Plik przeciwprzeniesienie to sytuacja, w której terapeuta w trakcie procesu klinicznego rozwija w stosunku do pacjenta jakieś pozytywne lub negatywne uczucia. Emocje te mogą być odbiciem nieświadomości psychologa, która została usunięta w trakcie terapii i skierowana w stronę klienta..
Przeciwprzeniesienie jest przeciwieństwem przeniesienia, w którym osoba, która rozwija nieodpowiednie uczucia, jest tą, która otrzymuje terapię. Z powodu tego zjawiska terapeuta może zacząć czuć się nieswojo z pacjentem, z przebiegiem procesu lub z samym sobą..
Podobnie jak przeniesienie, zjawisko to jest dość powszechne, zwłaszcza w takich gałęziach psychologii, jak psychoanaliza. Jeśli sytuacja stanie się zbyt skomplikowana, terapeuta powinien być w stanie przebić się przez ten proces i skierować pacjenta do innego specjalisty.
Indeks artykułów
Psychoanaliza została zaprojektowana właśnie z myślą o wywołaniu zjawiska przeniesienia. Logika Freuda polegała na tym, że gdyby pacjent odczuwał silne pozytywne emocje w stosunku do swojego psychologa, otworzyłby się na niego bardziej, a proces terapeutyczny przebiegałby skuteczniej..
W ten sposób Freud zachęcał psychoanalityków do niejednoznaczności i nie ujawniania swoich uczuć. W ten sposób pacjenci rzutowali na nich swoje przekonania i przyjmowali określone sposoby bycia, sposoby zachowania i uczucia, które tak naprawdę nie musiały tam być..
Tak więc pomysł Freuda polegał na tym, aby pacjent znów czuł się tak, jak w obecności rodziców lub innych autorytetów, którzy wywarli na niego wpływ w dzieciństwie..
Miało to na celu analizę powstałych z nimi relacji, które dla psychoanalizy mają kluczowe znaczenie dla rozwoju osobowości i dobrostanu psychicznego..
Jednak Freud zdawał sobie sprawę, że przeniesienie jest zjawiskiem uniwersalnym i dlatego może również występować w odwrotnym sensie..
Niewiele pisał na ten temat, ale uważał, że przeciwprzeniesienie może przeszkadzać w prawidłowym rozwoju terapii, a psychoanalityk, który ją poddaje, również powinien otrzymać pomoc psychologiczną..
XX wieku terapeuci stosujący podejście psychoanalityczne lub psychodynamiczne mieli bardziej pozytywny pogląd na przeciwprzeniesienie.
Dzisiaj rozwijanie tych emocji nie jest uważane za przeszkodę w rozwoju tego procesu, przynajmniej nie we wszystkich przypadkach lub nieuchronnie.
Wręcz przeciwnie, przeciwprzeniesienie może służyć terapeucie do dostarczenia ważnych danych dotyczących procesu. Emocje te mogą informować psychologa o typach interakcji społecznych, jakie tworzy pacjent, oraz o nieświadomych procesach, które tworzy w innych ludziach..
Na przykład, jeśli terapeuta czuje się zirytowany swoim pacjentem, nie wiedząc naprawdę dlaczego, może w końcu odkryć pewne subtelne zachowania, które powodują, że nieumyślnie wypycha innych ludzi ze swojego życia.
Kiedy terapeuta zdaje sobie sprawę, że zachodzi proces przeciwprzeniesienia, musi zastanowić się, skąd biorą się jego uczucia.
W niektórych przypadkach mogą być na przykład spowodowane przez pacjenta. Jeśli tak, sytuacja może być bardzo pomocna dla psychologa.
Jednak w innych przypadkach emocje (zarówno negatywne, jak i pozytywne) mogą być wytwarzane przez nieistotne cechy pacjenta, wcześniejsze doświadczenia z innymi klientami lub czynniki, które nie mają nic wspólnego z terapią..
Dlatego terapeuta może odczuwać wobec pacjenta pełne miłości emocje z wielu powodów. Może ta osoba jest naprawdę przyjazna i budzi w każdym te uczucia.
Ale w innych przypadkach jest to spowodowane tym, że przypomina syna psychologa lub jest w stanie bezbronności z powodu problemów osobistych.
Ze względu na trudność w rozróżnieniu źródła własnych uczuć terapeuci stosujący podejście psychoanalityczne lub psychodynamiczne muszą na ogół sami szukać terapii. W ten sposób będą mogli lepiej poznać siebie i zrozumieć, co się z nimi dzieje..
Innym możliwym narzędziem do odkrycia, skąd pochodzi przeciwprzeniesienie, jest zadanie przez terapeuty serii pytań, aby zastanowić się nad swoimi uczuciami..
Na przykład ta emocja, którą odczuwasz, pojawiła się wiele razy i u różnych pacjentów? Czy ma to związek z jakąś oczywistą cechą obecnego klienta? Czy to dziwna reakcja terapeuty, co zwykle nie jest dla niego typowe?
Jeśli terapeuta zbada siebie w ten sposób, będzie to łatwiejsze, niż gdyby doszło do przeciwprzeniesienia, staje się sprzymierzeńcem procesu zamiast przeszkadzać w jego prawidłowym przeprowadzeniu.
Dynamiczni psychoanalitycy i psychologowie muszą bardzo uważać na własne emocje, aby uniknąć zakłócania procesu terapeutycznego.
W przeciwieństwie do innych gałęzi psychologii, w których opinie specjalisty w ogóle nie wpływają na wynik, w tych dwóch podejściach mogą decydować o sukcesie lub porażce.
Dlatego pierwszą rzeczą, jaką dobry terapeuta musi zrobić w tym zakresie, jest świadomość własnych uczuć. Można to osiągnąć, idąc na terapię lub pracując nad sobą i badając, co dzieje się w środku.
Później powinieneś umieć odłożyć na bok własne emocje i działać profesjonalnie. Zwykle jest to bardzo skomplikowane, ponieważ terapia psychoanalityczna jest z natury wysoce profesjonalna. Jednak przy odpowiednim przeszkoleniu można to osiągnąć.
Wreszcie, jeśli terapeuta odkryje, że jego emocje są zbyt intensywne i utrudniają powrót pacjenta do zdrowia, musi być szczery i zakończyć relację zawodową..
W takich przypadkach najbardziej normalną rzeczą jest skierowanie klienta do innego psychologa, który może bezproblemowo kontynuować proces.
Jeszcze bez komentarzy