Alfred Adler Był wybitnym austriackim psychoterapeutą, który żył w latach 1870-1937. Adler należał do pierwszego pokolenia psychoanalityków, będąc uczestnikiem powstawania i rozprzestrzeniania się psychoanalizy.
Ale Alfred Adler zaczął dostrzegać różnice między swoim myśleniem a postulatami psychoanalizy Freuda tak stopniowo zaczął się dystansować, aż w końcu w 1911 roku zdecydował się na stałe odłączyć od szkoły psychoanalitycznej.
Adler był z zawodu lekarz prowadzący praktykę okulistyczną i internistą. Zaczął studiować psychoterapię po spotkaniu z Freudem i jego teorią psychoanalityczną, której stał się wielkim adeptem. Adler szybko awansował w szeregach kręgu psychoanalitycznego, stając się członkiem rady redakcyjnej magazynu psychoanalitycznego i „Środowe towarzystwo psychologiczne”Grupa studyjna, która spotkała się w domu Freuda.
Na rok przed zerwaniem z tym trendem został mianowany prezesem wiedeńskiej sekcji towarzystwa psychoanalitycznego. Adler rozwinął studia nad teorią indywidualnie i, co zaskakujące, będąc jednym z głównych gwarantów, był jednym z pierwszych i najsilniejszych krytyków postulatów psychoanalizy.
Indywidualna psychologia zaproponowana przez Alfreda Adlera dotyczy możliwości ciągłego doskonalenia się każdego podmiotu w celu osiągnięcia lepszej integracji między bytem a światem. W tym celu podmiot stosuje według Adlera 7 zasad indywiduacji w człowieku.
Poniżej pokrótce przedstawimy siedem zasad zaproponowanych przez Alfreda Adlera, za pomocą których istocie ludzkiej udaje się przekroczyć drogę ku indywidualizacji bytu. I.
Według teoretyka człowiek osiąga taki punkt świadomości swojego otoczenia, w którym zdaje sobie sprawę z niedociągnięć wokół siebie lub wewnątrz niego i zwykle kompensuje te niedociągnięcia. wypieranie negatywnej energii w kierunku własnej istoty obwiniając się za okoliczności.
Według Adlera tego typu kompleks zwykle prowadzi do ukierunkowanych chorób somatycznych związane z funkcją lub poczuciem niższości, które przedstawia podmiot. (Na przykład pianista z bólem dłoni i palców).
Kompleks wyższości zaproponowany przez Alfreda postuluje, że wobec komplikacji tego, co proponuje się w kompleksie niższości, podmiot rekompensuje te niedociągnięcia poczuciem wyższości w stosunku do tych znaczących, w których czuje się silniejszy lub zdolny.
Styl życia jest definiowany przez Adlera jako jedna ze zmiennych indywidualizacji, ponieważ jest wynikiem suma między kompleksem niższości i wyższością w zestawieniu z otoczeniem i kontekstem. Innymi słowy, styl życia to sytuacja w połowie drogi między tym, czego chce podmiot, a tym, co oferuje środowisko. Chyba że oczywiście uda mi się zmienić tę równowagę na lepsze lub gorsze.
Człowiek ma niewątpliwie wyższą zdolność twórczą, a tym samym każdego dnia tworzy nowy świat dostosowany do Twoich życzeń i potrzeb. Alfred Adler tworzy paralelę z powyższym, stosując tę kreatywność opartą na tworzeniu nowych osobowości, które dostosowują się do nowych środowisk.
Poza oczekiwaniami, niższością i wyższością, leży nasz własny wgląd w świat, zarówno wewnętrzny, jak i zewnętrzny. świadome ja dla Adlera jest tym, które łączy nas w boski sposób z rzeczywistością.
Niewątpliwie jest to jeden z czynników, który ma największy wpływ na rozwój jednostki, choć w pierwszej kolejności na to nie wygląda, a to, że fantazyjne cele to to, co znamy jako sny, ale nie we śnie lub poczucie snu, ale raczej cele i fantazje dotyczące przyszłych osiągnięć co mamy.
Oczywiście, fantastyczne cele mogą skonfigurować świat podmiotu i całkowicie zmienić jego sposób myślenia i działania w obliczu otaczającego go środowiska..
Ostatnią ze zmiennych zaproponowanych przez Alfreda Adlera jest interes społeczny. W ten sposób teoretyk postuluje to podmiot zmierza do poprawy społeczeństwa w takim stopniu, w jakim rozważa możliwość, że społeczeństwo jest lepsze (Rodzina, grupa robocza, przyjaciele itp.) pomoże ci stać się lepszym tematem.
Jak widać, indywidualna psychologia Alfreda Adlera ujawnia możliwość kierowania się przez podmiot w kierunku nieświadomych celów, co różni się od psychoanalizy, która w tym momencie skupiała się na teorii seksualności, w której jednostka kieruje się, wykorzystując do tego swoje traumy..
Postuluje to Adler po żmudnych badaniach większość zmienionych stanów psychicznych reaguje na nieświadomość opartą na ego, która uniemożliwia współpracę społeczną. Z biegiem czasu teorie tego typu były bardzo krytykowane.
Warto zauważyć, że postulaty Alfreda Adlera skutkują formami pedagogiki i psychoterapii, które różnią się od tego, na co wskazuje ich nazwa, i skłaniają się nie do indywidualności, ale do współpracy międzyludzkiej..
Według Adlera współpraca i interakcja społeczna są jedynymi, które są w stanie polerować opóźnienia ego, kompensując samoocenę niższości i regulując zachowania wynikające z poczucia wyższości..
Powyższe, biorąc pod uwagę teleologiczne ujęcie teorii, to znaczy, że podmiot zawsze ma świadomy lub nieświadomy cel i przechodzi z punktu A do punktu B, nawet jeśli nie wie, co robi lub co robi ..
W tym sensie i na koniec ważne jest, aby o tym wspomnieć osobowość według Alfreda Adlera jest wypadkową pomiędzy celem a metodami jego osiągnięcia. Oznacza to, że osobowość w tym sensie to postawa, z jaką podmiot przyjmuje świat i przeszkody, które uniemożliwiają mu osiągnięcie celu jako jednostki..
Teorie psychologii indywidualnej posłużyły za podłoże dla współczesnych prądów humanistycznych, które dążą do wzmocnienia Jaźni. aby osiągnąć upragniony Ja Jestem, który prowadzi podmiot do osiągnięcia celów, które proponuje w swoim przeznaczeniu.
Jeszcze bez komentarzy