Aubrey beardsley (1872 - 1898) był brytyjskim malarzem i ilustratorem znanym jako czołowy angielski przedstawiciel swojej sztuki w latach 90-tych XIX wieku; w rzeczywistości do tego czasu stał się najbardziej znanym młodym artystą w Anglii. Po Oscara Wilde był najwybitniejszą postacią ruchu kosmetycznego.
Jego styl ewoluował drastycznie, od wpływów średniowiecznego renesansu, z elementami przedrafaelickimi, przez japonizm, aż po wyraźne początki secesji. Mieszanka różnych wpływów została uznana za jedno z najlepszych dzieł w jego krótkiej i płodnej karierze..
Beardsley od dawna uważany jest za jednego z najbardziej kontrowersyjnych artystów epoki sztuki współczesnej, słynącego z mrocznych i erotycznych obrazów. Jego prace były wówczas skandalem, w innych budziły niesamowity podziw.
Chociaż osiągnął sukces we wczesnych latach dwudziestych, jego kariera artystyczna trwała dość krótko, bo zaledwie sześć lat z powodu jego wczesnej śmierci..
Indeks artykułów
Aubrey Beardsley urodził się 21 sierpnia 1872 roku w Brighton w Anglii. Jego ojciec, Vincent Beardsley, pochodził z zamożnej rodziny, ale po pewnym czasie stracił pozycję, zmuszając go do znalezienia pracy..
Jego matka, Ellen (Pitt) Beardsle, również pochodziła z zamożnej rodziny w społeczeństwie; był pianistą i malarzem sylwetek. Być może to od niej Aubrey wzbudził jego ciekawość sztuką.
Pittowie byli dobrze ugruntowaną i szanowaną rodziną w Brighton. Mówi się, że matka Aubrey miała lepszą sytuację niż jej ojciec; w rzeczywistości, wkrótce po ich ślubie, Vincent musiał sprzedać część swoich aktywów, aby zapłacić za swoje niewywiązanie się z obowiązków wynikających z braku ślubu.
Zanim Audrey zainteresowała się rysowaniem, miała pasję do muzyki, którą kontynuowała przez całe życie i nad którą pracowała przez jakiś czas. W wieku 7 lat zdiagnozowano u niego gruźlicę i musiał zostać wysłany do szkoły w Sussex, aby odzyskać siły oddechowe..
W 1883 roku jej ojciec przyjął posadę w Londynie, gdzie Audrey i jej siostra Mabel zostali zachęceni do dawania recitali fortepianowych, aby zarobić dodatkowe pieniądze. Aubrey i jego siostra zdołali wystąpić na różnych koncertach w mieście i stali się znani jako zjawiska muzyczne..
Rok później, w 1884 roku, trudności finansowe zmusiły jego rodziców do wysłania go i jego siostry do ciotki ze strony matki w Brighton..
Mówi się, że bracia Beardsley weszli do kościoła, aby obejrzeć prerafaelickie witraże; artystyczny wyraz epoki wiktoriańskiej. Najwyraźniej było to pierwsze podejście Aubreya Beardsleya do sztuki prerafaelitów, które zainspirowało go w kolejnych latach..
W styczniu 1885 roku rozpoczął naukę w Brighton, Hove and Sussex High School, w której przebywał przez następne cztery lata. Jego pierwsze wiersze, rysunki i karykatury ukazały się drukiem w szkolnym czasopiśmie.
W 1888 roku Aubrey Beardsley dostał pracę w biurze architektonicznym, a następnie w firmie ubezpieczeniowej znanej jako Życie i ogień strażnika.
Beardsley, wierny naśladowca angielskiego artysty Edwarda Burne-Jonesa, pomyślał, że z łatwością może zbliżyć się do artysty. Dzięki swojemu przekonaniu skłonił Burne-Jonesa do obejrzenia próbki jego pracy..
Stamtąd Burne-Jones został mentorem Beardsleya, jednocześnie zarabiając na życie jako urzędnik. Sir Burne-Jones zaprowadził go na kilka miesięcy do wieczornych zajęć w Westminster School of Art, a jedyną jego zawodową instrukcją było.
W 1892 roku księgarz Frederick Evans polecił Beardsleya wydawcy J.M. Dent jako ilustrator swojej następnej książki. Dent szukał ilustratora z wystarczającą wyobraźnią, który potrafiłby wykonać wiele różnych projektów..
Po tym, jak Beardsley wysłał kopię próbną do Denta, został zatrudniony od razu. Na początku projektu Beardsley z wielkim entuzjazmem zaczął odtwarzać jeden rysunek po drugim; Jednak Beardsley zaczął odchodzić od historii, powodując niezadowolenie Denta..
Beardsley zaczął pracować nad ilustracjami, które przypominały mu sztukę Burne-Jonesa. Mimo to w tym samym roku Beardsley udał się do Paryża, gdzie odkrył sztukę plakatu francuskiego malarza Henri de Toulouse-Lautreca oraz paryską modę japońskich grafik, które wywarły ogromny wpływ na jego własny styl..
W 1893 roku opublikowano dwie prace Denta, czyniąc z Beardsleya najsłynniejszego młodego artystę w Anglii. „Beardsley Boom” rozpoczął się, gdy pojawił się w głównym artykule The Studio w londyńskiej publikacji artystycznej..
Na podstawie tej publikacji irlandzki pisarz Oscar Wilde rozważał współpracę z Beardsleyem po obejrzeniu jego ilustracji. Stamtąd Wilde zaprosił Beardsleya do zilustrowania swojej słynnej pracy pt Salome.
Po ilustracjach do Salome, Beardsley był blisko powiązany z Oscarem Wilde w świadomości publicznej, co było szkodliwe dla Beardsleya z powodu aresztowania Irlandczyka za nieprzyzwoitość seksualną..
Chociaż ilustrator nie miał bezpośrednich powiązań z wydarzeniami, The Yellow Book (kwartalnik literacki) wydalił Beardsleya z powodu jego słabych powiązań z Wildem. Po tych wydarzeniach kariera Beardsleya w magazynie była prawie stracona..
Następnie połączył siły z redaktorem The Yellow Book i współautorem Leonardem Smithersem, aby stworzyć konkurencyjną gazetę o nazwie The Savoy Magazine, której Beardsley został dyrektorem artystycznym. Jednocześnie nadal wykorzystywał swój talent do karykatury satyrycznej i politycznej..
W styczniu 1896 roku Beardsley doznał lekkiego krwotoku z powodu gruźlicy. Chociaż po tym nawrocie stał się jeszcze słabszy, zaczął pracować nad swoimi ilustracjami Gwałt na zamku; długi wiersz narracyjny Anglika Aleksandra Pope'a.
Te bardzo złożone rysunki z wyraźnym XVIII-wiecznym stylem rokokowym są uważane za jedne z jego najlepszych dzieł. W tym samym roku ukazało się dzieło angielskiego poety, podczas gdy Beardsley pracował nad erotyczną książką pt Lysistrata.
W grudniu 1896 roku Beardsley doznał gwałtownego krwotoku podczas spaceru z matką w Boscombe w Anglii. Później przeniósł się do pobliskiego miasta Bournemouth, aby żyć w bardziej umiarkowanym klimacie..
31 grudnia 1897 roku Beardsley zdecydował się zostać przyjęty przez Kościół katolicki w ramach pokuty po niektórych swoich publikacjach..
Ilustrator napisał do Leonarda Smithersa, prosząc go o zniszczenie wszystkich kopii pracy. Lysistrata oprócz wszelkich innych nieprzyzwoitych rysunków; mimo to Smithers zignorował prośbę Beardsleya.
Beardsley przeniósł się na Riwierę Francuską, gdzie zmarł 16 marca 1898 roku w wieku 25 lat. Po jego śmierci Oscar Wilde napisał o swoim krótkim życiu.
Ruch estetyczny rozpoczął się jako reforma w Wielkiej Brytanii w rękach radykalnej grupy projektantów i artystów w latach 60. XIX w. Ruch ten rozwijał się przez następne dwie dekady, tak jak Beardsley zaczynał w świecie ilustracji..
Z tego powodu Beardsley bronił ruchu, będąc jednym z jego najwierniejszych przedstawicieli. W tamtych czasach kosmetyczki bardziej skupiały się na „estetycznie pięknym” niż na głębokim znaczeniu prac, np. Na kwestiach społeczno-politycznych..
Wielu estetyków nie zadowalały standardy sztuki i projektów ujawnione w latach pięćdziesiątych XIX wieku pod wpływem realizmu i naturalizmu. Młodzi reformatorzy chcieli odkryć nowe sposoby życia wbrew tym, co było dla nich „przerażającymi normami projektowymi”..
Podczas gdy sztuka Edwarda Brune-Jonesa była wystawiana jako uczestnik ruchu, jego sztuka zawiera narrację i przekazuje przesłania moralne. Beardsley odszedł od tego żywiołu, mimo że był jego wiernym naśladowcą.
Przykładem ruchu kosmetycznego Beardsleya są ilustracje erotyczne. Ilustracje przedstawiające ogromne narządy płciowe ilustrują podstawowe wartości estetyzmu, który zachęca raczej do zmysłowej reprezentacji niż przesłania moralnego.
Japonizm został po raz pierwszy opisany we Francji w 1872 roku i obejmuje badanie sztuki japońskiej oraz jej wpływu na sztuki piękne w całej kulturze zachodniej. Termin ten jest używany w odniesieniu do japońskiego wpływu na sztukę europejską.
Kiedy Beardsley podróżował do Paryża, był przesiąknięty tym stylem, który kwitł w tamtym czasie, zwłaszcza przez europejskich impresjonistów. Beardsley był przekonany japońskim stylem i grafiką, więc zastosował go w swoich ilustracjach.
Beardsley był nie tylko mocno pochłonięty tego typu sztuką, ale mówi się, że większość członków ruchu kosmetycznego była pod wpływem japońskich drzeworytów, które stały się popularne w Wielkiej Brytanii..
Grafika kwitła w okresie secesji (nowej sztuki) dzięki nowym technologiom druku i kolorowej litografii, które umożliwiły masową produkcję kolorowych plakatów. Beardsley był liderem tego ruchu w Wielkiej Brytanii i czołowym w dziedzinie grafiki.
Pod koniec XIX wieku najważniejszym nurtem estetycznym była w Wielkiej Brytanii secesja; był jednak kontrowersyjny ze względu na ryzykowne pokazy silnych, mrocznych, złych i erotycznych obrazów..
Mimo to grupa artystów - w tym Aubrey Beardsley - oddała się stylowi. Jego czarno-białe prace, płynne linie i erotyczny ładunek były charakterystyczne dla secesji.
Beardsley zapożyczył aspekty różnych nurtów artystycznych i zaadoptował je do własnych celów i stylu. Zawłaszczył sobie śmierć, erotyzm i dekadencję, stopniowo dostosowując się do nowoczesnego stylu secesji..
„Nowa sztuka” Beardsleya jest najbardziej odzwierciedlona w ilustracjach wykonanych na potrzeby pracy Salome; noszenie linek jest organiczne i luźne. Ponadto użycie lilii było charakterystyczne dla secesji: wiele motywów obejmowało wąsy winorośli i lilie.
Ta ilustracja została wykonana przez Aubreya Beardsleya w latach 1893-1894 i stworzona na potrzeby pracy Le Morte D'Arthur Anglika Thomasa Malory'ego. Był to jeden z wielu, które pomogły w przedstawieniu autorskiej interpretacji historii króla Artura..
Obraz nawiązuje do skazanej na zagładę historii miłosnej Tristram i Izoldy. Beardsley przedstawia parę jako postacie androgyniczne; to znaczy ma niejednoznaczne cechy ciała bez różnicowania płci.
Para jest przedstawiona na ozdobnym filarze oddzielającym kompozycję. Obramowane kwiaty zdobią granicę i wydają się gotowe do wybuchu, sugerując dojrzałość lub być może przewidując rozkwit czegoś złowrogiego.
To dzieło zostało nazwane pierwszym arcydziełem Beardsleya, nadając mu unikalny styl pełen średniowiecznych kwiatowych wzorów, romansów przedrafaelickich i mrocznych motywów seksu i śmierci..
Spódnica Peacock to ilustracja z 1893 roku autorstwa Aubrey Beardsley. Jego oryginalny rysunek piórem i tuszem został odtworzony jako drzeworyt w pierwszym angielskim wydaniu dzieła. Salome, przez Oscara Wilde'a.
Ilustracja przedstawia widok z tyłu pokoju kobiety (Salomé) ubranej w długą szatę ze stylizowanym wzorem pawich piór, a także jej nakrycie głowy. Inne długie pawie pióra pokrywają jego plecy.
Salome skręca w prawo, by rozmawiać z „młodym Syryjczykiem”, wspomnianym w sztuce, z włochatymi męskimi kolanami, misterną fryzurą i plisowaną tuniką..
Intencją Beardsleya jest zakwestionowanie wiktoriańskich koncepcji seksualności i ról płciowych. Pojęcie nowej kobiety jest reprezentowane w jej uderzającej pawi spódnicy, w przeciwieństwie do wiktoriańskiego pojęcia kobiety uległej i podporządkowanej..
Zwłaszcza w tej pracy płynne linie demonstrują podstawową charakterystykę Art nouveau nad czym Beardsley chciał się zastanowić.
Kobieta na Księżycu jest ilustracją wykonaną przez Abrey Beardsley w roku 1894 stworzoną specjalnie do tej pracy Salome przez Oscara Wilde'a. Ilustracja oparta jest na nagim mężczyźnie, który próbuje chronić innego okrytego tuniką, który patrzy na księżyc na horyzoncie.
W wersji Wilde'a obie postacie są ofiarami nieodwzajemnionej miłości. W tej sztuce Beardsley bawi się ideą przedstawiania człowieka na Księżycu jako autora, Wilde'a, który kontroluje postacie. Kreskówka księżycowa twarz jest gruba, podobnie jak inne kpiące portrety stworzone przez ilustratora.
Podobnie jak w innych pracach, Beardsley podkreśla w tej jednej homoseksualne namiętności, do których nawiązuje w całej książce, również w celu zajęcia się wiktoriańską krytyką homoseksualizmu w tej chwili..
Jeszcze bez komentarzy