Bacteroides fragilis reprezentuje grupę Gram-ujemnych, niezarodnikujących, bezwzględnie beztlenowych bakterii Bacillary. Obejmuje B. fragilis, B. distasonis, B. ovatus, B. vulgatus, B. thetaiotaomicron, B. caccae, B. eggerthii, B. merdae, B. stercoris Y B. uniformis.
Wszystkie te prątki mają podobieństwa w czynnikach zjadliwości i oporności na antybiotyki. Ponadto stanowią 1% ludzkiej mikroflory okrężnicy, gdzie normalnie żyją w nieszkodliwym związku między żywicielem a żywicielem..
Jednak szczepy grupy Bacteroides fragilis są najczęściej spotykanymi patogenami w klinicznie ważnych zakażeniach wywołanych przez bakterie beztlenowe lub infekcje mieszane.
Co oznacza, że ważna jest nie ilość, w jakiej te bakterie znajdują się w okrężnicy, ale czynniki zjadliwości, które sprawiają, że rozwijają się one jako ważne czynniki zakaźne..
Z drugiej strony te mikroorganizmy są stosunkowo odporne na tlen, a ich udział w zakażeniach wywołanych przez wiele drobnoustrojów jest ważny. Oznacza to, że pomagają innym beztlenowcom zachować żywotność, pomagając zmniejszyć potencjał redoks..
Większość infekcji ma charakter oportunistyczny i endogenny. Oznacza to, że pojawiają się one w wyniku wyrzynania się błony śluzowej jelit w wyniku guzów, operacji, uchyłkowatości lub innych przyczyn, a opuszczając swoją niszę powodują posocznicę i ropnie brzuszne..
Indeks artykułów
Bacteroides fragilis Jest to jeden z gatunków tego rodzaju, który jest odporny na żółć, a także ma wysoką odporność na środki przeciwdrobnoustrojowe..
Oporność ta występuje głównie na antybiotyki beta-laktamowe (penicylina i cefalosporyny), ze względu na wytwarzanie beta-laktamaz, wśród których dominują cefalosporynazy..
Jednak niektóre antybiotyki beta-laktamowe są odporne na atak tych enzymów i dlatego czasami są przydatne B. fragilis. Te antybiotyki to tikarcylina, piperacylina, cefoksytyna i imipenem..
Ale problem oporności nie jest statyczny, więc za każdym razem bakterie nabywają więcej mechanizmów, aby uniknąć działania tych leków. W związku z tym zarejestrowano już procent oporności na wyżej wymienione leki, a także na tetracykliny i klindamycynę..
Jak dotąd metronidazol i chloramfenikol są skuteczne przeciwko prawie wszystkim szczepom B. fragilis.
Królestwo: Bakteria
Gromada: Bakterioidy
Klasa: Bacteroidia
Zamówienie: Bakteroidalny
Rodzina: Bacteroidaceae
Płeć: Bacteroides
Gatunki: fragilis
Mikroskopowo są to stosunkowo krótkie, blade pałeczki Gram-ujemne z zaokrąglonymi końcami, które nadają im kokokobakteryjny wygląd..
Bacilli mają średnicę od 0,5 do 0,8 µm i długość od 1,5 do 9 µm.
Mają również pewien polimorfizm (zarówno pod względem wielkości, jak i kształtu), gdy pochodzą z płynnych kultur, a także wykazują nieregularne zabarwienie i niektóre wakuole..
Te pałeczki nie tworzą zarodników i nie mają wici, to znaczy są nieruchome..
Kolonie są od białej do szarej, półprzezroczyste, gładkie i niehemolityczne. Przedstawiają spirale lub struktury pierścieniowe w obrębie kolonii. Mierzą 1 - 3 mm średnicy.
Bacteroides fragilis jest to dość zjadliwy mikroorganizm.
Wytwarza enzymy neuraminidazę, hialuronidazę, żelatynazę, fibrynolizynę, dysmutazę ponadtlenkową, katalazę, DNazę i heparynazę. Większość z tych enzymów współpracuje przy inwazji tkanek.
Dysmutaza ponadtlenkowa i katalaza pomagają usuwać toksyczne wolne rodniki, takie jak jon ponadtlenkowy Odwa- i nadtlenek wodoru H.dwaLUBdwa odpowiednio.
Stanowi to czynnik zjadliwości, ponieważ zapewnia mu większą przeżywalność i przewagę proliferacji w tkankach w porównaniu z innymi bezwzględnymi beztlenowcami, które nie mają tych enzymów..
Podobnie ma polisacharydową kapsułkę, którą można łatwo wykazać za pomocą barwienia czerwienią rutenową, tuszu indyjskiego lub mikroskopii elektronowej. Kapsułka jest niezbędnym elementem do uniknięcia fagocytozy przez komórki układu odpornościowego.
Ma również endotoksynę w ścianie komórkowej, podobnie jak wszystkie bakterie Gram-ujemne. Jednak nie zawiera lipidu A, 2-ketodeoksyyoktanianu, heptozy ani kwasu beta-hydroksymyrystynowego..
Dlatego ma słabą aktywność biologiczną w porównaniu z endotoksynami innych bakterii Gram-ujemnych. Wytwarza również enterotoksynę (toksynę B).
Wreszcie, oporność na antybiotyki jest cechą, która zwiększa zjadliwość, ponieważ utrudnia leczenie..
Wszystkie wymienione powyżej czynniki wirulencji odgrywają fundamentalną rolę w patogenezie..
Powoduje biegunkę zapalną, chociaż często występuje bezobjawowa kolonizacja.
Badania na ludziach sugerują związek między infekcją Bacteroides fragilis enterotoksynogenny z chorobami zapalnymi jelit i rakiem okrężnicy.
Często występuje w infekcjach wywołanych przez wiele drobnoustrojów.
Grupa B. fragilis Można go zidentyfikować dzięki pewnym testom biochemicznym:
Jest odporny na krążki penicylinowe 2U i krążki kanamycyny 1 µg. Jest wrażliwy na krążek 15 µg ryfampicyny.
Rośnie w podłożu z 20% żółcią, fermentuje sacharozę, nie produkuje barwnika, hydrolizuje eskulinę, redukcja azotanów jest ujemna, a indol ujemny..
Podobnie kwasy, które wytwarza B. fragilis wykonane z bulionu drożdżowo-glukozowo-peptonowego to kwas octowy, propionowy, bursztynowy i fenylooctowy.
Jest pozytywny pod względem katalazy, co jest niezwykłą cechą bakterii beztlenowych. Jest to mechanizm, który w infekcjach wywołanych przez wiele drobnoustrojów sprzyja namnażaniu się innych bakterii beztlenowych, ponieważ ten mikroorganizm współdziała w eliminacji toksycznych substancji z tlenu.
Najlepszą próbką zawsze będzie ropa lub płyn pobrany bezpośrednio ze zmiany. Pobieranie próbek i transport należy przeprowadzać w atmosferze beztlenowej i jak najszybciej przetransportować do laboratorium..
Do transportu beztlenowców można użyć specjalnych tub lub można je transportować w strzykawce bez pozostawiania powietrza wewnątrz i ochrony przed środowiskiem.
Rosną na agarze z krwią w warunkach beztlenowych w 37 ° C.
Należy zauważyć, że większość infekcji beztlenowych jest wywołana przez wiele drobnoustrojów iz tego powodu mikroorganizmy tlenowe, takie jak Enterobacteriaceae, mogą występować razem. Z tego powodu konieczne jest stosowanie antybiotyków w pożywkach hodowlanych do izolacji beztlenowców..
Najczęściej stosowanym w tym celu antybiotykiem jest aminoglikozyd, ponieważ wszystkie beztlenowce są na niego odporne..
Barwienie metodą Grama bezpośredniego materiału klinicznego wykazującego obecność bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych lub obu tych rodzajów silnie wskazuje na zakażenie beztlenowe. Dlatego barwienie metodą Grama jest często przydatne w leczeniu tych zakażeń..
Bacteroides fragilis wygląda jak pałeczka Gram-ujemna.
Podejście to jest prawie zawsze wykonywane empirycznie, ze względu na to, jak trudne i powolne są hodowle, w połączeniu z faktem, że u beztlenowców technika antybiogramu jest mniej wystandaryzowana dla tych mikroorganizmów..
Dlatego antybiotyki, w przypadku których spodziewana jest wrażliwość na beztlenowce, które zwykle powodują zakażenie, dobiera się w zależności od miejsca zakażenia..
W przypadku infekcji jamy brzusznej wymagane są antybiotyki odporne na beta-laktamazy.
W celu B. fragilis, zwykle stosuje się metronidazol, imipenem, aztreonam lub ceftriakson.
Jeszcze bez komentarzy