Wykrywanie kłamstw jest możliwe, jeśli wiesz, jak to zrobić, a zwłaszcza jeśli ćwiczysz obserwowanie ludzi. Według psychologa Roberta Feldmana, który spędził ponad cztery dekady na badaniu zjawisko kłamstwa, Podczas rozmowy z nieznajomym lub znajomym leżą średnio cztery razy. W tym okresie niektórzy ludzie kłamią nawet dwanaście razy..
W tym artykule wyjaśnię jak sprawdzić, czy ktoś kłamie z obserwacji języka ciała; objawy mimiczne i fizyczne, które mogą zdradzić kłamcę.
Ludzie kłamią w prawie każdym kontekście, od związków intymnych (małżeństwo lub zaloty) do najbardziej przyczynowych. Niektóre kłamstwa są małe („wyglądasz lepiej, schudłeś”), a inne są większe („Nie byłam z inną kobietą / mężczyzną”). Czasami ranią drugą osobę, a czasami nie.
Indeks artykułów
Zgodnie z popularną i najbardziej znaną literaturą są to pliki wskazówki niewerbalne które zwykle są kłamstwem.
Pamiętaj, że należy je oceniać w kontekście. W każdym razie zobaczymy później, co mówią badania o naszej zdolności do wykrywania kłamstw i łapania kłamców..
-Mikroekspresje: są to wyrazy twarzy, które ludzie pokazują i które są prawie niezauważalne, ponieważ pojawiają się w ułamku sekundy. Niektórzy ludzie mogą je wykryć, ale większość nie. U osoby, która kłamie, mikroekspresja byłaby emocją stresową, charakteryzującą się unoszeniem brwi i powstawaniem zmarszczek mimicznych na czole.
-Zgoda lub odmowa: jeśli głowa kiwa głową lub zaprzecza temu, co zostało powiedziane, może to być oznaką sprzeczności.
-Dotknij nosa i zakryj usta: Zgodnie z tym sygnałem ludzie mieli tendencję do zakrywania ust i dotykania nosa podczas leżenia. Może to być spowodowane wzrostem adrenaliny w naczyniach włosowatych nosa. Z drugiej strony, umieszczenie rąk w pobliżu ust miałoby na celu ukrycie kłamstw.
-Ruch oczu: zakłada się, że z ruchu oczu można dowiedzieć się, czy dana osoba coś pamięta lub coś wymyśla. Kiedy ludzie pamiętają szczegóły, ich oczy poruszałyby się w górę iw lewo, jeśli są praworęczne. Kiedy coś wymyślą, ich oczy poruszają się w górę iw prawo. W przypadku lewaków działałoby odwrotnie.
-Mały kontakt wzrokowyW rzeczywistości, wbrew powszechnemu przekonaniu, kłamca nie zawsze unika kontaktu wzrokowego. Człowiek unika kontaktu wzrokowego i naturalnie patrzy na przedmioty, aby się skupić i zapamiętać. W rzeczywistości wykazano, że niektórzy kłamcy mają tendencję do zwiększania poziomu kontaktu wzrokowego, ponieważ zawsze uważano to za oznakę szczerości..
-Niepokój: dzieje się tak, gdy człowiek czegoś szuka wokół siebie lub jego ciało porusza się niespokojnie. Zakłada się, że podczas mówienia kłamstwa wytwarzany byłby niepokój, który byłby uwalniany ruchami fizycznymi, kompulsywnym dotykaniem części ciała itp. Chodzi o obserwowanie, czy zachowanie różni się od tego, jak zwykle zachowuje się osoba.
-Mów wolno- Podczas kłamstwa osoba może przerwać rozmowę, aby dowiedzieć się, co powiedzieć.
-Ruch części ciała: ramiona, ręce i nogi. W wygodnej sytuacji ludzie zwykle zajmują miejsce, prostując ręce i nogi. W przypadku osoby, która kłamie, jego pozycja pozostałaby zamknięta; ręce dotykałyby twojej twarzy, uszu lub karku. Zamknięte ręce i nogi oraz brak ruchu mogą świadczyć o braku chęci udzielenia informacji.
-Pocić się: Wygląda na to, że ludzie częściej się pocą, kiedy kłamią. W rzeczywistości pomiar pocenia się jest jednym ze sposobów, w jakie wariograf określa kłamstwo. Podobnie jak poprzednie, nie może być wiarygodnym wskaźnikiem. Niektórzy ludzie mogą się bardziej pocić, ponieważ są bardziej nerwowi, zamknięci w sobie lub mają inny stan fizyczny.
-Fałszywe emocje: kiedy osoba kłamie, próbuje pokazać emocję, której tak naprawdę nie odczuwa. Możesz spróbować pokazać uśmiech, gdy czujesz się zaniepokojony.
-Gardło: osoba, która kłamie, może nieustannie połykać.
-Oddechowy: kłamca ma tendencję do szybszego oddychania. W ustach może wydawać się suchość z powodu stresu, który powoduje szybkie bicie serca, a płuca wymagają więcej powietrza..
-Emocja i to, co mówi osoba, nie są jednoczesne- Na przykład ktoś mówi „Kocham to”, gdy otrzymuje prezent, a później się uśmiecha, zamiast się uśmiechać, twierdząc, że go kocha.
-Wyraz ogranicza się do ust: gdy ktoś fałszuje emocje (radość, zdziwienie, smutek ...), poruszają tylko ustami zamiast całej twarzy: szczęką, oczami i czołem.
-Za dużo szczegółówKiedy kogoś o coś pytasz, a on odpowiada zbyt szczegółowo, może to oznaczać, że za dużo myślał o tym, jak wyjść z tej sytuacji i ułożył skomplikowaną odpowiedź jako rozwiązanie. Spróbowałbym podać więcej szczegółów, aby wydać się bardziej wiarygodnym.
-Niespójności w historii: Jeśli osoba kłamie, historia może się zmienić za każdym razem, gdy pojawia się temat rozmowy. Możesz o czymś zapomnieć, dodać coś nowego lub usunąć coś, o czym była mowa wcześniej.
-Unikaj kłamstwa: Zamiast wygłaszać bezpośrednie oświadczenia, odpowiadają na pytanie, jadąc „okrężną drogą”. Na przykład, jeśli zapytasz go „Uderzyłeś swoją żonę?”, Mógłby odpowiedzieć „Kocham swoją żonę, dlaczego miałbym to robić??
-Użyj swoich słów, aby odpowiedzieć na pytanie: na pytanie „Czy jadłeś w domu? Kłamca mógłby powiedzieć: „Nie, nie jadłem w moim domu”..
-Kłamca czuje niewygodne bycie twarzą w twarz z osobą, która cię prosi i może obrócić twoje ciało w innym kierunku.
-Może kłamcą nieświadomie umieszczaj rzeczy między sobą a drugą osobą.
-Osoba, która czuje się winna, będzie W defensywie. Niewinna osoba często przechodzi do ofensywy.
-Ustanowić linia bazowa tego, jak osoba normalnie się zachowuje. Jeśli z tego wyjdzie, będziesz wiedział, że coś jest niezwykłe.
-Jeśli myślisz, że ktoś kłamie, nieoczekiwanie zmienia temat rozmowy i patrz. Może się zdarzyć, że jeśli osoba kłamie, poczuje się bardziej zrelaksowana. Osoba, która kłamie chce zmienić temat; niewinna osoba może czuć się zdezorientowana szybką zmianą rozmowy i może ją skomentować lub chcieć wrócić do poprzedniego tematu.
Z badań wynika, że próbując dowiedzieć się, czy dana osoba kłamie, patrząc na jej język niewerbalny i parawerbalny, zwykle nie robimy tego dobrze. Według Leanne ten Brinke, psychologa z Uniwersytetu Kalifornijskiego, którego praca koncentruje się na wykrywaniu oszustwa, „literatura empiryczna nie potwierdza wszystkich tych popularnych argumentów”..
Ten brak zbieżności między popularną koncepcją kłamcy a rzeczywistością naprawdę to potwierdza i pomimo naszej pewności w wykrywaniu kłamstw, nie mamy aż tak dużej zdolności do rozpoznania, kiedy dana osoba kłamie.
Psycholog Paul Ekman, emerytowany profesor Uniwersytetu w San Francisco, spędził ponad pół wieku na badaniu niewerbalnych przejawów emocji i oszustw. Przez lata miał ponad 15 000 badanych, którzy obejrzeli filmy przedstawiające ludzi kłamiących lub mówiących prawdę na różne tematy. Potwierdził, że wskaźnik sukcesu w identyfikowaniu uczciwości wyniósł 15% we wszystkich tych przedmiotach.
Jednak Ekman stwierdził, że jedna konkretna funkcja może być przydatna. Chodzi o mikro wyrażenia (omówione w poprzednim punkcie); prawie niezauważalne ruchy twarzy, które trwają tysięczne części sekundy i które są niezwykle trudne do świadomego kontrolowania. Problem polega na tym, że są one zbyt złożone, aby je wykryć, a spośród 15 000 badanych tylko 50 osób było w stanie je zidentyfikować.
Dla Brinke, jednego ze światowych ekspertów od oszustw, coś w obecnej literaturze kłamstwa nie ma sensu.. Dlaczego mielibyśmy być tak źli w czymś, co jest tak konieczne? Gdyby nauczenie się oszukiwania zajmowało tyle czasu i energii, nie byłyby zbyt pomocne..
Może nie jesteśmy tacy źli w wykrywaniu kłamstw. Być może badacze zadali niewłaściwe pytanie. Może nie tak ważne jest świadome wykrycie kłamstwa, ale umiejętność nieświadomie postrzegać:
W serii artykułów o czasopismach Nauki psychologiczne, Zespół śledczy z Uniwersytetu Berkeley poprosił studentów o obejrzenie nagrań wideo przedstawiających potencjalnych przestępców i spytanie, czy ukradli 100 dolarów..
Podejrzany odpowiadał na przypadkowe pytania („Jakie masz na sobie ubrania? Jaka jest pogoda?”) Oraz pytania kluczowe („Czy ukradłeś pieniądze? Kłamiesz?”). Połowa podejrzanych kłamała, a druga połowa powiedziała prawdę. Każdy uczestnik oglądał film przedstawiający prawdę, a drugi kłamstwo.
Następnie uczniowie wypełniali prostą ocenę: Kto mówi prawdę? Podobnie jak w poprzednich badaniach, bardzo niewielu uczestników miało rację.
Jednak uczestnicy zrobili dwa nieświadome zadania związane z wykrywaniem kłamstw. W każdym zadaniu widzieli zdjęcia dwóch podejrzanych wraz ze słowami związanymi z prawdą lub kłamstwami..
Celem było, aby uczestnicy zakwalifikowali słowa jako wskazujące na prawdę lub kłamstwo, tak szybko, jak to możliwe, niezależnie od zdjęcia podejrzanego, który widzieli obok..
Przykład: podmiotowi wyświetla się zdjęcie podejrzanego iw tym momencie na ekranie pojawia się słowo, na przykład „szczery”. W tym momencie uczestnik musi nacisnąć przycisk, aby zaklasyfikować to słowo do kategorii prawdy lub kłamstwa..
Za tym, badacze zaobserwowali, że w ten nieświadomy sposób uczestnicy uzyskali lepsze wyniki. Szybciej kategoryzowali słowa związane z prawdą lub kłamstwem, gdy przedstawiano im zdjęcia podejrzanych mówiących odpowiednio prawdę lub kłamstwo..
Widok twarzy kłamcy sprawiał, że uczestnicy szybciej klasyfikowali słowa związane z kłamstwem w kategorii „kłamstwo” i odwrotnie; szybciej klasyfikowane słowa związane z prawdą w kategorii „prawda”.
Według Brinke; "Kiedy widzisz twarz kłamcy, pojęcie oszustwa jest aktywowane w twoim umyśle, nawet jeśli nie jesteś tego świadomy.. Nie jest jeszcze jasne, jaki procent kłamstw może wykryć nieświadomy umysł, ale ten fakt na pewno ma miejsce. ".
Z drugiej strony, badacz André Reinhard z Uniwersytetu w Manheim odkrył, że jego uczestnicy badania byli bardziej dokładni w wykrywaniu kłamstwa, gdy uniemożliwiono im świadome myślenie. Stwierdza, że mózg nieświadomie ma czas na zintegrowanie sygnałów, których świadomy umysł nie może dostrzec.
„Możesz na chwilę oszukać wszystkich, ale nie możesz oszukać wszystkich przez cały czas”..
A jak myślisz, jakie są klucze, aby wiedzieć, czy ktoś kłamie?
Jeszcze bez komentarzy