Termin batmotropizm odnosi się do zdolności komórek mięśniowych do aktywacji i zmiany ich równowagi elektrycznej pod wpływem zewnętrznego bodźca.
Chociaż jest to zjawisko obserwowane we wszystkich komórkach mięśni poprzecznie prążkowanych, termin ten jest powszechnie używany w elektrofizjologii serca. Jest synonimem pobudliwość. Końcowym efektem jest skurcz serca pod wpływem bodźca elektrycznego generującego pobudzenie.
Elektrokardiogram to tylko uproszczona próbka złożonego mechanizmu elektrycznego, który zachodzi w mięśniu sercowym w celu utrzymania skoordynowanego rytmu. Ten mechanizm pobudliwości obejmuje wejście i wyjście jonów sodu (Na+), potas (K.+), wapń (Ca++) i chloru (Cl-) do małych narządów wewnątrzkomórkowych.
Wahania tych jonów to ostatecznie te, które powodują zmiany niezbędne do wywołania skurczu.
Indeks artykułów
Termin batmotropizm lub pobudliwość odnosi się do zdolności komórek mięśniowych do aktywacji w obliczu bodźca elektrycznego.
Jest to właściwość mięśni szkieletowych, która choć nie jest specyficzna dla komórek serca, to najczęściej odnosi się do funkcjonalizmu serca..
Końcowym rezultatem tego mechanizmu jest skurcz serca, a wszelkie zmiany w tym procesie będą miały wpływ na rytm lub częstość akcji serca..
Istnieją stany kliniczne, które zmieniają pobudliwość serca, zwiększając ją lub zmniejszając, powodując poważne komplikacje w utlenianiu tkanek, a także tworzenie zakrzepów zatorowych.
Komórki serca lub miocyty mają środowisko wewnętrzne i zewnętrzne oddzielone warstwą tzw błona komórkowa. Po obu stronach tej membrany znajdują się cząsteczki sodu (Na+), wapń (Ca++), chlor (Cl-) i potas (K.+). Rozkład tych jonów determinuje aktywność kardiomiocytów.
W warunkach podstawowych, gdy nie ma impulsu elektrycznego, jony mają zrównoważoną dystrybucję w błonie komórkowej, znaną jako Potencjał błony. Ten układ jest modyfikowany w obecności bodźca elektrycznego, powodując pobudzenie komórek i ostatecznie powodując skurcz mięśnia..
Nazywa się bodziec elektryczny, który przechodzi przez błonę komórkową i powoduje redystrybucję jonów w komórce serca potencjał czynnościowy serca.
Kiedy bodziec elektryczny dociera do komórki, w wewnętrznym środowisku komórki zachodzi proces zmiany jonów. Dzieje się tak, ponieważ impuls elektryczny sprawia, że komórka jest bardziej przepuszczalna, umożliwiając w ten sposób wyjście i wejście jonów Na.+, K.+, AC++ i Cl-.
Wzbudzenie występuje, gdy wewnętrzne środowisko komórki osiąga niższą wartość niż środowisko zewnętrzne. Ten proces powoduje zmianę ładunku elektrycznego komórki, co jest znane jako depolaryzacja.
Aby zrozumieć proces elektrofizjologiczny, który aktywuje kardiomiocyty, czyli komórki mięśnia sercowego, stworzono model, który dzieli mechanizm na pięć faz.
Proces elektrofizjologiczny, który zachodzi w komórkach mięśnia sercowego, różni się od tego w innych komórkach mięśniowych. Dla twojego zrozumienia podzielono go na 5 faz ponumerowanych od 0 do 4.
- Faza 4: jest to stan spoczynku komórki, jony są zrównoważone, a ładunek elektryczny komórki ma wartości podstawowe. Kardiomiocyty są gotowe do odbioru bodźca elektrycznego.
- Faza 0: w tym momencie zaczyna się depolaryzacja komórki, to znaczy komórka staje się przepuszczalna dla jonów Na+ otwarcie określonych kanałów dla tego elementu. W ten sposób ładunek elektryczny wewnętrznego środowiska komórki zmniejsza się..
- Faza 1: to faza, w której Na przestaje wchodzić+ do komórki i następuje ruch jonów K + na zewnątrz przez wyspecjalizowane kanały błony komórkowej. Występuje niewielki wzrost obciążenia wewnętrznego.
- Faza 2: znany również jako Płaskowyż. Rozpoczyna się przepływem jonów Ca++ wewnątrz komórki, co powoduje powrót do ładunku elektrycznego pierwszej fazy. Przepływ K.+ za granicą utrzymuje się, ale następuje powoli.
- Faza 3: to proces repolaryzacji komórek. Innymi słowy, ogniwo zaczyna równoważyć swoje zewnętrzne i wewnętrzne obciążenie, aby powrócić do stanu spoczynku czwartej fazy..
Wyspecjalizowane komórki węzła zatokowo-przedsionkowego lub zatokowo-przedsionkowego mają zdolność automatycznego generowania potencjałów czynnościowych. Ten proces powoduje impulsy elektryczne, które przemieszczają się przez komórki przewodzące..
Automatyczny mechanizm węzła zatokowo-przedsionkowego jest wyjątkowy i różni się od pozostałych miocytów, a jego aktywność jest niezbędna do utrzymania rytmu serca.
Serce składa się z normalnych komórek mięśni szkieletowych i wyspecjalizowanych komórek. Niektóre z tych komórek mają zdolność przekazywania impulsów elektrycznych, a inne, takie jak te z węzła zatokowo-przedsionkowego, są zdolne do wytwarzania automatycznych bodźców wyzwalających wyładowania elektryczne..
Komórki serca mają właściwości funkcjonalne, które są znane jako podstawowe właściwości serca.
Właściwości te zostały opisane w 1897 r. Przez naukowca Theodora Wilhelma Engelmana po ponad 20 latach eksperymentów, w trakcie których dokonał bardzo ważnych odkryć, które były niezbędne do zrozumienia dzisiejszej elektrofizjologii serca..
Kluczowe właściwości funkcjonalizmu serca to:
- Chronotropizm, jest synonimem automatyzm i odnosi się do tych wyspecjalizowanych komórek, które są zdolne do generowania niezbędnych zmian w celu wyzwolenia impulsu elektrycznego w sposób rytmiczny. Jest to cecha charakterystyczna tzw fizjologiczny rozrusznik serca (węzeł zatokowo-przedsionkowy).
- Batmotropizm, to łatwość, z jaką komórka serca jest podekscytowana.
- Dromotropizm, odnosi się do zdolności komórek serca do przewodzenia impulsu elektrycznego i generowania skurczu.
- Inotropizm, to zdolność mięśnia sercowego do kurczenia się. Jest synonimem kurczliwość.
- Luzytropizm, to termin opisujący stan rozluźnienia mięśnia. Wcześniej uważano, że jest to tylko brak kurczliwości spowodowany stymulacją elektryczną. Jednak termin ten został włączony w 1982 roku jako podstawowa właściwość funkcji serca, ponieważ wykazano, że jest to proces wymagający energii, oprócz ważnej zmiany w biologii komórki.
Jeszcze bez komentarzy