Plik anozognozja to niezdolność do rozpoznania obecności objawów i deficytów charakterystycznych dla choroby (poznawczych, motorycznych, czuciowych lub afektywnych), a także do rozpoznania jej wielkości lub ciężkości, jej progresji i ograniczeń, które wywołuje lub spowoduje w życiu codziennym. Występuje u pacjentów z pewnym typem zaburzeń neurologicznych.
Nasz mózg daje nam możliwość poznania tego, co dzieje się w naszym otoczeniu, w naszym wnętrzu, czyli w naszym ciele. Jednak różne procesy neurologiczne mogą powodować ważne defekty w tej percepcji, nawet jeśli nie jesteśmy ich świadomi, co prowadzi nas do procesu anozognozji..
Chociaż termin anozognozja jest najczęściej powracający, różni autorzy używają innych terminów, takich jak: `` zaprzeczanie deficytom '' lub `` brak świadomości deficytów ''.
Chociaż wydaje nam się, że ta sytuacja dotyczy procesu zaprzeczania nowej sytuacji i nowym warunkom życia, jest to fakt znacznie bardziej złożony.
Jest to konsekwencja pogorszenia świadomości, co oznacza brak informacji o niepełnosprawności spowodowanej urazem mózgu. Z drugiej strony istnieje zaprzeczenie jako pozytywny objaw, który odzwierciedla próby poradzenia sobie przez pacjentów z problemem, który jest rozpoznawany przynajmniej częściowo.
Brak świadomości choroby często wiąże się z ryzykownymi zachowaniami jednostek, które nie są świadome swoich ograniczeń, az drugiej strony znaczny wzrost obciążenia głównego opiekuna.
Jest to ważny problem dla przestrzegania zaleceń terapeutycznych i wykonywania różnych podstawowych zadań, takich jak prowadzenie pojazdów czy kontrolowanie finansów osobistych..
Indeks artykułów
Anozognozja oznacza niezdolność lub brak zdolności pacjenta do świadomego przedstawiania, postrzegania i doświadczania własnych deficytów i wad. W ogólny sposób służy do zapisania ignorancji na temat jakiegokolwiek deficytu lub choroby.
Niektórzy autorzy w ramach klasyfikacji anozognozji zwracali uwagę na występowanie cech pozytywnych i negatywnych, wśród których mogą się pojawić: spiski, fantastyczne i wprowadzające w błąd wyjaśnienia wielu deficytów.
Główne objawy to:
„Nic mi się nie dzieje”; "Nie mam problemu; „Nie rozumiem, dlaczego nie pozwalają mi na nic”. Zwykle występuje w wyniku złego postrzegania przez daną osobę jej problemów fizycznych, poznawczych lub behawioralnych.
„Przydarza mi się to, ponieważ nie odpocząłem dzisiaj lub jestem zdenerwowany”. Zwykle pojawiają się jako konsekwencja złego postrzegania przez jednostkę funkcjonalnych ograniczeń, które generują jej deficyty.
Istnieje niezgodność z rzeczywistością: „Za miesiąc wyzdrowieję i wrócę do pracy”. Zwykle pojawiają się jako konsekwencja słabej zdolności planowania i małej elastyczności behawioralnej.
Ogólnie anozognozja występuje bez ogólnej afektacji na poziomie intelektualnym, może wystąpić niezależnie od uogólnionego pogorszenia stanu intelektualnego, splątania lub rozlanego uszkodzenia mózgu.
Ponadto może współistnieć z innymi procesami, takimi jak aleksytymia, zaprzeczanie, objawy urojeniowe, takie jak personifikacja czy halucynacje.
Stopień zaangażowania może się różnić. Może się wydawać związane z określoną funkcją (na przykład brak świadomości objawów lub zdolności do wykonywania czynności) lub ogólnie związane z chorobą..
W związku z tym stopień, w jakim występuje anozognozja, może zmieniać się od łagodnych do cięższych sytuacji..
Ponadto różne wyniki eksperymentalne wykazały, że anozognozja jest zespołem z kilkoma podtypami, może pojawić się związany między innymi z hemiplegią, ślepotą korową, wadami pola widzenia, amnezją lub afazją..
W ocenie anozognozji stosuje się zazwyczaj trzy różne metody:
We wszystkich tych przypadkach, aby ustalić dotkliwość, musimy wziąć pod uwagę następujące aspekty:
Niezależnie od stosowanej przez nas metody Konsorcjum Clinical Neurpysychology zaproponowało szereg kryteriów diagnostycznych:
1. Zmiana świadomości cierpiących z powodu deficytu fizycznego, neurokognitywnego i / lub psychologicznego lub cierpiących na chorobę.
dwa. Zmiana w postaci zaprzeczenia deficytu, przejawiająca się stwierdzeniami typu „Nie wiem dlaczego tu jestem”, „Nie wiem, co jest ze mną nie tak”, „Nigdy nie byłem dobry w tych ćwiczeniach , to normalne, że nie robię tego dobrze ”,„ To inni mówią, że się mylę ”
3. Dowody na deficyty za pomocą narzędzi oceny.
4. Uznanie zmiany przez krewnych lub znajomych.
5. Negatywny wpływ na czynności dnia codziennego.
6. Zakłócenie nie pojawia się w kontekście stanów splątania lub odmiennych stanów świadomości.
Anozognozja zwykle pojawia się często w pewnych sytuacjach klinicznych.
Ostatnie badania wykazały, że jest to zespół, który może objawiać się jako konsekwencja różnych schorzeń neurologicznych, takich jak między innymi udar, urazowe uszkodzenie mózgu (TBI), stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona, choroba Huntingtona i choroba Alzheimera..
Fakt, że różne procesy demencji mogą w istotny sposób wpływać na zdolność samooceny, nie jest zaskakujące, że istnieje duża częstość występowania anozognozji w chorobie Alzheimera (AD)..
Częstość występowania anozognozji w chorobie Alzheimera wynosi od 40% do 75% wszystkich przypadków. Jednak w innych badaniach szacuje się, że chorobowość wynosi od 5,3% do 53%. Rozbieżność tę można wyjaśnić różnicami zarówno w definicji pojęciowej, jak iw metodach oceny..
Anozognozja nie przedstawia specyficznego korelatu anatomicznego ani biochemicznego, ponieważ jest zjawiskiem bardzo złożonym i wielodyscyplinarnym, nie ma jednolitego charakteru ani intensywności.
Chociaż nie ma jasnego konsensusu co do natury tego zaburzenia, istnieje kilka wyjaśnień neuroanatomicznych i neuropsychologicznych, które próbowały podać możliwą przyczynę..
Zwykle wiąże się ze zmianami ograniczonymi do prawej półkuli, szczególnie w obszarach czołowych, grzbietowo-bocznych, ciemieniowo-skroniowych oraz zmianami w obrębie wyspy.
Zostało to potwierdzone w ostatnich badaniach perfuzji SPECT i fMRI, które sugerują, że jest to związane z zajęciem prawej grzbietowo-bocznej kory czołowej, dolnego prawego zakrętu czołowego, przedniej kory zakrętu obręczy i różnych obszarów ciemieniowo-skroniowych prawej półkuli..
Anozognozja będzie miała znaczące konsekwencje dla jednostki. Z jednej strony pacjent może przeceniać swoje możliwości i nieustannie poddawać się niebezpiecznym zachowaniom, które zagrażają jego integralności fizycznej i życiu..
Z drugiej strony, oceniając, że nie stanowią one rzeczywistego problemu, mogą uznać zarówno leki, jak i inne rodzaje terapii za zbędne, przez co może być zagrożone przestrzeganie zaleceń terapeutycznych, a tym samym proces powrotu do zdrowia..
Ponadto dr Noé podkreśla, że anozognozja zdynamizuje drogę do integracji i optymalne ścieżki przystosowania społecznego..
Wszystkie te okoliczności spowodują zauważalny wzrost poczucia ciężaru u głównych opiekunów tego typu pacjentów.
Interwencja terapeutyczna będzie skierowana do:
Postawienie pacjenta przed jego ograniczeniami. Często stosuje się psychoedukacyjne programy instruktażowe dotyczące funkcjonowania mózgu i konsekwencji jego uszkodzeń..
Uświadomienie pacjentowi, że to, co się dzieje, jest konsekwencją urazu. Zazwyczaj potrzebne jest wsparcie rodziny, aby wybrać te zadania i sytuacje, w których uzasadnienia te są najbardziej widoczne. Po wybraniu terapeuta udziela informacji zwrotnej danej osobie w celu oceny jej wydajności.
Zazwyczaj pracują nad dostosowaniem osobistym, aby poprawić świadomość choroby i dostosować oczekiwania.
Poprzez interwencję psychologiczną i neuropsychologiczną mającą na celu rozwiązanie tych problemów, osiągniesz większą świadomość choroby, a tym samym ułatwisz normalny rozwój rehabilitacji deficytów wynikających z uszkodzenia mózgu.
Jeszcze bez komentarzy