Plik rozwój naukowy to termin odnoszący się do ewolucji i postępu wiedzy naukowej na przestrzeni dziejów. Z kolei postęp techniczny jest powiązany z postępem naukowym.
Podobnie koncepcja rozwoju naukowego została podtrzymana przy założeniu, że nauka jako dyscyplina bezpośrednio wpływa na wzrost umiejętności rozwiązywania problemów; Osiąga się to poprzez zastosowanie szczególnych i starannych metodologii, które są zwykle ujęte w pozycji „metoda naukowa”.
Jednak niektórzy eksperci uważają, że nauka nie może się rozwijać w nieskończoność, więc może to oznaczać koniec nauki. Oznacza to, że dyscyplina naukowa, chociaż jest uczestnikiem rozwoju technik ludzkich, nie jest wpisana w koncepcję ciągłej ewolucji..
Niektórzy naukowcy twierdzą, że rozwój naukowy jest nieciągły, ponieważ odbywa się skokowo między dziesięcioleciami historii ludzkości. Dlatego zgodnie z tym stanowiskiem teoretycznym nie można powiedzieć, że rozwój naukowy jest wynikiem ciągłego gromadzenia doświadczeń i wiedzy..
Ta sama teoria potwierdza, że postęp naukowy jest dynamiczny i rewolucyjny. Podczas tego procesu nowe pomysły są adaptowane i wprowadzane, podczas gdy poprzednie pomysły są ograniczane lub porzucane pod względem możliwości ich realizacji lub współczesnych zastosowań..
Jednym z orędowników tego ruchu był amerykański naukowiec Thomas Samuel Kuhn. W jego pracy Struktura rewolucji naukowych (1962) słusznie wykazali, że rozwój naukowy nie jest kwestią kumulatywną, ale raczej serią zmian paradygmatu, zwanych przez autora „rewolucjami naukowymi”, ponieważ są one nagłe.
W konsekwencji, kiedy pojawia się nowy paradygmat, jest on instalowany w społeczności naukowej po pewnym postępie. Ta faza postępu lub rozwoju trwa do momentu pojawienia się nowych anomalii lub niewytłumaczalnych zjawisk, które podważają paradygmat, który według Samuela Kuhna stał się już „normalną nauką”.
Indeks artykułów
Jak wyjaśnia autor Rubén Cañedo Andalia w swoim tekście Krótka historia rozwoju nauki (1996) nie można ustalić dokładnego początku nauki w danym okresie.
Można jednak słusznie argumentować, że jego pojawienie się zapoczątkowało moment, w którym odkryto lub ustalono, że niektóre zjawiska były przyczyną, a inne skutkiem..
Z kolei autor uważa, że nauka była „konieczną konsekwencją”, która wyrosła z podziału pracy społecznej, po oddzieleniu pracy intelektualnej od czynności fizycznych. Słuszne jest wskazanie, że ten kontekst oznaczał ważny punkt odcięcia, który pozwolił na narodziny nauki.
Od tego momentu aktywność poznawcza stała się specyficzną gałęzią zawodu, której w zasadzie poświęciła się tylko niewielka grupa osób.
Od czasów starożytnych istniały mniej lub bardziej rozwinięte społeczeństwa, które zajmowały się zrozumieniem świata i jego zjawisk.
Niektóre przejawy tych cywilizacji można zaklasyfikować jako naukowe i osadzić je w okresie historycznym, który obejmuje okres od pierwszego tysiąclecia przed naszą erą do rewolucji naukowej, która miała miejsce w XV wieku..
Przejawy te stanowiły część przesłanek, które pociągają za sobą rozwój nauki i po raz pierwszy powstały na terenach starożytnego wschodu, takich jak Babilon, Egipt, Chiny i Indie..
W tych miejscach zracjonalizowano pewną empiryczną wiedzę o społeczeństwie i przyrodzie. Ta racjonalizacja ustąpiła miejsca ważnym dyscyplinom, takim jak matematyka, astronomia, logika i etyka..
To dziedzictwo rozwinięte w cywilizacjach wschodnich zostało zdobyte i przekształcone przez ludność starożytnej Grecji, która przekształciła je w harmonijny i teoretyczny system. W tym regionie wyłoniła się grupa myślicieli, którzy poświęcili swoje życie konkretnie nauce, odcinając się od silnej tradycji mitologicznej i religijnej..
Od tego czasu aż do rewolucji przemysłowej nauka pełniła funkcję wyjaśniającą, więc jej podstawowym zadaniem było dostarczanie wiedzy niezbędnej do poszerzania horyzontu widzenia natury i świata. Istotną część tego świata i tej natury obejmuje sam człowiek.
Decydujący krok dla struktury myśli naukowej jako dyscypliny i instytucji społecznej pojawił się w Europie Zachodniej w latach 1600-1700.
Dzięki filozoficznemu i społecznemu nurtowi kapitalizmu nauka była w stanie zerwać z odziedziczoną po starożytności wizją samej siebie, która postrzegała ją jako działalność nastawioną na rozumienie i intelektualną asymilację świata, bez bezpośredniego na niego działania..
W konsekwencji nauka odłożyła na bok swoje nieuczestniczące skłonności i stała się najważniejszym filarem rozwoju ewolucji technicznej charakteryzującej współczesny świat. Ten okres transformacji obejmuje okres od rewolucji przemysłowej (XVIII i XIX) do naszych czasów.
Mówiąc o rewolucji przemysłowej, mamy na myśli zbiór zmian i przekształceń, które miały miejsce w sferze gospodarczej i społecznej, która określiła genezę procesu industrializacji. Te początkowe ruchy miały swój początek w Wielkiej Brytanii, a konkretnie między 1760 a 1820 rokiem.
W związku z tym istnienie współczesnej nauki jest stosunkowo młode, ponieważ nie istniało przed narodzinami europejskiego kapitalizmu..
Świadomość tego pochodzenia odcisnęła piętno na koncepcji praktyki naukowej i instrumentalnej, która wiąże ją z racjonalnością ekonomiczną; ma to na celu uzyskanie maksymalnych zysków poprzez redukcję kosztów produkcji.
Chociaż uważa się, że pierwsza rewolucja naukowa nastąpiła w XV wieku, nie towarzyszyła jej rewolucja techniczna, ponieważ rozwinęła się dzięki sukcesom empirycznym uzyskanym w praktyce..
Wraz z pojawieniem się produkcji maszynowej stworzono niezbędne warunki, aby nauka stała się aktywnym czynnikiem w produkcji, stając się podstawowym czynnikiem przemiany przyrody..
Obecnie osiągnięcia nauki wiążą się z szybkością produkcji, ponieważ między odkryciami naukowymi a ich wykorzystaniem w praktyce jest mniej czasu. Proces ten znany jest na całym świecie jako rewolucja naukowo-techniczna.
- Uwaga rozwoju naukowego skierowana jest na populację. Dzieje się tak, ponieważ ten rodzaj rozwoju dąży do integralnego, trwałego i zrównoważonego postępu metod, narzędzi i zasobów ludzkich w celu zaspokojenia podstawowego lub intelektualnego zapotrzebowania człowieka..
- Priorytet rozwoju naukowego polega nie tylko na zaspokajaniu potrzeb czy wymagań społeczeństwa, ale także na promowaniu postępu środowisk naukowych. W konsekwencji rozwój naukowy przemawia za dobrem ludzkości i kultywowaniem wartości naukowych na polach badawczych..
- Rozwój naukowy charakteryzuje się przejściowym i substytucyjnym charakterem, ponieważ, jak mówi Thomas Samuel Kuhn, kiedy pojawia się nowy paradygmat lub postęp naukowy, poprzedni paradygmat jest kwestionowany, a jego użyteczność w obecnych praktykach zostaje anulowana..
Obecnie można zaobserwować kilka przykładów rozwoju naukowego, z których jednym z najczęstszych jest dyscyplina medyczna. W tej dziedzinie nauki widać szereg znaczących postępów, które przyniosły korzyści człowiekowi i które z powodzeniem zdołały przedłużyć zarówno jego życie, jak i dobre samopoczucie.
Wcześniej ludzie mogli umrzeć z powodu chorób, takich jak gruźlica czy cholera. Dzięki rozwojowi naukowemu udało się znaleźć nie tylko lekarstwo na te dolegliwości, ale także higieniczne możliwości zapobiegania tego typu zdarzeniom, które w minionej epoce były śmiertelne..
Innym przykładem rozwoju naukowego jest pojawienie się mikroelektroniki. Technologia ta powstała w 1950 roku i umożliwiła instalację satelitów, aparatów telefonicznych i telewizyjnych..
W późniejszych latach mikroelektronika zdołała ugruntować swoją pozycję w innych niezależnych produktach, takich jak zegarki cyfrowe i kalkulatory kieszonkowe, dzięki czemu jej zasięg jest znacznie większy..
Ten rozwój naukowy związany jest z mikroelektroniką i umożliwił narodziny przemysłu komputerowego.
Ten postęp doprowadził do ulepszenia chipa krzemowego, dzięki czemu pozwolono na jego seryjną produkcję. Od tego momentu zaczęto produkować komputery osobiste, które można było umieścić na pulpicie bez konieczności podłączania ich do większego procesora..
W konsekwencji tego ważnego postępu zrealizowano zadania, które wcześniej były realizowane przez komputery centralne, które charakteryzowały się znacznie wyższymi kosztami..
Jeszcze bez komentarzy