Plik Era paleozoiczna Jest to jeden z trzech etapów podziału eonu fanerozoicznego. Mówiąc etymologicznie, paleozoik wywodzi się od „Palaio”, co oznacza starożytność, oraz od zoe, które jest życiem. Dlatego jego znaczenie to „starożytne życie”.
Wielu specjalistów twierdzi, że epoka paleozoiku to czas przejścia między organizmami prymitywnymi a bardziej rozwiniętymi organizmami zdolnymi do podboju siedlisk lądowych..
Organizmy wielokomórkowe przeszły szereg przemian, które pozwoliły im przystosować się do środowiska lądowego, z których jedną z najważniejszych jest rozwój jaja owodniowego..
Zdecydowanie epoka paleozoiku była czasem wielkich zmian na naszej planecie pod każdym względem: geologicznym, biologicznym i klimatycznym. Przez cały ten okres następowały po sobie zmiany, z których część jest bardzo dobrze udokumentowana, a część mniej..
Indeks artykułów
Era paleozoiku obejmowała ok. 541 milionów lat temu do ok. 252 miliony lat. Trwało około 290 milionów lat.
W tej epoce nastąpiło duże zróżnicowanie wielokomórkowych form życia, zarówno morskich, jak i lądowych. Był to jeden z okresów, w których istniała większa różnorodność istot żywych, coraz bardziej wyspecjalizowanych, a nawet zdolnych do opuszczania siedlisk morskich i podejmowania podboju przestrzeni lądowych..
Pod koniec tej epoki powstał superkontynent znany jako Pangea, który później podzielił się, dając początek kontynentom, które są dziś znane..
W całym paleozoiku temperatura otoczenia ulegała wahaniom. Były okresy, kiedy pozostawało ciepłe i wilgotne, a inne, kiedy znacznie się zmniejszało. Do tego stopnia, że doszło do kilku zlodowacenia.
Podobnie pod koniec ery warunki środowiskowe stały się tak nieprzyjazne, że doszło do masowego wymierania, zwanego Wielkim Wymieraniem, w którym zginęło około 95% gatunków zamieszkujących planetę..
Z geologicznego punktu widzenia epoka paleozoiku obfitowała w wielkie zmiany. Pierwszym ważnym wydarzeniem geologicznym, które miało miejsce w tej erze, jest oddzielenie superkontynentu znanego jako Pangea 1.
Pangea 1 podzieliła się na kilka kontynentów, co dało wygląd wysp otoczonych płytkimi morzami. Były to następujące wyspy: Laurentia, Gondwana i Ameryka Południowa.
Pomimo tego oddzielenia, na przestrzeni tysięcy lat wyspy te zbliżyły się do siebie i ostatecznie uformował się nowy superkontynent: Pangea II..
Podobnie, w tej epoce miały miejsce dwa wydarzenia geologiczne o wielkim znaczeniu dla odciążenia planety: orogeneza kaledońska i orogeneza hercyńska..
Był to proces budowania gór, który miał miejsce na obszarze, na którym obecnie znajdują się Irlandia, Szkocja, Anglia, Walia i część Norwegii..
Podczas tego procesu zderzyło się kilka płyt. W konsekwencji tego powstał superkontynent Laurasia.
To był proces, który był zaangażowany w tworzenie superkontynentu Pangea. Podczas tego procesu zderzyły się dwie duże masy lądowe, Laurasia i Gondwana. Podobnie nastąpiło przesunięcie innych płyt, takich jak południowoamerykańska i północnoamerykańska.
W wyniku tych zderzeń powstały systemy górskie z dużymi szczytami, które zostały później utracone w wyniku naturalnego procesu erozji lądu..
W ciągu 300 milionów lat, które trwały ery paleozoicznej, nastąpiła seria zmian geograficznych w stosunku do wielkich rozszerzeń ziemi, które istniały w tym czasie.
Na początku ery paleozoicznej duża liczba tych terenów znajdowała się wokół równika. Laurentia, Baltica i Syberia zbiegały się w tropikach. Następnie Laurentia zaczęła przemieszczać się na północ.
Mniej więcej w okresie syluru kontynent znany jako Baltica dołączył do Laurentii. Powstały tutaj kontynent stał się znany jako Laurasia.
Nieco później, w środkowym paleozoiku, superkontynent Gondwana rozpadł się na różne części lądu, które przesunęły się w kierunku regionów równikowych. Później ponownie zjednoczyli się, tworząc superkontynent Euramérica.
Wreszcie superkontynenty, które później zapoczątkowały kontynent afrykański i Amerykę Południową, zderzyły się z Laurazją, tworząc jedną masę lądową znaną jako Pangaea..
Paleozoik charakteryzował się eksplozją życia rzadko występującą w starożytności planety. Życie rozwijało się w każdym z miejsc, które można było skolonizować: w powietrzu i na lądzie.
W ciągu ponad 290 milionów lat, które trwała ta era, formy życia zróżnicowały się w taki sposób, że doceniano je od malutkich zwierzątek po duże gady, które pod koniec tego okresu stały się dinozaurami..
Prawdziwa eksplozja życia nastąpiła na początku, w okresie kambru, kiedy to tam zaczęły pojawiać się pierwsze organizmy wielokomórkowe..
Najpierw pojawiły się w wodzie, aby później stopniowo kolonizować ziemię poprzez rozwój struktur, które pozwoliły im wytrzymać suche i suche środowisko ekosystemów lądowych..
Najwcześniejszymi formami roślin lub organizmów roślinopodobnych, jakie można było zobaczyć w okresie paleozoicznym, były glony i grzyby, które rozwinęły się w siedliskach wodnych..
Później, w miarę kolejnego podziału tego okresu, istnieją dowody na to, że zaczęły pojawiać się pierwsze rośliny zielone, które dzięki zawartości chlorofilu zaczęły przeprowadzać proces fotosyntezy, w dużej mierze odpowiadając za zawartość tlenu w ziemskiej atmosferze..
Rośliny te były dość prymitywne, bez naczyń przewodzących, więc musiały znajdować się w miejscach o dużej dostępności wilgoci..
Później pojawiły się pierwsze rośliny naczyniowe. Są to rośliny, które zawierają naczynia przewodzące (ksylem i łyko), przez które krążą składniki odżywcze i woda, która jest wchłaniana przez korzenie. Później grupa roślin coraz bardziej się poszerzała i różnicowała.
Pojawiły się paprocie, rośliny nasienne, a także pierwsze duże drzewa, na których honorowe miejsce zajęły te należące do rodzaju. Archaeopteris, ponieważ były pierwszymi prawdziwymi drzewami, które się pojawiły. Pierwsze mchy pojawiły się również w paleozoiku.
Ta wielka różnorodność roślin utrzymała się do końca permu, kiedy to nastąpiło tzw. „Wielkie zamieranie”, w którym wyginęły prawie wszystkie gatunki roślin zamieszkujące ówczesną planetę..
Dla fauny paleozoik był również okresem wielu zmian i przeobrażeń, ponieważ w sześciu podobszarach składających się na epokę fauna ulegała zróżnicowaniu i przekształceniom, od małych organizmów po duże gady, które zaczęły dominować w ekosystemie lądowym..
Na początku paleozoiku pierwszymi obserwowanymi zwierzętami były tzw. Trylobity, niektóre kręgowce, mięczaki i struny. Są też gąbki i ramienionogi.
Następnie grupy zwierząt jeszcze bardziej się różnicowały. Na przykład pojawiły się głowonogi z muszlami, małże (zwierzęta z dwiema muszlami) i koralowce. Podobnie w tej epoce pojawili się pierwsi przedstawiciele gromady szkarłupni.
Podczas syluru pojawiły się pierwsze ryby. Tę grupę reprezentowały ryby szczękowe i bezszczękowe. Podobnie pojawiły się okazy należące do grupy myriapods. Życie na dnie morskim nadal kwitło, rafy koralowe stawały się coraz bardziej zróżnicowane.
Później zaczęli pojawiać się pierwsi przedstawiciele grupy owadów. W morzu zaczęły dominować ryby ze szczękami, pojawiły się pierwsze rekiny, a także pierwsze płazy, które jeszcze nie wyszły na podbój lądowego siedliska..
Już w drugiej połowie ery pojawiły się skrzydlate owady i pierwsze gady. Życie w morzu było bardziej zróżnicowane niż kiedykolwiek, obejmując mięczaki, szkarłupnie, ramienionogi i płazy.
Pod koniec paleozoiku różnorodność fauny osiągnęła swój szczyt. Gady były już bogate na lądzie, owady nadal ewoluowały i, oczywiście, życie w morzu nadal tętniło życiem..
Jednak wszystko to zakończyło się wraz z masowym wymieraniem permu i triasu. W tym czasie 96% gatunków zamieszkujących planetę, które zostały właśnie opisane, całkowicie zniknęło.
Niewiele wiarygodnych danych na temat tego, jak musiał wyglądać klimat z wczesnego paleozoiku. Jednak specjaliści argumentują, że ponieważ morza były bardzo rozległe, klimat musiał być umiarkowany i oceaniczny..
Dolny paleozoik dobiegł końca wraz z epoką lodowcową, w wyniku której temperatura spadła i wiele gatunków zmarło..
Później przyszedł czas stabilności klimatycznej, w którym panował gorący i wilgotny klimat, z atmosferą, w której występowała obfita dostępność dwutlenku węgla..
W miarę jak rośliny kolonizowały siedliska lądowe, tlen atmosferyczny wzrastał, podczas gdy dwutlenek węgla malał..
W miarę upływu czasu w paleozoiku warunki klimatyczne ulegały zmianie. Pod koniec okresu permu warunki klimatyczne sprawiły, że życie było praktycznie niemożliwe do utrzymania.
Chociaż przyczyny tych zmian nie są jeszcze znane (istnieje kilka hipotez), wiadomo, że zmieniły się warunki środowiskowe, a temperatura wzrosła o kilka stopni, ocieplając atmosferę..
Era paleozoiczna ma sześć pododdziałów: kambru, ordowiku, syluru, dewonu, karbonu i permu..
Był to pierwszy podział epoki paleozoicznej. Swoje początki miało około 541 milionów lat temu.
Etap ten charakteryzował się tzw. „Eksplozją kambryjską”. W tym czasie na powierzchni planety pojawiła się duża liczba organizmów wielokomórkowych. Wśród nich chyba najważniejszą grupę stanowiły struny, do których należą kręgowce..
Podobnie, na tym etapie poziomy tlenu atmosferycznego osiągnęły poziom zdolny do podtrzymywania życia. Wszystko to dzięki fotosyntezie.
Podobnie opracowano stawonogi z egzoszkieletami, które zapewniały ochronę przed ewentualnymi drapieżnikami..
Klimat na tym etapie był nieco bardziej przyjazny, co przyczyniło się do powstania i rozwoju nowych form życia..
Zaczęło się zaraz po kambrze, około 485 milionów lat temu. Co ciekawe, zaczęło się i zakończyło masowym wymieraniem.
W tym okresie poziom morza osiągnął najwyższy poziom, jaki kiedykolwiek miał. Podobnie ewoluowało wiele istniejących form życia. Życie rozwinęło się prawie całkowicie w morzu, z wyjątkiem niektórych stawonogów, które odważyły się skolonizować siedlisko lądowe.
Charakterystyczną florę tego okresu stanowiły zielenice i drobne rośliny przypominające wątrobowce. Średnia temperatura otoczenia była dość wysoka, oscylując między 40 a 60 ° C.
Pod koniec tego etapu doszło do masowego wymierania, którego przewyższyło jedynie Wielkie permskie wymieranie - trias..
Był to okres charakteryzujący się ciepłym i przyjemnym klimatem w porównaniu do zlodowacenia, które położyło kres ordowiku. Było to bardzo pomocne w promowaniu rozwoju i utrzymania życia w ekosystemach morskich..
Wśród grup zwierząt, które przeszły wielki rozwój i ewolucję, są ryby. Zarówno ryby szczękowe, jak i te bez szczęk doświadczyły wzrostu liczebności gatunków i zasiedliły prymitywne oceany..
W ekosystemach lądowych życie też się rozwijało. Z tego okresu pochodzą pierwsze skamieniałości roślin naczyniowych.
W tym okresie miało również miejsce małe wymarcie, znane jako wydarzenie Lau..
Zaczęło się około 416 milionów lat temu. W tym okresie grupa ryb ulegała dalszemu zróżnicowaniu. Podobnie pojawiły się i rozwinęły chrzęstne ryby, które były przodkami dzisiejszych rekinów i płaszczek..
Podobnie pojawiły się pierwsze płazy, które zaczęły oddychać przez układ oddechowy. Inne rodzaje zwierząt, takie jak gąbki, korale i mięczaki, również się rozwinęły i ewoluowały..
Rośliny również osiągnęły nowy horyzont, gdy zaczęły tworzyć struktury, które pozwoliły im osiedlić się na suchym lądzie, z dala od obszarów podmokłych i bagnistych. Istnieją zapisy o drzewach, które mogą osiągnąć 30 metrów wysokości.
Kamieniem milowym tego okresu była kolonizacja siedlisk lądowych. Pierwsze płazy zaczęły przemieszczać się w kierunku lądu, a także niektóre ryby, które zaczęły rozwijać określone struktury, aby przetrwać wrogie środowisko lądowe.
Okres ten zakończył się wyginięciem, które dotknęło głównie życie morskie. Na szczęście formy życia, które przeniosły się w kierunku środowiska ziemskiego, zdołały przetrwać i coraz bardziej się zadomowić..
W tym okresie obserwowano wzrost poziomu tlenu w atmosferze, co zdaniem specjalistów spowodowało wzrost wielkości zarówno roślin naczyniowych, jak i różnych zwierząt poruszających się w środowisku lądowym..
Owady ewoluują i pojawiły się pierwsze owady latające, chociaż mechanizmy, dzięki którym się rozwinęły, nie zostały jeszcze w pełni wyjaśnione..
Podobnie, w tym okresie nastąpił ewolucyjny kamień milowy, który pozwolił płazom odejść od wilgotnych środowisk i zacząć penetrować jeszcze bardziej do środowiska lądowego: pojawiło się jajo owodniowe..
Zarodek jest przy tym chroniony membraną, która zapobiega jego resekcji, dzięki temu, że zatrzymuje płyny wewnątrz i wymianę z powietrzem. Był to bardzo ważny fakt z ewolucyjnego punktu widzenia, ponieważ pozwolił istniejącym grupom na kolonizację większej liczby terytoriów kontynentu, przy zapewnieniu procesu reprodukcji..
W morzach zamieszkujące tam gatunki kontynuowały proces dywersyfikacji i proliferacji.
Pod względem klimatycznym na początku tego okresu było gorąco i wilgotno. Jednak z upływem czasu temperatury spadały, osiągając poziom zlodowacenia.
Jest to ostatni podział epoki paleozoicznej. Swoje początki miało około 299 milionów lat temu.
Jednym z najważniejszych wydarzeń tego okresu było powstanie superkontynentu Pangea.
Klimat stawał się coraz bardziej suchy i suchy, co sprzyjało rozwojowi i ewolucji niektórych grup zwierząt, takich jak gady. Podobnie w grupie roślin zaczęły rozmnażać się drzewa iglaste..
Życie na dnie morskim nadal ewoluowało. Jednak podczas Wielkiego Ginięcia prawie żaden gatunek nie przeżył, a około 95% gatunków morskich wymarło..
Pod koniec tego okresu warunki środowiskowe uległy drastycznej zmianie. Dokładne przyczyny tego nie są znane, jednak ustalono, że warunki nie były już sprzyjające dla gatunków lądowych i morskich..
Doprowadziło to do słynnego wymierania permsko-triasowego, w którym wyginęło ponad 90% gatunków roślin i zwierząt, zarówno lądowych, jak i morskich..
Jeszcze bez komentarzy