Plik Bioregion neotropiczny lub neotropowy to nazwa nadana rozszerzeniu terytorium, ekosystemów, fauny i flory, które rozciąga się od Meksyku po południową Brazylię, obejmując całą Amerykę Środkową, Karaiby i prawie całą Amerykę Południową, chociaż niektóre badania obejmują cały Południowy Stożek.
Nazwę bioregionu przypisuje się mu z działu biogeografii i służy odróżnieniu go od innych dużych bioregionów świata. Neotropics charakteryzuje się dużą obecnością lasów tropikalnych, dużym bogactwem zwierząt i roślin; pory roku opadów i dobrze zaznaczone susze.
Ze względu na rozszerzenie tego, co jest uważane za tropikalny bioregion, terytorium odpowiadające każdemu narodowi i jego różnym ekosystemom może mieć specyficzne cechy, które mogą nie ujawniać się w ten sam sposób w innych miejscach tej samej ekostrefy..
Amazonia, która kiedyś stanowiła jedną trzecią Ameryki Południowej; Cerrado i las atlantycki to największe ciała roślinne w neotropikach.
Geologicznie, neotropiki są rozmieszczone na trzech płytach tektonicznych: północnoamerykańskiej, południowoamerykańskiej i karaibskiej..
Niektóre obszary górskie lub zalesione o charakterze umiarkowanym, takie jak lasy Patagonii lub Waldiwii, są objęte bioregionem tropikalnym..
Indeks artykułów
Początki cech charakteryzujących strefę neotropikalną sięgają okresu paleozoiczno-mezozoicznego (od 200 do 135 mln lat), kiedy to oddzielenie wielkiego kontynentu Pangea zaowocowało powstaniem dwóch dużych ciał: Laurazji i Gondwany..
To, co dziś odpowiada Ameryce Południowej, zostało przyłączone do kontynentu afrykańskiego, oddzielając się w okresie kredy; Z tego powodu do tej pory neotropy mają podobieństwa w roślinności z niektórymi regionami afrykańskimi..
Konsolidacja kontynentu amerykańskiego zmaterializowała się w okresie górnej kredy, 90 milionów lat temu. Stopniowy wzrost pasma górskiego Andów zaczął generować zmiany klimatyczne, suchsze i zimniejsze, w dotychczas niezmienionej rzeźbie neotropikalnej.
Przez miliony lat południe kontynentu amerykańskiego miało wiele okresów zlodowacenia, zanim ustabilizował się klimat umiarkowany z okresowymi opadami deszczu.
Badania szacują, że region neotropikalny w pewnym momencie wykazywał cechy odmienne od dzisiejszych:
1- Poziom morza niższy od obecnego (do 120 metrów niższy) i możliwość, że niektóre obecne wyspy były połączone z lądem.
2- Granica wrzosowisk spadła do 1500 metrów w regionie Andów.
3- Średnia temperatura morza była niższa.
4- Koniec zlodowacenia spowodował powstanie bardziej suchego klimatu.
Pasmo górskie Andów jest głównym składnikiem naturalnym lub makrośrodowiskiem, które dzieli kontynent południowoamerykański w kierunku wschód-zachód, przedstawiając blok amazoński i andyjski, z większą różnorodnością wysokości i dolin.
Inne makrośrodowiska reprezentowane w regionie neotropikalnym to Brazylia i Gujana; depresje osadowe Amazonki, Orinoko i równiny Chaco-Pampeana; pozaandyjska Patagonia; El Monte i Sierra Pampeana.
Podział na oba wspomniane bloki oraz ich bliskość do równika wpłynęły bezpośrednio na faunę i florę każdego subregionu na kontynencie amerykańskim..
Klimat tropikalny dominuje na większości kontynentu i na Karaibach, podczas gdy na południu dominuje klimat morski..
Badania podzieliły nawet neotropiki na 47 różnych prowincji na całym kontynencie, aby podkreślić naturalne różnice występujące w różnych częściach terytorium, mimo że znajdują się pod swego rodzaju wspólnym płaszczem klimatycznym..
Znaczenie tych zróżnicowań wskazuje na sytuacje w neotropikach związane z tempem opadów i suszami na różnych obszarach..
Zachodni region Kolumbii może wykazywać wskaźnik opadów do 9000 mm rocznie, podczas gdy dorzecze Amazonki ma średnio 2000 mm rocznie.
Kierunki wiatru są również czynnikiem, a Andy odgrywają fundamentalną rolę. Na przykład wiatry znad Atlantyku utrzymują wilgotny klimat w rejonie Amazonii.
Naturalne warunki bioregionu neotropikalnego nie pozwalają na sprawiedliwe rozmieszczenie roślin na wszystkich jego terytoriach; odzwierciedlające strefę klimatyczną regionu.
Jednak neotropikalna odmiana roślin jest jedną z najbogatszych na świecie. Roślinność charakteryzuje się następująco:
1- Lasy tropikalne (Brazylia, Ekwador, Ameryka Środkowa i południowy Meksyk) stanowią 44% regionu, z przewagą wilgotnych lasów tropikalnych, a następnie wilgotnych lasów liściastych i górskich. Jest to najczęstsze siedlisko fauny neotropikalnej.
2- Savannas (Brazylia, Kolumbia, Wenezuela, Boliwia) zajmują 12% obszaru neotropikalnego i charakteryzują się bardziej określonymi okresami suszy. Jest to jeden z najbardziej produktywnych ekosystemów (rolnictwo, hodowla), a jego jakość jako siedliska zależy od rodzaju gleby i rzeźby terenu..
3- Andyjskie formacje zielne (Kostaryka, Peru), pokrywające andyjskie doliny i wyżyny powyżej 3500 m npm, rozmieszczone w całym regionie w kierunku północ-południe.
4- Argentyńskie Pampy i prerie o klimacie umiarkowanym przedstawiają gradient pustyni, stepów i suchych zarośli. Roślinność występuje nie tylko w południowym stożku, ale także w niektórych regionach Meksyku. Są siedliskami mało produktywnymi, chociaż prezentują szczególną faunę.
5- Mokradła to formacje między ekosystemami lądowymi i wodnymi, takie jak lasy łęgowe, namorzyny i zalane sawanny. Stanowią 4% całego regionu neotropikalnego.
Podobnie jak roślinność, różnorodność zwierząt w neotropikach jest bardzo bogata, ale charakteryzuje ją bezpośrednie warunki środowiskowe, skutkujące obecnością niektórych gatunków na określonych terytoriach i ich brakiem na innych, a także różnicami między gatunkami z tej samej rodziny..
Najwięcej gatunków w neotropikach należy do ssaków; różnorodność torbaczy (oposy, szopy), gryzonie, naczelne (małpy), niedźwiedzie (niedźwiedź frontin), koty (jaguar, jaguar, cunaguaro), nietoperze, parzystokopytne (jelenie, gazele, dziki), perysodaktyle (koń, osioł, tapir ), zajęczaki (króliki), xenarthros (mrówkojady, leniwce, pancerniki), syreny (pies morski, manat).
Wśród ptaków można znaleźć gatunki z rodziny kondorów i orłów, a także małe i dzikie ptaki, takie jak cocuyo czy kardynał.
Jeszcze bez komentarzy