Chilomastix mesnili jest to pierwotniak należący do grupy wiciowców. Pasożyty przewodu pokarmowego człowieka, a konkretnie okrężnicy, nie powodując żadnego rodzaju patologii.
Po raz pierwszy został zaobserwowany przez francuskiego lekarza Casimira Devine'a, który jako pierwszy go nazwał Cercomonas intestinalis. Następnie powstał gatunek Chilomastix aby uwzględnić organizmy posiadające te cechy.
Plik Chilomastix mesnili jest to bardzo dobrze znany pierwotniak, który został dostatecznie zbadany, zwłaszcza jego cechy i zachowanie w jelicie człowieka. Z tego powodu ustalono, że nie stanowi on zagrożenia dla swojego gospodarza..
Indeks artykułów
Klasyfikacja taksonomiczna Chilomastix mesnili jest następny:
Chilomastix mesnili jest to organizm należący do grupy pierwotniaków wiciowatych. Posiada 4 wici, z których trzy w znacznym stopniu wpływają na jego ruchliwość.
Ten pierwotniak jest powszechnie spotykany w jelicie grubym niektórych naczelnych, takich jak ludzie. W szczególności znajduje się w jelicie ślepym, pierwszej części jelita grubego, w której znajduje się również wyrostek robaczkowy..
W tym typie organizmu obserwuje się tylko rozmnażanie bezpłciowe, które nie wymaga fuzji komórek płciowych.
Bezpłciowa metoda rozmnażania Chilomastix mesnili jest binarnym rozszczepieniem. W tym procesie pierwszą rzeczą, która się dzieje, jest duplikacja DNA. Następnie cytoplazma komórki dzieli się zgodnie z płaszczyzną podłużną, tworząc dwie komórki, z których każda jest dokładnie taka sama, jak komórka, która je dała..
Chilomastix mesnili jest organizmem heterotroficznym, co oznacza, że nie jest w stanie syntetyzować własnych składników odżywczych.
Żywi się fagocytozą, dość powszechnym procesem u pierwotniaków. Dzięki temu procesowi cząsteczki pokarmu z przewodu pokarmowego przedostają się do komórki przez cytostom w celu przetworzenia i przyswojenia.
Ogólnie rzecz biorąc, plik Chilomastix mesnili Jest to pierwotniak, który nie stanowi żadnego zagrożenia dla zdrowia swojego żywiciela, ponieważ nie powoduje zachwiania równowagi na poziomie jelit.
W bardzo rzadkich przypadkach może powodować pewien dyskomfort, związany zarówno z liczbą pasożytów w jelicie, jak i stanem odporności żywiciela..
Plik Chilomastic mesnili, W swoim cyklu życiowym występuje w dwóch formach: cysty i trofozoitu. Każdy ma zupełnie inną morfologię.
Reprezentuje zakaźną formę tego pierwotniaka. Pod mikroskopem widać, że cysty są bezjądrowe, to znaczy mają pojedyncze jądro. Jądro to jest duże w porównaniu z wielkością torbieli, zajmując dużą jej część. Otacza je gruby i wytrzymały mur.
Ma owalny kształt, podobny do gruszki lub cytryny, a na jego powierzchni obserwuje się przednią szklistą wypukłość. Mierzą średnio od 6 do 10 mikronów długości i 4-6 mikronów szerokości. Są również bezbarwne. Nie prezentują cytostomy ani wici.
Jest to forma wegetatywna pierwotniaka, czyli ta, która rozmnaża się i żeruje. Ma kształt gruszki. Mierzy około 11-16 mikronów. Cytoplazma jest wydatna, otoczona mikrowłóknami. Brakuje również mitochondriów i aparatu Golgiego. Ma kuliste jądro, które ma średnio 3-4 mikrony; nie jest to widoczne przy przygotowywaniu świeżych preparatów.
Podobnie w mikroskopie można zaobserwować obecność kilku wici (4), z których jedna jest związana z cytostomem, czyli rodzajem otworu, przez który cząsteczki pokarmu dostają się do pierwotniaka..
Trofozoit ma charakterystyczny ruch obrotowy.
Cykl życia Chilomastix mesnili jest monokseniczny. W tego typu cyklu pasożyt do pełnego rozwoju potrzebuje tylko jednego żywiciela. W przypadku tego pierwotniaka żywicielem jest człowiek.
Należy zauważyć, że ten pierwotniak jest komensalem jelita grubego ludzi i innych naczelnych. Oznacza to, że żyje tam kosztem bakterii wchodzących w skład flory bakteryjnej, ale nie powoduje żadnych szkód u żywiciela..
To właśnie na poziomie jelita ślepego (jelita grubego) rozwijają się trofozoity, osiągają dojrzałość i rozmnażają się, tworząc cysty. Należy pamiętać, że są to formy zakażające pasożyta..
Cysty są wydalane do środowiska zewnętrznego jako część kału, głównie te, które są dobrze uformowane. W stolcu półpłynnym obserwowano zarówno cysty, jak i trofozoity. W tych płynnych najczęściej obserwowaną formą pasożytniczą tego pierwotniaka są trofozoity..
Po spożyciu przez innego żywiciela ponownie osadzają się w jelicie grubym, gdzie rozwijają się, aż staną się trofozoitami i ponownie wytwarzają inne cysty, kontynuując w ten sposób cykl biologiczny..
Plik Chilomastix mesnili jest to pierwotniak uważany za nieszkodliwego dla ludzi. Jednak gdy jego poziom w jelicie grubym wzrośnie, możliwe jest, że może powodować dyskomfort typu jelitowego.
Najczęstszą formą przenoszenia choroby jest przenoszenie się z osoby na osobę poprzez mechanizm ustny w kale. Obejmuje to spożywanie pokarmu lub wody zanieczyszczonej cząstkami kału z pasożytniczymi cystami..
Plik Chilomastix mesnili jest to pierwotniak, który regularnie zasiedla jelito grube około 15% światowej populacji. Ogólnie nie jest chorobotwórczy, to znaczy nie powoduje żadnych uszkodzeń ani dyskomfortu.
Jednak w niektórych przypadkach, gdy liczba pasożytów wzrasta nienormalnie, prawdopodobne jest wystąpienie obrazu klinicznego zgodnego z infekcją jelitową typu biegunkowego. Wśród najczęściej obserwowanych objawów są:
Jak w przypadku każdej infekcji pasożytniczej jelit, pierwszą metodą diagnostyczną jest badanie kału, podczas którego można uwidocznić pod mikroskopem formy infekcyjne (cysty) pasożyta..
Co ważne, wykonanie pojedynczego testu negatywnego nie wyklucza infekcji. Dlatego konieczne jest wykonywanie seryjnych badań w celu zwiększenia czułości, a tym samym uzyskania trafnej diagnozy..
Podobnie, istnieją inne techniki, które wydają się mieć większą czułość w tego typu diagnozie. Obejmują one:
Jest to procedura typu sedymentacyjnego oparta na zastosowaniu cieczy o małej gęstości. Dzięki temu procesowi możliwe jest odzyskanie pasożytniczych cyst, które odkładają się na dnie pojemnika, ponieważ ich gęstość jest większa. W tej metodzie jako odczynniki można stosować kombinację formaldehyd / eter lub octan metylu..
W tej metodzie jako odczynnik stosuje się siarczan cynku. Ponieważ substancja ta ma większą gęstość niż woda zmieszana z kałem, pozwala ona formom pasożytniczym (cystom, jajom lub larwom) unosić się i dzięki temu można je zidentyfikować za pomocą mikroskopu.
Biorąc to pod uwagę Chilomastix mesnili Jest pasożytem, który w zdecydowanej większości przypadków nie wywołuje u człowieka żadnego rodzaju patologii, nie ma specyficznego leczenia, które by go leczyło.
Jednak w przypadkach, w których wywołuje jakiekolwiek objawy, lekarze decydują się na leki o wyraźnym działaniu przeciwpasożytniczym o szerokim spektrum działania, takie jak metronidazol..
Metody profilaktyki są takie same, jak w przypadku innych chorób wywoływanych przez pasożyty jelitowe. Polegają one na unikaniu zakażenia odchodami zawierającymi formy pasożytnicze. Jednym z najbardziej odpowiednich i powszechnych środków jest mycie rąk po wyjściu z łazienki i przed przygotowaniem jedzenia.
Jeszcze bez komentarzy