepłym i umiarkowanie suchym środowisku, słonecznym lecie i łagodnej zimie..

Wiosną i wczesnym latem wymaga średnich temperatur 20-30 ºC. W fazie rozwoju temperatura gleby powyżej 18ºC sprzyja jej wzrostowi i regeneracji plonu po zbiorach..

Rośnie na glebach żyznych, pochodzenia wapiennego, lekkich, piaszczysto-gliniastych i dobrze zdrenowanych, o pH w zakresie 5-8. Drenaż jest niezbędny dla produktywności rośliny, zalana gleba ma tendencję do gnicia systemu korzeniowego.

Almacigo z Thymus vulgaris. Źródło: Forest & Kim Starr [CC BY 3.0 us (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/us/deed.en)]

Napędowy

Tymianek jest rośliną odporną na suszę, dlatego nie wymaga częstego podlewania, aby zdrowo i energicznie się rozwijać. Jest to jednak uprawa, która wymaga częstego stosowania materii organicznej lub wzoru chemicznego, aby zaspokoić swoje potrzeby żywieniowe..

Ten aromatyczny krzew nie wymaga częstego przycinania, ponieważ ważne jest, aby wytwarzać obfite gałęzie, które dostarczają zielonego materiału. Jednak zwykle atakują je chwasty, które konkurują o przestrzeń, światło, wodę i składniki odżywcze, stąd znaczenie stałego zwalczania..

Najlepsze plony uzyskuje się od drugiego roku po siewie do około szóstego roku. Zbiór polega na zbieraniu gałęzi o długości 15-20 cm, zebrany materiał należy natychmiast przetworzyć, jeśli spodziewane jest uzyskanie olejku eterycznego..

Do celów kulinarnych lub leczniczych gałęzie suszy się w cieniu lub w suszarce bębnowej w temperaturze poniżej 40 ºC. Zwykle uzyskuje się 4-5 ton / hektar świeżego materiału, który podczas suszenia traci 60-65% swojej wagi.

Zarazy i choroby

Tymianek to roślina wiejska, odporna na ataki szkodników i chorób, chyba że jest słaba i podatna. W takim przypadku wskazane jest unikanie wilgotnych środowisk i ciężkich, słabo osuszonych gleb, które sprzyjają pojawianiu się chorób grzybiczych..

Jednym z głównych szkodników, które mają tendencję do obniżania jakości listowia tymianku, są fitofagiczne nicienie. Czynnikiem sprawczym choroby jest Meloidogyne hapla powodując zażółcenie gałęzi i liści.

W przypadku silnych ataków nicień niszczy system korzeniowy, powodując śmierć rośliny. Kontrola prewencyjna odbywa się poprzez dezynfekcję gleby, zaleca się również rozmnażanie wegetatywne przez zdrowe i zdezynfekowane stopy..

Zwykle nie jest wskazane uprawianie tymianku na polach, na których stwierdzono obecność fitofagicznego nicieni. Z drugiej strony defoliacja i żółknięcie liści po kwitnieniu jest powszechne, dlatego nie należy go mylić z żadnym patogenem ani fizjopatią.

Bibliografia

  1. Carretero, M. E. i Ortega, T. Rośliny lecznicze o działaniu wykrztuśnym: tymianek. 9 s. Zakład Farmakologii. Wydział Farmacji Uniwersytetu Complutense w Madrycie.
  2. Gimeno Gasca, J. M. (2001). Tymianek (Thymus vulgaris L.). Medycyna naturopatyczna, (3), 173-175. ISSN: 1576-3080.
  3. Roślina tymianku (2017) Wikifarmer. Odzyskane na: wikifarmer.com
  4. López-Ambrocio, R. M., Ruiz-Posadas, L. M., & Delgadillo-Martínez, J. (2016). Aktywność przeciwdrobnoustrojowa olejku tymiankowego (Thymus vulgaris L.). AGRO.
  5. López Luengo, M. T. (2006). Tymianek: właściwości farmakologiczne i wskazania terapeutyczne. Offarm: Farmacia y Sociedad, 25 (1), 74-77.
  6. Morales Valverde, R. (1986). Taksonomia rodzajów Thymus (wyłączone z sekcji serpyllum) i Thymbra na Półwyspie Iberyjskim. CSIC-Royal Botanical Garden (RJB).
  7. Grasica. (2019). Wikipedia, wolna encyklopedia. Odzyskane na: es.wikipedia.org

Jeszcze bez komentarzy