Plik Sztuka gotycka Był to styl sztuki średniowiecznej, który rozwinął się w północnej Francji w XII wieku, na czele z rozwojem architektury gotyckiej. Ponadto charakteryzował się tym, że był sztuką, która wyewoluowała z okresu romańskiego i przetrwała do końca XVI wieku na niektórych obszarach Europy..
Architektura i drobne sztuki, takie jak malarstwo i rzeźba gotycka, rozprzestrzeniły się i rozkwitły w Europie Zachodniej i Środkowej w średniowieczu..
Termin „gotyk” został wymyślony przez klasycznych włoskich pisarzy renesansu, którzy przypisywali wynalazek barbarzyńskim plemionom gotyckim, które zniszczyły Cesarstwo Rzymskie i jego klasyczną kulturę. W rzeczywistości gotyk był dla nich synonimem „nieklasycznej brzydoty”.
Podobnie jak sztuka romańska, sztuka gotycka charakteryzowała się tym, że była głęboko religijną sztuką chrześcijańską i maryjną par excellence; możliwość obserwacji w rzeźbach, obrazach, a nawet w symbolicznej esencji gotyckich witraży katedr.
Indeks artykułów
Kiedy Imperium Rzymskie upadło w roku 475. C, plemiona germańskie lub Gotowie, wchłonęli to, co pozostało ze starego imperium. Jednak plemiona te nie charakteryzowały się zjednoczeniem; w przeciwnym razie walczyliby ze sobą.
Strach zahamował handel, rozprzestrzenianie się kultury i upadek postępu kulturalnego, zapoczątkowując ciemne wieki. Rosnący strach spowodował stagnację społeczeństwa i zaprzestali podróżowania, co doprowadziło do powstania społeczeństwa średniowiecznego i feudalnego..
W średniowieczu robotnicy zajmowali się uprawą ziemi, a panowie w zamian zapewnili ochronę, gdyż tereny robotnicze często były niebezpieczne..
Średniowieczny obskurantyzm charakteryzował okres zacofania, z gwałtowną stagnacją intelektualną. Z tego powodu rozpoczęto budowę wielkich zamków, które ostatecznie dały początek gotyckiej architekturze, nazwanej tak od plemion barbarzyńskich..
Sztuka gotycka pojawiła się we Francji na początku XII wieku wraz z kościołem opackim Saint Denis zbudowanym przez francuskiego kościelnego Sugera. Styl rozprzestrzenił się w Europie, od architektury, rzeźby o monumentalnych i osobistych rozmiarach, po tekstylia, malarstwo, witraże i iluminowane rękopisy..
Uważa się, że zakony klasztorne (zwłaszcza cystersi i kartuzi) były ważnymi budowniczymi, którzy rozpowszechnili styl i rozwinęli warianty w całej Europie..
Duża część sztuki gotyckiej w tym okresie miała charakter religijny, czy to na zlecenie kościoła, czy też świeckich. Ten rodzaj sztuki charakteryzował się odzwierciedleniem wierzeń wydarzeń Starego i Nowego Testamentu. Z tego powodu mówi się, że gotyk był ewolucją sztuki romańskiej w Europie.
Wielu artystów i architektów tamtych czasów narzekało na pojawiające się nowe barbarzyńskie style. Z tego powodu słowo „gotyk” zostało przypisane jako synonimy tego, co uważano za nieporządne, potworne i barbarzyńskie..
Sztuka gotycka była stylem wyłącznie religijnym. Kościół rzymski odegrał wielką rolę w rozwoju tego stylu artystycznego. Nie tylko zainspirowała opinię publiczną i jej świeckich przywódców, ale także ustanowiła związek między religią a sztuką..
Okres gotyku zbiegł się z wielkim wzrostem kultu Maryi Panny, w której sztuki wizualne odegrały fundamentalną rolę..
Wizerunki Maryi Dziewicy rozwinęły się ze sztuki bizantyjskiej poprzez koronację Marii, ale mają znacznie bardziej ludzkie i rzeczywiste cechy. Tematy takie jak cykle życia dziewicy były bardzo popularne w sztuce gotyckiej.
Ogromnym zainteresowaniem cieszyły się wystawy przedstawiające Chrystusa i Jego cierpienia; odbywały się wystawy obrazów i rzeźb Jezusa Chrystusa, ogólnie ukazujących rany Jego męki jako synonimu odkupienia człowieka, obok świętych i aniołów, którzy pojawiali się w gotyckiej sztuce kościołów.
Sztuka romańska była poprzedniczką sztuki gotyckiej, charakteryzującej się także głęboką religijnością, reprezentowaną przez katedry rozlokowane na całym kontynencie europejskim..
Gotyk, ze swej strony, odtworzył emblematyczne katedry pełne światła o dużej wysokości jako główne i różne cechy sztuki romańskiej.
Z drugiej strony w sztukach mniejszych, takich jak malarstwo i rzeźba, były one prawie całkowicie oddzielone od architektury romańskiej; nie tylko z powodu różnic w stylu, ale także z powodu ich szczególnej ewolucji.
Podobnie jest z ciągłością pewnych elementów: klasztor nadal był główną instytucją, która różniła się tylko pewnymi szczegółami i dostosowaniem do nowych idei sztuki..
Plan kościołów gotyckich nadal miał krzyż łaciński, podobnie jak romańskie, z apsydą skierowaną na wschód. Różnica polega na włączeniu transeptu; dodatkowa krótka nawa główna na planie krzyża łacińskiego, oprócz naw, kaplic i obejścia.
Akcentowano sztukę gotycką, aby uwolnić człowieka od ciemności i grzechu, aby zbliżyć go do światła. Nowe budynki chrześcijańskie chciały zachęcić człowieka do przestrzegania wartości religijnych tamtych czasów.
Z tego powodu gotyckie techniki budowlane charakteryzowały się wprowadzaniem światła do wnętrza kościołów. Dla ówczesnego społeczeństwa Bóg był synonimem światła i artystycznej iluminacji.
W tym sensie światło było fizyczne i nie tak bardzo kształtowane przez obrazy; Była to symulacja boskiego światła, które przyszło z nieba i oświetliło twarze wiernych.
Poprzez tworzenie witraży, rozet i grą uderzających kolorów przekształcił się w nierealną i symboliczną przestrzeń..
Królewskie opactwo Saint Denis, znajdujące się we Francji, było zaproszeniem do gotyckiej architektury charakteryzującej się koronami kaplic i witrażami, które budowniczowie chcieli naśladować przez całe stulecie.
Na tym etapie chciał kontynuować model dawnych kościołów romańskich, ale z pewnymi zmianami, takimi jak eleganckie przedłużenia, łańcuch kaplic i popularne świecące okna architektury gotyckiej..
Inną kluczową cechą jest tak zwane „sklepienie żebrowe”; utworzony przez skrzyżowanie dwóch ostrołukowych sklepień kolebkowych. Wszystkie łuki mają korony mniej więcej na tym samym poziomie, czego nie mogli osiągnąć architekci romańscy..
Pół wieku po powstaniu architektury gotyckiej, w roku 1194, wielki pożar zniszczył zarówno miasto Chartres we Francji, jak i jego katedrę..
Jedyną częścią katedry, której udało się uratować, była krypta, zachodnie wieże i portal królewski. Dlatego myśleli o jego rekonstrukcji, obserwując, że szata dziewicy w krypcie pozostała nienaruszona..
Nowa katedra w Chartres jest uważana za pierwszą budowlę w stylu gotyckim. Znakiem rozpoznawczym stylu gotyckiego jest zastosowanie podwyższonych przypór i wyeliminowanie romańskich murów..
Z kolei nowa elewacja wysokiej gotyckiej trójdzielnej nawy z arkadą, clerestorium i dużymi oknami. Dzięki temu udało mu się wejść do znacznie większej ilości światła niż konstrukcje wczesnogotyckie.
Suger był francuskim opatem, mężem stanu i historykiem urodzonym w 1081 roku, znanym jako jeden z pierwszych mecenasów architektury gotyckiej i któremu przypisuje się popularyzację stylu..
Według niektórych wzmianek, Suger był powiernikiem francuskich królów Luisa VI i Ludwika VII, z powodu którego zdecydowali się powierzyć mu około 1137 roku odbudowę wielkiego kościoła Saint Denis; kościół grobowy dla francuskich monarchów.
Suger rozpoczął od rekonstrukcji fasady karolińskiej, a kolejną zaprojektował jako echo rzymskiego Łuku Konstantyna, z jego podziałem na trzy części, a także dużymi portalami łagodzącymi zatory..
Z drugiej strony zaprojektował chór, w którym umieścił witraże z zamiarem doświetlenia wnętrza. Dodatkowo zaprojektował ostrołukowy łuk oraz sklepienie żebrowe.
Królewskie opactwo Saint Denis to średniowieczny kościół położony na północnych przedmieściach Paryża. Kościół ma znaczenie historyczne i architektoniczne; jego chór, ukończony w 1144 r., pokazuje pierwsze użycie elementów architektury gotyckiej.
Jest znana jako pierwsza świątynia zbudowana w stylu gotyckim przez słynnego Sugera, a także jako miejsce pochówku francuskiej monarchii..
Dzięki tej świątyni witraże zostały wprowadzone do sztuki gotyckiej, co pozwoliło na dostęp naturalnego światła, wywołując efekty wizualne podczas przechodzenia przez efektowne kolory szkła..
Malarstwo gotyckie charakteryzowało się sztywnymi, prostymi, w niektórych przypadkach naturalnymi formami. Zaczęto go używać do ozdabiania ołtarza (ozdobnego panelu za ołtarzem), najczęściej scenami i postaciami z Nowego Testamentu, Męki Chrystusa i Matki Boskiej.
Jako tło obrazów zastosowano kolor złoty z wyrafinowaną dekoracją z drobnymi detalami. Później obrazy zmieniały swój temat na mniej religijny i bardziej rycerski wobec wydarzeń historycznych.
Ponadto motywy religijne i świeckie były reprezentowane w iluminowanych rękopisach w stylu gotyckim..
Zastosowanie szkła w Europie zyskało popularność dzięki pracom artystycznym wykonanym z tego materiału, oprócz tego, że zastosowano je na dużych powierzchniach, takich jak rozety i okna. Do malowania szkła użyto czarnej farby, jasnych kolorów, a później zwiększono użycie żółtego.
Duccio Buonunsegna był jednym z największych włoskich malarzy średniowiecza i założycielem szkoły sieneńskiej. Sztuka Duccia opierała się na tradycji włosko-bizantyjskiej, zreformowanej przez ewolucję klasyczną, z nową duchowością w stylu gotyckim.
Największym z jego dzieł jest ołtarz w katedrze w Sienie, zwanej „Maestà”. Styl Duccia był podobny do stylu sztuki bizantyjskiej, z pozłacanymi tłami i znanymi scenami religijnymi. Włoskiemu malarzowi gotyckiemu udało się podbić medium dzięki swojej precyzji i delikatności.
La Maestà to ołtarz składający się z serii pojedynczych obrazów zamówionych przez miasto Siena włoskiemu artyście Duccio w latach 1308-1311, znajdujący się w katedrze w Sienie we Włoszech.
Przednie panele tworzą dużą Dziewicę z dzieckiem otoczonym świętymi i aniołami, a także scenę z dzieciństwa Chrystusa z prorokami.
Rzeźba gotycka była ściśle związana z architekturą poprzez jej wykorzystanie do ozdabiania elewacji katedr. Pierwsze gotyckie rzeźby były kamiennymi figurami świętych, Świętej Rodziny i służyły do ozdabiania drzwi katedr.
W XII i na początku XIII wieku rzeźby stały się bardziej zrelaksowane i naturalistyczne w swoim traktowaniu w porównaniu z rzeźbą romańską..
Choć rzeźby zachowały monumentalność romańską, mają zindywidualizowane twarze i postacie, a także naturalne gesty, które pokazują klasyczną równowagę, która sugeruje świadomość starożytnych rzymskich modeli..
W XIV wieku rzeźba gotycka stała się bardziej wyrafinowana, elegancka i delikatna. Rozprzestrzenił się w całej Europie i był znany jako „międzynarodowy styl gotycki”.
Wit Stwosz był jednym z najwybitniejszych i najbardziej rozpoznawalnych rzeźbiarzy i snycerzy XVI-wiecznych Niemiec oraz charakterystyczną cechą późnego gotyku..
Jego styl podkreślał patos i emocje, wspomagany cnotliwą pracą falujących zasłon. Stwosz znany jest z wykonania ołtarza w bazylice Santa Maria w Krakowie; majestatyczny ołtarz wyrzeźbiony w drewnie i pomalowany w latach 1477-1489.
Rzeźba późnego gotyku lub międzynarodowego gotyku ujawnia większą powściągliwość. Jego wyrazistość kompozycyjna była ponad monumentalna, choć Stwoszowi udało się wykonać duże rzeźby z malowanego drewna.
Bazylika Mariacka w Krakowie, w Polsce, w stylu gotyckim, znana jest głównie z malowanego drewnianego ołtarza wykonanego przez niemieckiego Wita Stwosza pod koniec XV wieku.
Rzeźba składała się z tryptyku wykutego w drewnie i znanego jako jeden z największych ołtarzy na świecie. Ma około 13 metrów wysokości i 11 metrów szerokości, gdy panele tryptyków są całkowicie otwarte.
Wyrzeźbione realistyczne postacie mają około 2,7 metra wysokości i każda została wyrzeźbiona z pnia lipy. Po zamknięciu paneli wyświetlanych jest dwanaście scen z życia Jezusa i Maryi.
Jeszcze bez komentarzy