Plik bakterie autotroficzne są to mikroorganizmy, które prezentują dość złożony aparat metaboliczny. Bakterie te są zdolne do asymilacji materii nieorganicznej, przekształcenia jej w materię organiczną, którą następnie wykorzystują do opracowania biocząsteczek niezbędnych do ich rozwoju..
Dlatego te rodzaje mikroorganizmów są niezależne, zachowując się jak organizmy wolno żyjące. Nie muszą atakować innych organizmów ani rozkładać martwej materii organicznej, aby uzyskać składniki odżywcze potrzebne do przeżycia..
Bakterie autotroficzne odgrywają fundamentalną rolę w ekosystemie, ponieważ dostarczają materii organicznej niezbędnej do rozwoju innych żywych istot. Oznacza to, że spełniają istotne funkcje dla utrzymania równowagi ekologicznej..
Uważa się, że organizmy te są pierwszymi formami życia na planecie; aw wielu ekosystemach rozpoczynają łańcuch pokarmowy.
Bakterie autotroficzne występują w różnych niszach ekologicznych. Na przykład błotnisty morski śnieg, świeże i słone wody, gorące źródła, gleby wytwarzające między innymi materię organiczną.
Indeks artykułów
W zależności od systemu metabolicznego, w jakim bakterie autotroficzne pobierają związki nieorganiczne i przekształcają je w związki organiczne, klasyfikuje się je jako fotoautotrofy lub chemoautotrofy.
Do fotoautotrofów należą algi, rośliny i niektóre bakterie. Charakteryzują się wykorzystaniem światła słonecznego jako źródła energii do przeprowadzenia procesu przemiany materii nieorganicznej w organiczną.
W przypadku bakterii fotoautotroficznych te z kolei dzielą się na fotoautotrofy tlenowe i beztlenowe..
U tego typu bakterii zachodzi proces fotosyntezy, polegający na wychwytywaniu energii słonecznej przez zielony pigment zwany bakteriochlorofilem i przekształcaniu jej w energię chemiczną..
Energia ta jest wykorzystywana do pobierania dwutlenku węgla ze środowiska oraz wraz z wodą i solami mineralnymi do produkcji glukozy i tlenu. Glukoza jest wykorzystywana do wewnętrznych procesów metabolicznych, a tlen jest uwalniany na zewnątrz.
Charakteryzują się tym, że są bakteriami beztlenowymi, ponieważ nie wykorzystują tlenu w procesie oddychania, nie uszkadzając go. Wykorzystują również światło słoneczne jako źródło energii. Niektóre utleniają Fedwa przy braku tlenu.
Bakterie chemoautotroficzne wykorzystują energię chemiczną do swoich procesów metabolicznych. Uzyskuje się to w wyniku utleniania związków nieorganicznych, oprócz wykorzystania CO2 jako źródła węgla.
Zredukowane pierwiastki nieorganiczne pobierane ze środowiska obejmują siarkowodór, siarkę elementarną, żelazo, wodór cząsteczkowy i amoniak..
Ich istnienie gwarantuje życie innym istotom żywym, ponieważ związki nieorganiczne, które pobierają ze środowiska, są toksyczne dla innych mikroorganizmów. Ponadto związki uwalniane przez bakterie autotroficzne mogą być przyswajane przez niektóre bakterie heterotroficzne..
Bakterie chemoautotroficzne są bardzo liczne. Na ogół żyją we wrogich ekosystemach, to znaczy są ekstremofilami.
Istnieją również inne organizmy, które zachowują się jak autotrofy, ale należą do innych domen. Na przykład domena Archaea (metanogeny i termokwasofile). Ponieważ jednak nie są to zwykłe bakterie, nie zostaną uwzględnione w tym artykule..
Bakterie autotroficzne dzieli się na halofile, utleniacze i reduktory siarki, nitryfikatory, bakterie żelaza i bakterie anammox..
Są to bakterie, które mogą wytrzymać wysokie stężenia soli. Bakterie te są zwykle surowymi lub ekstremalnymi halofilami. Zamieszkują środowiska morskie, takie jak Morze Martwe.
Są również znane jako bakterie sulfoksydacyjne. Te mikroorganizmy pobierają nieorganiczną siarkę ze środowiska, aby ją utleniać i wytwarzać własne produkty przemiany materii..
Oznacza to, że wychwytują siarkowodór (gaz zapachowy) powstały w wyniku rozkładu związków organicznych zawierających siarczany, prowadzonego przez beztlenowe bakterie heterotroficzne..
Bakterie sulfoksydacyjne są tlenowymi chemoautotrofami i przekształcają siarkowodór w siarkę elementarną.
Wytrzymują wysokie temperatury, żyją w ekstremalnych niszach ekologicznych, takich jak aktywne wulkany, gorące źródła czy oceaniczne kominy hydrotermalne oraz w złożach pirytu (minerału siarczku żelaza)..
Można je znaleźć w glebach bogatych w żelazo, rzekach i wodach gruntowych. Bakterie tego typu pobierają jony żelaza i czasami mangan w stanie zredukowanym i utleniają je, tworząc tlenek żelaza lub mangan..
Tlenek żelaza nadaje substratowi, w którym żyją te bakterie, charakterystyczny czerwonawo-pomarańczowy kolor.
Są to bakterie odpowiedzialne za utlenianie zredukowanych nieorganicznych związków azotu, takich jak amon lub amoniak, w celu przekształcenia ich w azotany.
Można je znaleźć na ziemi, w wodzie słodkiej i słonej. Rozwijają się w pełni tam, gdzie występuje wysoki stopień rozpadu białek, co w konsekwencji prowadzi do produkcji amoniaku.
Są to bakterie, które beztlenowo utleniają jony amonowe i azotyny i tworzą azot.
Wszystkie typy bakterii autotroficznych (fotoautotrofy i chemoautotrofy) są wolno żyjące, co jest ich cechą wspólną z fotoheterotrofami, natomiast chemoheterotrofy muszą pozyskiwać składniki odżywcze z innych organizmów pasożytujących na pasożytach..
Z drugiej strony bakterie chemoautotroficzne różnią się od chemoheterotrofów środowiskiem, w którym się rozwijają. Bakterie chemoautotroficzne zwykle żyją w ekstremalnych warunkach środowiskowych, w których utleniają nieorganiczne pierwiastki, które są toksyczne dla innych mikroorganizmów..
Natomiast bakterie chemoheterotroficzne mają tendencję do życia w organizmach wyższych..
Bakterie autotroficzne wykorzystują materię nieorganiczną do syntezy związków organicznych. Potrzebują jedynie wody, soli nieorganicznych i dwutlenku węgla jako źródła węgla do życia.
Podczas gdy bakterie heterotroficzne potrzebują do wzrostu i rozwoju źródła węgla ze złożonych już wytworzonych związków organicznych, takich jak glukoza.
Liczenie bakterii autotroficznych z niektórych ekosystemów można przeprowadzić metodą mikroskopii opartej na epifluorescencji..
Technika ta wykorzystuje fluorochrom, taki jak prymulina i filtry wzbudzające dla światła niebieskiego i ultrafioletowego. Bakterie autotroficzne różnią się od heterotrofów tym, że są zabarwione na jasno biało-niebieskie, bez maskowania autofluorescencji bakteriochlorofilu, podczas gdy heterotrofy nie wybarwiają się.
Bakterie autotroficzne są saprofitami i nie powodują chorób u ludzi, ponieważ nie muszą pasożytować na organizmach wyższych, aby żyć.
Natomiast bakterie wywołujące choroby zakaźne u ludzi, zwierząt i roślin należą do grupy bakterii heterotroficznych, a konkretnie chemoheterotrofów..
W tej klasyfikacji znajdują się sinice. Są to jedyne komórki prokariotyczne, które wykonują fotosyntezę tlenową.
Są to bakterie wodne, najczęściej są to rodzaje Prochlorococcus i Synechococcus. Obie są częścią morskiego pikoplanktonu.
Gatunki są również znane Chroococcidiopsis, Oscillatoria, Nostoc Y Hapalosiphon.
W tej klasyfikacji są:
- Niesiarkowe bakterie fioletowe lub czerwone Rhodospirillum rubrum, Rhodobacter sphaeroides, Rhodomicrobium vannielii. Jednak mogą one również rozwijać się fotoheterotroficznie..
- Siarka fioletowa lub czerwona: Chromatium Vinosum, Thiospirillum jenense, Thiopedia rosea.
- Zieleń bezsiarkowa: Chloroflexus i Chloronema.
- Siarkowe warzywa: Chlorobium limicola, Prosthecochloris aestuarii, Pelodictyon clathratiforme.
- Heliobacterium modesticaldum.
Przykłady: Thiobacillus thiooxidans, Hydrogenovibrio crunogenus.
Przykłady: bakterie z rodzajów Nitrosomonas, Nitrosococcus, Nitrobacter Y Nitrococcus.
Przykłady: Thiobacillus ferrooxidans, Actidithiobacillus ferrooxidans Y Leptospirilum ferroxidans.
Wykorzystują wodór cząsteczkowy do przeprowadzania swoich ważnych procesów. Przykład wodorobakterii.
Przykłady odmian słodkowodnych: Brocadia, Kuenenia, Jettenia, Anammoxoglobus.
Przykład odmiany słonowodnej: Scalindua.
Jeszcze bez komentarzy