Termin acinetopsia lub akinetopsia pochodzi od greckich słów akinesia (brak ruchu) i opsis (widzieć). Został wprowadzony na krótko przed 1991 r. Przez brytyjski neurobiolog Semir Zeki, aby nazwać selektywny deficyt zdolności postrzegania ruchu..
Acinetopsia jest również nazywana ślepotą ruchową i jest zaburzeniem neuropsychologicznym, w którym pacjent nie może dostrzec ruchu w swoim polu widzenia, mimo że może bez problemu widzieć nieruchome obiekty. Występują różne stopnie acinetopsji - od oglądania ruchu jak rolka filmu do niemożności rozróżnienia jakiegokolwiek rodzaju ruchu. Obecnie nie ma skutecznego leczenia ani lekarstwa na acinetopsję..
Zawartość
Acinetopsia można podzielić na dwie kategorie w zależności od nasilenia objawów i stopnia utraty wzroku u pacjenta.
W takich przypadkach ruch jest postrzegany jako rolka filmu lub zdjęcie z wielokrotną ekspozycją. Jest to najczęstszy rodzaj acinetopsji i wielu pacjentów uważa ten rodzaj stroboskopu za ogromną uciążliwość. Acinetopsia często występuje z powidokami pozostawionymi w każdej klatce ruchu..
Patofizjologia tego typu acinetopsji nie jest znana, ale postawiono hipotezę, że jest to spowodowane niewłaściwą aktywacją fizjologicznych mechanizmów tłumienia ruchów, które są zwykle używane do utrzymania stabilności wzroku podczas ruchów oczu (np. Supresja sakkad).
Acinetopsia całkowita jest niezwykle rzadkim zaburzeniem. Pacjenci mają głęboką ślepotę ruchową i ogromne problemy z wykonywaniem codziennych czynności. Zamiast postrzegać wizję jako rolkę filmu, pacjenci ci mają problemy z postrzeganiem całego ruchu. Większość tego, co wiadomo o tej niezwykle rzadkiej chorobie, uzyskano dzięki studium przypadku jednego pacjenta, LM. Opisał nalewanie filiżanki herbaty lub kawy jako trudne, „ponieważ płyn wydawał się zamarznięty, jak lodowiec”. Nie wiedziała, kiedy przestać nalewać, ponieważ nie czuła ruchu płynu podnoszącego się do kubka. LM i inni pacjenci również zgłaszali problemy podczas rozmów, ponieważ utracono ruchy warg i zmieniającą się mimikę. LM stwierdziła, że czuła się niebezpiecznie, gdy przez pokój przeszły więcej niż dwie osoby: „ludzie nagle pojawili się tu lub tam, ale nie widziałem ich ruchu”. Ruch jest wydedukowany poprzez porównanie zmiany położenia przedmiotu lub osoby. LM i inni poszkodowani opisali, że przejście przez ulicę i prowadzenie samochodu jest prawie niemożliwe. LM, aby poradzić sobie z tymi problemami, wyszkolił swój słuch, aby był w stanie oszacować odległość poruszających się obiektów.
Przyczynami acinetopsji mogą być: przerwanie obszaru kory mózgowej, która znajduje się w centralnej strefie płata skroniowego, może pojawić się jako efekt wtórny niektórych leków przeciwdepresyjnych, może być również spowodowane zawałem mózgu lub niektórymi operacjami czaszki . W niektórych przypadkach acinetopsia może ustąpić po przerwaniu leczenia przeciwdepresyjnego lub operacji mózgu..
Zmiana struktury mózgu (zwykle urazy) może zmienić psychologiczny proces rozumienia informacji sensorycznych, w tym przypadku informacji wizualnych. Zmiana tylko ruchu wzrokowego jest możliwa dzięki anatomicznemu oddzieleniu przetwarzania ruchu wzrokowego od innych funkcji. Podobnie jak acinetopsia, postrzeganie koloru może być również selektywnie zmieniane, tak jak w przypadku achromatopsji (zwanej również monochromatyzmem), która jest chorobą wrodzoną i niepostępującą, polegającą na nieprawidłowościach widzenia, w wyniku których tylko kolory są białe, czarny, szary i wszystkie ich odcienie są postrzegane.
Nie można zobaczyć ruchu pomimo normalnej ostrości przestrzennej. Inne nienaruszone funkcje obejmują percepcję przestrzeni wizualnej i wizualną identyfikację kształtów, obiektów i twarzy. Oprócz prostego postrzegania, acinetopsia upośledza również zadania wzrokowo-ruchowe, takie jak sięganie po przedmioty i chwytanie przedmiotów. Podczas wykonywania zadań ważna wydaje się informacja zwrotna z własnego ruchu.
Acinetopsia może być deficytem nabytym przez zmiany w tylnej części kory wzrokowej (obszar V5). Tego typu zmiany najczęściej powodują acinetopsję grubą. Neurony w przyśrodkowej korze skroniowej reagują na bodźce ruchome, a zatem stanowią obszar kory mózgowej przetwarzający ruch. Na przykład we wspomnianym przypadku urazu urazowego uszkodzenie mózgu było obustronne i symetryczne, a jednocześnie na tyle małe, że nie wpływało na inne funkcje wzroku. Zgłaszano również, że niektóre jednostronne obrażenia wpływają na postrzeganie ruchu. Acinetopsia poprzez zmiany chorobowe występuje rzadko, ponieważ uszkodzenie płata potylicznego na ogół zakłóca więcej niż jedną funkcję wzrokową.
Acinetopsia może być wywołana przez duże dawki niektórych leków przeciwdepresyjnych, a wzrok wraca do normy po zmniejszeniu dawki.
Regularne stosowanie leków halucynogennych może również prowadzić do poważnych zaburzeń percepcji, a nawet ślepoty ruchowej, chociaż najmniej ciężkiej, acinetopsia fina.
Migrena to silny ból głowy, który zwykle dotyka jednej strony lub jej części i często towarzyszą mu nudności i wymioty. Może wykazywać bardzo zróżnicowane objawy. Najczęstsze to neurologiczne, żołądkowo-jelitowe i wrażliwe..
Aura jest zjawiskiem głównie wizualnym, choć nie wyłącznie, które pojawia się na kilka godzin lub minut przed atakiem. To jest jak ostrzeżenie przed nieuchronnym nadejściem bólu. Są to przejściowe epizody o różnym czasie trwania, zwykle trwające od 4 do 60 minut. Wydaje się, że jest to spowodowane niewielkimi skurczami naczyń przed ich rozszerzeniem w odpowiedzi. Podczas tych skurczów dopływ krwi do niektórych obszarów mózgu jest chwilowo zmniejszony; ale wystarczy, aby pojawiły się charakterystyczne oznaki tego stanu. To właśnie ten spadek nawadniania powoduje pojawienie się: objawów wizualnych, takich jak kropki, błyski, promienie, obrazy ułamkowe lub mozaikowe, zmniejszone pole widzenia ... są to najczęstsze objawy aury i acinetopsji.
Drobną lub dyskretną akinetopsję można wybiórczo i czasowo wywołać przez przezczaszkową stymulację magnetyczną (TMS) obszaru V5 kory wzrokowej u zdrowych osób. Odbywa się to na powierzchni 1 cm2 głowy, co odpowiada w pozycji obszarowi V5.
Oprócz problemów z pamięcią pacjenci z chorobą Alzheimera mogą cierpieć na różnego stopnia acinetopsję. Może to przyczynić się do ich wyraźnej dezorientacji. Chociaż Pelak i Hoyt odnotowali przypadek choroby Alzheimera, nie przeprowadzono jeszcze wystarczających badań na ten temat.
Zihl, J., Cramon, D., Mai, N. (1983). Selektywna zmiana widzenia ruchowego po obustronnym uszkodzeniu mózgu. Brain, 106, 313-340.
Zeki, S. (1991). Acinetopsiacerebral (ślepota na ruchy wzrokowe). Brain, 114, 811–824.
Jeszcze bez komentarzy