Plik Diphyllobothrium latum jest to pasożyt płaski z klasy tasiemców, który może powodować infekcje u ludzi. Choroba, którą wywołuje, nosi kilka nazw: botryocephalus, diphyllobothriasis lub botryocephalus, ale wszystkie odnoszą się do tej samej choroby pasożytniczej jelit.
Infekcja tym płazińcem występuje podczas jedzenia surowej lub źle ugotowanej ryby. Ta cecha ograniczyła patologię do regionów o zwyczajach kulinarnych, które obejmują surowe ryby, takich jak Azja, Arktyka i Ameryka, ale globalizacja sushi i ceviche jako powszechnych potraw rozprzestrzeniła pasożyta na całym świecie..
Te pasożyty mają naprawdę interesującą morfologię i cykl życiowy. Forma zakażenia u ludzi - ich głównego żywiciela - oraz u innych ssaków i ptaków występuje doustnie, chociaż osiągnięcie tego punktu jest długim i złożonym procesem z wieloma krawędziami i zmiennymi.
Objawy, które wywołuje, są bardzo niespecyficzne, głównie związane z przewodem pokarmowym. Dotarcie do diagnozy nie jest takie proste, ponieważ o takiej możliwości się zwykle nie myśli i często osiąga się to dzięki przypadkowym ustaleniom. Leczenie może być trudne, ale prawie zawsze skuteczne.
Indeks artykułów
Z taksonomicznego punktu widzenia, jak każdy członek płazińca typu i cestoda klasowa, Diphyllobothrium latum jest to płaski, zwężający się robak. Ma bardziej wydłużony scolex (główkę) niż większość innych członków tej klasy i ma przyssawki zamiast zwykłych przyssawek..
Te pasożyty mają strefę proliferacji lub szyję tuż za skoleksem, a reszta ciała składa się z wielu segmentów lub proglottidów, z których każdy ma własny zestaw genitaliów obu płci; to znaczy są hermafrodytami. Niektórzy autorzy opisywali okazy mające do 4000 segmentów w swoim przedłużeniu.
Plik Diphyllobothrium latum jest to jeden z najdłuższych pasożytów, który może mieć wpływ na ludzi: mogą rosnąć w jelicie na wysokości od 2 do 15 metrów.
Jego maksymalna osiągnięta długość wynosiła 25 metrów. Tempo wzrostu może osiągnąć 22 cm dziennie (czyli prawie 1 cm na godzinę) i przetrwać do 25 lat w organizmie.
Rozwój tych pasożytów obejmuje maksymalnie dwóch żywicieli pośrednich i kilka etapów ewolucyjnych, zanim dotrą do żywiciela ostatecznego: ludzi..
Jaja, które podróżują w ludzkim kale, nie są zarodkami i mają wieczko w najwęższej części. Kiedy odchody docierają do wody, stają się larwami pierwszego stadium (onkosfera), które są pokryte rzęskową powłoką zewnętrzną, tworząc w ten sposób krucydium, które otwiera się w kontakcie z wodą, zarodkiem.
Ruchome serce pływa w wodzie, przyciągając potencjalnych pierwszych żywicieli pośrednich. Tymi pierwotnymi żywicielami są skorupiaki z podklasy widłonogów, które są częścią planktonu w większości zbiorników wodnych na planecie (między innymi w oceanach, morzach, rzekach, jeziorach).
Krucydy wnikają w ściany jelit widłonogów i przekształcają się w pręciki pozbawione skoleksów i genitaliów, ale mają tylny wyrostek zawierający haczyki zarodkowe.
Widłonogi zakażone przez pręciki są zjadane przez ryby słodkowodne lub morskie; łosoś ma prawdziwą upodobanie do tych skorupiaków.
Wewnątrz prokerkoidy przemieszczają się do tkanek mięśniowych, narządów i jamy brzusznej ryby i tam stają się plerocercoids..
Te plerocercoids można znaleźć bez kapsułek wewnątrz ryby, chociaż są otoczone torbielowatą tkanką łączną. Niektóre z nich są automatycznie zamykane, ponieważ znajdują się w mięśniach ryby, przy czym ta część jest najczęściej spożywana przez ostatnich żywicieli pasożyta.
Żywicielami ostatecznymi są ludzie, a także niektóre ssaki lub ptaki rybne. Zanieczyszczone mięso ryb jest spożywane przez żywiciela, a plerocercoids szybko przekształcają się w dorosłe robaki w jelicie. Tam składają swoje pierwsze jaja 2 do 6 tygodni po zakażeniu i rozpoczynają nowy cykl biologiczny..
Plik Diphyllobothrium latum, podobnie jak większość przedstawicieli tego gatunku ma niską specyficzność wobec żywiciela. Oznacza to, że ludzie mogą zostać zarażeni gatunkami, które normalnie atakują inne ssaki lub ptaki i odwrotnie..
Pomimo dużych rozmiarów tych pasożytów i dużych obszarów, które zajmują w przewodzie pokarmowym żywiciela, wiele infekcji przebiega bezobjawowo. Około 20% pacjentów ma niespecyficzne objawy, takie jak ból brzucha lub dyskomfort, biegunka i zaparcia..
Inne objawy to zmęczenie, ból głowy, reakcje alergiczne i ból języka podczas jedzenia. Masowe inwazje mogą powodować niedrożność jelit, zapalenie dróg żółciowych i zapalenie pęcherzyka żółciowego, szczególnie z powodu małych segmentów pasożyta, które wydalają i migrują do wspólnego przewodu żółciowego i woreczka żółciowego..
Długotrwała lub ciężka infekcja przez Diphyllobothrium latum może powodować niedokrwistość megaloblastyczną z powodu dysocjacji czynnika wewnętrznego witaminy B12 w świetle jelita za pośrednictwem pasożytów, co sprawia, że witamina jest niedostępna dla gospodarza. Około 80% spożycia witaminy B12 jest wchłaniane przez robaka.
Dorosłe robaki Diphyllobothrium latum są łatwe do wyleczenia za pomocą prazikwantelu, leku przeciwrobaczego, który wpływa na wapń wewnątrz pasożyta, paraliżując go i zapobiegając przyczepianiu się do ścian jelita.
Lek ten zmienia również wchłanianie adenozyny, więc robak nie może syntetyzować puryn, nie może rosnąć i rozmnażać się.
Wykazano, że pojedyncza dawka 25 mg / kg masy ciała jest wysoce skuteczna przeciwko Diphyllobothrium latum. Inny lek przeciw robakom, niklozamid, jest również skuteczny przeciwko temu pasożytowi w zwykłej pojedynczej dawce 2 gramy doustnie, którą można podawać pacjentom w wieku powyżej 6 lat..
Działania niepożądane tych dwóch leków nie są bardzo poważne i można je leczyć bez większych komplikacji. Najważniejsze z nich to: ogólne złe samopoczucie, zawroty głowy, bóle brzucha z nudnościami lub bez, gorączka i pokrzywka. Jednak wszystkie te objawy są spowodowane samą infekcją, więc trudno je odróżnić..
U pacjentów z niedokrwistością megaloblastyczną konieczne jest podanie witaminy B12. Mile widziane są inne środki wspomagające, takie jak wsparcie żywieniowe i zalecenia dietetyczne; leczenie objawowe jest trwałe, stosując leki przeciwgorączkowe, przeciwzapalne i ochraniacze żołądka.
Niezbędne są również środki zapobiegawcze. Oczyszczalnie ścieków oraz korzystanie z odpowiednich toalet i urządzeń sanitarnych to najskuteczniejsze środki sanitarne pozwalające uniknąć zanieczyszczenia wody..
Najlepszą terapią profilaktyczną jest unikanie jedzenia surowych, wędzonych lub marynowanych ryb. Inną alternatywą jest zamrażanie ryb.
Niektórzy autorzy sugerują trzymanie ryb przez 24 do 48 godzin w temperaturze -18 ° C, a inni bardziej rygorystyczni zalecają -20 ° C przez 7 dni lub -35 ° C przez 15 godzin, aby zabić pasożyty..
Jeszcze bez komentarzy