ZA eozynofil jest to mała i niezbyt liczna komórka typu granulocytów. Są to komórki związane z reakcjami na alergie i infekcje wywołane przez pasożyty. Gdy komórki są zabarwione eozyną, reagują zabarwieniem na jaskrawoczerwone, dzięki obecności dużych granulek.
W leukocytach eozynofile stanowią tylko niewielki procent całkowitej liczby, a ich liczba wzrasta u osób z chorobami, takimi jak gorączka, astma lub obecność pasożytów..
Są to komórki o średniej średnicy 12 μm iw ramach ich morfologii wyróżnia się jądro złożone z dwóch płatów..
Komórki te mogą przeprowadzać fagocytozę, pochłaniając obce lub obce cząstki do organizmu. W przypadku pasożytów są one zwykle większe niż eozynofile, więc ich połknięcie jest utrudnione. Komórki mogą zakotwiczyć się na powierzchni pasożyta i zacząć wytwarzać toksyczne materiały.
Ogólnie rzecz biorąc, jego głównym trybem ataku jest wytwarzanie toksycznych związków na powierzchni celów, takich jak tlenek azotu i enzymy o właściwościach cytotoksycznych. Znajdują się one w jego granulkach i są uwalniane podczas ataku pasożyta lub podczas alergii..
Indeks artykułów
Pierwszą osobą, która zwróciła uwagę na istnienie eozynofili, był badacz Paul Ehrlich w 1879 roku.
Podczas swoich badań Ehrlich zauważył, że podtyp leukocytów krwi zachłannie reagował na kwasowy barwnik eozynę, nazywając ten nowy składnik krwi - eozynofile. Następnie byli w stanie zidentyfikować enzymy występujące w ziarnistościach komórki.
W obrębie komórek granulocytarnych lub granulocytów (komórek, które mają wewnątrz ziarnistość) znajdujemy trzy typy: neutrofile, bazofile i eozynofile, które różnią się od siebie ogólną morfologią i odpowiedzią na zabarwienie..
Proporcjonalnie neutrofile są bardzo obfite, stanowią od 50 do 70% białych krwinek, które znajdujemy w krążeniu, podczas gdy eozynofile stanowią tylko 1 do 3% tych komórek.
Podobnie jak w przypadku innych krążących leukocytów, eozynofile różnicują się począwszy od komórek progenitorowych CD34+ w szpiku kostnym. Jego tworzenie jest indukowane przez różne czynniki transkrypcyjne i cytokiny. Z komórek macierzystych linia komórek mieloidalnych umożliwia rozwój mieloblastów, a następnie rozdzielają się one na eozynofile.
Eozynofile to komórki zdolne do ruchu i fagocytozy. Mogą one przemieszczać się z krwi do przestrzeni tkankowych. Chociaż wydaje się, że ich odpowiedź fagocytarna jest przyćmiona przez neutrofile, eozynofile biorą udział w obronie przed pasożytami i w odpowiedzi na alergie.
W tym kontekście eozynofil wydziela zawartość swoich granulek eozynofilowych, które uszkadzają błony obcego czynnika..
Nazwa Eusinophils pochodzi od obecności załamujących się granulek o znacznej wielkości w cytoplazmie komórki. Te granulki zabarwiają się na jaskrawoczerwone po nałożeniu kwaśnego wybarwienia czerwieni eozynowej, normalnego składnika farb Romanowsky'ego i Giemsy..
Jego rozmiar wynosi od 12 do 17 µm średnicy, porównywalny (lub nieco większy) z neutrofilem i około 3 razy większy od erytrocytów (czerwonych krwinek).
Jądro ma dwa widoczne płaty. Chromatyna wszystkich jąder dzieli się głównie na dwa typy: euchromatynę i heterochromatynę. Pierwsza z nich ma na ogół aktywną i nieco skompaktowaną transkrypcję. Z drugiej strony, heterochromatyna jest zwarta i nie jest aktywna w transkrypcji.
U euzynofilów heterochromatyna znajduje się głównie w pobliżu otoczki jądrowej, podczas gdy euchromatyna jest zlokalizowana bardziej w środku jądra..
W cytoplazmie eozynofili znajdujemy charakterystyczne ziarnistości tego typu komórek. Są one podzielone na dwa główne typy: specyficzne granulki i granulki azurofilowe. W następnej sekcji szczegółowo opiszemy skład i funkcję każdego rodzaju granulatu..
Specyficzne granulki wykazują ciało krystaloidalne, które jest otoczone mniej gęstą matrycą. Dzięki obecności tych ciał granulki mają właściwość dwójłomności - zdolność do podwójnego załamania, rozkładania promienia światła na dwa liniowe i spolaryzowane promienie..
Charakteryzują się obecnością czterech specyficznych białek: jednego bogatego w resztę aminokwasową argininy zwaną głównym białkiem zasadowym (MBP) lub głównym, które jest dość obfite i odpowiada za kwasofilność granulek; kationowe białko eozynofili (ECP), peroksydaza eozynofili (EPO) i neurotoksyna eozynofilowa (EDN).
Jedynie główne białko zasadowe znajduje się w ciele krystaloidalnym, podczas gdy inne typowe białka są rozproszone w macierzy granulki. Wyżej wymienione białka wykazują właściwości toksyczne i są uwalniane podczas inwazji pierwotniaków i robaków pasożytniczych..
Ponadto mają fosfolipazy B i D, histaminazę, rybonukleazy, B-glukuronidazę, katepsynę i kolagenazę..
MPB to stosunkowo małe białko składające się ze 117 aminokwasów, o masie cząsteczkowej 13,8 kD i wysokim punkcie izoelektrycznym powyżej 11. Geny kodujące to białko znajdują się w dwóch różnych homologach.
Udowodniono toksyczność MPB przeciwko robakom. Białko to ma zdolność zwiększania przepuszczalności błony poprzez wymianę jonową, co skutkuje zaburzeniem agregacji lipidów.
ECP to białko o wielkości od 16 do 21,4 kDa. Na ten zakres zmienności mogą wpływać różne poziomy glikozylacji, na których znaleziono białko. Istnieją dwie izoformy ECP.
Wykazuje aktywność cytotoksyczną, helmintotoksyczną i rybonukleazową. Ponadto wiąże się to z odpowiedzią na hamowanie proliferacji limfocytów T, syntezą immunoglobulin przez limfocyty B m.in..
Ten enzym o aktywności peroksydazy składa się z dwóch podjednostek: łańcucha ciężkiego o masie od 50 do 57 kD i łańcucha lekkiego o masie od 11 do 15 kD.
Działanie tego enzymu wytwarza reaktywne formy tlenu, metabolity reagujące z azotem i inne związki, które sprzyjają stresowi oksydacyjnemu - aw konsekwencji apoptozie i martwicy.
To białko ma rybonukleazę i działanie przeciwwirusowe. Stwierdzono, że EDN indukuje dojrzewanie i migrację komórek dendrytycznych. Został również powiązany z adaptacyjnym układem odpornościowym.
Chociaż cztery opisane enzymy mają wiele cech wspólnych (pod względem ich funkcji), różnią się sposobem, w jaki atakują inwazje robaków pasożytniczych. Na przykład ECP jest prawie 10 razy silniejszy niż MBP.
Drugim rodzajem ziarnistości są lizosomy, które zawierają szereg enzymów typu hydrolaz kwasowych (powszechnie występujących w organellach) oraz inne enzymy hydrolityczne, które aktywnie uczestniczą w walce z patogenem oraz w rozkładzie kompleksów antygen-antygen. że fagocyty eozynofili.
Historycznie rzecz biorąc, eozynofile uważano za prymitywne komórki szpikowe zaangażowane w obronę przed pasożytami i zapaleniami alergicznymi. Uwalnianie arylosulfatazy i histaminazy następuje w wyniku reakcji alergicznych. W konsekwencji liczba eozynofili jest zwykle podwyższona u pacjentów z tym schorzeniem..
Obecnie badania wykazały, że ta komórka odgrywa również kluczową rolę w homeostazie i immunoregulacji. Przeprowadzając zabiegi genetyczne niezbędne do ograniczenia produkcji eozynofili u myszy laboratoryjnych, możliwe było zbadanie tych gryzoni z niedoborem eozynofili.
U tych szczepów myszy, znaczenie tych komórek podobnych do granulocytów zostało wykazane w kilku fundamentalnych procesach, takich jak produkcja przeciwciał, homeostaza glukozy i regeneracja niektórych tkanek, takich jak mięśnie i wątroba..
Obecnie ustalono, że rola eozynofili u ludzi obejmuje szersze aspekty niż reagowanie na alergie i inwazje. Wśród nich są:
Eozynofile mają zdolność syntezy szeregu cytokin, które są cząsteczkami regulatorowymi funkcji komórkowych i biorą udział w komunikacji. Produkcja cytokin przez te komórki zachodzi w niewielkich ilościach.
Macica na obszarze bogatym w eozynofile. Dowody sugerują, że komórki te mogą brać udział w dojrzewaniu macicy i rozwoju gruczołów sutkowych.
Chociaż może się różnić w zależności od laboratoriów, uważa się, że u zdrowej osoby procent eozynofili we krwi powinien wynosić od 0,0 do 6%. Bezwzględna liczba musi wynosić od 350 do 500 na mm3 Z krwi. Oznacza to, że u zdrowych osób liczba nie przekracza 500.
Liczba eozynofili jest wyższa u noworodków chłopców i niemowląt. Wraz z wiekiem liczba tych komórek maleje. Kobiety w ciąży charakteryzują się również niską liczbą eozynofili.
Ponadto większość eozynofili zwykle zamieszkuje obszary, w których występują błony śluzowe. Występują bardzo obficie w tkance łącznej zlokalizowanej w pobliżu wyściółki jelita, dróg oddechowych i układu moczowo-płciowego.
Fizjologicznie, wartości eozynofili zmieniają się we krwi obwodowej w ciągu dnia, najwyższa wartość tych komórek odpowiada wczesnym porannym godzinom, kiedy szczyty steroidów są najniższe.
Jeśli liczba pacjentów przekracza 500 eozynofili, wskazuje to na jakąś patologię i wymaga późniejszej analizy medycznej. To nienormalne konto jest znane w literaturze jako eozynofilia. Stan ten zwykle nie ma objawów.
Istnieją różne stopnie eozynofilii, w zależności od liczby eozynofili znalezionych w próbce. Mówi się, że jest łagodny, jeśli liczba wynosi od 500 do 1500 mm3, umiarkowane, jeśli liczba wynosi od 1500 do 5000 mm3. W przypadku, gdy koralik przekracza 5000 mm3 eozynofilia jest ciężka.
Jeśli objawy wystąpią, będą one zależeć od obszaru, w którym występują alarmujące poziomy eozynofili, czy to w płucach, sercu, żołądku, czy w innych narządach..
Dzieci są bardziej narażone na ten stan i na wiele infekcji pasożytami - między innymi ze względu na ich dziecięce zachowania, takie jak zabawa na podłodze, bezpośredni kontakt ze zwierzętami bez niezbędnej higieny..
Gdy liczba eozynofili jest szczególnie wysoka i nie znaleziono bezpośredniej przyczyny, nazwij to zarażeniem pasożytami lub alergiami, pacjent ma zespół hipereozynofilii. Ten stan występuje rzadko i zwykle występuje u pacjentów płci męskiej w wieku powyżej 50 lat..
Wzrost liczby eozynofilów bez towarzyszącej pasożyta zwykle powoduje uszkodzenie niektórych narządów, zwykle serca, układu nerwowego i płuc. Poważne uszkodzenie występuje, jeśli stan hipereozynofilii jest trwały.
Istnieją dwa typy chorób: mieloprofilator, który jest związany z utratą segmentu DNA na chromosomie czwartym, oraz wariant limfoproliferacyjny, który jest związany z nieprawidłowym fenotypem limfocytów T..
Aby przywrócić prawidłowe wartości tych komórek, lekarz może przepisać określone leki - imatynib jest jednym z najczęstszych.
Niska liczba eozynofili jest związana z zespołem Cushinga, stanem chorobowym związanym z wysokimi wartościami kortyzolu i charakteryzuje się wzrostem masy ciała i cierpliwością dzięki nieproporcjonalnej dystrybucji tłuszczu w organizmie.
Innymi przyczynami, które mogą zmniejszyć liczbę eozynofili, są infekcje krwi i przyjmowanie steroidów. Kiedy lekarz optymalnie zareaguje na te warunki, liczba eozynofili zostaje przywrócona.
Niska liczba eozynofili zwykle nie jest zbyt niepokojąca, ponieważ inne komórki układu odpornościowego mogą kompensować ich pracę..
Jeszcze bez komentarzy