Plik pokojowe współistnienie była to koncepcja stosowana w polityce międzynarodowej drugiej połowy XX wieku. Pierwszym, który użył tego terminu, był radziecki przywódca Nikita Chruszczow, który ukuł go, aby opisać, jak powinny wyglądać stosunki między dwoma wielkimi mocarstwami tamtych czasów: Stanami Zjednoczonymi i Związkiem Radzieckim..
Krótko po zakończeniu II wojny światowej zwycięscy sojusznicy podzielili się na dwie duże grupy ideologiczne. Jeden, zachodni kapitalista, kierowany przez Stany Zjednoczone, drugi, komunista, na czele którego stoi Związek Radziecki. Przez kilka lat wydawało się nieuniknione, że wybuchnie konflikt między dwoma blokami.
Śmierć Stalina w 1953 r. Zmieniła sytuację. Jego następcą został Nikita Chruszczow, który wkrótce promował nową politykę zagraniczną, pokojowe współistnienie. Podstawą tego było przekonanie, że aby uniknąć wojny, należało wyrzec się użycia broni narzucającej.
Pokojowe współistnienie, pomimo wystąpienia kilku poważnych kryzysów, które prawie doprowadziły do wojny nuklearnej, utrzymywało pokój między dwoma blokami. Według historyków koniec tego etapu można zaznaczyć na początku lat 80.
Indeks artykułów
Józef Stalin zmarł 5 marca 1953 r. I został zastąpiony przez Nikitę Kruscheva po procesie sukcesji, w którym musiał pozbyć się zwolenników kontynuowania twardej linii (zewnętrznej i wewnętrznej).
Wkrótce nowy radziecki przywódca postanowił zmienić politykę swojego kraju. Z jednej strony podjął proces destalinizacji i spowodował znaczną poprawę gospodarki. Z drugiej strony wystąpił także z propozycją zmniejszenia napięć z blokiem zachodnim.
Zawieszenie broni w wojnie koreańskiej i pokój w Indochinach przyczyniły się do umożliwienia takiego odprężenia. Ponadto w Stanach Zjednoczonych tracili wpływy zwolennicy najbardziej agresywnych doktryn, którzy proponowali „masowe represje” wobec każdego ruchu radzieckiego..
Po dojściu do władzy Chruszczow przystąpił do modernizacji części struktur Związku Radzieckiego. W związku z tym planował zbudować gigantyczne tamy na Wołdze lub rurociągi, aby doprowadzać wodę na przykład na pola uprawne Azji Środkowej..
Wszystkie te projekty wymagały dużych nakładów finansowych, a także dużej siły roboczej. Z tego powodu potrzebował uspokojenia sytuacji międzynarodowej i tego, aby żaden konflikt wojenny (lub jego groźba) nie mógł zmonopolizować zasobów, które miały zostać przeznaczone na budowę infrastruktury..
Zrzucenie bomb atomowych przez Stany Zjednoczone na Japonię wywołało w Sowietach poczucie niepewności. Część jego wysiłków skupiała się na zrównaniu siebie w destrukcyjnym potencjale z rywalami..
W 1949 r. Związek Radziecki wyprodukował bomby atomowe, aw 1953 r. H. Ponadto zbudował okręty podwodne i superbomby, aby móc wystrzelić je na terytorium wroga..
To uspokoiło władze radzieckie, ponieważ uważały, że siła militarna została zrównoważona.
Inna przyczyna radzieckiej propozycji pokojowego współistnienia była związana z poprzednim punktem. Rozwój broni masowego rażenia przez Związek Radziecki uświadomił obu stronom możliwy do przewidzenia rezultat zbrojnej konfrontacji między nimi..
Obaj rywale mieli dość broni, by wielokrotnie niszczyć wroga, przez co ich terytoria nie nadawały się do zamieszkania przez wieki. Była to tak zwana doktryna wzajemnego zapewnionego zniszczenia.
Po śmierci Stalina pojawiły się oznaki odprężenia między dwoma blokami, które wyłoniły się z drugiej wojny światowej. Należą do nich podpisanie rozejmu w Panmunjong, które zakończyło wojnę koreańską w 1953 r., Czy porozumień genewskich związanych z konfliktem w Indochinach..
Sformułowanie koncepcji pokojowego współistnienia zaczęło się od szeregów radzieckich. Jej przywódcy doszli do wniosku, że przez pewien czas współistnienie krajów komunistycznych i kapitalistycznych było nieuniknione. Dlatego jedynym sposobem uniknięcia wojny światowej było wyrzeczenie się broni jako środka rozwiązywania sporów..
Ta teoria była prawdziwa przez prawie 30 lat. U podstaw tego leżała optymistyczna wizja przyszłości bloku sowieckiego: Chruszczow uważał, że ten okres pokoju pozwoli mu pod względem gospodarczym wyprzedzić Zachód..
Główną cechą charakterystyczną tego etapu zimnej wojny było odprężenie między dwoma światowymi blokami. Było to coś w rodzaju milczącego zobowiązania, że nie naruszy równowagi, która wyłoniła się po drugiej wojnie światowej.
Pokojowe współistnienie opierało się na wzajemnym szacunku (i strachu) między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim. Konferencja genewska w 1955 r. Ratyfikowała istniejące status quo i potwierdziła obszary wpływów obu krajów..
Te obszary wpływów były, z wyjątkami, szanowane przez supermocarstwa. Nie tylko w wojsku, ale także na polu propagandy politycznej.
Technologia militarna obu bloków osiągnęła taki rozwój, że zapewniała zniszczenie obu stron w przypadku wojny, niezależnie od tego, kto wygrał. Pokojowe współistnienie przez wiele lat współistniało ze strachem przed wybuchem wojny nuklearnej.
Aby uniknąć ekstremalnych sytuacji kryzysowych, Stany Zjednoczone i ZSRR po raz pierwszy ustanowiły kanały bezpośrednich negocjacji. Symbolem dialogu stał się słynny „czerwony telefon”, metafora bezpośredniego kontaktu przywódców obu krajów.
Z drugiej strony prowadzono negocjacje, których kulminacją były traktaty ograniczające broń jądrową..
Mimo wszystko pokojowe współistnienie nie oznaczało zaniku konfrontacji między dwoma blokami. Chociaż szanowano pobliskie obszary wpływów, jedną z charakterystycznych cech tego okresu były kryzysy, które pojawiały się co jakiś czas na obszarach peryferyjnych..
Te dwa supermocarstwa stanęły naprzeciw siebie pośrednio, każde z nich wspierało inną stronę w różnych wojnach, które wybuchły na świecie..
Jeden z najważniejszych kryzysów miał miejsce w 1961 r., Kiedy rząd NRD wzniósł mur berliński, który oddzielił dwie części miasta..
Z drugiej strony dobrze znany kryzys rakietowy był o krok od sprowokowania wojny nuklearnej. Stany Zjednoczone odkryły zamiar Związku Radzieckiego zainstalowania rakiet nuklearnych na Kubie i zarządziły ścisłą blokadę morską. Napięcie wzrosło do maksimum, ale ostatecznie rakiety nie zostały zainstalowane.
Wojna w Wietnamie była kolejnym kryzysem w ramach zimnej wojny. W tym przypadku Amerykanie zostali zmuszeni do wycofania się w 1973 roku.
Zdaniem historyków trudno jest oddzielić bezpośrednie konsekwencje pokojowego współistnienia od tych spowodowanych zimną wojną.
Stany Zjednoczone utraciły status jedynego kraju posiadającego broń jądrową. Nie tylko Związek Radziecki stworzył swoje, ale także inne kraje, takie jak Wielka Brytania, Francja czy Indie.
Doprowadziło to do negocjacji w celu ograniczenia arsenału nuklearnego, a nawet rozebrania jego części..
Odprężenie spowodowało pojawienie się rozbieżności w obu blokach. Nie będąc całkowicie świadomym stawienia czoła wrogowi, wewnętrzne różnice ujawniły się w kilku miejscach.
Na Zachodzie wyróżniała się Francja, ustanawiając autonomiczną politykę wobec Stanów Zjednoczonych. Wspomniana wojna w Wietnamie wywołała również wielką reakcję wewnętrzną, nawet w Stanach Zjednoczonych..
W krajach znajdujących się w strefie wpływów ZSRR doszło do poważnych powstań. Wśród nich Praska Wiosna, która dążyła do ustanowienia „socjalizmu z ludzką twarzą”:
Ze swojej strony Jugosławia Tity, która już wcześniej zmierzyła się ze Stalinem, promowała Grupę Państw niezaangażowanych z zamiarem utworzenia trzeciego bloku, mniej lub bardziej niezależnego.
W 1954 roku Republika Federalna Niemiec przystąpiła do NATO. Odpowiedzią sowiecką było utworzenie Układu Warszawskiego, organizacji wojskowej obejmującej sąsiednie kraje.
Wielu ekspertów uznaje koniec pokojowego współistnienia w latach 80. XX wieku, kiedy Ronald Reagan został prezydentem Stanów Zjednoczonych. Inni jednak zwracają uwagę, że zaczęło słabnąć wiele lat wcześniej, a Jimmy Carter został prezydentem..
W tym czasie na wszystkich kontynentach pojawiły się nowe źródła konfliktów. Związek Radziecki zaatakował Afganistan, a Stany Zjednoczone zareagowały, wspierając opór i ustanawiając sankcje wobec Sowietów, w tym bojkotując moskiewskie igrzyska olimpijskie..
Tak zwane Gwiezdne Wojny, promowane przez Reagana w 1983 roku, spowodowały, że napięcie ponownie wzrosło, potwierdzając koniec Pokojowego Współistnienia.
Jeszcze bez komentarzy