Plik herb Peru Jest to jeden z symboli, który wraz z hymnem narodowym i flagą narodową odpowiada zestawowi symboli obywatelskich, które reprezentują wizerunek i tożsamość Peru jako suwerennego narodu na arenie międzynarodowej..
Jest eksponowany przez różne organy państwa peruwiańskiego i wiele instytucji krajowych.
Obecna wersja herbu narodowego obowiązuje od jego pierwszego zatwierdzenia w 1825 r., A następnie ratyfikacji (i niewielkiej zmiany w projekcie) ponad sto lat później, w 1950 r. Od tego czasu herb pozostał w projekt i znaczenie bez żadnych zmian.
Tarcza Peru ma wiele elementów podobnych do tarcz sąsiadów z Ameryki Łacińskiej. Może to wynikać z tego, że narody te starały się wywyższyć swoimi symbolami wagę walki o niepodległość..
Przypadek tego symbolu narodowego jest uderzający, ponieważ Republika Peru ma kilka oficjalnych wersji swojej tarczy, które są używane lub wyświetlane w określonych przypadkach, i mają pewne szczegóły, których inni nie mają..
Godło narodowe, podobnie jak zdecydowana większość dzisiejszych symboli, jest zgodne z przepisami heraldycznymi w swoim projekcie i składa się z trzech głównych części: herbu, dzwonka i dzierżawcy.
Centralny element tarczy uznawany jest według heraldyki za polski i przedstawia podział pionowy i poziomy, pozostawiając trzy ćwiartki zawierające własne elementy..
W lewym górnym rogu na niebieskim tle znajduje się wigonia, pospolite zwierzę z wyżyn andyjskich. To symboliczne przedstawienie bogactwa królestwa zwierząt.
W prawym górnym rogu, na białym lub srebrnym tle, znajduje się drzewo chinowca, zwane także chinem.
Reprezentuje to, podobnie jak jego sąsiad, bogactwo królestwa roślin, choć ma również interpretację historyczną: Peruwiańczycy przez pewien czas nękani malarią wydobyli proszek z kory chinowca jako lekarstwo na tę chorobę..
U dołu, na czerwonawym tle, znajduje się róg obfitości lub róg obfitości, wylewający złote monety. Znaczenie tego pierwiastka to bogactwo królestwa minerałów.
Górną część tarczy, ponad herbem, jako unikatowy element zdobi obywatelska korona z dębów ostrolistnych. Obecność tej korony symbolizuje zwycięstwa narodu peruwiańskiego.
Za herbem i rozciągającą się na boki znajduje się flaga narodowa i sztandar, umieszczone na ostrzu włóczni.
W jednym z wariantów tarczy fladze i chorągwi towarzyszy gałązka laurowa i gałązka palmowa, z jednej strony przewiązana barwami narodowymi, wspólnym elementem wielu tarcz latynoamerykańskich..
W przeciwieństwie do innych narodów i zmian w ich symbolach obywatelskich, herb Peru nie przeszedł tak wielu zmian w swoim projekcie od czasu jego pierwszego poczęcia, po konsekracji niepodległości narodu..
Pierwsza wersja tarczy wyszła na jaw z ręki generała José de San Martina w jej projekcie w 1820 roku i została również zatwierdzona przez ówczesny Kongres Ustawodawczy.
Centralna kompozycja tego pierwszego projektu obejmowała widok na Andy z morza i Słońce wschodzące za ogromnymi górami..
Wokół herbu znajdowało się wiele flag reprezentujących wschodzące narody Ameryki Łacińskiej, z palmą bananową stojącą pośrodku.
Elementom tym towarzyszył po bokach kondor po lewej stronie i lama po prawej stronie..
Następna wersja tarczy narodowej zostanie zatwierdzona w 1825 r. Przez Simóna Bolívara i odpowiedni Kongres Ustawodawczy.
Projekt tym razem wykonali José Gregorio Paredes i Francisco Javier Cortes, nadając mu bardzo podobny wygląd do obecnie obowiązującego. Było to spowodowane decyzją El Libertador o odnowieniu wszystkich symboli narodowych na podstawie ustawy.
Ostatnia modyfikacja miała nastąpić przeszło sto lat później, w 1950 r., Kiedy na mocy ustawy zaproponowanej przez Prezydenta Rządu Wojskowego Junty nadano jej większą szerokość, a wewnętrznemu nadano większą szerokość. podziały zostały dokonane z większą dokładnością.
Został oficjalnie ukuty w okresie tarczy narodowej, chociaż nie jest widoczny na samej tarczy.
Tarcza narodowa ma różne wersje w zależności od sceny lub oficjalnego kontekstu, w jakim jest eksponowana..
Najpopularniejsza ze wszystkich i szczegółowo opisana w tych wierszach jest oficjalnie nazywana Tarczą Narodową.
Herb Republiki Peru, w przeciwieństwie do tarczy narodowej, nie ma flagi ani sztandaru po bokach herbu.
Zostały one zastąpione gałązką laurową i palmową, każda z jednej strony, i połączoną od dołu kokardą w barwach narodowych. Ta wersja tarczy to ta, która zwykle znajduje się na rewersie monet i banknotów..
Obecność tego wariantu tarczy narodowej ogranicza się jedynie do oficjalnych dokumentów i raportów Państwa Peruwiańskiego. Obowiązkowe jest umieszczenie stempla na papierze firmowym każdego dokumentu rządowego i regionalnego, który ma oficjalny charakter.
Nie jest pokazywany publicznie podczas uroczystości ani w instytucjach publicznych. Główną cechą tej wersji jest obecność nad tarczą napisu „Republika Peru”, który przedstawia ten sam wzór co tak zwana Tarcza Narodowa.
Ten ostatni wariant, choć czasem uznawany za odrębną kategorię, wykorzystuje sporo elementów herbu narodowego..
Jego wystawa ogranicza się do wewnętrznych szeregów marynarki wojennej Peru. Jego projekt otacza herb z dwoma dużymi złotymi kotwicami, słońcem nad nim i napisem „Navy of Peru”.
Jeszcze bez komentarzy