Cocos nucifera Jest to gatunek palmy monotypicznej z samotnym pniem, należący do rzędu Arecales z rodziny Arecaceae. Powszechnie znany jako kokos, drzewo kokosowe, palma kokosowa lub palma kokosowa, jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych gatunków w tropikach ze względu na wysoką wartość gospodarczą, społeczną i kulturową..
Drzewo kokosowe to wyprostowana palma wysokiej lub średniej wielkości, z cienkim pniem poszerzonym u podstawy z lekko spękaną korą o szaro-brązowym kolorze. Gatunek ten rośnie wzdłuż tropikalnych i subtropikalnych obszarów przybrzeżnych i piaszczystych w ciepłym i wilgotnym środowisku..
Uprawa palmy kokosowej jest jednym z zabiegów rolniczych o najdłuższej tradycji od czasów starożytnych. Tak więc jego duża zdolność adaptacji do różnych ekosystemów, przydatność i zdolność owoców do migracji przez morze sprzyjały jego szerokiej dystrybucji..
Drzewo kokosowe jest sprzedawane ze względu na różne właściwości swoich owoców lub jako roślina ozdobna, będąca źródłem pożywienia, napojów, błonnika i oleju. Wykorzystywany jest również jako materiał konstrukcyjny i surowiec w kosmetologii, farmakologii, stolarstwie, ogrodnictwie oraz medium spalania.
Indeks artykułów
Drzewo kokosowe to palma jednopienna o mocnej i samotnej łodydze, prostej lub lekko spadzistej, o wysokości 10-20 mi średnicy 40-50 cm. Pień ma rozstawione pierścienie i pionowe szczeliny, które są grubsze u podstawy i węższe u góry..
Liście pierzaste długości 2-4 m mają łuskowate listki o długości 55-75 cm i żółtawozielonym kolorze. Kwiatostany, początkowo chronione przez spatki o długości 70 cm, znajdują się osiowo na dolnych liściach..
Owocem jest orzech jajowaty lub odwrotnie jajowaty pokryty włóknami, o długości 20-30 cm i wadze 1,5-2,5 kg. Endokarp jest zdrewniały, koloru ciemnobrązowego z trzema kiełkującymi porami (dziurami, oczkami) u podstawy..
Białko lub miazga biała jest jadalna, podobnie jak płyn, bogaty w metabolity i sole mineralne. Owoc osiąga maksymalne rozmiary po 5-6 miesiącach, a dojrzałość fizjologiczną osiąga po 10-12 miesiącach.
- Królestwo: Plantae.
- Oddział: Magnoliophyta.
- Klasa: Liliopsida.
- Porządek: Arecales.
- Rodzina: Arecaceae.
- Podrodzina: Arecoideae.
- Plemię: Cocoeae.
- Podplemię: Butiinae.
- Płeć: Orzechy kokosowe.
- Gatunki: Cocos nucifera L.
- Coccus Mill. (1754).
- Calappa Steck (1757).
- Coccos Gaertn. (1788), orth. var.
- Orzechy kokosowe: nazwa rodzaju pochodzi od portugalskiego słowa „orzech kokosowy„Po pojawieniu się maski z dwojgiem oczu i otwartymi ustami.
- nucifera: specyficzny przymiotnik pochodzi z łaciny "nucifer-a-um" co to znaczy "która produkuje orzechy".
Pochodzenie drzewa kokosowego jest niepewne, mimo że powstało w indo-malajskim tropikalnym regionie wschodniego Pacyfiku. To stwierdzenie jest poparte wysokim stopniem różnorodności genetycznej w tym regionie Azji i Pacyfiku..
Rzeczywiście, kokos był rozpowszechniany w regionach pantropikalnych od czasów starożytnych. W rzeczywistości istnieją dowody na obecność plantacji kokosów wzdłuż wybrzeża Pacyfiku Ameryki Środkowej, Brazylii, Wenezueli, Mozambiku, Indii, Indonezji, Malezji, Filipin i Tanzanii..
Naturalne środowisko Cocos nucifera znajduje się na piaszczystych plażach tropikalnych rejonów Oceanu Spokojnego i Indyjskiego oraz Morza Karaibskiego. Plantacje można zakładać w regionach o gorącym klimacie od równika do równoleżników 28–32 ° na obu półkulach..
Cocos nucifera jest gatunkiem przystosowującym się do warunków agroklimatycznych charakterystycznych dla międzytropikalnych regionów przybrzeżnych. W rzeczywistości rośnie na glebach piaszczystych i luźnych w ciepłym środowisku, o dużej wilgotności, stabilnych fotoperiodach i średnich rocznych opadach 750 mm..
Drzewo kokosowe toleruje wysokie poziomy zasolenia gleby, co sprzyja jego wzrostowi i rozwojowi tam, gdzie inne rośliny nie mogą się zadomowić. Podobnie nie wpływają na nią silne wiatry: przyczyniają się one raczej do zapylania, zapłodnienia kwiatów i rozprzestrzeniania się owoców..
Jest podatny na niskie temperatury, gleby zwarte lub gliniaste, wysokość nad poziomem morza i niską wilgotność. Z tego powodu nie znajduje się na obszarach suchych, takich jak wybrzeża Morza Śródziemnego i obszary przybrzeżne na południu Peru i na północ od Chile..
Pod tym względem jego obecność jest powszechna na obszarach międzytropikalnych o wysokiej wilgotności względnej i średnich temperaturach powyżej 13-15 ° C. Własne środowiska to południowa Floryda, Hawaje, Wyspy Kanaryjskie i północna Argentyna..
Roślina kokosowa jest szeroko stosowana przez człowieka ze względu na jej liczne zastosowania. Drewno pnia służy do budowy, a suche liście nadają się jako pokrycie lub ekran do rustykalnych sufitów..
Suszona miazga lub kopra zawiera 60-70% olejów (lipidów), 15-20% węglowodanów i 5-6% białek. Olej kokosowy jest używany do produkcji masła kakaowego, margaryn, mydeł, balsamów, kremów i różnych produktów kosmetycznych..
Na niektórych obszarach sok z kwiatostanów jest spożywany bezpośrednio, ale w wyniku fermentacji uzyskuje się napój alkoholowy zwany „winem kokosowym”. Woda owocowa jest bardzo pożywna i orzeźwiająca oraz zawiera witaminy i minerały, które są spożywane bezpośrednio jako napój.
Włókna otaczające orzech kokosowy są wykorzystywane jako podłoże w ogrodnictwie oraz do produkcji lin, mat, szczotek, koszy i dywanów. Tak więc proszek uzyskany z włókna kokosowego jest stosowany jako materiał izolacyjny w sklejce, jako materiał opakowaniowy lub jako dodatek do żywności dla zwierząt gospodarskich..
Łupina orzecha kokosowego jest surowcem do produkcji przyborów kuchennych, takich jak łyżki, chochle, kubki, miski, pudełka czy zabawki. Podobnie zmielona powłoka jest używana jako dodatek w produkcji tworzyw sztucznych, aby zapewnić połysk i odporność na wilgoć..
Jako roślina lecznicza, drzewo kokosowe i jego owoce są używane ze względu na ich właściwości przeciwkrwotoczne, antyseptyczne, ściągające, bakteriobójcze, moczopędne, zmiękczające, przeczyszczające i odrobaczające. Odwar z włóknistej skorupy jest używany jako środek przeczyszczający i przeciw robakom; z miazgi wytwarza się syrop o właściwościach piersiowych; a dym ze skórki służy jako kadzidło, aby złagodzić ból zęba.
Zakładanie plantacji orzecha kokosowego odbywa się z szablonów uzyskanych ze zdrowych nasion wolnych od uszkodzeń mechanicznych, szkodników czy chorób. Idealny szablon powinien mieć więcej niż cztery miesiące, więcej niż metr wysokości i mieć pierzaste liście..
Wskazane jest, aby wybrać szablony w tym samym wieku i wielkości, aby uzyskać jednolite sadzenie pod względem wielkości i produkcji. Siew odbywa się na wolnej i zarośniętej ziemi, wolnej od drzew i krzewów, ponieważ drzewo kokosowe wymaga pełnego nasłonecznienia.
Przygotowanie gleby wymaga mechanizacji, takiej jak przejazd broną. Na glebach silnie zmechanizowanych konieczne jest przejście głęboszowe, aby rozbić dno pługa. Siew prowadzony jest zgodnie z odmianą, najczęściej w układzie trójkątnym (8x8x8m) lub kwadratowym (8x8m), ustawiającym plantację w kierunku wschód-zachód.
Podczas siewu w polu na szablony aplikuje się roztwór grzybobójczy, aby zapobiec rozwojowi grzybów. Do dołka dodaje się również materię organiczną na bazie kompostu (2-5 kg / dołek).
Podczas siewu konieczne jest zagęszczenie gleby, aby uniknąć powstania pęcherzy powietrza sprzyjających gniciu korzeni. Podobnie, wokół szablonu należy zachować kopiec ziemi, aby woda do nawadniania spływała i nie powodowała powodzi..
Jako środek zapobiegawczy podczas zakładania uprawy lub w ciągu pierwszych pięciu lat należy zachować ścisłą kontrolę chwastów. Najlepiej jest utrzymywać czystość w promieniu jednego metra wokół szablonu, aby uniknąć rywalizacji o światło i wodę.
Drzewo kokosowe toleruje długie okresy suszy, ale w uprawach towarowych konieczne jest częste podlewanie w okresie zakładania uprawy. W tym celu należy wziąć pod uwagę wiek rośliny, warunki klimatyczne i rodzaj gleby..
Nawożenie jest niezbędne do uzyskania produktywnych roślin, a jego podstawą jest wiek, analiza gleby, odmiana, gęstość sadzenia i nawadnianie. Drzewo kokosowe wymaga wysokich poziomów azotu podczas sadzenia i potasu podczas produkcji, a także średnich poziomów fosforu, magnezu i siarki..
Do najczęstszych szkodników kokosa należy wołek kokosowy (Rhynchophrus palmatum) i roztocza (Eriophyes gerreronis). Jak również blady skoczek (Myndus crudus), wektor śmiertelnej choroby żółknięcia drzewa kokosowego.
Chorobą o największej zapadalności w szkółce jest plamistość liści spowodowana przez grzyba Helminthosporium sp. Na plantacjach dochodzi do śmiertelnego żółknięcia drzewa kokosowego (CLA), choroby wywoływanej przez mykoplazmę oraz zgnilizny pąków wywołanej przez grzyby Phytophthora palmivora.
Ponadto krwawienie z łodygi lub choroba krwotoczna spowodowana przez Thielaviopsis ethaceticus i zarazę liści Pestalotia palmarum. Choroba zwana czerwonym pierścieniem drzewa kokosowego jest wywoływana przez nicienie Rhadinaphelenchus cocophilus, który wpływa na środkową część łodygi, korzenie i ogonek liściowy aż do owocu.
Zwalczanie szkodników i chorób w uprawie kokosa odbywa się kompleksowo. Praktyki kulturowe, takie jak zwalczanie chwastów, odległość sadzenia, usuwanie suchych liści lub ulepszenia drenażu, pozwalają uniknąć obecności patogenów.
Kontrola biologiczna umożliwia regulację progu szkód ekonomicznych niektórych agrofagów. Jednak w przypadku wysokiej zachorowalności na szkodniki lub choroby wymagane jest stosowanie pestycydów..
Jeszcze bez komentarzy