Umysł jest bardzo złożony, podobnie jak jego słabe i mocne strony. Wszyscy mamy swoje osobliwości, czasami nawet przesadne, ale nie zawsze dziwne lub skrajne postawy mogą wiązać się z zaburzeniami psychicznymi. Aby ją zdiagnozować jako taką, konieczne jest spełnienie określonych cech związanych z daną chorobą, a także podstawowy wymóg ogólny: który uniemożliwia wykonywanie zwykłych czynności i / lub prowadzenie normalnego życia w sferze osobistej, zawodowej i społecznej.
Z pewnością znasz wiele zaburzeń psychicznych, takich jak między innymi nastrój, zachowania żywieniowe, powszechne fobie, schizofrenia czy OCD. Ale w tym artykule zamierzam mówić o mniej powszechnych zaburzeniach lub osobliwościach niektórych zaburzeń, które prawdopodobnie nie są tak znane i są nieco zaskakujące..
Istnieją pewne hipotezy, które klasyfikują trichotillomanię jako OCD (zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne). Jest to zachowanie związane z lękiem lub depresją, które zmusza badanego do kompulsywnego wyrywania włosów z dowolnego obszaru ciała, choć częściej z głowy, powodując łysienie. Często osoby z tym zaburzeniem żują lub połykają wyrwane włosy, co prowadzi do tak zwanej trichofagii. Osoby, które na to cierpią, nie zawsze są świadome tego, co robią. W bardziej ekstremalnych sytuacjach lub stanach lęku rany mogą powstać w miejscach wyrywania włosów lub problemy żołądkowo-jelitowe w przypadku połknięcia..
Zespół Pica pojawia się zwykle w wieku dziecięcym. Znane jest jako zaburzenie odżywiania, w którym występuje nieodparta chęć polizania lub zjedzenia niejadalnych substancji, takich jak brud, kamienie, papier, soda oczyszczona, farba, klej, kał, popiół lub inne składniki nieodżywcze. Może prowadzić do infekcji, anemii, niedożywienia i powodować poważne problemy żołądkowo-jelitowe.
W zaburzeniach urojeniowych uporczywie pojawiają się niezwykłe pomysły, obsesyjnie zajmujące temat, dopóki nie utworzą niewłaściwych wyobrażeń o rzeczywistości. W przypadku typu erotomanicznego podmiot uważa, że inna osoba jest w nim zakochana. Bardziej koncentruje się na wyidealizowanej miłości niż na pociągu seksualnym. Ci, którzy cierpią z tego powodu, pokazują swoje fałszywe wyobrażenia jako prawdziwe i próbują zbliżyć się do nieznajomego, w którego wierzą, że jest zakochany, poprzez ciągłe poszukiwania, prezenty, listy, telefony itp. Idea miłości jest zwykle adresowana do znanych lub uznanych społecznie osób, choć nie zawsze tak jest.
Ten zespół zaczął być kojarzony z hipochondrią. Charakteryzuje się urojenia i halucynacje które powodują u tych, którzy cierpią z powodu tego uczucia, że ich narządy i układy wewnętrzne są uszkodzone, a nawet gnijące, powodując fałszywe wrażenia węchowe w postaci smrodu lub braku niektórych narządów. Pacjenci uważają, że mają poważną chorobę, są w trakcie gnicia lub nawet, że już umarli. Często ci, którzy cierpią na ten syndrom, zaczynają wierzyć, że są nieśmiertelni.
To zaburzenie psychiczne, znane również jako „ślepota twarzy”, polega na niezdolności do rozpoznawania twarzy. Często pojawia się w wyniku wypadku lub uszkodzenia mózgu. Osoby z prozopagnozją nie są w stanie rozróżnić twarzy nikogo, zidentyfikować swoją rodzinę i przyjaciół za pomocą innych środków, takich jak zapachy, głosy lub szczególne ich cechy. W bardziej zaawansowanych przypadkach choroby mogą nie rozpoznać własnej twarzy w lustrze.
Podobnie jak poprzednia, jest to również zaburzenie identyfikacji twarzy. W tym przypadku osoba, która na nią cierpi, uważa, że ktoś zastąpił tożsamość niektórych osób wokół niej. Ze względu na odłączenie mózgowe badany nie doświadcza reakcji emocjonalnych w obecności bliskich, wierząc, że na jego miejscu jest oszust o tej samej budowie ciała. Zwykle występuje częściej u partnera osoby dotkniętej chorobą.
Historie, które znamy, zarysowują cechy, które sam autor zaobserwował u prawdziwych ludzi, innym razem są wytworem wyobraźni. W niektórych z nich rozwijają się zachowania bardzo dobrze odzwierciedlające choroby psychiczne, które następnie zostały usprawiedliwione nazwami odwołującymi się do samych dzieł literackich ze względu na ich ogromne podobieństwo do tych przypadków..
Zaburzenie to jest generowane u dzieci w wieku od sześciu do trzynastu lat, wykazując cechy typowe dla zachowania lub zaburzenia opozycyjno-buntowniczego. Dzieci, które go rozwijają, mają skłonność do przejawiania takich cech, jak nieposłuszeństwo, trudne zachowania, złość, uraza, chęć zemsty, nieobecność na zajęciach, wymykanie się z domu, ciągłe kłamstwa, kradzież, groźby i / lub agresywność wobec ludzi i zwierząt. Czasami mogą zmusić innych do robienia tego, co chcą, poprzez zastraszanie i użycie broni.
Sama historia musi być należycie przekazana przez osobę dorosłą, ponieważ może skłonić dzieci do przyjęcia fantazji i nierealnych cech jako normalnych, naśladując w ten sposób niewłaściwe zachowanie bohatera..
Zespół Alicji w Krainie Czarów jest powiązany z migrenami. Często wiąże się z inną chorobą neurologiczną, psychozą lub zatruciem. Ludzie, którzy na to cierpią, cierpią z powodu zniekształcenia rzeczywistości, uznając wymiary swojego środowiska za błędne i obserwując swoje ciało o nieproporcjonalnych kształtach i rozmiarach. Niektórzy pacjenci twierdzili, że czują, jak niektóre ich kończyny oddalają się od siebie, kurczą się lub podwajają.
Uważa się, że dorośli, którzy nie czują się zdolni do wzrostu, mają zespół Piotrusia Pana. Uważa się, że jest zaburzeniem osobowości i na ogół dotyka więcej mężczyzn niż kobiet. Niedojrzałość społeczna i seksualna, niezdolność do miłości, nieodpowiedzialność, bunt, narcyzm, złość, zależność i / lub brak zaangażowania są charakterystyczne dla tych, którzy cierpią z tego powodu..
Ci ludzie pozostają zamożni w ciągłym okresie dojrzewania, odmawiają przyjęcia na siebie odpowiedzialności dorosłych i nadal rozwijają się jako osoba. Czują potrzebę macierzyńskiej ochrony w obliczu swojej ukrytej bezbronności. Mają tendencję do upewniania się, że mają u boku kogoś, kto nieustannie zaspokaja ich potrzeby, do którego przylegają w obawie, że nie będą kochani lub pogrążeni w samotności..
Odwrotnie dzieje się w zespole Wendy, którego nazwa pochodzi od tej samej historii. Przypadki tego zespołu u kobiet są liczniejsze. Osoby, które cierpią na to zaburzenie, przed czasem przyjmują rolę osoby dorosłej, przejmując odpowiedzialność matki wraz z bliskimi i przejmując rolę władzy i niezależności..
Zaburzenia fobiczne lub specyficzne fobie zwykle charakteryzują się wywoływaniem podobnych objawów w obawie przed narażeniem się na przerażającą sytuację lub przedmiot. Ten strach aktywuje układ nerwowy, powodując niektóre z następujących objawów: podwyższone ciśnienie krwi, przyspieszone bicie serca, kołatanie serca, przyspieszony oddech, pocenie się, suchość w ustach, wstręt, nudności, głównie rozstrój żołądka i / lub zawroty głowy. Ostrzegają one podmiot o bliskości grożącego niebezpieczeństwa, zmuszając go do unikania sytuacji i szukania bezpieczeństwa. W przypadku narażenia na strach objawy mogą ulec zaostrzeniu, wywołując napad lęku lub napad paniki..
FOBIA DO NIERUCHOMOŚCI
Są ludzie z przesadnym strachem przed jazdą. Osoby te boją się wypadku spowodowanego przez innych lub przez siebie, utknięcia w korku, bycia celem gniewu innych kierowców, ataku paniki lub omdlenia..
Ci, którzy cierpią na tę fobię, będą jeździć tylko w naprawdę niezbędnych sytuacjach i po „bezpiecznych” trasach, czyli na znanych trasach, na krótkich dystansach, prostych wozach o małym natężeniu ruchu, dobrej pogodzie lub w towarzystwie kogoś, kto zapewni im bezpieczeństwo. Zwykle jadą z ostrożną prędkością, ściskając mocno i nerwowo kierownicę, nieco zmienioną i niepewnie..
FOBIE SFINTERYCZNE
Osoby cierpiące na tego rodzaju fobię nie są w stanie oddawać moczu ani wypróżniać się w miejscach publicznych. Czują niemożność zaspokojenia swoich potrzeb, gdy w pobliżu są inni ludzie, bojąc się, że ktoś do nich przyjdzie. Bez względu na to, jak wielka jest potrzeba, zwykle czekają, aby znaleźć bezpieczne miejsce, w którym mogliby się ulżyć. Natomiast inne osoby, które cierpią na tego typu fobię, odczuwają pilną potrzebę ciągłego oddawania moczu, więc czują się bezpiecznie tylko w miejscach publicznych, w których mają do tego miejsca..
FOBIA DO WODY
Osoby z fobią wodną boją się wpadnięcia w nią, popchnięcia lub utonięcia, gdy nie mogą pływać lub uzyskać pomocy. Unikają chodzenia do miejsc z nadmierną ilością wody (baseny, jeziora, morze itp.) I łódek. W obliczu nieuchronnej sytuacji przebywania w jednym z przerażających miejsc będą mieli tendencję do pozostawania na brzegu, nie patrzenia w wodę i korzystania z wszelkiego rodzaju zabezpieczeń ratunkowych.
FOBIA DO ZADUSZENIA LUB WYMIOTU
Ta fobia zwykle zaczyna się od intensywnego strachu przed uczuciem nudności, dławienia się lub napięcia w gardle. Chociaż wydaje się to sprzeczne, nudności są zwykle częstsze u tych osób niż u innych osób, które nie cierpią na fobię. Osoby te mają tendencję do jedzenia w małych ilościach i unikają niektórych pokarmów, zwłaszcza tych, które są powszechnie kojarzone z zadławieniem, ponieważ boją się utonięcia lub zrobienia z siebie głupka w sytuacjach zadławienia lub wymiotów.
.
Jeszcze bez komentarzy