Charakterystyka stonogi, typy, siedlisko, żerowanie

2856
Basil Manning
Charakterystyka stonogi, typy, siedlisko, żerowanie

Plik skolopendra (Nagonogi) to grupa zwierząt należących do podtypu Myriapoda, charakteryzująca się segmentowym ciałem i parą wyrostków w każdym segmencie.

Ta klasa została po raz pierwszy opisana w 1817 roku przez francuskiego entomologa Pierre André Latreille. Jest to dość duża grupa, obejmująca łącznie sześć rzędów, licząca około 3300 gatunków.

Próbka ślimaka. Źródło: Luc.T z Buggenhout, België [CC BY 2.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/2.0)]

Najbardziej rozpoznawalnymi przedstawicielami tej klasy są osoby należące do rodzaju Scolopendra, które charakteryzują się wytrzymałością, dużymi rozmiarami i silną trucizną, którą syntetyzują.

Indeks artykułów

  • 1 Funkcje
  • 2 Taksonomia
  • 3 Morfologia
    • 3.1 - Anatomia zewnętrzna
    • 3.2 - Anatomia wewnętrzna
  • 4 Siedlisko i rozmieszczenie
  • 5 Jedzenie
  • 6 Odtwarzanie
  • 7 Oddychanie
  • 8 rodzajów (zamówień)
  • 9 Odniesienia

Charakterystyka

Nagonogi to organizmy wielokomórkowe, ponieważ składają się z różnych typów komórek, z których każda ma określone funkcje. Podobnie komórki, które je tworzą, są eukariotyczne..

Podobnie członkowie tej klasy są uważani za zwierzęta trójblastyczne, ponieważ podczas ich rozwoju embrionalnego znajdują się trzy listki zarodkowe znane jako endoderma, mezoderma i ektoderma. Z tych warstw specjalizują się różne komórki i powstają tkanki.

Podobnie małonogi są organizmami heterotroficznymi, co oznacza, że ​​nie mają zdolności do syntezy własnych składników odżywczych. Wręcz przeciwnie, żywią się innymi żywymi istotami, roślinami lub rozkładającą się materią organiczną.

W odniesieniu do symetrii wyraźnie stwierdza się, że małpki mają dwustronną symetrię. Oznacza to, że składają się z dwóch dokładnie takich samych połówek. Są również jajorodne, ponieważ rozmnażają się podczas składania jaj.

Toksyna lub trucizna wytwarzana przez małpki i zaszczepiana przez suwmiarkę jest dość silna. Do tego stopnia, że ​​jest w stanie zabić nawet gryzonie.

Taksonomia

Klasyfikacja taksonomiczna stonóg jest następująca:

  • Domena internetowa: Eukarya
  • Królestwo Animalia
  • Gromada: Arthropoda
  • Podtyp: Myriapoda
  • Klasa: Chilopoda

Morfologia

Gabriel fgm [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]

-Anatomia zewnętrzna

Ślimaki należą do grupy myriapods i jako takie przedstawiają charakterystyczną cechę grupy, którą jest ciało podzielone na kilka segmentów. W przypadku małpek segmentami, które przedstawia to głowa i tułów.

Są również pokryte rodzajem naskórka zbudowanego z chityny. W niektórych obszarach naskórek może być miękki, podczas gdy w innych jest sztywny i twardy, tworząc płytki zwane sklerytami..

Głowa

Głowa jest soczewkowata i ma płytkę głowową. Przedstawia również niektóre dodatki, które zostały zmodyfikowane, aby specjalizować się w różnych funkcjach.

Najpierw przedstawiają parę anten. Są one typu moniliform, to znaczy składają się z małych, prawie okrągłych segmentów, jak paciorki różańca. Grubość anten zmniejsza się, a gdy oddalają się od ciała, stają się cieńsze. U podstawy są szerokie. Podobnie, przekraczają długość głowy.

Składa się również z tak zwanej torebki głowowej, która służy jako miejsce zakotwiczenia żuchwy i szczęki. Kapsuła głowowa składa się z połączenia kilku struktur, wśród których możemy wymienić: obrąbka, która jest rodzajem utwardzonej wargi, która znajduje się w pozycji nad ustami, oraz klipsa, który ma centralne położenie i znajduje się w przedniej pozycji w stosunku do obrąbka.

Podonogi mają kilka wyrostków w jamie ustnej, które, jak już wspomniano, łączą się w torebce głowowej. Po pierwsze, ma parę szczęk, które mają ząbkowane ostrze na dalszym końcu. Podobnie mają dwie pary szczęk: pierwszą w pozycji brzusznej w stosunku do żuchwy, a drugą co do wielkości, która prawie całkowicie zakrywa pierwszą parę szczęki..

Podobnie, pierwsza para wyrostków, które odpowiadałyby nogom zwierzęcia, jest również zmodyfikowana w strukturach zwanych zaciskami. Są szerokie u podstawy i kończą się niektórymi gatunkami paznokci. Wewnątrz znajdują się gruczoły, które syntetyzują truciznę używaną przez zwierzę do unieruchamiania ofiary.

Za czułkami iw pozycji bocznej znajdują się oczy zwierzęcia, które nie są zbyt wyspecjalizowane, a nawet u niektórych gatunków są nieobecne. Między oczami a czułkami znajdują się tak zwane organy Tömösvary, które są wrażliwe z natury, ale których specyficzna funkcja nie została jeszcze w pełni ustalona przez specjalistów..

Bagażnik samochodowy

Pień małżonków jest podzielony na segmenty. Liczba segmentów zależy od gatunku.

Najbardziej charakterystyczną cechą małpek jest to, że na każdym segmencie tułowia występuje jedna para przydatków, które pełnią funkcję lokomocyjną..

Wypustki końcowego odcinka zwierzęcia nie są używane do przemieszczania. U różnych gatunków są modyfikowane, a specjaliści sugerują, że używają ich do rozmnażania się lub obrony przed ewentualnymi drapieżnikami. Oczywiście będzie to zależało od każdego gatunku.

Podobnie, małonogi są uważane za zwierzęta okulistyczne. Oznacza to, że przewody narządów płciowych prowadzą do odcinka przedodbytniczego..

Podonogi mają dwa metamery narządów płciowych; w pierwszym jest para gonopodów. Są to struktury, które są wykorzystywane w procesie kopulacji np. Do trzymania samicy lub przenoszenia nasienia.

Gonopor może znajdować się w drugim metamerze narządów płciowych. Przez ten otwór zwierzę może uwolnić plemniki w przypadku osobników płci męskiej lub jaja w przypadku osobników płci żeńskiej..

Segment końcowy, ogólnie nazywany telsonem, ma dwie ulotki typu odbytu, pomiędzy którymi znajduje się sam odbyt..

-Anatomia wewnętrzna

Układ trawienny

Układ pokarmowy małpek składa się z kilku sekcji. Ma jelito przednie, tylne i środkowe. Podobnie przedstawia usta, które komunikują się z gardłem i przełykiem. W ustach jedzenie jest miażdżone, aby zacząć wykorzystywać i przetwarzać jego składniki.

Na granicy jelita przedniego i środkowego znajduje się zastawka, której zadaniem jest regulowanie przepływu substancji wchłanianych przez zwierzę. Ten zawór jest znany jako zastawka serca..

Zaraz po tym trafia do jelita środkowego, które jest nieco szersze niż reszta przewodu pokarmowego. To tutaj głównie zachodzi wchłanianie spożytych składników odżywczych..

Jelito środkowe komunikuje się z jelitem tylnym. W szczególności w miejscu, w którym obaj się komunikują, kończą się rurki Malpighi układu wydalniczego. Ponadto w jelicie tylnym znajduje się odbyt, dziura, przez którą uwalniane są odpady, które nie zostały wchłonięte i wykorzystane w trawieniu..

System nerwowy

Podonogi mają typowy układ nerwowy stawonogów. Składa się z nagromadzenia neuronów w obszarze głowy, który jest podzielony z kolei na trzy części: protomózg, deutomózg i trytomózg.

Proto-mózg jest odpowiedzialny za informacje, które są odbierane przez receptory wzroku. Deutobrain przetwarza informacje przechwycone na poziomie anteny. Tritomózg przetwarza informacje odbierane przez różne przydatki zwierzęcia, takie jak ustne lub nogi..

Podobnie układ nerwowy jest uzupełniony dwoma sznurami nerwowymi w pozycji brzusznej, które rozciągają się na całe ciało zwierzęcia. W każdym segmencie zwierzęcia widać obecność pary zwojów nerwowych połączonych poprzecznymi włóknami nerwowymi.

Układ krążenia

Podobnie jak w przypadku wszystkich myriapods, małżonogi mają lacunar, czyli otwarty układ krążenia. Przez nią przepływa płyn zwany hemolimfą, który jest bezbarwny. Zawieszone są w nim komórki zwane prohemocytami, plazmotocytami i hemocytami..

Podobnie ma serce, które ma kształt rurowy, a to z kolei ma pewne wgłębienia, których liczba różni się w zależności od gatunku. W każdym metamerze serce ma parę ostiolek. Podobnie tętnica aorty głowowej odchodzi od serca w kierunku głowy i tętnicy aorty ogonowej.

System wydalniczy

System wydalniczy małpek składa się głównie ze struktur zwanych rurkami Malpighi, które zajmują praktycznie całą długość zwierzęcia. Przepływają one szczególnie na poziomie jelita grubego.

Podobnie, zwierzęta te mają szereg gruczołów na poziomie głowowym, które prowadzą do pierwszej i drugiej pary szczęki..

Z substancji, które są wydalane, małpki wydalają azot w postaci kwasu moczowego i amoniaku, a także inne produkty pochodzące z metabolizmu komórkowego..

Układ oddechowy

Podonogi mają układ oddechowy przypominający tchawicę, który składa się z sieci przewodów zwanych tchawicami; Pochodzą one z komory zwanej atrium, która otwiera się na zewnątrz przez przedmuch.

Wewnątrz zwierzęcia tchawice silnie rozgałęziają się, aż stają się przewodami o bardzo małych średnicach, które docierają bezpośrednio do komórek..

Siedlisko i dystrybucja

Podmokłe są szeroko rozpowszechnione na całej planecie. Mają jednak pewne upodobanie do tych siedlisk, w których występuje dostateczna dostępność wody i niewielka ilość światła..

Biorąc to pod uwagę, występują one głównie w lasach, w których występuje dużo śmieci i rozkładającej się materii organicznej. Mogą nawet żyć na gałęziach drzew w gęstych i wilgotnych lasach typu tropikalnego..

Scolopendra w swoim normalnym środowisku. Źródło: Filo gèn '[CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]

Kiedy warunki środowiskowe nie są sprzyjające, małpki potrafią wykopać dziurę w ziemi i zakopać się w niej na głębokość kilku centymetrów. Tam chronią się przed niekorzystnymi warunkami środowiskowymi i drapieżnikami..

Karmienie

W grupie Chilopoda występuje wiele różnych organizmów o różnych preferencjach żywieniowych.

Wysoki odsetek małpek to drapieżne drapieżniki. Żywią się małymi bezkręgowcami, aw przypadku większych stonóg mogą nawet żerować na niektórych gadach, a nawet ssakach, takich jak myszy..

W tym przypadku dzieje się tak, że stonoga, wykrywając ofiarę przez swoje receptory czuciowe, trzyma ją za pomocą jej przydatków i wbija w nią końce zacisku, zaszczepiając ją w ten sposób jadem. Gdy to już wpłynie na ofiarę, małpeczka zjada ją w całości.

Z drugiej strony, są małonogi, które są saprofitami, to znaczy żywią się rozłożoną materią organiczną, a są i inne, które mogą być wszystkożerne, jedzą zarówno zwierzęta, jak i rośliny..

Po spożyciu pokarm jest poddawany działaniu różnych enzymów trawiennych, które zaczynają go rozkładać, aż do przekształcenia się w łatwo przyswajalne substancje. Wchłanianie zachodzi na poziomie jelita środkowego.

Wreszcie produkty przemiany materii są uwalniane przez odbyt..

Reprodukcja

Typ rozmnażania obserwowany u małpek ma charakter płciowy, w wyniku czego dochodzi do fuzji męskich i żeńskich gamet płciowych. Zapłodnienie zachodzi w organizmie samicy i jest pośrednie, ponieważ nie dochodzi do kopulacji.

Proces przebiega następująco: samiec odkłada na ziemi spermatofor, samica pobiera go i wprowadza w celu zapłodnienia w jej ciele..

Po zapłodnieniu samica składa jaja, średnio od 15 do 60. Podobnie samice pilnują ich aż do wyklucia się..

Samica opiekująca się jajami. Źródło: Oregon Caves National Monument [CC BY 2.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/2.0)]

U małonogów rozwój jest bezpośredni, tak że osobniki, które wyłaniają się z jaj, prezentują cechy dorosłych osobników z grupy, choć oczywiście są one mniejsze..

Oddechowy

Typ oddechu, który występuje u małpek, to tchawica. Powietrze dostaje się przez przetchlinki i przepływa przez sieć tchawic tworzących układ oddechowy.

Na poziomie tchawicy zachodzi tzw. Wymiana gazowa. Podczas tego procesu tlen obecny w powietrzu, które dostało się do środka, dyfunduje do wnętrza komórek. Ze swojej strony dwutlenek węgla przedostaje się do tchawicy i zostaje wydalony przez przetchlinki.

Rodzaje (zamówienia)

Stonogi składają się z 5 rzędów z aktywnymi gatunkami. Obejmują one również szereg organizmów wymarłych.

Kolejności, które są zintegrowane z klasą małonogów, są następujące:

  • Craterostigmomorpha
  • Geophilomorpha
  • Lithobiomorpha
  • Scolopendromorph

Wśród tych rzędów jest około trzech tysięcy gatunków. Chociaż mogą mieć różne postacie, mają między sobą ogromne podobieństwa..

Bibliografia

  1. Brusca, R. C. & Brusca, G. J. (2005). Bezkręgowce, wydanie 2. McGraw-Hill-Interamericana, Madryt
  2. Cabanillas, D. (2018). Wprowadzenie do wiedzy o małonogach (Myriapoda: Chilopoda). Magazyn Arthropod World. 4. 7-18
  3. Curtis, H., Barnes, S., Schneck, A. and Massarini, A. (2008). Biologia. Od redakcji Médica Panamericana. 7. edycja
  4. Edgecombe, G. i Giribet, G. (2007). Ewolucyjna biologia Centipetes (Myriapoda: Chilopoda). Coroczny przegląd entomologii. 52. 151-170
  5. Hickman, C. P., Roberts, L. S., Larson, A., Ober, W. C. i Garrison, C. (2001). Zintegrowane zasady zoologii (tom 15). McGraw-Hill.
  6. Voigtländer, K. (2011) Chilopoda - Ecology. Rozdział książki The Myriapoda. Tom 1

Jeszcze bez komentarzy