Plik Agar Vogel-Johnsona to stała, selektywna i zróżnicowana pożywka hodowlana, specjalnie opracowana do izolacji Staphylococcus aureus. Pożywka ta została stworzona przez Vogela i Johnsona w 1960 r. W wyniku modyfikacji agaru z tellurynem glicynowym sformułowanym w 1955 r. Przez Zebovitz, Evans i Niven..
Modyfikacja polegała na zwiększeniu stężenia mannitolu obecnego w pożywce i wprowadzeniu wskaźnika pH. Obecna formuła składa się z tripteiny, ekstraktu drożdżowego, mannitolu, fosforanu dipotasowego, chlorku litu, glicyny, czerwieni fenolowej, agaru, 1% roztworu tellurynu potasu i wody..
Należy zauważyć, że istnieją inne podłoża, które, takie jak agar Vogel-Johnsona, są selektywne do izolacji S. aureus, takie jak agar ze słonym mannitolem i agar Baird Parker. W tym sensie można powiedzieć, że podstawą agaru Vogel-Johnsona jest mieszanina agaru ze słonym mannitolem i agarem Baird Parker..
W pierwszej kolonie S. aureus Wyróżnia się je fermentacją mannitolu i żółknięciem wskaźnika pH. Z drugiej strony w drugim S. aureus charakteryzuje się redukcją telluru do telluru i tworzeniem kolonii szarych do czarnych. Obie właściwości obserwuje się w agarze Vogel-Johnsona..
To medium, podobnie jak jego odpowiedniki, jest przydatne do wykrywania domen Staphylococcus aureus w próbkach żywności, kontrolach sanitarnych produktów przemysłowych i próbkach klinicznych.
Indeks artykułów
Podłoże Vogel-Johnsona zawiera tripteinę i ekstrakt drożdżowy; Obie substancje dostarczają długołańcuchowych aminokwasów, które służą jako źródło węgla i azotu niezbędnego do wzrostu bakterii. Bakterie zdolne do wzrostu w tym podłożu będą pobierać składniki odżywcze z tych substancji..
Agar Vogel-Johnson jest zdolny do hamowania wzrostu bakterii Gram-ujemnych, a nawet niektórych bakterii Gram-dodatnich, sprzyjając rozwojowi gronkowców koagulazo-dodatnich. Substancje hamujące to telluryn potasu, chlorek litu i glicyna..
Substancje, które tworzą to zróżnicowane podłoże, to mannitol i telluryn potasu. Mannitol jest węglowodanem, a podczas fermentacji powstają kwasy, które powodują, że pożywka zmienia kolor z czerwonego na żółty, co dzieje się dzięki obecności czerwonego fenolu, wskaźnika pH..
Natomiast bezbarwny telluryn po redukcji do wolnego metalicznego telluru przybiera kolor od ciemnoszarego do czarnego..
Plik Staphylococcus aureus fermentuje mannitol i redukuje telluryn do telluru. Dlatego typowe kolonie S. aureus w tym medium są szare lub czarne otoczone żółtym medium.
Bakterie, które rosną w tej pożywce i nie redukują tellurynu ani fermentacji mannitolu, utworzą przezroczyste kolonie otoczone czerwoną pożywką, nawet bardziej intensywną niż pierwotna, ze względu na alkalizację pożywki przez użycie peptonów.
Z drugiej strony bakterie, które redukują telluryn, ale nie fermentują mannitolu, będą rosły jako szare lub czarne kolonie otoczone głęboką czerwoną pożywką..
Jeśli pożywkę przygotowano bez dodatku tellurynu potasu, kolonie S. aureus rozwijałyby się jako żółte kolonie otoczone żółtą pożywką, jak na agarze ze słonym mannitolem.
Fosforan dipotasowy utrzymuje równowagę osmotyczną pożywki i dostosowuje pH do neutralności 7,2. Podczas gdy agar nadaje pożywce stałą konsystencję.
Ten roztwór nie jest zawarty w odwodnionej pożywce, ponieważ nie można go sterylizować w autoklawie. Z tego powodu jest przygotowywany osobno i dodawany do już wysterylizowanej pożywki..
Niektóre domy komercyjne sprzedają gotowy do użycia 1% roztwór tellurynu potasu. Jeśli chcesz przygotować się w laboratorium, wykonaj następujące czynności:
Odważyć 1,0 g tellurynu potasu i odmierzyć 100 ml wody destylowanej. Rozpuścić telluryn potasu w części wody, a następnie uzupełnić ilość wody do osiągnięcia 100 ml. Sterylizuj roztwór metodą filtracji.
Odważyć 60 g odwodnionej pożywki i rozpuścić w 1 litrze wody destylowanej. Mieszaninę ogrzewa się do wrzenia, aby ułatwić całkowite rozpuszczenie. Podczas procesu rozpuszczania medium jest często mieszane.
Sterylizuj w autoklawie pod ciśnieniem 15 funtów i 121 ° C przez 15 minut. Wyjąć z autoklawu i pozostawić do spoczynku, aż medium osiągnie temperaturę około 45 do 50 ° C. Dodać 20 ml wcześniej przygotowanego 1% roztworu tellurynu potasu.
Wymieszaj i wlej do sterylnych szalek Petriego. Pozostawić do zestalenia i zamówić odwrócone na podstawkach do talerzy, aby później przechowywać w lodówce do czasu użycia.
Końcowe pH przygotowanej pożywki musi wynosić 7,2 ± 0,2.
Przed wysianiem próbki poczekaj, aż płytka osiągnie temperaturę pokojową..
Przygotowane podłoże ma kolor czerwony.
Chociaż może być używany do izolacji plików S. aureus w każdym rodzaju próbek służy głównie do analizy mikrobiologicznej produktów farmaceutycznych, kosmetyków i żywności.
Zaleca się, aby inokulum było gęste. Siew można wykonać przez prążkowanie z platynowym uchwytem lub powierzchniowo za pomocą szpatułki Drigalskiego.
Płytki inkubuje się w temperaturze 35-37 ° C przez 24 do 48 godzin w aerobiozie.
Następujące szczepy kontrolne mogą być używane do przeprowadzania kontroli jakości na pożywce Vogel-Johnsona:
Staphylococcus aureus ATCC 25923, Staphylococcus aureus ATCC 6538, Staphylococcus epidermidis ATCC 12228, Escherichia coli ATCC 25922 lub Proteus mirabilis ATCC 43071.
Oczekiwany wynik jest następujący: dla szczepów S. aureus Zadowalający wzrost z czarnymi koloniami otoczonymi żółtą pożywką. W celu S. epidermidis regularny wzrost z przezroczystymi lub czarnymi koloniami otoczonymi czerwoną pożywką.
Podobnie dla E coli oczekuje się całkowitego zahamowania i dla Proteus mirabilis częściowe lub całkowite zahamowanie; jeśli rośnie, będzie to robić oszczędnie, a kolonie będą czarne otoczone czerwoną połówką.
Jeszcze bez komentarzy