Plik entomofobia Jest to zaburzenie lękowe, które charakteryzuje się odczuwaniem skrajnego strachu, gdy dana osoba jest narażona na wszelkiego rodzaju owady. W zależności od przypadku ten rodzaj fobii może być chorobą mniej lub bardziej upośledzającą i pogarszającą się dla osoby, która na nią cierpi..
Niepokój wywołany tą zmianą jest wyjątkowo nieprzyjemny i szkodliwy dla jednostki. Stanowi specyficzny rodzaj fobii, a zatem wchodzi w skład zaburzeń lękowych. Oznacza to, że ta choroba powoduje zaburzenie psychiczne lub psychopatologię.
Często trudno jest skojarzyć lęki lub fobie przed owadami lub innymi bodźcami z chorobą psychiczną, ponieważ jest to zwykle interpretowane z różnymi cechami, takimi jak schizofrenia czy depresja.
Jednak kiedy mówimy o entomofobii, nie mamy na myśli normalnej reakcji strachu. Strach, którego doświadczają ludzie z entomofobią po kontakcie z owadem, jest całkowicie nieproporcjonalny, irracjonalny i intensywny oraz niesie ze sobą szereg negatywnych konsekwencji.
Pierwszym krokiem, który musimy wyjaśnić, aby zrozumieć entomofobię, jest to, że jest to zaburzenie lękowe, które różni się od normalnych reakcji lękowych i wymaga odpowiedniego leczenia, aby je przezwyciężyć..
Indeks artykułów
Strach, którego doświadczają ludzie z entomofobią, różni się od normalnych reakcji strachu. W rzeczywistości strach jest bardzo powszechną reakcją ludzi i jest to również doświadczenie, które ma ważną wartość adaptacyjną dla przetrwania gatunku..
Strach, wraz z innymi emocjami, takimi jak złość, ma ważną wartość zapobiegawczą przeciwko szkodom, jakie jednostka może ponieść. Na przykład, jeśli pójdziemy ulicą i dostrzeżemy osobę, która chce nas zaatakować, nasz organizm zareaguje reakcją strachu, która pozwoli nam rozpocząć procesy niezbędne do ucieczki lub obrony..
Z drugiej strony, strach, który wywołuje entomofobia, nie może być uwzględniony w tego typu reakcjach uznawanych za normalne lub adaptacyjne. Osoba cierpiąca na to zaburzenie nie doświadcza normalnych odczuć strachu, doświadcza patologicznych odczuć strachu.
Zwykle, kiedy mówimy o strachu adaptacyjnym, odnosimy się do zestawu wrażeń, które są wprawiane w ruch jako normalna reakcja na prawdziwe niebezpieczeństwa. Jednak gdy te odczucia są doświadczane w sytuacjach, które nie stanowią realnego zagrożenia, mamy do czynienia z lękiem, który nie jest już adaptacyjny.
Termin „fobia” jest używany do opisania tego typu niepożądanych i nieadaptacyjnych reakcji strachu. Biorąc pod uwagę, że fobia jest specjalną formą strachu, jedną z najbardziej oczywistych trudności diagnostycznych, jakie napotykamy, jest ustalenie granic między lękiem adaptacyjnym a lękiem fobicznym.
W ten sposób, aby poprawnie określić entomofobię, osoba cierpiąca na to zaburzenie musi odczuwać lęk o następujących cechach, gdy ma kontakt (lub myśli, że może być) z owadem.
Strach, którego doświadcza entomofobia w kontakcie z owadem, jest całkowicie nieproporcjonalny do wymagań sytuacji. Oznacza to, że uczucie paniki wywołane obecnością owada nie jest zgodne z rzeczywistym zagrożeniem, na jakie narażona jest osoba..
W rzeczywistości najczęstsze jest to, że owady wywołują uczucia i reakcje paniki i całkowitego niepokoju, podczas gdy w rzeczywistości dane zwierzę nie stanowi żadnego rodzaju zagrożenia dla osoby..
Poprzedni punkt wyjaśnia znaczną część cech lęku fobicznego, ale sam w sobie nie wyjaśnia obecności entomofobii. Aby sprecyzować, że dana osoba cierpi na to zaburzenie lękowe, doświadczany strach musi być również irracjonalny.
Oznacza to, że entomofobia nie jest w stanie wyjaśnić ani uzasadnić zarówno wrażeń, jak i emocji i myśli związanych ze strachem, które odczuwa, gdy jest wystawiony na kontakt z owadem.
Osoba z entomofobią jest świadoma, że jej strach jest nieproporcjonalny i nieprzystosowany, ale nie może wyjaśnić, dlaczego owady natychmiast wywołują ten rodzaj strachu..
W ten sam sposób, w jaki jednostka nie jest w stanie wyjaśnić ani zrozumieć strachu powodowanego przez owady, nie jest też w stanie go kontrolować. W rzeczywistości wiele osób z entomofobią próbuje kontrolować lub zmniejszać swój niepokój po kontakcie z owadem, ale nie są w stanie tego zrobić..
Kontrola odczuć i emocji strachu, gdy jednostka jest wystawiona na jego bodźce fobiczne, stanowi jedną z głównych podstaw psychologicznego leczenia tego typu zmian..
Strach powodowany przez owady jest tak wysoki i niekontrolowany, że osoba cierpiąca na entomofobię będzie starała się za wszelką cenę uniknąć pojawienia się przerażającego bodźca. W ten sposób entomofobia może wykonywać wiele zachowań, aby zapobiec zarówno pojawieniu się owadów, jak i ich ucieczce, gdy się pojawią..
Większość prądów psychologicznych zbiega się w twierdzeniu, że unikanie owadów pozwala osobie z entomofobią uniknąć reakcji strachu i lęku, ale jednocześnie jest to główny czynnik podtrzymujący zmianę.
Dlatego większość psychologicznych terapii entomofobii opiera się na wystawieniu podmiotu na działanie owadów bez możliwości ucieczki, aby osoba mogła rozwinąć umiejętności radzenia sobie z reakcją strachu i niepokoju, gdy mają owady w pobliżu..
Entomofobia stanowi zmianę psychiczną, w związku z czym zaburzenie lękowe i strach odczuwany w obecności owadów utrzymują się z upływem czasu. Nie ustępuje bez odpowiedniego leczenia psychologicznego, więc można je uznać za chroniczne, jeśli nie zostanie podjęta interwencja.
Oczywiście strach doświadczany w entomofobii jest nieprzystosowany.
Oznacza to, że zestaw reakcji fizycznych i psychicznych, które wyzwalają uczucie strachu, nie pozwala jednostce lepiej przystosować się do otoczenia, a wręcz przeciwnie..
W dzieciństwie lub w okresie dojrzewania dzieci mogą częściej odczuwać strach przed różnymi bodźcami, w tym owadami. Jednak entomofobia nie jest specyficzna dla określonej fazy i, jak powiedzieliśmy wcześniej, utrzymuje się w czasie.
Osoba, która cierpi na entomofobię, będzie cierpieć na nią przez całe życie, jeśli nie wykona zabiegów, które pozwolą mu przezwyciężyć fobię.
Entomofobia charakteryzuje się nie tylko właściwościami lęku, ale także obejmuje szereg bardzo zróżnicowanych objawów. Możemy wyróżnić trzy różne płaszczyzny: płaszczyznę fizjologiczną, płaszczyznę poznawczą i płaszczyznę behawioralną..
Płaszczyzna fizjologiczna odnosi się do wszystkich fizycznych objawów wywołanych strachem, którego doświadcza się w entomofobii. Przed pojawieniem się przerażającego bodźca, czyli owada, organizm wprawia w ruch szereg reakcji fizjologicznych.
Te reakcje fizjologiczne powodują wzrost aktywności ośrodkowego układu nerwowego. Osoba z entomofobią może odczuwać przyspieszenie akcji serca i częstość oddechów, nadmierne pocenie się, rozszerzenie źrenic, tachykardię, napięcie mięśni lub suchość w ustach..
Jak widać, ta symptomatologia odnosi się do normalnej reakcji lękowej i strachu. W obliczu realnego niebezpieczeństwa człowiek zwiększa częstość akcji serca i oddechu, wzmaga pocenie się lub napina mięśnie, aby przygotować ciało do działania i móc odpowiednio zareagować na niebezpieczeństwo..
Zatem objawy te nie wyjaśniają fobicznego składnika strachu, ponieważ tłumaczy się to, dlaczego wszystkie te objawy pojawiają się po wystawieniu na działanie owada, który nie stanowi prawdziwego zagrożenia.
Płaszczyzna poznawcza to wszystkie myśli, które pojawiają się w umyśle osoby cierpiącej na entomofobię. Te myśli mogą odnosić się zarówno do przerażającego bodźca (owadów), jak i zdolności radzenia sobie z ich pojawieniem się.
Osoba z entomofobią może mieć katastrofalne myśli i absolutną panikę z powodu tego typu zwierząt i wierzyć, że strasznie szkodliwe rzeczy mogą się im przytrafić, jeśli mają w pobliżu owada..
Oczywiście myśli o entomofobii są irracjonalne i należy je interweniować, aby ugasić fobię.
Wreszcie entomofobia wywołuje szereg określonych zachowań. Te zachowania przejawiają się tylko wtedy, gdy owady są obecne lub uważa się, że mogą się pojawić, i są one głównie przeznaczone do ich unikania.
Osoba cierpiąca na to zaburzenie lękowe może przyjąć szereg zachowań lub zachowań, których celem jest uniknięcie za wszelką cenę kontaktu z owadem.
Podobnie jak reszta fobii, dziś twierdzi się, że ta choroba nie ma jednej przyczyny i że istnieją różne czynniki, które mogą stymulować jej pojawienie się. Głównymi przyczynami, które odkryto dla entomofobii, są uwarunkowania bezpośrednie, warunkowanie zastępcze i czynniki genetyczne.
Jeśli chodzi o warunkowanie bezpośrednie, argumentuje się, że wczesne doświadczenia z owadami, które są nieprzyjemne, mogą motywować związek między tymi zwierzętami a strachem.
Inna teoria głosi, że wizualizacja obrazów lub awersyjnych sytuacji owadów może również odgrywać ważną rolę w pojawieniu się entomofobii.
Jednak tego typu skojarzenia nie występują we wszystkich przypadkach choroby, dlatego postuluje się możliwą obecność czynników genetycznych zwiększających podatność osoby na rozwój tego typu zmian..
Najbardziej pozytywnym aspektem entomofobii jest to, że można ją leczyć i przezwyciężyć, jeśli zostaną przeprowadzone odpowiednie interwencje.
Leczeniem z wyboru entomofobii jest psychoterapia, która może stosunkowo łatwo wyleczyć chorobę i być bardzo korzystna dla osoby cierpiącej na to zaburzenie..
W psychoterapii największą użytecznością, wykazującą niezwykle wysokie wskaźniki skuteczności w tego typu problemach, jest terapia poznawczo-behawioralna..
Podczas tego zabiegu pacjent jest wystawiony na jego przerażający bodziec, aby przyzwyczaić się do owadów i zdać sobie sprawę, że nic się nie dzieje, gdy jest blisko nich.
Później wprowadza się techniki relaksacyjne, które pomagają radzić sobie z lękiem powodowanym przez owady, aw niektórych przypadkach stosuje się techniki poznawcze, aby zmienić fobiczne i irracjonalne myśli o tych zwierzętach..
Jeszcze bez komentarzy