Wiedzieć jak wychować dziecko jest to jedna z najlepszych umiejętności, których można się nauczyć, aby zbudować zdrową rodzinę, uzyskać dobre samopoczucie i jakość życia oraz wychować wykształcone dziecko z obiecującą przyszłością.
Czasami mamy problemy z zachowaniem naszych dzieci, brak umiejętności społecznych, problemy z samooceną, słabe relacje między rodzicami a dziećmi, małą kontrolę emocjonalną, brak rutyny ...
Jest wiele sytuacji, które wystawiają nas jako rodziców na próbę i w których nieustannie zadajemy sobie pytanie, czy dobrze sobie radzimy lub co moglibyśmy poprawić. Wielokrotnie chcielibyśmy znaleźć magiczne rozwiązania sytuacji, które nas przytłaczają i których nie jesteśmy w stanie odpowiednio rozwiązać.
Lub po prostu chcielibyśmy znaleźć narzędzia, które pozwolą nam zmienić lub w jakiś sposób poprawić relacje, jakie mamy z naszymi dziećmi. Oto 13 praktycznych wskazówek, które od dziś możesz zastosować w praktyce.
Jeśli chodzi o relacje z dzieckiem, bezwarunkowo okazuj swoją miłość. Pokaż mu, że jest dla nas ważny i że kochamy go ponad wszystko, oznacza to nie tylko to, co mówimy, ale także sposób, w jaki to mówimy.
Twoje dziecko musi wiedzieć i rozumieć, że zawsze będziesz go kochać i akceptować, że możesz nie zgadzać się z jego zachowaniem, ale że jest wartościowy i cenisz go ponad wszystko, nawet jeśli popełnia błędy lub zawodzi.
Komunikacja akceptacji jest ważna, ponieważ jest podstawą do rozwijania silnej osobowości i pewnej samooceny..
Niektórzy autorzy badali związek między stylem rodzicielskim rodziców a samooceną dzieci w wieku od 3 do 5 lat. Zauważyli, że dzieci z wyższą samooceną zbiegają się z dziećmi o wyższym stopniu samooceny cenionych przez rodziców.
Dziecko musi wiedzieć, że jest kochane i akceptowane za to, kim jest, a nie za to, co robi. Dziecko nie powinno kierować się strachem ani Twoją aprobatą, ponieważ musi wiedzieć, że kochasz go ponad wszystko. Dzieci potrzebują bezwarunkowej miłości, aby wierzyć w bezpieczne i zdrowe środowisko.
W związkach, które sprzyjają ciepłym więziom, które pokazują, że są dostępne dla swoich dzieci i gdzie istnieje wsparcie między nimi, tworzy się otwarty klimat wobec przekazów rodziców..
Kiedy czują się wspierane, ich osobista skuteczność wzrasta, a wszystko to wpływa na ich funkcjonowanie afektywne i behawioralne. Kiedy w pierwszych latach życia edukacja dzieci była mało solidna, konsekwencje mogą być negatywne.
Mała dostępność i dostępność dla dzieci, w połączeniu z małą komunikacją, może prowadzić w okresie dojrzewania do ich rozwoju z grupami konfliktowymi i promowania zachowań ryzykownych.
Bycie wrażliwym na potrzeby dziecka, przyjmowanie i akceptowanie jego indywidualności oraz okazywanie uczuć są niezbędne do regulowania jego zachowania.
Innym ważnym aspektem w wychowaniu dzieci jest kwestia pozytywnej dyscypliny. W rodzicielskich stylach edukacyjnych odnajdujemy style autorytarne, liberalne i demokratyczne. Te style edukacyjne są związane z kontrolą dyscyplinarną i ciepłem emocjonalnym.
Demokratyczny ojciec to taki, który ma duże ciepło i wysoką kontrolę. Z drugiej strony autorytarny ojciec byłby najfajniejszy emocjonalnie i posiadający dużą kontrolę. Rodzic nadopiekuńczy miałby dużo ciepła i niską kontrolę, podczas gdy rodzic zaniedbany miałby niskie wyniki w obu przypadkach..
Należy pamiętać, że czasami, starając się nie zostać rodzicami autorytarnymi, słabniemy w kontroli nad naszymi dziećmi i możemy stać się bardziej nadopiekuńczymi rodzicami..
Dzieci potrzebują ograniczeń, z pozytywnym autorytetem, ale musimy zapewnić im bezpieczeństwo. Wyznaczając granice, muszą one być obiektywne i konkretne. Zwroty skierowane do dzieci powinny być krótkie, proste i wzmacniać je jeden po drugim.
Właściwe jest, abyśmy pozwalali im dokonywać częstych wyborów, które pozwalają im wybierać w ramach możliwości. Na przykład, jeśli dziecko musi założyć kurtkę, możemy dać mu możliwość założenia jej na siebie lub pomóc mu. Lub jeśli musisz wziąć syrop, możesz to zrobić w szklance lub na łyżce.
Ważne jest, aby być stanowczym, dzieci potrzebują konsekwencji, ponieważ daje im to poczucie bezpieczeństwa. A stanowczość jest częścią pozytywnych ograniczeń.
Wzmacniaj swoje dziecko we wszystkim, co robi dobrze i nie stosuj kary. Autorytarne i karzące style rodzicielskie często generują nieprawidłowy rozwój emocjonalny i deficyty w strategiach emocjonalnych umożliwiających przystosowanie się do różnych sytuacji.
Dzieci są bardziej podatne na pozytywne wzmocnienie. Nie należy stosować kary i oczywiście nigdy nie należy stosować kar fizycznych. Ponadto obawiamy się, że dzieci dorastają ze zdrową samooceną, która będzie również odzwierciedlać samoocenę, jaką mają o sobie..
Pozytywne wzmocnienie może nam w tym pomóc. Klucz jest w dobrym użyciu, nie przesadzaj z komplementami, które zawsze są prawdziwe i nie wymuszone, ponieważ dziecko to dostrzeże.
Lepiej zostawić „NIE” w sytuacjach, w których jest to naprawdę konieczne. Chcemy, aby NIE miało wartość wzmacniającą, ale jeśli użyjemy go bezkrytycznie, nie będzie to skuteczne, gdy naprawdę tego potrzebujemy..
Kiedy dzieci są nastolatkami, rodzice chcą, aby ich dzieci były autonomiczne, odpowiedzialne, niezależne, komunikowały się z nimi płynnie i ufały im we wszystkim.
Aby jednak to wszystko miało miejsce na tym etapie życia, od dzieciństwa należy kierować do tego wytyczne dla rodziców. Dostosowane do każdego wieku i cech dzieci, można zachęcać do ciekawości, odpowiedzialności i autonomii.
W rodzinach, które wychowują solidne wartości, konflikty nastolatków o wolność i eksperymentowanie z nowymi doświadczeniami pojawiają się przejściowo..
Kiedy dzieci są małe, jednym z najlepszych sposobów promowania odpowiedzialności i autonomii jest oferowanie im częstych wyborów. W obliczu pewnych rzeczy, które dzieci muszą robić każdego dnia, wiele z nich może wybrać samodzielnie, nawet jeśli jest to między różnymi alternatywami.
To uszanuje ich decyzje, pomoże im zachować niezależność i przy wielu okazjach zapobiegnie konfliktom rodzinnym. Ustalanie obowiązków wobec dzieci zgodnie z ich możliwościami i etapem rozwoju jest również bardzo odpowiednią wskazówką dla rodziców..
Emocje też są ważne. Branie pod uwagę emocji naszych dzieci i praca nad nimi to część właściwej edukacji.
Różne badania wykazały związek między ekspresją rodziców (wyrażaniem werbalnych lub niewerbalnych wyrażeń) a empatycznymi reakcjami ich dzieci.
Reakcje rodziców na emocje ich dzieci odgrywają rolę w ich rozwoju społeczno-emocjonalnym. Inteligencji emocjonalnej się uczy się, składa się z szeregu umiejętności lub kompetencji, których można się nauczyć.
Możemy pracować z naszym dzieckiem nad jego emocjami i będziemy go uczyć emocjonalnie, gdy pomożemy mu rozpoznać oznaki emocji, nazwać je, zrozumieć i wiedzieć, skąd pochodzą, a wreszcie, kiedy pomożemy mu je regulować..
Pomoc w zrozumieniu i pracy nad aspektami, takimi jak motywacja własna lub opóźniona gratyfikacja, samokontrola, umiejętności społeczne, asertywność, aktywne słuchanie lub empatia, obejmuje również pracę nad inteligencją emocjonalną..
Ważne jest, aby szanować indywidualność dziecka. Każdy z nas jest wyjątkowy i osobliwy, niepowtarzalny i różni się od pozostałych.
Nie trzeba nazywać dzieci, bo to wpływa na naszego syna i jego możliwości. W stosunku do oczekiwań, jakie stawiamy dzieciom, wyróżnia się „efekt pigmaliona”..
Osobowość i tożsamość rozwija się wraz z dzieckiem, a dzieciństwo jest etapem, na którym nasze odniesienia mają ogromne znaczenie w naszej samoocenie i samoświadomości..
Akceptacja indywidualności dziecka oznacza również nie rzutowanie naszych życzeń na dzieci i pozwalanie im być sobą. Mają preferencje, pragnienia, potrzeby ... a czasami te nie pokrywają się z naszymi. Musimy to uszanować.
Rodzicielstwo powinno opierać się na szacunku do jednostki, bezpiecznym i wygodnym środowisku, w którym czujesz się kochany i możesz odkrywać świat.
Odpowiedzialność jest ważna w edukacji dzieci. Nie powinniśmy karać dzieci, ale ważne jest, aby brały pod uwagę konsekwencje swoich czynów.
Jeśli dziecko rysuje na ścianie lub na stole, możemy zaproponować mu alternatywę malowania w bardziej odpowiednim miejscu, możemy wyjaśnić, dlaczego bez złości malowanie na ścianie lub na stole nie jest właściwe.
Później konsekwencją byłoby to, że czyści z nami to, co uczynił. Nie karzymy dziecka, a sposób, w jaki sobie z tym radzimy, również wiele o tym mówi..
To jest konsekwencja. Spokojnie wyjaśniamy, dlaczego warto pomóc nam to wyczyścić i mamy nadzieję, że razem z nami, na tyle, na ile potrafisz, posprzątaj to, co zabrudziłeś.
Konsekwencje są częścią życia i jest sposobem, w jaki uczymy się i bierzemy odpowiedzialność za nasze działania.
Dzieci uczą się w dużej mierze poprzez obserwację. Rodzice są głównym wzorem do naśladowania dla naszych dzieci, a to, co robimy, powie o nas znacznie więcej niż to, co powiemy.
Nasze słowa muszą być spójne z tym, co robimy. Dzieci będą uczyć się na naszym przykładzie. Jeśli powiesz dziecku, aby szanował, było uporządkowane, nie krzyczało lub było spokojne, a my mu pokażemy, że jest inaczej, nasze słowa stracą wszelkie znaczenie.
Dzieci potrzebują bezpieczeństwa. Muszą znaleźć spójność między tym wszystkim, aby uznać nasze nauki za ważne, a tym samym wygenerować i zinternalizować własne.
Znaczenie komunikacji i dialogu wyróżnia się w kontekście wskazówek dla rodziców. Dialog musi być podstawą relacji między rodzicami a dziećmi przez cały okres ich rozwoju.
Niektóre badania sugerują, że problemy komunikacyjne są jednym z czynników ryzyka w przystosowaniu psychologicznym nastolatków.
Rodziny o stylach asertywnych promują odpowiedni rozwój społeczno-emocjonalny swoich dzieci. W obliczu depresji lub samotności promują adaptacyjne radzenie sobie, podczas gdy osoby bardziej autorytarne generują większą niepewność, unika się problemów, a radzenie sobie jest bardziej nieprzystosowane.
Dzieciństwo to okres eksperymentowania par excellence. Wszystko jest dla nich nowe, więc doświadczenia, które przeżywają na tych wczesnych etapach, będą bardzo ważne dla konstrukcji ich uczenia się.
Podstawowym sposobem odkrywania świata przez dzieci jest zabawa, która obejmuje manipulowanie przedmiotami i materiałami w środowisku, przedstawianie codziennych sytuacji i relacji z rówieśnikami i innymi dorosłymi w ich otoczeniu.
Bardzo ważne jest, aby pozwolić dzieciom na swobodną zabawę i zapewnić im do tego odpowiednie bodźce (np. Zabawki odpowiednie do ich wieku, źle skonstruowane, pobudzające wyobraźnię).
Nasza rola w grze musi być drugorzędna. Oznacza to, że musimy być obecni, ale bez przejmowania kontroli nad ćwiczeniem, pozwalając dziecku odkrywać jego gusta, ograniczenia, cele..
Zawsze mówią, że porównania są nienawistne, aw przypadku dzieci nie zrobimy wyjątku.
Kiedy próbujemy skłonić naszych synów i córki do zmiany zachowania, którego nie lubimy, czasami porównujemy ich z innymi dziećmi, których zachowanie wydaje się bardziej akceptowalne, z zamiarem nadania im punktu odniesienia..
Jednak ten zasób, oprócz tego, że jest mało przydatny do poprawy zachowania, ma niepożądany wpływ na samoocenę i samoocenę dziecka..
Sprawia, że czują się mało akceptowani i rozumiani, a pośrednio uczy modelu rozwoju opartego na konkurencyjności, by „być jak…” lub „lepiej niż…”, zamiast akceptować swoją indywidualność. Dodatkowo w przypadku rodzeństwa zachęca do rywalizacji między nimi i pojawienia się zazdrości.
Musimy pamiętać, że każde dziecko ma swoje własne cechy i mocne strony, które można wykorzystać do korygowania negatywnych zachowań. Gdy kusi Cię, aby porównać swoje dziecko do innego, zatrzymaj się na chwilę i po prostu spójrz na niego..
Konsekwencja jest najważniejszym kluczem do wychowania dziecka. Dziecko potrzebuje stabilnych, solidnych i spójnych środowisk.
Ograniczenia i normy, które ustalamy z naszymi dziećmi, muszą być stanowcze, ponieważ jest to ważne, aby nie powodować niekonsekwencji w rodzicielstwie. Czasami naszym zachowaniem i nie będąc świadomym, generujemy problemy behawioralne u naszych dzieci z powodu tego braku spójności.
Jeśli ustalimy sprzeczne zasady, możemy negatywnie wpłynąć na zachowanie dziecka oraz jego rozwój i samoocenę.
Jeśli ustalisz wytyczne i zaprzeczasz sobie, dzieci nie wiedzą, co będzie dalej, nie mogą przewidzieć konsekwencji swoich działań i czują, że nie kontrolują tego, co może się wydarzyć.
Jeszcze bez komentarzy