Ida Bauer jest Austriaczką znaną z tego, że była jednym z pierwszych pacjentów dr Freuda. Ze względu na poufność Freud zmienia niektóre dane i używa pseudonimu Dora zamiast prawdziwego imienia i nazwiska pacjenta. Przeglądając historię kliniczną Dory, już we wstępnych słowach Freud wspomina o krótkim czasie trwania leczenia, natomiast w epilogu wyjaśnia gwałtowny sposób, w jaki Dora go porzuca, nawiązując do koncepcji przeniesienia i przyznając, że nie był w stanie tego zrobić. zdominuj ją. pogoda.
Zwróciło to również moją uwagę, histeryczne objawy obecni u pacjenta od tak wczesnego wieku i odkrywają, że wyjaśnienie przypadku wynika z interpretacji dwóch snów w ramach analizy.
Celem tych linii jest ustanowienie analogia między powtarzającymi się snami a powtarzalnością objawów histerii z historii medycznej Dory.
W szczególności pierwszy sen, który Dora wnosi do analizy, ma ogromne znaczenie, ponieważ jest snem powracającym. Pacjentka twierdzi, że miała ten sam sen przez trzy kolejne noce podczas swojego pobytu w L., a następnie śnił go po raz czwarty w Wiedniu, kilka dni przed sesją. To przyciąga uwagę Freuda i razem z pacjentem postanawia to interpretować. Freud dobrze wie, że powtarzającego się snu nie należy ignorować, ponieważ jest nieświadome pragnienie, które utrzymuje się, dopóki nie zostanie zrealizowane.
Z drugiej strony, pacjent poprzez nawracające objawy wyraża to, czego nie można powiedzieć w inny sposób. Tak jest w przypadku jego afonii i nerwowego kaszlu. Objaw prosi o wysłuchanie, a powtarzanie się tego samego wskazuje na naleganie, powrót, który wymaga jego przetworzenia. Ponadto należy zauważyć, że aby objaw wystąpił ponownie, musi mieć znaczenie lub wartość.
Następnie stwierdza się, że istnieje coś wspólnego między pierwszym powtarzającym się snem pacjentki a powtarzaniem się jej histerycznych objawów, które wciąż na nowo próbują się objawiać. Chodzi o powrót wypartego, który jest uzewnętrzniony na te dwa sposoby lub o nieświadomość, która nalega.
Freud wyjaśnia to „Jego sen powtarzał się każdej nocy właśnie dlatego, że odpowiadał projektowi. Projekt utrzymuje się, dopóki nie zostanie wykonany. " (FREUD, 1905, s.60). Już w swojej książce „The Interpretation of Dreams”, Freud (1900) utrzymuje, że każdy sen jest spełnieniem życzeń, ponieważ siła, która go napędza, jest pragnieniem spełnienia się z nieświadomości. W dokumentacji medycznej Dory Freud zauważa to „Dobry sen spoczywa, by tak rzec, na dwóch nogach, z których jedna jest w kontakcie z istotną obecną sytuacją, a druga z odpowiednim epizodem z dzieciństwa”. (FREUD, 1905, s.63).
To znaczy, że pragnienie, które tworzy sen, ma swój początek w dzieciństwie. Do tego stopnia, że pacjentka w obliczu swojej obecnej sytuacji zwraca się do swojej historii z dzieciństwa i przywołuje swojego ojca „zbawiciela”. Dora ma ten powtarzający się sen w L., miejscu, w którym doszło do tej sceny nad jeziorem z panem K., i kiedy zdaje sobie sprawę, że nie może już zamknąć swojego pokoju, tworzy projekt, aby nie zostać już sama w domu i wyjeżdżając z tatą. Freud podsumowuje to „Sen wycisza zamiar schronienia się w ojcu, głęboko w nieświadomości, w sytuacji, która świadczy o spełnieniu pragnienia, aby ojciec uchronił ją przed niebezpieczeństwem”. (FREUD, 1905, s.78). Jak dotąd ten pierwszy sen Dory pokazuje, jak sen składa się ze szczątków dnia, ale także z nieświadomego pragnienia z dzieciństwa, które w tym przypadku nalega na wykonanie..
Freud (1905) znajduje symboliczną interpretację afonii jego pacjentki, ponieważ za każdym razem, gdy pan K. był nieobecny, przestawała mówić; ponieważ robienie tego straciło na wartości, ponieważ nie mogłem z nim rozmawiać. Podobnie jak Cäcilie, Dora poprzez swoją afonię daje Freudowi przykład symbolizacji. Innym powtarzającym się objawem jest nerwowy kaszel pacjenta. Wiemy, że objaw pojawia się jako formacja zaangażowania po tym, jak zadziałały tam represje. Oznacza to, że w histerii przez nawrócenie ta ilość uczucia, która pochodzi z niemożliwej do pogodzenia reprezentacji, trafia do ciała.. Represja jest mechanizmem, który, gdy zawodzi, uruchamia powrót stłumionego, który powraca jako halucynacja lub jako objawy..
W przypadku nerwowego kaszlu Dory Freud znajduje powiązanie między nerwowym kaszlem pacjenta a relacją ojca z panią K.Dora argumentował, że między panią K. a jej ojcem istnieje związek miłosny, ale jednocześnie przyznał, że impotencja tego ostatniego. Następnie Dora tworzy nieświadomą fantazję seksualną (felatio) wyrażaną przez kaszel. Freud (1905) stwierdza, że objaw oznacza figurację - realizację - fantazji o treści seksualnej, czyli sytuacji seksualnej.
Po przeanalizowaniu ukrytego projektu z pierwszego snu Dory i fantazji, która wygenerowała objaw kaszlu, można ustalić analogię podniesioną w pierwszych wierszach, będąc w stanie powiedzieć, że powtórzenie jest powtórzeniem traumy (fiksacja na traumie) przez ponadczasową nieświadomość, która nalega na wynurzanie się poprzez powtarzające się sny lub powtarzające się histeryczne objawy.
Na koniec wrócimy do koncepcji transferu. Nie zapominajmy, że Dora nagle porzuciła swoje krótkie leczenie i dlatego Freud zakłada, że przeniesienie go zaskoczyło. Przeniesienie to nic innego jak powtórzenie w akcie. Już w książce O psychoterapii histerii, Freud (1895) twierdzi, że przeniesienie do lekarza następuje przez fałszywe powiązanie, co jest jedną z przeszkód, które mogą powstać, gdy pacjent jest przestraszony, przenosząc na osobę lekarza bolesne wyobrażenia, które wyłaniają się z treści analizy.. To właśnie stało się z Dorą i spowodowało, że zrezygnowała z terapii.
W ten sposób to, co jest wykluczone z pola świadomości na skutek cenzury, upiera się przy ujawnianiu się podmiotowi poprzez sen, objaw i samo przeniesienie, co udało nam się zweryfikować w historii klinicznej Dory. Jest to wiedza, o której pacjent na świadomym poziomie nic nie wie, ale która cały czas nalega, aby go wysłuchać.
BIBLIOGRAFIA
Jeszcze bez komentarzy