Plik koprofobia lub eschatofobia to rodzaj specyficznej fobii charakteryzującej się doświadczaniem irracjonalnego i nadmiernego lęku przed stolcem. Osoby z tym zaburzeniem doświadczają wysokiego uczucia niepokoju, gdy są narażone na stolec. Podobnie starają się unikać kontaktu z tymi elementami, kiedy tylko mogą.
Pomimo tego, że jest to rzadki rodzaj fobii, osoby z koprofobią mogą odczuwać wysoki dyskomfort w codziennym życiu i wymagać leczenia psychologicznego.
W tym artykule omówiono główne cechy tego zaburzenia, omówiono jego objawy i przyczyny, a także omówiono interwencje, jakie należy podjąć w celu jego leczenia..
Indeks artykułów
Koprofobia to zaburzenie lękowe. W szczególności stanowi pewien i rzadki rodzaj fobii specyficznej.
W tym przypadku elementem fobicznym są odchody, więc osoby z koprofobią odczuwają wysokie uczucie dyskomfortu i niepokoju, gdy są narażone na ekskrementy.
Inną ważną cechą tego zaburzenia jest zachowanie wynikające z odczuwanego strachu. W tym sensie osoby z koprofobią starają się trwale unikać kontaktu z kałem i trzymać się jak najdalej od odchodów.
Główną cechą tego zaburzenia jest pojawienie się potwornego i nadmiernego lęku przed kałem. Ten strach jest oparty na irracjonalnych myślach i powoduje wysoki poziom dyskomfortu u osoby.
Dlatego nie wszystkie rodzaje lęku lub niechęci do stolca można uwzględnić w diagnostyce koprofobii. Aby to zrobić, musi występować szereg cech. To są:
Strach przed stolcem doświadczany w koprofobii jest nadmierny w swojej intensywności. W rzeczywistości osoby z tym zaburzeniem mają bardzo intensywny lęk przed ekskrementami, więc narażone na nie wykazują maksymalną reakcję lękową.
Kał nie jest prawdziwym zagrożeniem dla ludzi, ale ludzie z koprofobią interpretują odchody jako wyjątkowo groźne.
Strach przed koprofobią jest tak intensywny i nadmierny, ponieważ opiera się na irracjonalnych myślach.
W ten sposób lęk przed zaburzeniem charakteryzuje się tym, że nie podlega racjonalnym procesom poznawczym i przedstawia dużą liczbę zniekształconych i skrajnych wyobrażeń o uszkodzeniach, jakie można otrzymać w kontakcie z kałem..
Inną ważną cechą fobicznego lęku przed stolcem jest to, że jest on niekontrolowany. Oznacza to, że podmiot nie ma żadnego rodzaju mechanizmu kontrolującego pojawianie się odczuć strachu, a także reakcji lękowych..
Kiedy osoba z koprofobią jest narażona na kał, natychmiast doświadcza serii bardzo niepokojących wrażeń.
Strach przed koprofobią charakteryzuje się wytrwałością. Nie pojawia się to w odpowiednim czasie ani nie podlega określonym etapom lub kluczowym momentom.
Podobnie, fobiczny strach przed kałem jest trwały i nie znika, dopóki nie zostaną przeprowadzone odpowiednie interwencje..
Wreszcie, fobiczny lęk przed stolcem charakteryzuje się motywowaniem do głównego zachowania zaburzenia, unikania. Osoby z tą zmianą będą starały się unikać kontaktu z ekskrementami za wszelką cenę. Podobnie, jeśli nie mogą uniknąć takiego kontaktu, uciekną ze stołka tak szybko, jak to możliwe..
Koprofobia jest zaburzeniem lękowym, więc jej objawy są głównie lękowe. W szczególności przejawy koprofobii można podzielić na trzy szerokie kategorie: objawy fizyczne, objawy poznawcze i objawy behawioralne..
Uczucie strachu, którego doświadcza się w koprofobii, implikuje pojawienie się szeregu modyfikacji w funkcjonowaniu organizmu za każdym razem, gdy podmiot jest narażony na jego element fobiczny.
Fakt ten wynika ze wzrostu aktywności autonomicznego układu nerwowego. Ten wzrost przekłada się na szereg fizycznych objawów lęku. Najważniejsze z nich to:
Oprócz objawów fizycznych, koprofobia charakteryzuje się również generowaniem szeregu przejawów poznawczych. Opierają się one na serii irracjonalnych myśli na temat uszkodzeń i dyskomfortu powodowanego przez stolec.
Myśli te pojawiają się z większą intensywnością, gdy podmiot jest wystawiony na ich element fobiczny i są zasilane fizycznymi manifestacjami, aby zwiększyć stan niepokoju.
Irracjonalne poznanie zaburzenia może przybierać różne formy i treści, ale zawsze charakteryzuje się negatywnym przypisywaniem elementu fobii.
Wreszcie, koprofobia charakteryzuje się generowaniem szeregu zmian behawioralnych. Objawy te pojawiają się w odpowiedzi na objawy fizyczne i poznawcze, a także wysoki stan lęku i dyskomfortu odczuwany przez osobę.
W tym sensie dwa główne zachowania zmiany to unikanie i ucieczka. Unikanie odnosi się do serii zachowań, które podmiot rozwija w celu uniknięcia przez cały czas kontaktu z kałem..
Z drugiej strony ucieczka to zachowanie, które rozwija się, gdy podmiot nie może uniknąć kontaktu ze swoim bodźcem fobicznym i jak najszybciej oddziela się od ekskrementów.
Koprofobia to zaburzenie, które nie ma jednej przyczyny, a jej etiologia wiąże się z wieloma czynnikami.
Najważniejsze z nich to warunkowanie zastępcze, warunkowanie werbalne, cechy osobowości, czynniki genetyczne i wzorce myślowe..
Pierwszą metodą leczenia koprofobii jest psychoterapia. W szczególności terapia poznawczo-behawioralna ma bardzo wysokie wskaźniki skuteczności w swojej interwencji.
Zabieg ten opiera się głównie na ekspozycji. Poprzez stopniowe podejście do bodźca fobicznego podmiot z koprofobią przyzwyczaja się do stolca i uczy się kontrolować swoje reakcje lękowe.
Jeszcze bez komentarzy