Stan alarmów, wyjątków i lokalizacji

Stan alarmów, wyjątków i lokalizacji są terminami, do których się odwołujemy nadzwyczajne sytuacje w kraju, konieczne jest więc wdrażanie różnego rodzaju środków w celu utrzymania porządku publicznego.

Różnica między stanem alarmowym, wyjątkiem a oblężeniem jest uwarunkowana powagą wydarzeń politycznych, społecznych lub zdrowotnych, które wywołują zamieszanie narodowe..

Na przykład w Hiszpanii ogłoszono stan alarmowy w marcu 2020 r. W związku z kryzysem zdrowotnym spowodowanym pandemią koronawirus lub COVID-19. W tym przypadku jest to środek przewidziany w artykule 116 hiszpańskiej konstytucji i wyszczególniony w ustawie organicznej 4/1981 o stanach alarmowych, wyjątkowych i oblężniczych..

W tym sensie ważne jest, aby wyjaśnić, że każde państwo określa definicję, zastosowanie i zakres tych środków..

	Stan alarmu	Status wyjątku	Stan witryny
Definicja	Sytuacja zmiany lub możliwej zmiany porządku publicznego.	Sytuacja, w której suwerenność narodowa lub gwarancje indywidualne są zagrożone.	Sytuacja przedwojenna lub wojenna.
Sytuacje, w których można to zadekretować	Epidemie. Pandemie. Kryzysy zdrowotne. Niedobór podstawowych produktów lub usług.	Zmiana w funkcjonowaniu instytucji rządowych. Zagrożenie dla wolności i praw obywateli.	Zagraniczna ingerencja wojskowa. Powstania wewnętrzne (bunty, zamachy stanu itp.).
Działania, które mogą podjąć władze	Ograniczenie ruchu na terytorium kraju. Czasowe zajęcie firm. Racjonowanie towarów.	Ograniczenie lub zakaz poruszania się po terytorium kraju. Inspekcja firm i domów. Interwencja środków komunikacji i transportu.	Przydzielenie uprawnień Siłom Zbrojnym. Zakaz obrotu na terytorium kraju. Zawieszenie gwarancji konstytucyjnych.

Co to jest stan alarmu?

Stan alarmowy odnosi się do a sytuacja lub zdarzenie, które powoduje lub może spowodować zakłócenie porządku publicznego, dlatego konieczne jest podjęcie środków bezpieczeństwa w celu ochrony ludności.

Warto zauważyć, że termin ten jest używany tylko w niektórych krajach, jak w przypadku Hiszpanii, która obejmuje artykuł konstytucji (116) oraz ustawę organiczną obowiązującą od 1981 r., Która określa sytuacje, w których należy ogłosić stan alarmowy. wiedzieć:

• Epidemie, sytuacje związane z zanieczyszczeniem lub kryzysy zdrowotne.
• Brak podstawowych produktów.
• Klęski żywiołowe (trzęsienia ziemi, powodzie) lub poważne awarie.

Ze swojej strony w artykule 11 Ustawa organiczna 4/1981 stanów alarmowych, wyjątkowych i lokalizacji, rozważa następujące działania w celu utrzymania porządku i bezpieczeństwa w takich sytuacjach:

• Ograniczenie ruchu osób lub samochodów.
• Czasowe zajęcie firm.
• Zapewnienie produkcji podstawowych produktów i usług oraz racjonowanie ich spożycia.

Zgodnie z tą samą ustawą, w rozdziale 6, tylko Rada Ministrów może orzec stan alarmowy, który musi trwać maksymalnie 15 dni. Jeżeli wymagane jest przedłużenie, musi zostać zatwierdzone przez Kongres Deputowanych.

Należy zauważyć, że nie wszystkie kraje rozważają stan alarmowy, chociaż w sytuacjach nadzwyczajnych używają innych nazw. W Meksyku używa się terminu „stan zagrożenia zdrowia”. w sytuacjach, które mają związek ze zdrowiem publicznym i to Generalna Rada Zdrowia jest uprawniona do wydania decyzji o uruchomieniu odpowiednich środków.

Przykład stanu alarmu

W marcu 2020 roku pandemia koronawirusa wywołała poważny kryzys zdrowotny w hiszpańskim publicznym systemie opieki zdrowotnej. Biorąc to pod uwagę, w Hiszpanii ogłoszono stan alarmowy, aby zagwarantować przestrzeganie środków, takich jak dystans społeczny lub wytwarzanie lub pozyskiwanie podstawowych produktów i materiałów medycznych..

Zobacz też:

• Różnica między epidemią, pandemią i endemią.
• Różnica między izolacją a kwarantanną.

Co to jest stan wyjątkowy?

Stan wyjątku to mechanizm, który jest aktywowany w wyjątkowych sytuacjach, w których suwerenność kraju, normalne funkcjonowanie rządu lub swobody jednostki są zagrożone, zgodnie z tym, co przewiduje ustawodawstwo każdego kraju.

W Hiszpanii stany wyjątkowe mają zastosowanie, jeśli:

• Funkcjonowanie instytucji demokratycznych jest w jakiś sposób zmienione.
• Gdy zagrożone jest korzystanie z praw i wolności obywateli
• Kiedy dochodzi do zakłócenia porządku publicznego o takiej wielkości, że nie można go kontrolować.

Sytuacje te, przewidziane w ustawie organicznej 4/1981 oraz w hiszpańskiej konstytucji, będą kontrolowane zgodnie z mechanizmami wyszczególnionymi w tej ustawie, a mianowicie:

• Aresztowanie podejrzanych o zakłócanie porządku publicznego.
• Interwencja usług komunikacyjnych i transportowych.
• Zakaz publicznych spotkań lub demonstracji.
• Interwencja firm i przeszukania domów.
• Ograniczenie ruchu pieszych i pojazdów.

Z kolei w Wenezueli stan wyjątkowy jest stosowany w przypadkach, w których zdarzenia naturalne lub działania ludzkie zagrażają suwerenności narodowej, instytucjom lub bezpieczeństwu obywateli. W tym czasie rozważane są takie działania, jak zawieszenie gwarancji konstytucyjnych..

Przykład stanu wyjątkowego

W 1989 r. W Wenezueli doszło do serii zakłóceń porządku publicznego w wyniku odrzucenia szeregu działań gospodarczych wprowadzonych przez ówczesnego prezydenta Carlosa Andrésa Péreza. Wydarzenie to, znane jako El Caracazo, doprowadziło do uruchomienia stanu wyjątkowego po raz pierwszy w demokratycznej historii tego kraju w celu powstrzymania demonstracji i przywrócenia porządku publicznego..

Od tego czasu ogłoszono ponad 20 stanów wyjątkowych, większość z nich zadeklarowano w ciągu ostatnich 20 lat.

Zobacz także Różnica między prawami człowieka a gwarancjami indywidualnymi.

Co to jest oblężenie?

To jest mechanizm ochrony suwerenności państwa przed zagraniczną agresją lub powstaniem wewnętrznym. Uważa się go za najpoważniejszy scenariusz, ponieważ przyjmuje się jako sytuację przedwojenną lub wojenną, w której siły zbrojne mają uprawnienia decyzyjne.

Należy zauważyć, że podczas stanu oblężenia gwarancje konstytucyjne są zawieszane zgodnie z przepisami prawa każdego kraju w tych przypadkach. W Hiszpanii ustawa organiczna 4/1981 wywodząca się z artykułu 116 stanowi, że stan oblężenia nie ma określonego czasu trwania i zawieszone są te same gwarancje, co w stanach alarmowych i wyjątkowych..

Przykład stanu oblężenia

W październiku 1985 r. Prezydent Raúl Alfonsín ogłosił stan oblężenia Argentyny na 60 dni. W tym okresie rząd zastrzegł sobie prawo do zatrzymywania ludności cywilnej, przemieszczania jej na terytorium kraju lub umożliwienia opuszczenia terytorium Argentyny..

Środek ten został podjęty po serii demonstracji pracowników sektora pracy i potępieniu przez rząd rzekomego zamachu stanu..

Zobacz także Typy stanów.