Charakterystyka, siedlisko, rodzaje i właściwości zielenic

3010
Abraham McLaughlin

Plik zielone algi To grupa organizmów należących do podkrólestwa Viridiplantae, składająca się z około 10 000 gatunków, które zamieszkują głównie wody śródlądowe. Organizmy te mają pigmenty i substancje rezerwowe podobne do roślin wyższych, dlatego uważane są za ich przodków..

Obecność pigmentów chlorofilowych do Y b odpowiadają za jej charakterystyczny zielonkawy odcień. Ponadto zawierają pigmenty pomocnicze, takie jak karotenoidy i ksantofile, a także cząsteczki skrobi, które są przechowywane jako substancje rezerwowe w plastydach..

Glony zielone. Źródło: pixabay.com

Zdecydowana większość glonów zielonych, jednokomórkowych lub wielokomórkowych, wolno żyjących lub siedzących, żyje w wodach słodkich, a tylko 10% gatunków to morskie. Występują również w wilgotnych i zacienionych środowiskach lądowych, na brzegach śniegu, drzewach, skałach, a nawet na zwierzętach lub w symbiotycznym stowarzyszeniu tworzącym porosty..

Formy rozmnażania są bardzo zróżnicowane w zależności od klasy, prezentując zarówno rozmnażanie płciowe, jak i bezpłciowe. Rozmnażanie płciowe obejmuje izogamię i oogamię, aw rozmnażaniu bezpłciowym przeważają zoospory i planespory.

Obecnie algi, w tym zielenice, są jednymi z najpowszechniej wykorzystywanych organizmów do różnych celów. Algi są używane jako pokarm do spożycia przez ludzi i jako suplement diety dla zwierząt; Wykorzystywane są jako biopaliwa w przemyśle kosmetycznym i farmaceutycznym. Są również decydującym czynnikiem w ochronie ekosystemów morskich..

Indeks artykułów

  • 1 Charakterystyka ogólna
    • 1.1 Morfologia
    • 1.2 Taksonomia
  • 2 Siedlisko i rozmieszczenie
  • 3 rodzaje
    • 3.1 Chlorophyta
    • 3.2 Prasinophytina
    • 3.3 Chlorofityna
    • 3.4 Charophyta
    • 3.5 Coleochaetales
    • 3.6 Chlorokybophyceae
    • 3.7 Charophyceae
    • 3.8 Klebsormidiophyceae
    • 3.9 Mesostigmatophyceae
    • 3.10 Zygnematophyceae
  • 4 Właściwości lecznicze
  • 5 Referencje

Ogólna charakterystyka

Morfologia

Zmienność morfologiczna, organizacja funkcjonalna, elastyczność metaboliczna i rozwój sprzyjały szerokiemu poziomowi kolonizacji zielenic na różnych siedliskach. W rzeczywistości istnieją gatunki mikroskopijne i makroskopowe, przystosowane do życia w wodach słodkowodnych, a nawet w wodach słonawych i słonych..

Gatunki mikroskopijne są jednokomórkowe, kuliste lub wydłużone (np. Volvox), z jedną lub więcej wici lub bez wici, pokrytych specjalnymi lub gładkimi łuskami. Wielokomórkowe gatunki nitkowatych są zbudowane z łańcuchów komórek kanalikowych (np. Spirogyra) lub czasami poszczególne komórki zaznaczone na końcach.

Spirogyra. Źródło: Bob Blaylock z angielskiej Wikipedii [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]

Tkanki wykazują dużą zmienność pod względem stopnia organizacji, obserwując gatunki rezerwowe, fotosyntetyzujące lub wypełniające, czy też pseudoparenchymę. Komórki większości zielonych alg są pozbawione jąder, ale gatunki takie jak Caulerpa mają komórki wielojądrzaste lub komórki koenocytarne.

Ściana komórkowa zielonych alg składa się głównie z celulozy, w tym niektórych polimerów strukturalnych. W niektórych przypadkach jest zwapniony. Z drugiej strony strukturami, które zapewniają charakterystyczny kolor lub pigmenty fotosyntetyzujące, są chlorofile. do Y b, b-karoten i niektóre karotenoidy.

Taksonomia

- Królestwo: Plantae.

- Subkingdom: Viridiplantae.

Uważa się, że algi zielone wyewoluowały w dwie główne grupy lub klady: Chlorophyta i Charophyta.

- Klad UTC Chlorophyta (chlorophyte) obejmuje wiciowate jednokomórkowe glony (Chlamydomonas) i kolonie (Volvox). Jak również nitkowate wodorosty (Codium, Ulva), glony glebowe (Chlorella), fikobionty (Trebouxia) i epifity (Trentopohlia).

- Klad C Charophyta (charofíceas) obejmuje grupę glonów, które zamieszkują wody słodkie, gleby, środowiska powietrzne i rośliny lądowe. Przykładem tego kladu są jednokomórkowe glony (Micrasterias), włókniste (Spirogyra) lub gatunki z plechami miąższowymi (Chara).

Drzewo filogenetyczne z Viridiplantae. Źródło: Judd i in. (2002) Rysunek i tłumaczenie na język hiszpański: Użytkownik: RoRo [domena publiczna]

Siedlisko i dystrybucja

Glony zielone zamieszkują przybrzeżne środowiska morskie, znajdujące się na dnie morskim lub stanowiące część nanoplanktonu wód przybrzeżnych. Podobnie obficie występują w wodach słodkich, zarówno w wodach stojących, jak i ciekach wodnych, takich jak jeziora, laguny, strumienie, rzeki czy studnie..

Ponadto znajdują się one również w środowiskach lądowych o dużej wilgotności, takich jak obszary skaliste, pnie drzew oraz gleby zalane lub błotniste. Podobnie, niektóre gatunki żyją w ekstremalnych warunkach temperatury, zasolenia lub przewodnictwa elektrycznego i potencjału wodoru (pH).

Gatunki ekstremofilne Dunaliella acidophila żyje w ekstremalnie kwaśnych warunkach, z poziomem pH poniżej 2,0. Podobnie gatunek Dunaliella salina używany do otrzymywania karotenów, rozwija się w wodach hipersalinowych z ponad 10% rozpuszczonych soli.

Niektóre gatunki rozwijają się na glebach pustynnych, gdzie tolerują długie okresy suszy i wysokie temperatury. W rzeczywistości inne gatunki (psychrofile) rozwijają się w temperaturach poniżej 10 ° C.

Glony zielone również tworzą symbiotyczne skojarzenia z innymi gatunkami, np. Grzybami. W tym przypadku grzybem jest mykobiont, a glony stanowią fazę fotosyntezy lub fikobiont porostów..

Rodzaje

Chlorophyta

Znane jako chlorofity, chlorofity lub zielone algi, są organizmami wodnymi zawierającymi chlorofile do Y b, β-karoten i ich plastydy magazynują skrobię jako substancję rezerwową. Obejmuje około 8 000 fotosyntetycznych eukariotycznych gatunków nawyków wodnych.

W tej grupie znajdują się gatunki jednokomórkowe i wielokomórkowe, rozmnażanie płciowe przez izogamię lub oogamię oraz rozmnażanie bezpłciowe przez zarodniki lub podział komórek. Podobnie spotyka się organizmy biczowane lub przemieszczające się.

Zamieszkują ekosystemy słodkowodne lub środowiska morskie, a także środowiska lądowe o dużej wilgotności, na skałach, kłodach lub pod śniegiem. Jego cykl życiowy to haplodiplonte, charakteryzujący się fazą haploidalną i diploidalną.

Chlorifity są klasyfikowane jako Prasinophytina, która obejmuje Mamiellophyceae, Nephroselmidophyceae i Pyramimonadophyceae. Jak również Chlorophytina, która obejmuje Chlorodendrophyceae, Chlorophyceae, Pedinophyceae, Trebouxiophyceae i Ulvophyceae.

Prasinophytina

Stanowi grupę mikroskopijnych zielenic, jednokomórkowych i wiciowców, o zwyczajach morskich, uznawanych obecnie za organizmy prymitywne. Płeć Ostreococcus Jest najbardziej reprezentatywny: składa się z organizmów eukariotycznych o zwyczajach morskich i swobodnym życiu wynoszącym zaledwie 0,95 μm.

Gatunki te charakteryzują się prostym rozwojem komórkowym, mają pojedynczy chloroplast i mitochondrium, z ograniczonym genomem wśród eukariotów. Znajdują się one głównie w środowiskach morskich, ciesząc się dużym zainteresowaniem paleontologii ze względu na dużą liczbę znalezionych skamieniałości..

Pyramimonas sp. Źródło: Pyramimonas_sp.jpg: ja: User: NEON / User: NEON_jaderivative work: Addicted04 [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]

Chlorofityna

Reprezentuje grupę zielonych alg charakteryzujących się organizmami wielokomórkowymi, które podczas cytokinezy w mitozie wytwarzają mikrotubule zwane fikoplastami.

Chlorofityny stanowią takson powszechnie uznawany na poziomie taksonomicznym podtypu, który gromadzi chlorofityczne glony zielone. Ta grupa jest często określana jako chlorofity jądrowe lub klady UTC (akronimy pochodzące od inicjałów Ulvophyceae, Trebouxiophyceae i Chlorophyceae).

Ulvophyceaes. Źródło: Fleliaer [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]

Charophyta

Charofitas to grupa zielonych alg, które reprezentują najbliższych przodków roślin lądowych. Ta grupa glonów charakteryzuje się wielokomórkową plechą, z okółkami krótkich liści i gametangiami otoczonymi jałowymi strukturami..

Komórki Charphyte mają ściany komórkowe zbudowane z celulozy, zwapnionej, z chlorofilem do Y b, karoten, ksantofil i skrobia zapasowa. Są to organizmy wodne, które mogą przebywać w wodach słodkich lub słonawych, w spoczynku lub z niewielką cyrkulacją, przytwierdzone do dna morskiego lub zanurzone..

Coleochaetales

Coleochaetales to grupa dyskoidalnych nitkowatych zielonych alg, rosnących wierzchołkowo na krawędziach dysku. Są to gatunki siedlisk wodnych, które znajdują się na zatopionych skałach lub na łodygach i gałęziach roślin wodnych..

Ich rozmnażanie odbywa się bezpłciowo przez zoospory i płciowo przez oogamię. Są to organizmy blisko spokrewnione z roślinami zielonymi ze względu na tworzenie się fragmentów fragmentów, obecność enzymów oksydaz i pylników lub ruchliwych plemników..

Coleochaete orbicularis. Źródło: Cooke, M. C. (Mordecai Cubitt), ur. 1825 [brak ograniczeń]

Chlorokybophyceae

Chlorokybophyceaes są reprezentowane przez unikalny gatunek jednokomórkowych zielonych alg. W rzeczywistości Chlorokybus atmophyticus jest to rodzaj ziemskich zwyczajów terenów alpejskich.

Charophyceae

Znane jako glony karalne, są rodzajem zielonych alg zawierających chlorofil do Y b. Są to organizmy wolnożyjące w wodach słodkich, będące jedynymi makroalgami z oddziału Charophyta, które osiągają 60 cm długości..

Ta grupa jest związana z mszakami, szczególnie w konfiguracji archegonium i funkcjonalności enzymu oksydazy glikolanowej w procesie fotooddychania..

Chara globularis. Źródło: Christian Fischer [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]

Klebsormidiophyceae

Klebsormidiales to grupa charofitycznych glonów zielonych, składająca się z trzech rodzajów organizmów wielokomórkowych i włókien pozbawionych rozgałęzień. Rodzaje, które tworzą tę grupę, to Wchodzić, Hormidiella Y Klebsormidium.

Klebsormidium bilatum. Źródło: Katz Lab z Northampton w stanie Massachusetts, USA [CC BY 2.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/2.0)]

Mesostigmatophyceae

Mesostigmatophyceaes stanowią klasyfikację zielonych glonów karfitowych, która składa się z jednego rodzaju jednokomórkowych glonów zwanych Mesostigma. Jedynym gatunkiem tego rodzaju jest M. viride Lauterborn (1894), który żyje w słodkowodnych środowiskach wodnych i jest filogenetycznie spokrewniony z kladem Streptophyta.

Zygnematophyceae

Zielone algi zygnematophyceae lub conugatophyceae to grupa jednokomórkowych lub wielokomórkowych glonów, które żyją w słodkiej wodzie i rozmnażają się przez izogamię lub koniugację.

W tej grupie są organizmy jednokomórkowe (Desmidials) lub z rozgałęzionymi filamentami (Zygnematales). Są również genetycznie powiązane z roślinami lądowymi.

Skoniugowane algi. Źródło: Ernst Haeckel [domena publiczna]

Właściwości lecznicze

Analiza żywieniowa alg pozwoliła stwierdzić, że zawierają one mało kalorii; jednakże są bogate w białko, błonnik, minerały i witaminy. Zawierają również niezbędne aminokwasy, glicynę, alaninę, argininę i kwas glutaminowy, a także polifenole, czyli pierwiastki bioaktywne o wysokiej zdolności utleniającej..

Glony mają wysoką wartość odżywczą, pod tym względem w wielu przypadkach przewyższają rośliny lądowe. Zawierają witaminy A, B.1, bdwa, C, D i E, a także pierwiastki mineralne wapń, fosfor, żelazo, potas, sód i jod.

Pod tym względem częste spożywanie wodorostów pozwala regulować poziom glukozy we krwi, oczyszczać ją oraz odtruwać układ pokarmowy i limfatyczny. Wodorosty mają właściwości przeciwzapalne, przeciwwirusowe i immunologiczne, zapobiegając różnym chorobom i wzmacniając układ odpornościowy.

Wysoki poziom jodu w wodorostach jest skuteczny w leczeniu problemów związanych z tarczycą. Włączenie do układu hormonalnego odpowiedniego poziomu jodu wzmacnia układ odpornościowy, stymuluje tworzenie białek i poprawia reakcje hormonalne..

Zielone algi w środowisku morskim. Źródło: pixabay.com

Algi są pierwiastkami chelatującymi, to znaczy mają zdolność wchłaniania metali i toksyn z organizmu oraz ułatwiają ich wydalanie. Ponadto działają sycąco: ich spożycie daje uczucie sycenia, pomagając w walce z otyłością i nadwagą.

Zielone algi Haematococcus Jest uprawiana w celu uzyskania karotenoidu astaksantyny, szeroko stosowanej w medycynie i jako uzupełnienie diety w akwakulturze. Rzeczywiście, astaksantyna ma właściwości przeciwutleniające podobne do witaminy E, która reguluje stres oksydacyjny, dzięki czemu jest idealna dla zdrowej skóry i wzroku..

Ogólnie rzecz biorąc, algi mogą regulować poziom cholesterolu, poprawiać funkcje trawienne i układ nerwowy. Działają również moczopędnie, alkalizująco, zwiększają odporność i dostarczają ważnych składników odżywczych w okresie menopauzy..

Bibliografia

  1. Glony zielone. (2018). Wikipedia, wolna encyklopedia. Odzyskane na: es.wikipedia.org
  2. Charophyta. (2019). Wikipedia, wolna encyklopedia. Odzyskane na: es.wikipedia.org
  3. Chlorophyta. (2019). Wikipedia, wolna encyklopedia. Odzyskane na: es.wikipedia.org
  4. Cubas, P. (2008) Chlorophyta (algi zielone). Aulares.net - Botanika. 5 s.
  5. Dreckmann, K., Sentíes, A. & Núñez M. L. (2013) Podręcznik praktyk laboratoryjnych. Biologia alg. Metropolitan Autonomous University. Jednostka Iztapalapa. Zakład Nauk Biologicznych i Zdrowotnych.
  6. Fanés Treviño, I., Comas González, A., & Sánchez Castillo, P. M. (2009). Katalog zielonych alg kokosowych z wód kontynentalnych Andaluzji. Acta Botánica Malacitana 34. 11-32.
  7. Quitral, V., Morales, C., Sepúlveda, M. i Schwartz, M. (2012). Odżywcze i prozdrowotne właściwości wodorostów i ich potencjał jako składnika funkcjonalnego. Chilijski dziennik żywienia, 39 (4), 196-202.
  8. Użyteczność alg (2012) La Vanguardia. Odzyskane na: innatia.com

Jeszcze bez komentarzy