Plik komunizm wojenny W Rosji był to system polityczno-gospodarczy, który istniał podczas wojny domowej w carskim kraju, która miała miejsce w latach 1918–1921. Był to środek, z którego korzystała armia bolszewicka, aby miała środki na przetrwanie podczas wojennego konfliktu i pokonaj w ten sposób zarówno frakcję carską, jak i kontrrewolucjonistów. Komunizm wojenny miał politykę niechętną gromadzeniu kapitału, a zatem kapitalizmowi.
Ewolucja komunizmu wojennego trwała ledwie ponad dekadę, ale wystarczająco długo, aby filozoficzne teorie głoszone przez Karola Marksa w XIX wieku zostały wprowadzone w życie..
W ten sposób ideały socjalizmu doprowadziły do ostatecznych konsekwencji w trakcie serii walk, w których kwestionowano nie tylko kontrolę polityczną nowej Rosji, ale także suwerenność narodu i jego stabilność gospodarczą..
W sumie polityka finansowa komunizmu wojennego była izolacjonistyczna i kierowana przez coś, co według krytyków jego czasów było klasyfikowane jako „kapitalizm państwowy”..
Ponadto jej katastrofalne skutki dały początek reformom, w których uwiarygodniono twierdzenie, że rewolucja została zdradzona, ponieważ działała wbrew interesom ludu, który składał się z klasy chłopskiej i klasowej. , pracownik.
Indeks artykułów
Jednym z najtrudniejszych okresów w historii Rosji był koniec caratu, ale nie tyle z powodu wygaśnięcia starego reżimu, ile z powodu narzucenia nowego..
Pod koniec lat dwudziestych Rosja przeżywała poważny kryzys we wszystkich swoich aspektach, ponieważ imperium nie wiedziało, jak poradzić sobie ze straszną sytuacją w kraju, jakiego doświadczyła po I wojnie światowej (1914-1918)..
W obliczu tej atmosfery tarcia politycznego Imperium Rosyjskie upadło i dlatego Rewolucja Rosyjska zatriumfowała w 1917 roku. Ale to zwycięstwo niewiele znaczyło dla uspokojenia gorących duchów, więc wybuchła wojna domowa, która zakończyła się w 1923 roku..
W tym czasie państwo radzieckie narodziło się w obliczu silnego oporu, z którym musiało walczyć planem politycznym i gospodarczym, który dałby mu przewagę, a tym samym pomógłby w zniszczeniu wrogów..
Sytuacja gospodarcza Rosji była delikatna po rewolucji 1917 r. Carstwo przestało istnieć, ale nie problemy związane z powstaniami, które objęły Kreml. Dlatego pilnie trzeba było znaleźć sposób na reaktywację produkcji, zwracając szczególną uwagę na żądania dwóch wykluczonych klas społecznych: chłopstwa i proletariatu. Burżuazja musiała zostać zdławiona, podobnie jak mechanizmy, dzięki którym zdobywała swoje bogactwo..
Dlatego gospodarka komunistyczna, a przynajmniej tak było w przypadku leninowskiej interpretacji klasycznego marksizmu, musiała być budowana poprzez zmiany instytucjonalne, które dały początek przemianom politycznym, finansowym i społecznym..
W tych przemianach rewolucyjnej Rosji własność prywatna nie powinna być dłużej tolerowana, a tym bardziej na obszarach wiejskich, gdzie powszechne były wielkie majątki..
W sektorze miejskim konieczne jest również położenie kresu wyzyskowi pracowników, zwłaszcza w przemyśle.
Opierając się na tym kontekście walk rewolucji rosyjskiej, komunizm wojenny jawi się jako sposób na zmierzenie się z trudną sytuacją, jaka miała podczas wojny..
To kosztowało życie wielu ludzi, a towarzyszyły temu szkody materialne, a następnie erozja budżetu państwa..
W ten sposób państwo radzieckie ustaliło, że polityka narodu powinna być następująca:
Państwo i partia musiały stworzyć jeden organizm polityczny, który nie dopuszczał frakcji ani podziału myśli. Mienszewicy i komuniści, którzy mieli inne zdanie, byli automatycznie wykluczani z ruchu..
Zostały one rozwiązane, aby dołączyć do Związku Radzieckiego ze stolicą, którą jest Moskwa, w której rezydowała władza. Należy zauważyć, że ZSRR był centralistyczny i nie uznawał lokalnej autonomii.
Finanse ponosił Kreml, który kontrolował działalność gospodarczą. Dlatego gospodarka była w rękach państwa, a nie przedsiębiorstw. Zlikwidowano własność prywatną i założono kołchozy, w których dokonywano rekwizycji plonów na wyżywienie wojska.
Zachęcano do samozarządzania pracowników bez pracodawców. Zabronione były również protesty ze względu na warunki pracy, co było obowiązkowe i odbywały się pod ścisłym nadzorem policji, narzucającym surową dyscyplinę..
Zaczęło się od militaryzacji zarówno w społeczeństwie, jak i na stanowiskach publicznych, kiedy to ogłoszono stan wojenny. Przeprowadzano czystki, które eliminowały potencjalnych wrogów lub ich sympatyków, którzy stali się bardziej okrutni w epoce stalinizmu..
Odbyło się wiele dyskusji na temat tego, co komunizm wojenny chciał osiągnąć. Autorzy i badacze tego tematu są zgodni co do tego, że głównym motorem tego systemu był konflikt wojenny, który przyszedł wraz z rewolucją rosyjską, która w każdej chwili musiała zwyciężyć..
W tym celu konieczne było zdobycie poparcia ludu, który należało włączyć do zarządzania politycznego i gospodarczego poprzez programy państwowe, w które włączono proletariat..
Ponadto jest oczywiste, że polityka realizowana przez państwo radzieckie posłużyła jako podstawa do dalszego kroku w walce o socjalizm, który zdaniem bolszewików znajdował się na etapie przejściowym między kapitalizmem carów a komunizmem. tak bardzo dążył.
Wojna była więc tylko konieczną okolicznością, przez którą musieli przejść Rosjanie, aby mógł narodzić się komunizm, który przebije się przez siły kontrrewolucyjne..
Zwycięstwo militarne nad kontrrewolucjonistami było jedynym celem, który udało się osiągnąć w agendzie komunizmu wojennego..
Do tego dochodzi, że w okresie powojennym Armii Czerwonej udało się zlikwidować ośrodki oporu, a także uchronić rosyjskie granice przed ewentualnymi pośmiertnymi roszczeniami terytorialnymi do rewolucji bolszewickiej. Należałoby oczywiście uwzględnić poziom porządku wewnętrznego, jaki uzyskano w kraju.
Jednak laury zdobyte przez rewolucjonistów nie były wolne, pozostawiając po sobie znaczne straty ludzkie i materialne, które były trudne do naprawienia..
Jako rekompensatę dla bolszewików doszedł do władzy nowy system polityczny.
Era Lenina dobiegła końca i otworzyła drogę innym przywódcom, którzy wzmocnili komunizm. Albo radykalizowali się, jak w przypadku Stalina.
Paradoksalnie zwycięstwo rewolucji rosyjskiej w wojnie domowej oznaczało drastyczną redukcję demograficzną.
Przyczyniły się do tego nie tylko ofiary w walkach, ale także liczba obywateli, którzy przenieśli się z miast na wieś z powodu niepewnych warunków ekonomicznych okresu powojennego..
Dlatego ludność miejska zmniejszyła się znacznie i na korzyść ludności wiejskiej, która szybko rosła, ale nie znalazła środków na zaopatrzenie się w kołchozy..
To, co podniosło temperaturę tych konfrontacji, to fakt, że na tym samym łonie komunistycznej doszło do kilku wewnętrznych buntów.
Partia bolszewicka zdawała sobie sprawę, że narasta sprzeciw, który można było uciszyć jedynie siłą militarną. Powstania obywatelskie domagały się lepszych warunków w gospodarce, które pozwoliłyby im przetrwać, ponieważ generowało to nierówność społeczną, w której umundurowani mężczyźni tworzyli rodzaj uprzywilejowanej kasty..
Są najbardziej katastrofalnymi, jakie pozostawiła polityka komunizmu wojennego. Brak elastyczności państwa radzieckiego obudził równoległy rynek, który służył złagodzeniu cięć biurokracji kremlowskiej, która była pełna ograniczeń.
W rezultacie wzrósł nielegalny handel, przemyt i korupcja. Dopiero w 1921 r. Te sztywne normy złagodzono w ramach Nowej Polityki Gospodarczej, w ramach której podjęto próbę naprawy sytuacji..
Samorządność przedsiębiorstw państwowych, prowadzona przez chłopstwo i proletariat, powodowała, że bankrutowały lub produkowały mniej niż wtedy, gdy znajdowały się w rękach prywatnych..
Produkcja została drastycznie zmniejszona, przy zdolnościach przemysłowych, które w 1921 r. Wynosiły zaledwie 20%, i przy pensjach, które w większości nie były nawet opłacane pieniędzmi, ale towarami..
Co gorsza, upadek gospodarki radzieckiej był większy, gdy komunizm wojenny doświadczył surowego głodu, w którym zginęły miliony ludzi..
Państwowe rekwizycje i reglamentacja kołchozów zapewniły wojsku więcej żywności niż głodnej ludności cywilnej.
Niejednokrotnie był to powód wewnętrznych powstań w Rosji, w których odrzucano politykę centralistyczną i żądano bardziej sprawiedliwych środków dla ludzi..
Jeszcze bez komentarzy