Coccidioides immitis jest dimorficznym patogennym grzybem wywołującym infekcję górnych dróg oddechowych zwaną kokcydioidomikozą. Ta choroba może objawiać się bezobjawowo łagodnymi lub umiarkowanie ciężkimi objawami. Rzadko kończy się śmiercią rozsianą grzybicą.
Grzyb rozwija się w glebach zasadowych w ekstremalnych temperaturach. Z tego powodu jego siedlisko określa się jako ciepłe (54 ° C) i półpustynne (pustynie z roślinnością kserofityczną). Jest bardzo tolerancyjny dla szerokiej gamy stężeń soli, w tym zawierających bor.
C. immitis Występuje na terenach endemicznych w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych i północnym Meksyku. Niektóre ogniska endemiczne obserwuje się również w Ameryce Środkowej, Wenezueli, Kolumbii, Paragwaju i Argentynie.
Coccidioides immitis jest przenoszony przez unoszący się w powietrzu pył, a jego zarodniki (artroconidia) są naturalnie rozprowadzane w wyniku burz powietrznych, podczas przemieszczania ziemi lub w wykopach. Te ruchy powodują epidemie.
Grzyb koncentruje się w wejściach do nor gryzoni, ale nie udało się zweryfikować, czy jest tam rezerwuar dla zwierząt. Choroba może dotyczyć zarówno ludzi, jak i niektórych zwierząt.
Choroba kokcydioidomikozy ma wiele alternatywnych nazw, w tym: choroba karczma, ziarniniak kokcydioidalny, gorączka dolinowa, reumatyzm pustynny, guz dolinowy i choroba kalifornijska..
Indeks artykułów
Od dzieciństwa do okresu dojrzewania nie ma różnic w tempie zachorowań w zależności od płci. Jednak w wieku dorosłym mężczyźni są bardziej podatni niż kobiety, z wyjątkiem kobiet w ciąży, które stanowią takie samo ryzyko jak mężczyźni. Oczywiście oporność na infekcje u kobiet jest związana z czynnikami hormonalnymi.
Podobnie, rasa również wpływa na chorobę, przy czym rasy białej są najmniej podatni, Indianie i metysi z umiarkowanym ryzykiem, a czarni są najbardziej dotknięci chorobą, szczególnie w przypadkach rozsianych..
Pomimo Coccidioides immitis jest uważany za najbardziej zjadliwego grzyba ze wszystkich czynników etiologicznych ludzkich grzybic, tylko 1% pierwotnych infekcji rozwija się w ciężką chorobę, a rozprzestrzenianie się jest 10 razy bardziej prawdopodobne u czarnych.
Oczywiście infekcja uwarunkowana jest ekspozycją grzyba i ilością inokulum, a ryzyko wzrasta m.in. u rolników, budowniczych, archeologów..
U zdecydowanej większości pacjentów po pierwotnej chorobie następuje powrót do zdrowia (bez leczenia) i wytworzenie swoistej odporności zdolnej do ochrony przed ponownym zakażeniem..
Osoby, u których rozwinęła się infekcja rozsiana, to na ogół osoby, u których występuje niedobór genetycznego lub przejściowego układu odpornościowego.
Królestwo: Grzyby
Podział: Ascomycota
Klasa: Eurotiomycete
Zamówienie: Onygenales
Rodzina: Onygenaceae
Płeć: Coccidioides
Gatunki: immitis
Co Coccidioides immitis jest grzybem dimorficznym, ma dwie morfologie. Jeden saprofityczny, a drugi pasożytniczy.
W swojej saprofitycznej (zakaźnej) postaci występuje jako grzybnia, w której występują strzępki z przegrodami, zbudowane z łańcuchów artrospor lub artrokonidiów o prostokątnym, elipsoidalnym, beczkowatym kształcie, o grubych ścianach o wymiarach 2,5 x 3-4 µ średnica.
W swojej formie pasożytniczej pojawia się jako grubościenna kulka o średnicy od 20 do 60 µ, wypełniona dużą liczbą małych przetrwalników o średnicy 2-5 µ..
Kiedy te kuleczki pękają, uwalniają przetrwalniki (200 do 300), z których mogą powstać nowe kuleczki.
Po 3 dniach od wysiewu próbki zainfekowanej tkanki można zobaczyć kolonie mokre, nagie lub nieowłosione, później są owłosione, a później już szczerze bawełniane, szaro-białe lub żółtawe..
W zakażonych tkankach występują trzy rodzaje reakcji: ropna, ziarniniakowa i mieszana..
Ropna reakcja zachodzi początkowo wokół wdychanych konidiów lub w momencie pęknięcia kuleczki i uwolnienia przetrwalników.
Wokół rozwijającej się kuleczki zachodzi ziarniniakowa reakcja. Ziarniniak zawiera limfocyty, komórki plazmatyczne, monocyty, histiocyty, komórki nabłonkowe i komórki olbrzymie.
Zmiany te następnie wykazują zwłóknienie, kazeifikację i zwapnienia. Później, w zmianach, w których mikroorganizmy rosną i rozmnażają się, zachodzi mieszana reakcja.
Choroba pojawia się po inhalacji pyłu zawierającego artrokonidia. Stamtąd choroba może objawiać się na dwa sposoby.
Pierwsza bezobjawowa lub średnio ciężka, która zakończy się całkowitą remisją infekcji i rozwojem trwałej odporności.
Druga to rzadka postać, w której choroba postępuje, staje się przewlekła lub rozprzestrzenia się, prowadząc do śmierci.
Nie ma żadnych objawów, nie ma pozostałości blizny ani uszkodzenia płuc, tylko śródskórny test kokcydioidyny jest dodatni, co wskazuje, że doszło do zakażenia.
Intensywność patologii będzie zależeć od liczby wdychanych konidiów. Niewiele konidiów spowoduje łagodną i krótkotrwałą chorobę, podczas gdy wysoki inokulum może spowodować ostrą niewydolność oddechową. W innych przypadkach objawia się toksycznym rumieniem, bólem stawów, zapaleniem nadtwardówki itp..
Okres inkubacji wynosi od 10 do 16 dni inkubacji. Po tym czasie pacjenci mogą w różnym stopniu prezentować następujące oznaki i objawy: gorączka, silny ból w klatce piersiowej lub opłucnej, niewydolność oddechowa, anoreksja, początkowo nieproduktywny, a później produktywny kaszel z białą plwociną i smugi krwi.
Jest to bardzo rzadkie, spowodowane przypadkowym zaszczepieniem grzyba na skórze (ukłucie kolcami kaktusa). Uszkodzenie ma postać wrzodu, z regionalnym zapaleniem gruczołu krokowego, ustępuje bez incydentu w ciągu kilku tygodni.
Jeśli pierwotna choroba nie ustąpi, po szóstym do ósmego tygodnia rozwiną się wtórne lub uporczywe objawy, które mogą objawiać się na dwa sposoby:
Wtórne zmiany skórne są zróżnicowane. Pojawiają się jako: grudki, guzki, brodawkowate, wegetatywne blaszki, krosty, wrzody. Mogą być pojedyncze lub wielokrotne.
Mogą również występować jako rumień guzowaty, ostra („toksyczna”) wysypka, rumień odorobójczy, śródmiąższowe ziarniniakowe zapalenie skóry i zespół Sweeta (gorączkowa dermatoza neutrofilowa)..
Grzyb może również dotrzeć do kości, stawów, opon mózgowych i wnętrzności. Ten typ kokcydioidomikozy jest śmiertelny, powodując śmierć osobnika w ciągu kilku miesięcy do roku..
Inne dolegliwości wynikające z przewlekłej rezydualnej kokcydioidomikozy to choroba jamy ustnej i kokcydioidoma.
Plwocina, wysięki, biopsje, płyn mózgowo-rdzeniowy.
Wykonywany jest z zamiarem znalezienia kuleczek z typowymi przetrwalnikami kokcydioidomikozy. Struktury te można zobaczyć w skrawkach tkanek barwionych hematoksyliną i eozyną, PAS, barwnikiem Gomori, metanaminą, azotanem srebra lub fluorkiem wapnia..
Próbki wysiewa się na agarze sabouraud lub Mycosel, inkubuje w temperaturze 25-30 ° C przez 7 dni. Zaleca się wysiew w skośnych probówkach agarowych, a nie na szalce Petriego..
Do obserwacji mikroskopowej konieczne jest wcześniejsze przepuszczenie go przez formaldehyd, aby uniknąć przypadkowego zanieczyszczenia. Jeśli mają być wykonywane subkultury, należy to robić pod maską bezpieczeństwa.
Można zastosować reakcję wiązania i wytrącania dopełniacza. Wartość diagnostyczna i prognostyczna.
Śródskórna reakcja kokcydioidyny wskazuje, czy osobnik miał kontakt z grzybem. Wartość epidemiologiczna.
Chociaż pierwotne zakażenie płuc jest zwykle samoograniczające się u pacjentów z prawidłową odpornością, można je leczyć itrakonazolem lub flukonazolem w dawkach 400 mg na dobę przez 3 do 6 miesięcy..
U pacjentów z immunosupresją stosuje się te same leki, ale przez 4 do 12 miesięcy.
W przypadku przewlekłego zakażenia płuc flukonazol lub itrakonazol stosuje się w dawkach 400 mg na dobę przez 12 do 18 miesięcy lub dłużej. Worykonazol również dał doskonałe rezultaty.
Amfoterycyna B jest wskazana dla kobiet w ciąży.
Rozsiane formy kokcydioidomikozy opon mózgowo-rdzeniowych wymagają dożywotniego leczenia flukonazolem w dawce 400 mg na dobę.
Oprócz leczenia przeciwgrzybiczego w niektórych przypadkach wskazane jest chirurgiczne oczyszczenie ropni.
Jeszcze bez komentarzy