Plik siarczan dodecylu sodu (SDS) jest anionową, syntetyczną i amfifilową solą organiczną. Część niepolarna i hydrofobowa odpowiada łańcuchowi węglowodorowemu; podczas gdy część polarna i hydrofilowa jest spowodowana siarczanem o ładunku ujemnym.
SDS jest środkiem powierzchniowo czynnym: jego cząsteczki osadzają się na powierzchni roztworów wodnych, powodując spadek napięcia powierzchniowego. Ta cecha pozwala na stosowanie go w szamponach, pastach do zębów, mydłach i innych artykułach higieny osobistej i środków czystości..
Siarczan dodecylu sodu wiąże się z białkiem i powoduje jego rozwinięcie, uzyskując wydłużony kształt. Grupy siarczanowe są wystawione na działanie wody, uzyskując ładunki ujemne, których liczba jest proporcjonalna do ich masy cząsteczkowej..
Z tego powodu SDS umożliwia oznaczanie mas cząsteczkowych białek metodą elektroforezy poliakryloamidowej..
Chociaż podejrzewano potencjalne działanie rakotwórcze SDS, nie zostało to ostatecznie wykazane. SDS może powodować podrażnienia skóry i oczu, podobnie jak inne detergenty..
Indeks artykułów
Na pierwszym obrazie cząsteczkę SDS pokazano za pomocą modelu kul i prętów. Jak widać, ma hydrofobowy i niepolarny karbonatyzowany ogon (czarne i białe kule); a jednocześnie głowa polarna, dzięki obecności grupy -SO4- (żółte i czerwone kule).
Chociaż nie jest to pokazane, powinna istnieć fioletowa kula reprezentująca kation Na+, zaraz obok grupy -SO4-, oddziałujące elektrostatycznie.
To powiedziawszy, łatwo jest zrozumieć, dlaczego ten związek jest amfifilowy; a także anionowy środek powierzchniowo czynny, ponieważ ładunek SDS jest ujemny i może przyciągać inne kationy oprócz Na+.
Cząsteczka daje fałszywe wrażenie sztywności, nieruchomej struktury liniowej. Jednak jest wręcz przeciwnie. SDS można porównać do „robaka”, którego karbonatyzowany ogon wykazuje liczne wibracje i obroty pojedynczych wiązań. Dzięki temu może przyjmować różne kształty lub fałdy pośrodku; na przykład w wodzie.
Chociaż prawdą jest, że dodecylosiarczan sodu jest cząsteczką dynamiczną, w stanie stałym nie musi się zbytnio poruszać, zachowując się jak „prosty” pręt. W ten sposób każda cząsteczka lub słupek jest umieszczona w taki sposób, aby zwiększyć interakcje między ogonami węglanowymi i jednocześnie ich ładunków jonowych..
Rezultatem jest utworzenie kryształu jednoskośnego, w którym cząsteczki SDS są upakowane w kilka kolumn słupków (górny obraz). Siły międzycząsteczkowe, które je wiążą, są takie, że kryształy te wymagają temperatury 206ºC, aby stopiły się w fazie ciekłej..
Poza komfortem swoich kryształów cząsteczka SDS nie może już siedzieć nieruchomo; zaczyna skręcać ogon, aby zwiększyć lub zmniejszyć interakcje ze środowiskiem zewnętrznym.
Jeśli tym ośrodkiem jest woda, zachodzi zjawisko zwane formowaniem miceli: węglanowane i hydrofobowe ogony łączą się, aby się uzbroić, podczas gdy głowy polarne, grupy -SO4-, pozostają na powierzchni oddziałując z cząsteczkami H.dwaLUB.
Micela przybiera wówczas morfologię spłaszczonej elipsoidy (jak Ziemia, ale bardziej spłaszczona). W szkle są jak bloki prętów, aw środowisku wodnym jako elipsoidalne micele. A co, jeśli medium było tłuste? Micela byłaby odwrócona: polarne głowy SO4- trafiłyby do rdzenia, podczas gdy ich gazowane ogony byłyby wystawione na działanie oleju.
- Siarczan dodecylu sodu (SDS).
- Siarczan Laurylowy Sodu (SLS).
do12H.25LUB4SNa.
288,378 g / mol.
Różne postacie: suchy proszek, płyn lub mokre ciało stałe. Jego kryształy mają biały lub kremowy kolor.
Słaby zapach tłustych substancji, bezwonny.
206 ºC.
1 105 mg / l. 1 g rozpuszczono w 10 ml opalizującego roztworu.
1,01 g / cm3.
Stabilny w zalecanych warunkach przechowywania.
Po podgrzaniu w celu rozkładu wydziela biały dym tlenku siarki i tlenku sodu.
39,5 dyn / cm w 25 ° C.
W czystej wodzie o temperaturze 25 ºC wynosi 8,2 mM.
Siarczan dodecylu to środek powierzchniowo czynny stosowany w wielu produktach, takich jak mydła do rąk, płyny piankowe, kremy do golenia itp. Służy również do usuwania trudnych do usunięcia plam z ubrań, czyszczenia podłóg i łazienek, szorowania przedmiotów kuchennych itp..
Jest stosowany jako repelent na pchły i kleszcze obecne u zwierząt. Jest również stosowany jako środek utrzymujący wilgoć w niektórych antybiotykach, do stosowania doustnego lub miejscowego..
SDS działa bakteriobójczo na wirusy otoczkowe, takie jak HIV, typy 1 i 2 oraz wirus opryszczki pospolitej (HSV-2). Działa również na wirusy bezotoczkowe: wirus brodawczaka, reowirus, rotawirus i wirus polio. Jednak to użycie nie jest zatwierdzone..
Sugerowano użycie karty charakterystyki jako douche w celu zapewnienia ochrony przed wirusami przenoszonymi drogą płciową. Również w przetwarzaniu mleka matki w celu wyeliminowania lub zmniejszenia możliwości przenoszenia wirusa HIV podczas karmienia piersią.
Oprócz działania przeciwwirusowego SDS działa na chorobotwórcze bakterie i grzyby. SDS usuwa lekooporność i czynniki przenoszące płeć z E. coli; i blokuje rozwój wielu bakterii Gram-dodatnich.
SDS wiąże się z białkami powodując ich denaturację, dostarczając im ładunki ujemne i zmianę konformacyjną. Pozwala to na określenie ich mas cząsteczkowych za pomocą elektroforezy poliakryloamidowej..
SDS jest również używany do przygotowywania próbek tkanki mózgowej do użytku w mikroskopii świetlnej. Służy również do przygotowywania próbek krwi do zliczania liczby erytrocytów..
SDS jest stosowany w oczyszczaniu kwasów nukleinowych ze względu na jego zdolność do rozpuszczania błon oraz hamujące działanie enzymów RNazy i DNazy.
Ponadto SDS jest wykorzystywana do charakteryzowania czwartorzędowych związków amoniowych..
SDS jest stosowany jako emulgator i zagęszczacz w żywności. Poprawia stabilność i teksturę wypieków. Dodatkowo stosowany jest jako środek pomocniczy przy ubijaniu suchych produktów jajecznych..
SDS jest stosowany w przemyśle galwanotechnicznym, w szczególności niklu i cynku; jako emulgator i penetrant w zmywaczu do lakierów i farb; w formulacji materiałów wybuchowych formowanych wtryskowo; oraz w paliwach rakietowych na paliwo stałe jako środek spieniający.
Ciągłe narażenie na SDS może powodować hiperplazję skóry u świnek morskich. Króliki i ludzie są mniej podatni na te urazy. Bezpośredni kontakt z SDS w stężeniu ≤ 20% może powodować umiarkowane zapalenie i podrażnienie skóry.
Z drugiej strony, długotrwałe narażenie na SDS może powodować zapalenie skóry z objawami zaczerwienienia, obrzęku i pęcherzy..
Karta charakterystyki może powodować podrażnienie oczu w kontakcie. U niektórych osób może być również bardzo reaktywny, powodując podrażnienie dróg oddechowych i niewydolność oddechową przez wdychanie..
W rzadkich przypadkach połknięcie SDS może spowodować żrące obrażenia. Ale odnotowano to u dzieci, które połknęły SDS, szybko rozwijające się obfite wymioty, depresję ośrodkowego układu nerwowego i niewydolność oddechową..
W SDS nie znaleziono dowodów na genotoksyczność lub działanie teratogenne. U 242 pacjentów z wypryskowym zapaleniem skóry u 6,4% pacjentów stwierdzono alergię związaną ze stosowaniem karty charakterystyki.
Jeszcze bez komentarzy