Concepcion Mendez Cuesta (1898-1986), lepiej znany jako Concha Mendez, Była hiszpańską pisarką i poetką, członkinią słynnego Generación del 27, znajdującego się na liście artystów Las Sinsombrero. Oprócz poezji autorka tworzyła także sztuki teatralne.
Praca Méndeza na pierwszym etapie charakteryzowała się brakiem popularności, podczas gdy druga była bardziej związana z jego osobistymi doświadczeniami. Główne tematy jego wczesnych prac wiązały się z nowoczesnością, morzem, kinem i sportem.
Jeśli chodzi o jej twórczość teatralną, Concha skierowana była do dzieci, aby je poznać i zachować. Niektóre z najbardziej reprezentatywnych utworów to: Pewien anioł, Ryba oszukana, Gwiazda poleciała Y Balustrady nieba.
Indeks artykułów
Concha urodziła się 27 lipca 1898 roku w Madrycie w zamożnej i kulturalnej rodzinie. Jej rodzice robili wszystko, co w ich mocy, aby zapewnić jej dobre wykształcenie podstawowe, więc została przeszkolona we francuskiej szkole. Warto zwrócić uwagę na zamiłowanie poety do sportu, celującego w uprawianie gimnastyki i pływania..
Chociaż pisarka okazała się utalentowana w wielu dziedzinach, w tym w listach, jej rodzice nie pozwolili jej kontynuować szkolenia. Chcieli, żeby wyszkoliła się na ofiarną gospodynię domową, jak to było w tradycji na początku XX wieku..
Rodzina Méndeza Cuesty spędzała wakacje w mieście San Sebastián. To właśnie w tym miejscu w 1919 roku poznał reżysera Luísa Buñuela.
Przyjaźń między Buñuelem i Méndez Cuestą przerodziła się w romans, który trwał latami. W tym czasie poetka poznała artystów takich jak Maruja Mallo i García Lorca, którzy związali ją z pokoleniem 27..
Troska Conchy o listy zaczęła gasnąć w latach dwudziestych XX wieku, kiedy w 1926 roku opublikowała swoje pierwsze dzieło poetyckie: Obawy. Wyszło dwa lata później Pompa. Te prace wraz z Pieśni morza i lądu, stała się neopopularną trylogią.
Sposób bycia Conchy nie pasował do jej rodzinnego rdzenia, a ponadto przy wielu okazjach czuła się ograniczona przez rodziców, ponieważ nie mogła całkowicie poświęcić się literaturze i sztuce. Z powodu represji poetka postanowiła opuścić swój dom i nazwała to swoim „pierwszym wygnaniem”, bo oddzieliła się od wszystkiego, co jej nie pozwalało..
W połowie lat dwudziestych Méndez Cuesta zaczął żyć inaczej, nie będąc krytykowanym ani wyróżnianym, a także swobodnie rozwijać się w literaturze. Jej dobra przyjaciółka, malarka Maruja Mallo, była jej głównym wsparciem i wspólniczką.
Pragnąc dalej rozwijać swoje życie artystyczne i intelektualne, Concha Méndez odbyła w latach 1929-1931 podróż do Anglii i Argentyny. Tak rozpoczął swoje „drugie wygnanie”, także po to, by uciec od konserwatywnego hiszpańskiego społeczeństwa, które się do tego nie przyznało..
W Buenos Aires zaczął publikować wiersze w gazecie Naród, dzięki hiszpańskiemu poecie i eseiście Guillermo de Torre. Spotkał się także z hiszpańskim dziennikarzem i pisarzem Consuelo Bergesem, który otworzył mu drogę na polu literatury argentyńskiej. Urodził się w 1930 roku Pieśni morza i lądu.
Chociaż Concepción Méndez była fizycznie nieobecna w swojej ojczyźnie, podczas swojej podróży aktywnie uczestniczyła w życiu intelektualnym i kulturalnym Madrytu. W 1931 roku wrócił do Hiszpanii i w jego życiu zaszły zmiany. W tym czasie poznał poetę i filmowca Manuela Altolaguirre'a.
Po roku związku, w 1932 roku, Concha i Manuel pobrali się. Para założyła drukarnię La Verónica, w której wydali czasopismo Bohater, która opublikowała pisma intelektualistów, takich jak: Miguel de Unamuno, Juan Ramón Jiménez, Jorge Guillén i Pedro Salinas.
Concha wraz z mężem zamieszkali w Londynie w latach 1933–1935. W tym okresie pisarka zainteresowała się teatrem i kinem, pisząc między innymi dla dzieci., Zwiedziona ryba. W tym czasie straciła pierwszą ciążę, co zainspirowało ją do napisania Dziecko i cienie.
W tamtych latach w Londynie Méndez Cuesta i Altolaguirre poświęcili się redagowaniu prac niektórych członków Generacji 27, a także magazynów takich jak Zielony koń do poezji. W 1935 roku poetka miała szczęście urodzić córkę Palomę.
W 1935 roku Concha i jej rodzina wrócili do ojczyzny, w środku trudnego klimatu politycznego i społecznego przed hiszpańską wojną domową w 1936 roku. Kiedy wybuchł konflikt, para dołączyła do drugiej Rzeczypospolitej, co przyniosło komplikacje. do ich życia..
W napiętej sytuacji Méndez Cuesta zdecydowała się wraz z córką na wygnanie polityczne, a jej mąż został w Hiszpanii. Po zamieszkaniu w niektórych krajach europejskich spotkała się z mężem w Barcelonie i razem pojechali najpierw do Paryża, a następnie na Kubę, aż do 1943 roku..
W Hawanie na Kubie Concha poświęcił się wydawaniu i wydawaniu książek, po stworzeniu prasy drukarskiej, która została nazwana taką samą jak ta w Hiszpanii La Verónica. Pisarka wyjechała z rodziną do Meksyku w 1944 roku, jednak miała gorzki smak, gdy mąż zostawił ją dla innej kobiety.
Pozostała aktywna jako pisarka, publikując w czasopiśmie kulturalnym Czas Hiszpanii i działa jak Cienie i sny. Później przestał pisać na trzydzieści pięć lat, aż w 1979 roku opublikował Życie lub rzeka. Poeta zmarł w Meksyku 7 grudnia 1986 roku z przyczyn związanych ze starością..
Praca Conchy Méndez ukazała pewne zmiany stylistyczne na trzech etapach, na które została podzielona. Na jego początkową twórczość, w latach 1926-1930, wpłynął neopopularizm, forma literacka, którą Rafael Alberti posługiwał się prostym i precyzyjnym językiem, na tematy związane z nowoczesnością..
Od 1932 roku jego utwory nabrały bardziej empirycznego charakteru, czasem jego poezja była wesoła, a innym razem poważniejsza i smutniejsza. Język używany przez Conchę w tym drugim etapie pozostał prosty, ale naładowany większą ilością emocji i uczuć oraz dłuższą miarą.
Wreszcie styl jego ostatnich pism, jak w przypadku Kolędy, powrócił do tego, co popularne i tradycyjne, prostym i żywym językiem, posługując się wierszami drobnej sztuki. Podczas Między snem a życiem, tematem przewodnim były nostalgia, samotność i tęsknota.
Jeśli chodzi o styl literacki dramatów Méndeza Cuesty, użyty język był prosty, precyzyjny i pedagogiczny, ponieważ był skierowany do dziecięcej publiczności. Jego głównym celem było nauczenie najmłodszych wartości, dlatego stworzył krótki teatr.
Concepción starał się również, aby dzieci zrozumiały różnorodność ludzi i znaczenie tolerancji, aby żyć razem. Tak więc, aby nieść przekaz, oprócz prostoty języka, obecne było dobre poczucie humoru, radość, kolory, dźwięk i opis..
- Obawy (1926).
- Pompa (1928).
- Pieśni morza i lądu (1930).
- Życie do życia (1932).
- Dziecko i cienie (1936).
- Połączone deszcze (1939).
- Cienie i sny (1944).
- Kolędy (1944).
- Kolędy (1967). Edycja rozszerzona w wierszach.
- Życie lub rzeka (1979).
- Między snem a życiem (1985).
- Wiersze 1926-1986 (1995).
Była to pierwsza książka w trylogii, w której skład wchodziła Pompa Y Pieśni morza i lądu. Podobnie jak w pracach pierwszego etapu, poetka podjęła współczesne tematy współczesnego jej społeczeństwa, wyeksponowane prostym językiem. Sport, przyroda i podróże składają się na wersety.
Obawy Składał się z siedemdziesięciu pięciu wierszy, wszystkie krótkie, w których wersety były asonansem, a także heptasyllabami i oktozylabami. To właśnie w tym jednym z dzieł Conchy odnotowano wpływ również pisarza i poety Rafaela Albertiego.
„Wytnij rytm.
Wibrujące światła.
Histeryczne dzwony.
Znikające gwiazdy.
Erotyczność.
Przelewające się trunki.
Dziecięce zabawy.
Urojeniowe akordy.
Zespół jazzowy. Wieżowiec.
Kryształy przezroczyste.
Egzotyczne szmery.
Skowyt metalu ”.
To poetyckie dzieło Conchy Méndez wyszło na jaw podczas jej wygnania na Kubie. Jego prosty język był pełen mieszanych uczuć z powodu doświadczenia życia z dala od domu. Zbiór wierszy został opublikowany w jego prasie drukarskiej w ramach serii Ranny jeleń.
„Chodź, smutku, moja siostro, pochodzisz ode mnie
pojawiły się od wieków, a może tysiącleci,
chodź, aby schronić się w moich godzinach, nie czuj się nagi.
Przyjdź i wyrzeźb esencję moich snów w brązie! ”.
- Anioł listonosz (1929). Został zorganizowany w jednym akcie i odbył się w Lyceum Club w Madrycie.
- Zła postać (1931).
- Zwiedziona ryba (1933). To była komedia zrealizowana w jednym akcie.
- Gwiazda uciekła (1934).
- Węgiel i róża (1935).
- Przedmowa autorstwa Samotny mężczyzna. Poród (1938).
- Samotny mężczyzna. Miłość (1941).Samotny mężczyzna. Samotność (1945).
Jeszcze bez komentarzy