Anton van Leeuwenhoek Był jednym z pierwszych prekursorów mikrobiologii, gałęzi biologii zajmującej się badaniem mikroorganizmów. Był narodowości holenderskiej; urodził się w 1632 r. i zmarł w 1723 r., kiedy minął złoty wiek Holandii.
Leeuwenhoek udoskonalił technikę produkcji mikroskopów. Dzięki mikroskopom, które sam wykonał, był w stanie odkryć istnienie istot i ciał tak małych, że były niedostrzegalne dla ludzkiego oka..
Nie studiował nauk ścisłych w żadnej akademii, przez co był niedoceniany przez intelektualistów tamtych czasów. Jednak jego geniusz i ciekawość uczyniły go jednym z najważniejszych biologów w historii świata. Jako pierwszy zobaczył świat ukryty przed oczami zwykłych ludzi: świat mikroorganizmów.
Jego odkrycia stanowiły nieoceniony postęp w zrozumieniu ciała ludzkiego i zwierzęcego. Otworzył ścieżkę w dziedzinie nauki, która pozostaje aktualna i w której wciąż istnieje wiele odkryć.
Indeks artykułów
24 października 1632 roku w Holandii urodził się Anton van Leeuwenhoek. Jego rodzice byli kupcami koszy z miasta Delft. Jego ojciec zmarł, gdy miał zaledwie sześć lat; jej młodsze siostry również zmarły w tym samym czasie.
W wieku szesnastu lat został wysłany przez matkę do Amsterdamu, aby nauczyć się handlu suknem. W pracowni swojego nauczyciela miał styczność ze swoim pierwszym mikroskopem, prostym szkłem powiększającym z trzema powiększeniami.
Aparatura została wykorzystana do sprawdzenia jakości tkanin. Był tak zafascynowany mocą mikroskopów, że postanowił nauczyć się ich wykonywania.
W 1654 powrócił do Delft, aby otworzyć własny sklep z odzieżą. Tam poślubił Barbarę de Mey, z którą miał pięcioro dzieci, z których tylko jedno osiągnęło starość.
Barbara zmarła bardzo młodo w 1666 roku. Anton ożenił się ponownie w 1671 roku z Cornelią Swalmius, która również zmarła na długo przed nim, w 1694 roku..
W Delft van Leeuwenhoek uzyskał uprzywilejowaną pozycję społeczno-ekonomiczną; Stało się tak, ponieważ został spokrewniony z regentem miasta, który umieścił go na stanowiskach szambelana, mierniczego i inspektora winiarskiego..
Zgromadzona fortuna dała mu stabilność niezbędną do tego, by szybko przestać martwić się pracą i poświęcić się badaniom.
Chociaż nie miał wykształcenia akademickiego, jego pomysłowość pozwoliła mu na dokonywanie obserwacji, które są bardzo istotne dla dziedziny naukowej. Jego niewielka wiedza formalna pozwoliła mu oderwać się od uprzedzeń, jakie mieli ówcześni biologowie, a tym samym móc obserwować przyrodę z nowatorskiej perspektywy.
Jego badania zostały zapisane w ponad 300 listach, które wysłał do Royal Society of London, jednej z pierwszych organizacji naukowych, które powstały w Europie w XVII wieku..
Jego odkrycia wywołały poruszenie w wyższych sferach. Anton przeprowadził kilka naukowych demonstracji przed potężnymi postaciami, takimi jak Piotr Wielki, Fryderyk II z Prus i Jakub II z Anglii, którzy byli zainteresowani jego mikroskopami i maleńkim światem, który odkrył za ich pomocą..
Anton van Leewenhoeck zmarł w bardzo podeszłym wieku. W wieku 90 lat pożegnał się z ziemskim światem, dokładnie 26 sierpnia 1723 roku, z powodu choroby, którą opisał z takim samym zapałem naukowym ilustrującym jego badania..
Cierpiał na mimowolne skurcze przepony, stan nazwany chorobą Leewenhoecka.
Jego studia posłużyły do bezpośredniego rozwoju prac innych intelektualistów, takich jak astronom Christiaan Huygens, producent soczewek teleskopowych, czy filozof Gottfried Leibniz..
W sposób samouk poznał technikę dmuchania szkła, a także polerowania. Zaprojektował również specjalistyczne mosiężne zamki do mocowania soczewek dwuwypukłych, co również pozwalało na regulację położenia obserwowanego obiektu..
Soczewki, które stworzył Leeuwenhoeck, potrafiły powiększać obraz obiektu nawet 200-krotnie, co przewyższało możliwości jakiegokolwiek innego podobnego urządzenia dostępnego w tamtym czasie na rynku..
Szacuje się, że ten pionier mikroskopii wykonał około 500 soczewek, z których bardzo niewiele pozostało do dziś. Pomimo tego, że jego mikroskopy były podziwiane za ich prostotę i siłę powiększającą, van Leeuwenhoeck nigdy nie zajmował się ich sprzedażą..
W rzeczywistości ledwo miał gest przekazania 13 mikroskopów Towarzystwu Królewskiemu, zanim umarł. Wiadomo, że podarował go także królowej Anglii Marii II.
Holender był bardzo zazdrosny o swoją pracę i metody produkcji. Nigdy nie ujawnił swojej techniki wykonywania soczewek, która była bardziej skuteczna niż którakolwiek ze znanych wówczas technik dmuchania i polerowania..
Te mikroskopy były proste; mieli tylko jedną soczewkę, w przeciwieństwie do powszechnego użytku w czasach, kiedy większość mikroskopów była soczewkami złożonymi. Obserwowany obiekt trzymany był na igle, a użytkownik praktycznie musiał przykleić oko do soczewki, która wyglądała bardziej jak szkło powiększające.
Najmocniejszy obiektyw Leeuwenhoeck miał 275-krotne powiększenie i rozdzielczość 1,4 µm. Dzięki temu mogłem wyobrazić sobie ciała o długości bliskiej mikronowi, zaledwie jednej tysięcznej milimetra.
Nawet po tym, jak jego odkrycia zostały zaakceptowane przez Towarzystwo Królewskie, metody Leeuwenhoecka nadal były kwestionowane. Po części wynikało to z szerokiej akceptacji mikroskopów złożonych, ze szkodą dla prostej formy używanej przez Holendrów.
Niektóre nieścisłości i błędne wnioski odkryte przez naukowców, takich jak Abraham Trembley, spowodowały, że badania Leeuwenhoeck straciły popularność w XVIII wieku..
W latach pięćdziesiątych XVIII wieku czołowy zoolog - Szwed Carlos Linneusz - nawet nie rozważał taksonomii drobnoustrojów.
Generalnie sądzono, że zwierzęta widziane przez Leeuwenhoecka są efektem jego wyobraźni lub błędem w sztuce związanej z brakami mikroskopu..
Zwolnienie mikroskopów Leeuwenhoeck trwało do 1981 roku, kiedy zniknęły dzięki naukowcowi Brianowi Fordowi. Udało mu się sfotografować próbki eksperymentów Holendra, uratowane z archiwum Towarzystwa Królewskiego, za pomocą jednego z prostych mikroskopów wykonanych przez handlarza suknem. Pokazał bez wątpienia swoją zdolność do wzrostu.
Pierwsze biologiczne obserwacje Leeuwenhoecka można było przedstawić pierwszemu sekretarzowi Towarzystwa Królewskiego, Henry'emu Oldenburgowi, dzięki pośrednictwu medycznego anatoma Regniera de Graaffa i arystokratycznego poety Constantijna Huygensa, ojca astronoma Christiaana Huygensa.
W 1673 roku Oldenburg rozesłał kilka listów od Leeuwenhoeck opisujących takie rzeczy jak budowa pleśni i użądlenia pszczół..
Jednak Oldenburg zawsze był odpowiedzialny za podkreślanie niekonsekwencji tych badań, podając w wątpliwość ich wiarygodność. Leeuwenhoeck był pogardzany przez naukowców, ponieważ nie uczył się i mówił tylko po holendersku.
Niektórym uczonym wydawało się, że badania Leeuwenhoecka były jedynie fantazyjną przeróbką Micrographia autorstwa Roberta Hooka, książka wydana w 1665 roku i uważana za pierwszą bestseller literatury naukowej.
W tamtym czasie Hak był najbardziej autorytatywnym głosem w badaniach mikroskopowych. Wśród najwybitniejszych aspektów jego pracy należy wspomnieć, że jako pierwszy wymyślił słowo „komórka”, odnosząc się do mikrostruktur, które odkrył podczas analizy arkusza korkowego za pomocą mikroskopu..
Obserwacje Van Leeuwenhoecka, przyćmione sukcesem Haka, wzbudziły zainteresowanie dopiero w 1674 roku. W tym samym roku Holender podzielił się kontrowersyjnym odkryciem z Towarzystwem Królewskim. Badając wodę jeziora w Delft, zwanego Berkelse Mere, odkrył wśród alg pierwsze mikroskopijne formy życia znane człowiekowi.
W tym czasie Anton nazywał te formy życia „organizmami zwierzęcymi”, dziś znane są one jako pierwotniaki. Potrafił szeroko opisać gatunek Euglena, Vorticella campanula, Thermo oicomonas, Oxytricha, Stylonychia, Enchelys, Pochwa, Coleps Y Volvox.
Twierdzenie, że te małe zwierzątka istniały, spotkało się z podejrzliwością, ponieważ nikt inny niż Leeuwenhoeck nie mógł udowodnić ich istnienia: był jedynym, który posiadał niezbędną technologię. Z tego powodu Holender był nadal zwalniany przez angielską instytucję naukową, chociaż jego twierdzenia wydawały się rewolucyjne.
Nie będąc z zawodu naukowcem, kwestionowano metodologię Leeuwenhoecka. Dla większej wiarygodności handlarz tkanin zatrudnił profesjonalnego kreślarza, który załączył do jego listów przekonujące obrazy pierwotniaków i bakterii. Podobnie zebrał 8 zeznań od znanych osób, które twierdziły, że są świadkami odkrycia.
Jednak ich eksperymenty musiały zostać poddane analizie naukowców, aby mogły zostać zweryfikowane. Dużą wadą było to, że ponieważ członkowie Royal Society nie mieli mikroskopów Leeuwenhoeck, a Leeuwenhoeck odmówił ujawnienia tajemnicy ich produkcji, pierwsze eksperymenty testowe były negatywne..
Po tym, jak botanik Nehemiah Grew nie powtórzył eksperymentów Leeuwenhoecka, sam Robert Hook przyjął na siebie odpowiedzialność. Dopiero za trzecią próbą Hook był w stanie zaobserwować mikroorganizmy, o których mówił Holender..
Z tego powodu publikacja odkrycia musiała poczekać do 1677 roku, kiedy to ujawniono je w r Filozoficzne transakcje, czasopismo naukowe założone przez Towarzystwo Królewskie w 1666 roku i wydawane do dziś.
W 1680 roku Leeuwenhoeck został ostatecznie przyjęty jako członek Królewskiego Towarzystwa Naukowego w Londynie. Trzy lata później, w 1683 r., Po raz pierwszy opublikowano rysunek bakterii. Później, w 1699 r., Został również przyjęty przez paryską Akademię Nauk..
Niektóre z odkryć Leeuwenhoeck były doniosłe, jak na przykład fakt, że ludzkie usta są pełne bakterii. Kiedy to sobie wyobraził, postanowił przetestować odporność mikroorganizmów, pijąc herbatę, odkrywając, że ciepło zabiło zwierzęce kręgi.
Badania Leeuwenhoeck wykraczają poza zwykły aspekt opisowy. Przetestował odporność mikroorganizmów, poddając je różnym środowiskom. Można go również uznać za pierwszego naukowca, który wyprodukował pożywki hodowlane dla mikroorganizmów, inicjatywa, która pozwoliła mu odkryć istnienie bakterii beztlenowych, organizmów, które nie rozmnażają się w obecności tlenu..
Od 1684 r. Jego badania skupiały się na ciele. Badając krew, odkrył czerwone krwinki i system irygacyjny tkanek. Potrafił opisać funkcję naczyniowo-mózgową, budowę oka i tkankę prążkowaną mięśni.
Biologiczne opisy anatomiczne, które wykonał, są niezliczone: badał największą różnorodność gatunków zwierząt, jakie mógł, wśród których były między innymi ptaki, ssaki, ryby i owady..
Ponadto zbadał również drożdże obecne w fermentach alkoholowych i odkrył, że składają się one z cząstek kulistych. Dbał również o obserwację pierwiastków mineralnych, obiektów nieożywionych i struktur nieorganicznych.
W 1677 roku dokonał jednego ze swoich najważniejszych odkryć. Badając nasienie ludzkie i zwierzęce, odkrył istnienie plemników.
Później opisał proces prokreacji komórkowej, który zachodzi podczas kopulacji. Odkrył obecność plemników w jajowodach i doszedł do wniosku, że szukali jajeczka, aby je zapłodnić. Z tego powodu możemy go uznać za prekursora naukowych badań nad reprodukcją.
Anton van Leeuwenhoeck przewidywał, że Louis Pasteur stara się obalić teorię spontanicznego generowania, według której niektóre formy życia powstały z innej materii organicznej.
Pomysł ten został głęboko zakorzeniony w tamtym czasie przez obserwację zjawisk, takich jak muchy, które pojawiają się wokół zgniłego jedzenia lub myszy, które rozmnażają się w wilgotnych i ciemnych miejscach..
Dzięki swoim mikroskopom obserwował proces rozmnażania i wzrostu larw, dzięki czemu był w stanie ustalić różnice między poczwarkami a jajami..
Badał także układ rozrodczy węgorzy, co pozwoliło mu pogrzebać mit, że pochodzą z rosy. Obserwował także ciążę pcheł poprzez jaja; w ten sposób pokazał, że nie pojawiły się one znikąd.
Jeszcze bez komentarzy