Alexander Sawa (1862-1909) był hiszpańskim pisarzem i dziennikarzem, uważanym za jedną z głównych postaci literackiej bohemy w swoim kraju. Jak często wiąże się z tą ideologią, zakończył swoje dni w tragiczny i mroczny sposób.
Sawa była kwintesencją stylu życia artysty, który dobrowolnie decyduje się na życie poza systemem. Ponadto starał się w jednym życiu zmieszać wzniosłość świata intelektualnego z gęstym błotem głodu i nędzy..
W ciemnym garniturze Aleksander wędrował po nocnych klubach Paryża i spotykał się z innymi intelektualistami. W ten sposób uhonorował świat idei ze szkodą dla banałów sfery materialnej..
Indeks artykułów
Alejandro Sawa urodził się 15 marca 1862 r. Został ochrzczony pod imieniem Alejandro María de los Dolores de Gracia Esperanza del Gran Poder Antonio José Longinos del Corazón de Jesús de la Santísima Trinidad Sawa Martinez.
Sawa dorastał w rodzinie greckiego pochodzenia i zajmowała się handlem żywnością. Był pierwszym z pięciorga dzieci, z których dwoje oprócz niego wykazywało sympatię do świata literatury.
W młodości studiował w seminarium w Maladze. Z tej instytucji, wbrew oczekiwaniom, wyjechał z antyklerykalną ideologią przerywając studia. Studiował prawo przez rok, ale nie ukończył szkolenia w tej dziedzinie.
W wieku około 23 lat przeniósł się do stolicy Hiszpanii. W Madrycie poświęcił się napisaniu swojej pierwszej książki, a podczas swojego pobytu współpracował z gazetą „el Motín” w ramach zespołu redakcyjnego.
Również w tym mieście napisał pięć powieści. W 1890 wyjechał do Paryża, gdzie zanurzył się w artystycznej scenie. Mieszkał w artystycznej Dzielnicy Łacińskiej.
Mieszkając w Paryżu, poznał Jeanne Poirier. Ożenił się z nią i razem mieli samotną córkę, którą nazwali Elena Rosa. Tamte lata w Paryżu artysta uznał za najlepsze ze wszystkich swoich czasów..
Pracował dla Garniera, znanego wówczas wydawcy, który był w trakcie pisania encyklopedycznego słownika. W tym czasie utrzymywał kontakt z pisarzami rozwijających się ruchów literackich..
W 1896 roku wrócił do rodzinnego kraju jako ojciec rodziny. Po pewnych trudnościach ekonomicznych, przy wsparciu swojego brata Miguela, dostał pracę w branży dziennikarskiej.
Na początku nowego wieku hemiplegia poważnie dotknęła jego matkę. Choroba ograniczyła jego mobilność i wkrótce potem zmarł jego ojciec. Pogarszała się nawet sytuacja zdrowotna i finansowa Sawy..
W wieku 44 lat stracił wzrok, co jeszcze bardziej pogorszyło jego sytuację. Trzy lata później, w 1909 roku, również stracił zdrowie psychiczne. Ostatecznie zmarł 3 marca 1909 r. Jego szczątki zostały skromnie pochowane na cmentarzu Amudena w Madrycie..
W wieku 16 lat Alejandro Sawa napisał broszurę zatytułowaną Pontyfikat i Pius IX. Inspiracją był biskup seminarium, do którego uczęszczał w Maladze. Siedem lat po tym pierwszym wyprawie w świat literatury opublikował swoją pierwszą powieść Kobieta z całego świata.
Jego pierwsza praca była krytyką podwójnych standardów wyższych sfer. Został pozytywnie przyjęty przez dysydenckie kręgi literatury hiszpańskiej tamtych czasów..
Rok później wyszło na jaw Przestępstwo prawne. W tej pracy Sawa poruszył kontrowersje między nauką a religią. To połączenie tematów było modne pod koniec XIX wieku, kiedy dokonano wielu odkryć naukowych..
W 1887 napisał Oświadczenie o wygaśnięciu. Bohaterem jego dzieła był człowiek, który podróżował z głębi kraju do stolicy. Podczas tej podróży bohater odkrywa mroczną stronę madryckiego społeczeństwa.
W następnym roku opublikował Noc Y Farma lecznicza, gdzie ponownie pokazał swój sprzeciw wobec struktury instytucjonalnej Kościoła. Jego ostatnią powieścią opublikowaną w życiu był Przepaść Iguzquiza, historia osadzona w trzeciej z wojen karlistów.
W 1910 roku, rok po śmierci Sawy, ukazała się Iluminacje w cieniu. Tam autor opowiedział swoje przemyślenia, opinie i wspomnienia. Z tej książki jego przyjaciel, nikaraguański pisarz Rubén Darío, był odpowiedzialny za napisanie prologu.
Alejandro Sawa nigdy nie otrzymał uznania, na jakie zasługiwał, mimo że był jednym z głównych pisarzy ruchu czeskiego w literaturze hiszpańskiej. Doszedł do końca swoich dni w biedzie, chorobie i szaleństwie.
Główny hołd złożony mu był od jego przyjaciela Ramóna Marii del Valle-Inclána, pisarza i dramaturga, którego poznał na madryckich spotkaniach literackich. Ten przyjaciel zainspirował Sawa do napisania głównej postaci w jednym ze swoich najwybitniejszych dzieł: Czeskie światła, opublikowane pod koniec lat dwudziestych XX wieku.
W tej pracy Valle-Inclán pokazał ostatnie chwile Maxa Estrella. Ta postać była pisarzem, który cieszył się sławą w odległych czasach i który pod koniec życia stracił wzrok i rozsądek. Te cechy, wraz z osobowością bohatera, nawiązują do nieszczęśliwego zakończenia Sawy..
Sukces Maxa Estrelli zwrócił uwagę na Sawę, która z czasem stała się bardziej rozpoznawalna.
Innym autorem, który umieścił ją w swoich pismach, był Eduardo Zamacois. Również Pío Baroja w Drzewo nauki oraz Antonio Machado, który napisał mu emocjonalny wiersz, gdy dowiedział się o jego śmierci.
W 2008 roku profesor uniwersytetu Amelina Correa Ramón ujawniła swoje wyczerpujące badania nad życiem Sawy. To zostało opublikowane pod nazwą Alejandro Sawa. Czeskie światła i uhonorowany w tym samym roku nagrodą specjalną za biografie Antonio Domínguez Ortiz.
Jeszcze bez komentarzy