Alonso de Illescas (ok. 1528 - ok. 1596) był ekwadorskim bohaterem, który walczył o wolność w XVI wieku. Był kasztanowcem, który został gubernatorem i przywódcą grupy afrykańskich wyzwoleńców, którzy osiedlili się w Ekwadorze. Obszar jego wpływów został włączony do tak zwanej prowincji Esmeraldas.
Obecnie jest uznawany i uhonorowany jako jeden z fundamentalnych utworów w historii wywodzącej się z Afro grupy etnicznej w Ekwadorze. Wraz z towarzyszącą mu grupą rozpoczął krzyżowanie ras w kraju, który do tej pory nie istniał, na przykład rdzennych mieszkańców i Afrykanów..
Urodził się w Afryce, ale od najmłodszych lat został zabrany do Hiszpanii, gdzie dorastał jako niewolnik w Sewilli. Tam zetknął się z cywilizacją iberyjską, poznał ich zwyczaje, język, a także religię katolicką..
Statek, którym został przetransportowany w drodze do Peru, wraz z innymi niewolnikami, został rozbity po tym, jak część załogi przybyła na brzeg Esmeraldy. Tam utworzyli rząd, w którym mogli żyć w wolności i pokoju, kierowany przez Alonso de Illescas.
Jego władza nad tym terytorium została uznana zarówno przez miejscowych, jak i przez Hiszpanów, którzy widzieli w nim wytrwałego wroga. Do tego stopnia, że sam król wysłał Illescas na stanowisko gubernatora.
2 października w Ekwadorze obchodzony jest dzień wolności Afro-Ekwadoru, którego Illescas jest uważany za największego bohatera święta narodowego.
Indeks artykułów
Alonso de Illescas urodził się około 1528 roku. Nie wiadomo dokładnie, jaka była jego ojczyzna, jednak uważa się, że była to Republika Zielonego Przylądka na półwyspie Senegal w Afryce..
Wiadomo na pewno, że w wieku 10 lat został sprzedany jako niewolnik w zamian za beczkę piwa, a następnie został przeniesiony do Sewilli w Hiszpanii. Tam chłopiec skończył dorastać.
Jako dziecko nadali mu chrześcijańskie imię Enrique, chociaż nie ma wzmianki o jego oryginalnym imieniu. Następnie został nazwany na cześć swojego mistrza Alonso de Illescas, zgodnie z ówczesnym zwyczajem, i pod tym imieniem jego historia przeszła do potomności..
Illescas byli jedną z najbardziej znanych rodzin w regionie i gdy Alonso dorastał, dopilnowali, aby nauczył się języka, hiszpańskich zwyczajów i religii katolickiej, jej obrzędów i praktyk..
Nawet Alonso de Illescas wiedział, jak grać na hiszpańskiej gitarze. Młody niewolnik pozostał w Sewilli przez co najmniej 17 lat. Zdobył też bardzo szczególną wiedzę, która będzie mu służyć w przyszłości: wiedzę o wojnie.
Nauczył się sposobu walki i strategii stosowanych przez Iberów, gdy stają naprzeciw siebie, a także opanowania ich broni i tego, jak mogą jej używać w różnych scenariuszach..
Illescas prowadzili handel w Nowym Świecie, a także w Europie. Alonso był zobowiązany do współpracy w interesach swoich mistrzów za granicą. Wtedy wyjechał do Santo Domingo, obecnej stolicy Dominikany..
Traktowanie, jakie Alonso otrzymał od rodziny podczas swojej służby, nie było tak powszechne, jak niewolnik. Raczej powierzono mu funkcje wykonywane przez wolnego sługę.
Uważa się, że podczas pobytu w Hiszpanii współpracował z najstarszym z braci Illescas i dlatego był uprzywilejowany. W czasie pobytu w Santo Domingo udali się do Panamy około 1553 roku.
Następnie udali się w kierunku Peru, złotej stolicy Ameryki, ponieważ znajdowała się tam kolejna siedziba rodzinnych firm Illescas..
Ale podróż nie przebiegła zgodnie z planem. Po miesiącu żeglugi, w obliczu złej pogody, skończyły się zapasy. Dlatego zdecydowali się zacumować w Portete de San Francisco w prowincji Esmeraldas..
Na wybrzeżach dzisiejszego Ekwadoru biali żeglarze dotarli na ląd wraz z 23 niewolnikami, którzy podróżowali łodzią.
Klimat nadal sprzyjał tej grupie badanych. Wiatr i falowanie spowodowały, że statek, który stał zaparkowany w skalistym porcie, roztrzaskał się o rafę znajdującą się w niewielkiej odległości..
To wtedy 17 mężczyzn i 6 kobiet, którzy mieli przybyć do miejsca niewoli, zdołało przedostać się do dżungli, gdzie czekała ich pełna wolność w krainie dostatku..
W międzyczasie Hiszpanie szukali schronienia w osadzie Porto Viejo, próbując chronić własne życie..
Początkowo bury były pod dowództwem Antoniego, który wkroczył na ziemie Indianina znanego jako Pidi i podbił wioskę. Później pierwsza osada miała konflikty z innymi Indianami w okolicy, którzy w końcu uciekli.
Jednak Antón zdawał sobie sprawę, że Alonso de Illescas miałby lepszą przyszłość jako władca ze względu na jego wykształcenie i znajomość hiszpańskich zwyczajów, co byłoby przydatne podczas konfrontacji z nimi w walce o utrzymanie ich z dala od ich nowych dominacji..
Alonso de Illescas wziął za towarzysza Indiankę, córkę ważnego wodza plemienia Niguas. Dzięki ich związkowi więzi między uwolnionymi czarnymi a rdzennymi Amerykanami zostały wzmocnione.
Bordowy przywódca umiał czytać i pisać po hiszpańsku, znał ich zwyczaje i sztukę wojenną. Ponadto szybko nauczył się miejscowych języków i nawiązał przyjazne stosunki z miejscowymi Indianami..
Wiedział też, jak zdobyć przychylność rozbitków, którzy w obfitości przybyli w te okolice, wspierając katastrofę..
Zaaranżowane małżeństwa służyły Illescasowi i innym towarzyszącym mu maroonom, aby przejąć władzę nad ziemią poprzez sojusze. Korzystał również z handlu wewnętrznego lub z hiszpańskimi nawigatorami oraz z dyplomacji między plemionami..
Ci, którzy mieszkali w ich osadzie, robili to jako wolni ludzie, nie płacąc podatków i przestrzegając podstawowych zasad współżycia. Musieli też stawić czoła innym Afrykanom, którzy dotarli do wybrzeża w sytuacjach podobnych do ich..
W pierwszych miesiącach 1577 r. Hiszpański zakonnik Miguel Cabello Balboa przybył do regionu zwanego Esmeraldas i jego misją było pokojowe szerzenie wiary katolickiej wśród mieszkańców, aby dołączyli do hiszpańskiej korony jako poddani..
Sława Alonso de Illescas była już wtedy wielka, uznano jego moc, a tubylcy z okolicy walczyli z nim lub przyłączyli się do niego, ale nie pozostali obojętni..
W zaproszeniu, które hiszpański duchowny skierował do Illescas, Cabello Balboa celebrował sakrament mszy iw swoich modlitwach podziękował bordowym za to, że był łaskawy dla marynarzy, którzy zgubili drogę i zawsze znajdowali w nim wyciągniętą rękę.
Zakonnik oznajmił także Illescasowi, że król hiszpański przesyła ułaskawienie wszystkim Afrykanom i rdzennej ludności. Ponadto niósł dla niego specjalne przesłanie: mianowanie go namiestnikiem tych ziem.
Warunkiem otrzymania pozycji było osiedlenie się w pobliżu źródła rzeki Esmeraldas. Illescas próbował zaakceptować umowę, aby uzyskać pokojowy rząd dla swojego ludu, ale to spowodowało ciężką wojnę między Czarnymi i Indianami w tym regionie..
Około 1586 roku Alonso de Illescas próbował przerwać kolonizację terytorium Esmeraldas przez Rodrigo Rivadeneira, który miał kredyty i zezwolenia od hiszpańskiej korony. W zamian zaofiarował się spacyfikować terytorium dla króla Hiszpanii.
Jednak prośba ta nie doszła do skutku i została uznana przez władze za sprawę nieistotną..
Jego synowie Sebastián i Antonio współpracowali z Alonso de Illescasem w jego pracy jako gubernator w ostatnich latach jego życia.
Chociaż data jego śmierci nie została ustalona, uważa się, że bordowy Alonso de Illescas zmarł między rokiem 1587 a 1596. Jednym z czynników potwierdzających tę teorię jest to, że nie ma wzmianek o jego krokach w XVII wieku..
Illescas nie spełnił swojego marzenia o wolności i pokoju, ale jego syn osiągnął porozumienie, o które zabiegał. Sebastian uzyskał tytuł „dona” i został potwierdzony w chrześcijaństwie. Ponadto potomkowie Alonso de Illescas rządzili terytorium Esmeraldas przez kilka pokoleń.
Kongres Narodowy Ekwadoru ogłosił 2 października narodowym dniem ekwadorskich potomków Afro. Ten dzień upamiętnia również życie Alonso de Illescas, który od tego czasu został uznany za bohatera wolności i społeczności afrykańskiej osiadłej w tym kraju..
Na początku 2018 roku przeprowadzono kampanie promowane przez Ministerstwo Edukacji i Ministerstwo Komunikacji Ekwadoru, w których co miesiąc wywyższano niektóre postacie życia narodowego..
W lutym wybrano Antonio de Illescasa, jego biografia została rozpowszechniona wraz z filmem dokumentalnym, który został pokazany w oficjalnych mediach i na portalach społecznościowych, a ponadto we wszystkich urzędach publicznych w Ekwadorze.
Jeszcze bez komentarzy